Temperatuur : morgen 16°- middag 30° - avond 27° (zon, en niets anders dan zon)
Toch nog even terugkomen op Zafra... Mooi klein stadje met pleintjes die je lokken om te terrassen, hetgeen we dan ook deden met wat tapas ipv de klassieke menu peregrino.. Het wordt niet voor niks Sevilla la Chica (klein Sevilla) genoemd..
En op half 9 's avonds was t dan zover : de processie.. En waar t bij ons n stille bedoening in is de 'stille week' is t hier n barokke vertoning, waarbij t lijden van Jezus, maar steeds vergezeld van de Virgen Maria, via n processie vertoond wordt.. Eerst kwam er n enorme goot verguld platform (paso), gedragen door n 20-tal jonge mannen, die dat platform telkens ternauwernood 20 meter kunnen verplaatsen, en dan t geheel moeten neerzetten.. ze gaan dan zelf telkens uitgeput op de grond zitten.. Zo'n paso weegt gegarandeerd meer dan 1000 kg... Reken maar uit wat ieder te dragen heeft.
Het 2e tafereel was de pas met de Virgen Maria, even indrukwekkend, even zwaar, maar ditmaal gedragen door n 20-tal meisjes en dames). De Tongerse Zingende Maagden mogen hier wel n puntje aan komen zuigen !..
Zo'n processie is ook n boetegang, al de begeleiders waren dan ook gekleed met puntvormige maskers (om anoniem te blijven) - deed ons trouwens heel fel aan de Ku-klux-klan denken. Door t voortdurend neerzetten van die paso's duurt zo'n processie urenlang.. om half elf lagen we pas in bed, en toen was de prcessie nauwelijks 100 m uit de kerk vertrokken.. We willen het jonge Spaans koppel, dat langs ons stond, bedanken voor de fijne uitleg die ze gaven aan ons, 'paso-barbaren'
Vandaag vertrokken we dan weer bij t opkomen van de zon... Licht stijgend, omkijkend konden we van de prachtige uitzichten over het okerkleurige landschap. Dan zigzaggend naar benden naar t stadje Los Santos de Maimona. En dan zagen we steeds meer ploegende en eggende boeren, tussen de olijfgaarden en de wijngaarden naar Villafranca de los Barros.
Maar k weet niet waarom, maar vanaf 11u kon k niet meer ophouden t liedje te neuriën, k denk van Los Machucambos
Cuando calienta el Sol aquí en la playa (in Extremadura eigenlijk) Siento tu cuerpo vibrar cerca de mi Es tu palpitar, es tu cara, es tu pelo Son tus besos, me estremezco, oh..oh..oh!
k Weet eigenlijk héél goed waarom, de temperatuur steeg tot ver boven de 30°, bij wijlen liepen puffend en kuchend, goed dat we genoeg water bijhadden.
Bij aankomst in Villafranca de los Barros, onmiddellijk naar albergue Carmen, waar de hospitalero van gisteren opnieuw dienst had.. Toen we naar het weer hier informeerden, wist hij ons te vertellen dat de huidige temperaturen van boven de 30° hoogst abnormaal zijn voor de tijd van het jaar.. Hij brabbelde zo wat van 'el tiempo esta loco' ! ... Maar wij zitten er weer mee.
Morgen proberen we +-30 km te doen, zodat we Mérida kunnen bereiken op Goede Vrijdag.. Vroeg opstaan zal dus de boodschap zijn... We twijfelen nu of we de processie hier weer willen meemaken, ze start immers pas om 22u00 deze avond.. Maar eerst gaan we de menu peregrino uitproberen op de plaza mayor, 5 per man, koffietje achteraf inbegrepen... vamos a ver (denk k)... we zullen zien...
Temperatuur : morgen 14°- middag 32° - avond 27° (zon, niets dan zon)
Er stond n tocht van 25 km op t programma, niks spectaculairs, want dat zal zo ongeveer n gemiddelde tocht worden, ook t parcours was 'normaal', lichtjes bergaf zelfs. Maar, de meteo had warm weer voorspeld, dus vroeg opstaan, gauw desayuno om 7u in onze albergue, en op stap om half 8, net klaar aan t worden. Na 6 km kwamen we eens n dorpje tegen, maar daar sliepen ze klaarblijkelijk nog allemaal, niks open te vinden. Geen probleem want ieder 1,5 liter water bij, en ook voldoende eten, want, dan kwam het, de oude Romeinse heirbaan op, 15 km lang geen kat te zien, en nog minder water te vinden... Eindeloos lang die weg, niks te horen buiten het getsjilp van de mussen en het kraken van de struiken.. Maar we klagen niet, t is eenzaam, maar o zo mooi, de kurkeiken, de gerst die al 40 cm hoog staat, de net omgeakkerde zones tussen de wijngaarden, trouwens de eerste dag dat we die zien. Olijfgaarden en sinaasappelplantages zorgden voor de afwisseling.
