Zondag, en dan hebben we er maar n zondagwandeling van gemaakt, tot hier in dit godverlaten dorpje.. Prachtige etappe, zwaar klim- en daalwerk, maar we kregen er zoveel voor terug, ongelooflijk mooie natuur, wild, ongerept, ondanks t feit dat er zoveel pelgrims voorbijtrekken
We hadden midden de klim, n zeer mooi uitzicht op de omliggende heuvels... de grasgroene weiden, zowaar heidebegroeiing, omzoomd met kastanjebomen, eiken, brem (gele en witte), en nog zoveel meer, maar mn plantenkennis reikt echt niet veel verder...
En dan sluiten we terug aan op de Calzada, de oude Romeinse heirbaan, die men hier in de streek helemaal aan t restaureren is, maar ons oog ging meer naar de prachtige vergezichten over de vallei van de rio Cuerpo.. Nochtans kun je hier ook niet langs de vele originele milliarios kijken, Romeinse mijlpalen, sommigen zeer goed bewaard.
We zitten intussen dus in n godverlaten bergdorpje, Calzada de Bejar, 100 inwoners, waarvan 60% jubilado (gepensioneerd) - klinkt goed in t Spaans hé? .. We werden bij aankomst uitgenodigd om naar de mis te gaan, niks anders te beleven hier, dus, graag... Wat ons in de vorige missen opviel, was dat iedereen de communie op de tong ontvangt, al heel lang uit gebruik bij ons, al van voor de oorlog denk k (enfin van voor de Golfoorlog dan toch al...)
Zo klein als t dorpje ook was, k kon mn hartje hier ophalen, plots guardia civil op t kruispuntje.. Waarom vroegen we ons af, dachten aan één of andere overval, maar neen, wel de halve marathon van Bejar kwam hier plots voorbij, 250 lopers, joggers, wat ging ons hart open toen we 'vamos' op iedereen konden roepen, vele herinneringen kwamen boven... t Blijft immers de mooiste loopafstand die k ken... (waarom dat toch op zovele plaatsen bij ons afschaffen?)
n Paar uur lang waren we hier gans alleen, en plots kwamen ze binnendruppelen, Ton, Paul, Christina, Reiner, Brigitte, Gerard, Orti, Dieter, Paco... Na enkele dagen 'separatie' is de ganse pelgrimsgroep uit de lage landen weer terug verenigd.
Morgen trekken we naar Fuenterrable de Salvatierra, de enige slaapmogelijkheid op wandelafstand (20km), en trekken we in, in de Albergue Parroquial van Don Blas, pastor en grote bezieler van de Via de la Plata, 70 bedden, dus geen probleem. En vermits s anderendaags de enige mogelijke eindplaats, San Pedro de Rosados is (30km) hebben we ook maar toegegeven aan de 'reserveringsdrang'. Vermits er daar maar 18 bedden zijn, moesten we wel, willen we niet in n bushokje moeten slapen...
En dan komt Salamanca in zicht, de stad waarvan we ons zoveel voorstellen !
Temperatuur : morgen 7°(frisjes)- middag 14° (zon begint erdoor te komen) - avond 17°)
Niet al te vroeg op vanmorgen, t ontbijt was om 7 u, ook niet teveel kilometers op t programma vandaag... Rustig onze tostada met koffie gebruikt, en plots kwam de cafébaas nog gauw met mn trui aangelopen, vergeten uit de droogkast te halen waarschijnlijk.. Nog gauw n gesprekje aangeknoopt met onze 'weldoeners', t bleken Roemenen te zijn die de hostal in huur hadden sinds oktober, en die hier in Spanje hun toekomst zochten, we wensten hun alvast veel succes... n Laatste gunstje deden ze ons nog, 'gratis', ze brachten ons met de auto terug tot op de camino, toch weer zowat 7 km..
Niet zo'n aangenaam begin van de etappe, n 10-tal kilometer langs de grote weg bijna onbeschermd, en ook lastig voor de voeten, die daarvan gauw warm gaan lopen. Maar daarna kwam er n mooi stukje, door de vrije natuur, op en af, bos, weide, heide-achtig landschap.. en dat zo tot Aldeanueva del Camino.. Beetje zoeken daar, maar eerst n koffietje op terras drinken, met Bernard (Fransman uit Montelimar) en John (Canadees).. Lange gevaarlijke N-630 dan weer volgen tot Baños de Montemayor, ons eindpunt van vandaag, kortere etappe dus.
Maar stilaan wordt t landschap kaler, we stijgen lichtjes, en laten de vlakte van Extremadura achter ons.. t klimwerk gaat beginnen, op de bergtoppen in de verte, zien wij voor t eerst hier 'sneeuw' liggen. We gaan stilaan naar de 1000 m klimmen (vandaag toch al op 705 m).
Baños de Montemayor lijkt n toeristisch stadje, bekend om zn thermale baden (zwavelbronnen).
En vermits t zaterdag is (!) permitteerden we ons wat beters dan de klassieke menu peregrino, we genoten van n paella mixta... heerlijk !
Bij ons wandeling in t dorp hier zagen we weer wat ons al zo vaak opgevallen was : in de portalen van bijna al de huizen stonden er bijna volle plastic flessen (met water gevuld) zelfs van die 5liter flessen... Wij in onze naïviteit dachten steeds dat dit was voor dorstige pelgrims (!), maar niets is minder waar schijnt t, het zou namelijk zijn om de vliegen uit de huizen te houden, en om tegen de muren plassende honden te verjagen ?! .. Wij dachten dat dat oud Spanjaardje ons voor de zot hield, maar de vliegen en de honden zouden in de weerspiegeling van het 'bolle' water, zichzelf vele malen 'vergroot' zien, waardoor ze afgeschrikt worden, en vluchten... Tot zover... We zullen t maar geloven zeker..
Nu gaan we even studeren over de volgende etappes.. t Probleem,is hier steeds, de afstand tussen de albergues.. Er resten ons nog 10 dagen, vermits we op 22 april terug naar huis vliegen.. en er zijn nog 8 etappes te doen, van erg wisselende afstand, zodat we 2 vrije dagen hebben.. We houden dan waarschijnlijk halt in Salamanca en Zamora voor n stadsbezoek... We zien wel..
Morgen verlaten we de Extremadura en zn provincie Cáceres, en treden binnen in de regio Castillia y Leon en de provincie Salamanca...
O ja, t ongelukje van die rotdag gisteren, komt nooit alleen, terwijl we zaten te wachte op vervoer in dat eerste hotel, brak plots mn bril middendoor... Catastrofe, want verder dan 2 meter zie k t verschil niet tussen n tinto de verano en n pata negra! Voorzieinigheid Malou had natuurlijk ergens mn reservebril in gestoken, zodat de paniek maar eventjes duurde...
Temperatuur : morgen 7°(fris en regen)- middag 12° (koud) - avond 15°)
Vertrekken in Gallisteo in de motregen, over asfaltwegen, tot in Carcabasco, 10 km, echt niet fijn langs zo'n grote weg, en niet aangenaam voor de voetjes, die de laatste dagen 'afzien'! Dan de pijlen gevolgd langs n irrigatiekanaal, rechts in dan, de pijlen weer volgend, tot n boer gesticulerend naar ons riep dat niet te doen, maar rechtdoor te blijven gaan... We twijfelden, dachten hem niet te moeten geloven, maar 4 km verder, zagen we het zelf, de pelgrims die n half uur na ons vertrokken waren, liepen ineens vóór ons, 'de wantrouwende ongelovige thomassen'... Maar dan kwam weer n prachtig stuk, doorheen de weilanden, telkens afgesloten door poortjes, puur, pure natuur waardoor we liepen.. Het einde van de stappartij was subliem ! We eindigden, in the middle of nowhere, onder de Arco de Cáparra, n indrukwekkende Romeinse triomfboog... Samen met de zeer goed bewaarde overblijfselen n Romeinse stad, met n heuse originele heirbaan, baden, en alles erop en eraan...