Tot 11u, zalig wandelweer, maar dan begon ze te steken, die zon... In t laatste dorpje op n 4-tal km van Zafra, wees de apothekers-thermometer al 31° (!)... Hoog tijd om even n terrasje te doen daar en n cerveza naar binnen te gieten..
Tussendoor nog even dit, alhoewel k beloofd had het niet te schrijven... In één van de vele 'doorwaadbare plaatsjes' hadden ze mooie dikke keien gelegd om erover te geraken... t was ditmaal de beurt aan Malou om te duiken... kleddernat.. maar met zo'n weer droogt dat goed hé !
We kwamen, tamelijk bekaf aan in de albergue, en we kozen weer voor n omgebouwd oud klooster, liever dan in n modern gebouw te gaan zitten, het heeft wat... En in Zafra is heel wat te zien, n aanrader trouwens moest je ns in de buurt zijn : mooie typisch Spaanse pleintjes, omzoomd met arcades.. n mooie Parador, n zeer mooie stadspoort. Alles hebben we belopen (zeker nog 5 km extra !). Uiteindelijk zijn we het Convento de Santa Clara binnengegaan, n Zusters Clarissen klooster, die aan de pelgrims via n draailuikje n mooi stempel afleveren (ze mogen immers geen contact hebben met de buitenwereld).
En nu gaat Malou's wens in vervulling : we gaan deze avond naar de processie van de Semana Santa kijken, die gaat hier deze week zo maar eventjes 4 keer uit.
Temperatuur : morgen 14°- middag 26° - avond 22° (zon, niets dan zon)
Geen al te moeilijk etappe vandaag, maar toch vonden we het raadzaam om vroeg te vertrekken.. 'El tiempo' voorspelde immers zeer veel zon voor namiddag, en vermits het daar in die schaduwloze extremadura-gebieden heel erg warm kan worden, verkozen we ervoor zo vroeg mogelijk de schaduw van de albergue te gaan opzoeken.
Niet teveel treuzelen dus, goed doorstappen, intussen 1,5 liter drinken, en aan 17km de boterhammekes opeten.. Groot verschil met al de vorige caminos (vooral de Frances), deze eerste 6 dagen is er niks, maar dan ook helemaal niks te vinden tussen start en aankomstplaats.. geen bar, geen tienda, geen boom om onder uit te rusten.... Maar het heeft ook zijn charmes, bijna altijd alleen onderweg, genietend van de o zo mooie natuur : kurkeiken overal rond je, en in deze tijd van het jaar beginnen hier alle kleine struiken in bloei te komen... zoek maar eens op hoe mooi de citrusroos hier is ! Om nog niet te spreken van de heerlijke geuren... ze doen me meer en meer denken aan de maquis van Corsica !
In Fuente de Cantos zijn er 2 albergues.. wij hadden van te voren voor de 'Convento' gekozen, omdat we houden van oude gebouwen, zoals dit klooster, die men ombouwt en n andere bestemming geeft. Maar onze keuze werd niet zo geapprecieerd door de PR-man van de 'concurrerende' albergue.. Op die godverlaten weg, 5 km voor aankomst kwam hij ons tegemoet gereden men zn auto, gesticulerend dat zijn albergue zoveel beter was, en om ons om te kopen zouden we zelfs n gratis blik cerveza mogen aannemen.. weigering van ons natuurlijk, maar bij t binnenkomen van t dorp, dezelfde mooipraterij, en ons zelfs achterna rijdend, en ons de verkeerde weg opsturend.. de weg naar zijn albergue dus... Ons kennende weet je dat we niet tegen opdringerigheid kunnen.. en dus slapen we nu in n klooster, gerestaureerd door de gemeente.
Onze trip doorheen de gemeente leerde ons dat er buiten 'de Iglesia de Nuestra Señora de la Granada, (gesloten), niet veel te beleven was.. n Oud Spaans heertje probeerde ons wel te lokken naar t geboortehuis van Francisco de Zurbarán', n wereldberoemd schilder 'in Spanje'; zijn meest bekend werk, de Onbevlekte Ontvangenis, hangt in het Prado in Madrid.
Morgen trekken we verder door Extremadura. Dit is eigenlijk de minst toeristische streek van Spanje, maar voor hetgeen wij er tot nu toe al van gezien hebben, begint het ons aan te staan. Maar onbemind bij de toeristen zal t waarschijnlijk toch wel blijven. Eind van de week hopen we de pareltjes Mérida en Cáceres te ontdekken, maar dan zullen onze wandelschoenen wel al wat meer afgezien hebben.
PELGRIMEREN op de VIA DE LA PLATA