En daar stonden we dan na 32 km... Niks verder van beschaving te zien, uren in de omtrek, de dichtstbijzijnde slaapgelegenheid op 11km, niet te doen voor de gewone pelgrim, dus, alle folders vooraf bestudeerd, en via n Spaanse vriend telefoontje laten doen naar Hostal Asturias in La Jarilla, die hadden n gratis pendeldienst.. Busje kwam zo, maar de ontnuchtering kwam snel,... ons goed Spaans liet ons verstaan dat er alleen pelgrims meegenomen werden die gereserveerd hadden.. mits n beetje medelijdend gezicht (van Malou) mochten we tochw mee, richting beschaving.. en we zouden n bed krijgen, 'moest er ééntje vrijkomen wegens annulatie??!!.. Andere pelgrims werden aangevoerd met t busje, namen hun bedden in, terwijl wij de ene koffie na de andere tortilla bestelden... Van 2 uur zaten we daar in La Jarilla te wachten, om kwart na 4 kwam dan t verdict ... Geen plaats in de herberg (waar hebben we dat nog gehoord?).. Goeie raad duur dus, maar ere wie ere toekomt, de patron van t spel trommelde n chauffeur op, en vervoerde ons, gratis, nog ns à propos, naar Zara de Granadilla... Tranen van uitputting en van geluk, vermengden zich bij Malou... k Had haar nochtans al 10 keer gezegd, dat àlles zich oplost op de Camino... Afgezet na n ritje van 7 km, werden we aan Hostal Junco Fresco, waar ze nog nooit van n pelgrim gehoord hadden... Supervriendelijk kregen we n kamertje met douche tv, enz toegewezen.. Alles lost zich.... ! ...
Toppunt, we moesten onze was niet zelf doen, de bazin van t spel deed dat voor ons in haar wasmachine ! ...
Even t dorp in, naar de Officina de Turismo om n stempel.. we werden als koningen ontvangen, pelgrims uit t buitenland, en dan nog uit Belgica, nooit meegemaakt had ze t, Conchita Maria, ze moest absoluut n foto van ons hebben om morgen aan de burgemeester te laten zien !!! .. Dan naar de iglesia, toegewijd aan de Virgen natuurlijk.. de paster was net bezig de voorbereidselen te treffen voor de mis... of ie ook n stempel had? ja natuurlijk, maar nooit in de kerk, wel in zn 'casa' ... k moest er mee naar toe... fier als n pauw kon hij de eerste stempel zetten in t boekje van n pelgrim... en dan nog één uit Belgica... en t summum, ééntje die 'flamenco' sprak ! ! ...
We voelden ons bijna VIP's, na wat eigenlijk als n rotdag te zullen eindigen.
Uit dankbaarheid voor de vriendelijkheid va iedereen rond ons, gingen we niet in de stad eten, maar gebruikten we de menu hier in de hostal.. Lekkere crema de calebas, en al even lekkere truchas... n koffietje met un chupito de orugo de hierbas als afsluiter deed ons alle zorgen vergeten..
Want inderdaad, wat als n rotdag leek te eindigen, werd n verrassingsvolle maar zeer gesmaakte avond op de camino. Viva la Via de la Plata...
En wat morgen brengt, zien we.... morgen wel weer ....
Temperatuur : morgen 7°(fris)- middag 12° (koud door de hevige wind, regen) - avond 12°)
Koud koud vanmorgen toen we vertrokken... Regenkap over de rugzak, Poncho's op... want t regende, niet voor lang, maar we hielden de poncho's toch maar de ganse dag aan, als bescherming tegen de wind! Zonnig thuis horen we, we hebben het teveel aan zon dus naar jullie gestuurd, met dank, veronderstellen we 😉.. Het begon met n steile klim, op n vloek (?!) waren we van 400m naar 510m, over n lastig pad, rechttoe, rechtaan (alto de los Castaños).. We vorderden daarna enorm snel, want het terrein werd makkelijk, klein zandwegjes... 13 km lang lichtjes bergaf, door de weilanden, enfin wat men hier weilanden noemt, eerder n plaats waar men hier koeien, schapen en dergelijke laat grazen... tussen laag struikgewas en kurk- en steeneiken.. die 13 km was n aaneensluiting van verschillende percelen, telkens afgesloten door een poort(je).. 11 zulke poortjes heb k geteld.. als pelgrim weet je dat je zo'n poortje kunt opendoen, en achter je weer 'moet' sluiten, plichtbewust doe je dat dan ook, want je bent blij dat je over particulier terrein 'moogt' stappen. En dan voel je ons al komen hé.. Op één of andere kruising was de wegaanduiding zo verwarrend, dat slechts n 5-tal pelgrims de juiste weg kozen... Wij, met zovele anderen dus de verkeerde. Wat was er gebeurd, hoorden we achteraf. n Niet zo nauwgezette pelgrim had, n tijdje geleden, zo'n poortje laten openstaan, n koe ontsnapt, en n auto-ongeval veroorzaakt.. De eigenares van de finca, zo'n groot boerenbedrijf, was zo boos geworden dat ze haar terrein afgesloten heeft, en de bewegwijzering overschilderd; gevolg, in plaats van in Galisteo uit te komen, kwamen we in Rio Lobos terecht, na bijna 25 km (tot in Galisteo zou +- 28km geweest zijn).. Klein beetje veel paniek, want t weer beterde er niet op.. Even rondgedoold, gevraagd, en t zou nog zowat 11km over asfaltweg zijn.. En plots dook (toeval of niet? voorzienigheid op de camino of niet ?), plots dook daar dan de uitbater van de albergue van Galisteo op, zoekend waar z'n pelgrims bleven! De goede ziel laadde ons, en nog 3 andere verdwaalde pelgrims op, en vervoerde ons naar zn albergue in Galisteo.
We hebben altijd gezegd, we zijn hier niet op de camino om ons te laten vervoeren met n taxi, maar dit was echt n noodgeval, en op zn minst gezegd, zeer welgekomen!
Na n warme douche, en ons pelgrimsmenu, gingen we dit middeleeuwse stadje bezoeken, met zeer goed bewaarde stadsomwalling (Moors, 11e eeuw), stadspoorten in gotische stijl.. Merkwaardig is ook de kerktoren, die los staat van de kerk, via buitentrappen kan men naar boven !
We hebben intussen ongeveer 375 km gestapt, en liggen, dankzij 3 etappes op 2 dagen te doen, één dag voor op ons schema. We kunnen dus 1 dag ergens rusten bij pech, of we hebben 1 dag extra voor n (extra) stadsbezoek. We planden sowieso 1 dag Salamanca en 1 dag Zamora.. Nu kunnen we er eventueel ook nog 1 dag Madrid bijnemen ipv vandaaruit onmiddellijk naar huis te vliegen... We zullen zien..
Temperatuur : morgen 8°(fris)- middag 14° (flauw zonnig - zeer hevige wind) - avond 13°)
We zouden dus normalerwijze stappen naar de albergue aan de doorstroming van de rivier Tajo (de Taag!), 21km in principe, maar dus de albergue is daar gesloten sinds n tijdje, dus maar noodgedwongen door naar Cañaveral.. t zou 31 km zijn.. t ging niet anders, dus om 7u op weg.
We vergelijken de tocht vandaag met n Vlaamse klassieker... rustige aanloop om op tempo te komen. Wij liepen via mooie natuurlandschappen, enorme rotsformaties in de weilanden, schapen en koeien in massa... en dan kwam het, Gent-Wevelgem-toestanden : enorme windvlagen, Malou waaide met rugzak en al bijna om, à la Gert Steegmans (neen, we overdrijven niet!).. En dat bleef de ganse dag duren, win en nog ns wind... Dan n paar Muur van Geraardsbergen's op, maar geen kasseien, meer van die keien die men met opzet 'verkeerd' gelegd had.. Tot aan de nieuwe autoweg in aanleg, geen wegaanduidingen meer, en n kilometertje of 2 fout gelopen, en nog ns n omwegje van 1,5km door de bruggen in aanleg, en neen er staan geen seingevers, zoals in de koers!
Maar wat n prachtige bruggen zijn ze daar aan t bouwen, in voorgespannen beton of was t in glijbekisting, k kon t niet goed zien (enfin al te lang in 'bouw'pensioen😉).. 2 identieke bruggen in aanleg, eentje over de Rio Almonte en eentje over de Rio Tajo. De beiden rivieren stromen door n stuwmeer. We moesten helemaal rond de Embalse ( stuwmeer) de Alcantara. Dit is één van de grootste stuwmeren van Spanje.. hiervoor werd n Romeinse vestiging opgeofferd.. dit alles te danken aan dictator Franco, en als k de geschiedenis goed begrijp, is het stuwmeer-bouwen één van zn weinige goede werken geweest. Het bezorgde Franco zelfs de bijnaam Paco Rana.. Paco was zn koosnaam, en Rana betekent zowel kikker (springende van t ene stuwmeer naar t andere), maar betekent ook ''zonde' ! Aan u om uit te maken....
We volgden vandaag ook weer de romeinse heirbaan naar het noorden en zagen verschillende milliaro, de typische romeinse mijlpalen.
Maar om n wielerklassieker-verhaal af te maken, de finale werd gereden tussen t stuwmeer en Cañaveral.. Nog ns winderiger, nog ns slechter wegen (die Romeinen toch !) .. Na 26 km ging t Malou-kaarsje wat uit, de voeten begonnen op te spelen, de pijn aan de opengeschuurde blaren werd ondraaglijk, en de laatste 6 km misten we de juiste ontsnapping... ze gingen ons voorbij, want we moesten het tempo noodgewongen laten zakken.. Het dorpje zagen we voortdurend daar tegen de bergflank liggen, t kwam precies niet nader... Uiteindelijk bereikten we t witte dorpje, n eindspurt zat er niet meer in, want ons stil vermoeden werd bewaarheid, de albergues begonnen ook hier vol te lopen... niks gereserveerd dus wij, in tegenstelling met vele anderen, de eerste de beste (er waren er maar 2) albergue ingestapt, en we waren de 2 laatsten die konden blijven, 'completo' zei de hospitalero, net nà ons.. Zo konden we toch onze overwinning (op onszelf?) vieren, n bloemtuil en de kus van t bloemenmeisje was er niet bij, maar we vonden hier n pracht-slaapgelegenheid, vonden onze Ollandse en Duitse vrienden (per taxi en/of per bus gekomen) terug..
En net zoals in de koers (na valpartijen) moeten er nu wonden geheeld worden... de voeten van Malou hebben immers dringend verzorging nodig... maar t zal zich weer wel oplossen voor morgen, zoals alles hier op de camino !
Voor morgen wacht ons 28 km naar Galisteo, en t zal wel lukken... en problemen zijn er om opgelost te worden, want, in de albergues daar zou er geen plaats genoeg zijn.. via onze Spaanse kanalen is geregeld dat ze ons daar met de auto komen ophalen, en 'ergens' naar n camping brengen waar we n bungalow huurden met 6 man.. En als alles ok is brengt die auto ons s anderendaags terug naar ons vertrekpunt op de camino.. We zullen maar van de veronderstelling uitgaan dat t weer in de sacoche zal komen..
En.... Malou weet sinds n paar minuten dat ze 35 km stapte vandaag !
O ja, om in wielertermen te eindigen, er waren geen positieve dopinggevallen vandaag ! ..
Net voor dat t klaar werd weer vertrokken, want we vreesden voor regen... Deze nacht had t immers geonweerd en zwaar geregend. Niets was minder waar, bijna heldere hemel, maar toch maar de weg op. Ons pistolekes (gisterenavond al gesmeerd door 'de voorzienigheid') binnengespeeld, nescafé erbij, en t klassiek 'half' banaantje.. We konden er weer tegen voor op papier, n 23 km... Saai eerste stuk, door n militair domein, en over de Alto las Camellas.. We hadden er ons wat van voorgesteld, maar eigenlijk was t maar n langzaam omhoog lopend zandwegje parallel met de autoweg. Dan recht naar t hoogtepunt van de dag 'Cáceres', de hoofdstad (100.000 inw) van deze gelijknamige provincie. Prachtige Plaza Mayor, dus gestopt om n koffietje te drinken met tostado natuurlijk, na 12km mag dat wel hé. Enkele pelgrims trokken verder naar de eindbestemming van de dag, maar dan kennen ze ons nog niet. Het mooiste gedeelte van de stad bevindt zich immers in de oude stadswijk. De stad werd door de Unesco op de werelderfgoedlijst geplaatst. En terecht, want wat n pracht van palacios, kerken, en torres, zonder te spreken van het ommuurde Romeinse stadsgedeelte met de Arco del Christo (stadspoort)... Te weinig tijd om alles grondig te bekijken, maar wel genoten... We liepen er toch wel anderhalf uur rond, in die zeer kleine straatjes, bergop en bergaf, goed voor n paar kilometer extra. Maar t was werkelijk de moeite waard. (En ja, we beseffen dat dit bij avondverlichting nog veel mooier moet zijn)
Op stap dan maar voor de resterende 14 km, n makkie qua parcours dachten we, maar heel erg veel wind, en steeds wisselend, op en af... Bijna als laatste van de horde pelgrims kwamen we toe in de albergue municipal, 14 plaatsen, en dan nog als haringen in n ton... completo, iets later.. We hadden geluk, maar dat moet je afdwingen zeker? Voor geen geld ter wereld hadden we 'Cáceres' willen missen... Onbegrijpelijk dat sommige collegas-pelgrims amper gemerkt hadden dat ze door mooie stad gestapt waren? !
Maar voor morgen wacht ons n verrassing, slapen wilden we in de albergue municipal aan het meer van Alcantara, maar.... gesloten wegens verbouwing, de privaat hostal dan maar gebeld die daar ergens in de buurt ligt, maar, nada... Es completo (n bus Duitsers waarschijnlijk 😉!).. Er is geen andere tussenoplossing meer, dan 11 km verder te trekken tot Cañaveral, zodat de totale afstand rond de 32 km zal worden, t schrikt ons natuurlijk wat af, maar t zal moeten, en dan nemen we onze tijd maar...
Wie leeft zal zien !
Intussen hebben we al 315 km gestapt, en rest er ons nog ongeveer 270 km.. t Zal wel lukken zeker? Fijn dat we van t thuisfront zoveel steun krijgen... Dank u..
We hadden jet aan t thuisfront beloofd, we zouden het teveel aan zon naar jullie zenden... Maar we hebben ons even vergist, we stuurden alle zon naar België, want toen we vanmorgen n kwartiertje op weg was, begon het te regenen, en .. t heeft niet meer opgehouden, de ganse dag.. Het contrast met vorige 12 dagen kon niet groter zijn.. We puften gewoon tijdens de semana santa, en nu, onophoudelijk regen.. Het eerste kwartier valt dat nog mee, de hitte, die overal was blijven hangen, verdwijnt geleidelijk aan.. maar dan wordt t eentonig 'nat' .. 'z(..)knat', werden we, ik vooral, k weigerde mn poncho aan te doen (om de weergoden niet op te jagen ! ) liep de ganse dag in mn regenjas, maar toen de afrekening kwam bij aankomst, had k niks droog meer aan, t water kon je uit mn schoenen 'gieten'.. 'verstandige' Malou hield er enkel die natte schoenen, en na n half uur n gedroogde poncho aan over. Maar ja, zoals altijd, ze hebben dikwijls gelijk, die vrouwen, al is t moeilijk om dat toe te geven..
Goed nat droogt goed, en dus zal alles wel opgelost zijn morgenvroeg... De meningen zijn verdeeld over volgende dagen, de barman hier zegt dat n 'mañana and the day after', muchas rain zal zijn (ja zo spreken we hier met elkaar!).. volgens andere even onbetrouwbare bronnen hebben we t gehad met deze ene regendag..
Maar t stappen nu, t was precies of de regen ons opjoeg, fiks tempo erin de eerste kilometers, onderweg halt gehouden (na 8 km) in n dorpje aan de bar, maar die was alleen open om het bestelde brood te komen afhalen (!), geen koffie dus.. even op adem komen na 16 km in n wegrestaurant, aan de oprit van de autoweg... tortilla met brood, en lekkere maar vooral 'hete' koffie.. De regen maakte het immers koud !
Van de natuur niet veel te zien, groene weiden, erg veel koeien, en.. n arm geitje, dat met zn achterpootje hulpeloos verstrikt was in de afrastering van de weide.. we konden het echt niet helpen, sorry geitje...
Vandaag was ook de dag van de oude Romeinse bruggen, drie keer zijn we n riviertje overgestoken via n puente romano, mooie constructies van die Romeinen, meester in zulke dingen, ver vooruit op hun tijd... En, robuust en solide, 2000 jaar liggen ze er al.. welke moderne bruggenbouwer durft zeggen dat zn brug t zo lang zal volhouden...
We volgden de Via de la Plata vandaag ook via n romeinse heirbaan en we passeerden we verschillende milliaros, oude romeinse mijlpalen.
We zitten intussen in n piepklein dorpje, Valdesalor, en als dit verslagje straks te lezen is, zal er hier ergens wifi moeten gevonden worden.. hopelijk..
Morgen vervolgen we onze weg via het middeleeuwse Caceres, waar we s middags hopelijk halt kunnen houden. Dit mooie plaatsje met Moorse stadswallen, n Romeinse stadspoort en (naar t schijnt) indrukwekkende renaissance gebouwen.
PELGRIMEREN op de VIA DE LA PLATA
