Er kwam inderdaad nog n nà-feestje gisterenavond... We waren ons allemaal af aan t vragen of Don Blas nog zou langskomen, en plots stond er daar n jonge kerel van n 50tal jaar schat k, bleek m dat te zijn, helemaal niet pastoorachtig, joviaal, man van de wereld... gaf ons n rondleiding in en rond het ganse het albergue-complex.. lichtte zn verdere bouwplannen toe .. wij sliepen namelijk in de casa americano, momenteel bouwt hij n noorse hut bij, en is zinnens in de nabije toekomst n deense, Hollandse, Belgische enz.. kamers bij te bouwen. n Groot man noem k hem, zorgt voor onderdak voor minderbedeelden, wezen enz..
Intussen waren de voorbereidselen voor t avondmaal begonnen. Iedere pelgrim moest zijn materiële bijdrage leveren, en in de tienda (winkel) 'iets nuttigs' gaan kopen, rijst, wortelen, enz.. Onze bijdrage was 6 liter melk en 3 stuks sla... Dan hielpen n aantal dames met t klaarmaken van het avondmaal, Malou zorgde voor de sla-schotels, Heleen, n jong pelgrim uit Berchem, die we de dag ervoor leerden kennen, stoofde de groenten.. Intussen werd door de hospitalleros de paella-pan opgezet, en wat n pan, ongeveer 1,20 m doorsnede (ja u leest goed!) ..
Met 29 pelgrims aan tafel dan, n heel aangrijpend moment, toen Don Blas ons kwam toespreken, en de pelgrimszegen geven.. n hoogtepunt van onze camino was deze samenhorigheid tussen alle pelgrims. En, heel voornaam : lekker dat die paella was !.. Te barsten hebben we ons gegeten, en de vino tinto, niet slecht !
Vanmorgen was t dan nog ns gezamenlijk ontbijt, en ik ben er zeker van dat Don Blas in zn donativo-busje gekregen heeft wat hij verdient...
Vertrekken dan rond half 8, want er stond n hoge 20km op t programma, en dan nog n zware, want van t hoogtepunt zouden we vandaag op t hoogste punt van de Via de la Plata komen.. Een aanloop van 11 km door n typisch landbouwlandschap van hier, niet veel te zien buiten natuurlijk de kurkeiken.. rustige paden over het hoog plateau. Maar dan kwam de fikse klim naar de Pico de Duena met 1169m, en inderdaad het hoogste punt van onze camino. Hier genoten we van de prachtige vergezichten over de Spaanse Meseta. En wat nog meer is, hier staat er ook n soort van Cruz de Ferro met het kruis van Santiago. Spijtig dat de moderne windmolens de plaats wat ontsieren. Daarna 'zou' t bergaf zijn , maar tarara, op en af natuurlijk, en dan nog veel over asfalt.. Wel veel eikenbossen en akkers langs de kant.. Niet makkelijke route naar San Pedro de Rozados, weer n echt boerengat, rustige albergue, waar we alle bekenden natuurlijk weer tegenkwamen... Na de douche werd er n echte pot bier gedronken, halve liter, en vermits mn Spaans nog steeds niet op punt is, kreeg Malou wel haar tinto de verano, maar dan wel n halve liter in zo'n Duits pot bierglas...
Seffens hebben we geen keuze, er is maar 1 eetgelegenheid in dit 'stille dorp'.. Maar dat deert ons niet, we zijn immers pelgrims, en we nemen hoe t komt..
Gisterenavond fijn gezellig allen samen in de albergue menu peregrino gegeten..
Allen samen, dat wil zeggen, 4 Nederlanders, 5 Duitsers, 2 Denen, 2 Ieren, 2 Mexicanen, 1 Australiër, 1 Spanjaard, 1 Italiaanse, en wij de 2 Vlamingen... Toch n vrij internationaal gezelschap nietwaar.. en eerlijk, wij gaan er prat op met iedereen n woordje te kunnen spreken..
Eventjes over het Deense echtpaar, zij, Kristine is 81 jaar, heeft last van de heup, hij, Ove, 74 jaar, ze proberen dagelijks n 10-tal km te gaan, de rest doen ze met de bus... Iedereen heeft bewondering voor hen, en zal steeds met respect hun overal laten voorgaan enz... Dit is hun 10e en waarschijnlijk laatste camino, waardoor ze dubbel genieten.
Onze gastvrouw, Manuela, verzorgde ons daar heel goed.. ze probeerde alle probleempjes te voorkomen of op te lossen.. ze kreeg na t eten ook n verdiend applaus.. Je zult zeggen, ja ze doen t om den brode, klopt, maar deze deed t samen met haar man, met heel veel liefde.. Mag ook wel ns gezegd worden..
Deze morgen nog samen ontbeten, maar t kriebelde en we vertrokken als eerste. Voorbij weer heel war milliarios, weiden, koeien en de steeds wisselende landschappen, rechts van ons t hooggebergte met besneeuwde toppen, links van ons uitgestrekte vlaktes tot aan de bergen ginds ver weg...
We trokken lichtjes omhoog door n soort van tafellandschap, over steeds Romeinse wegen. En langs de kant en ook al afsluiting tussen de verschillende percelen n netwerk van ommuurde (alles in opeengestapelde blokken in natuursteen). Stijgen naar 1000 m, t viel allemaal wel mee, al beginnen soms de blaren wat te pitsen.. Geloof t of niet, voor t eerst in mn leven heb k ook ns n blaar, en kan me nu best voorstellen wat Malou soms afziet, met enkele blaren aan beide voeten. Maar we klagen niet, we krijgen zoveel terug van de natuur, en van de vriendelijkheid van de mede-pelgrims en gastvrijheid van de Spanjaarden.
Na 21 km, vielen we binnen in het rijk van Don Blas, oprichter van de albergue hier in Fuenterroble de Salvatierra.. Zn volledige naam is Jose M. Blas Rodriguez Boyero. Hij is ook de grote bezieler van de Via de la Plata. Zijn op t eerste zicht veel te grote albergue (70 bedden?!) doet wat wanordelijk, soms zelfs hippie-achtig aan, maar we veronderstellen dat hier ook nog wel andere activiteiten op t programma staan.
We gaan nu wat op dorpsverkenning.. we zijn net één dag te laat voor het dorpsfeest van de zondag na Pasen... Al de beelden uit de kerk worden dan t dorp rondgedragen (de Romeria del Rocio) op houten karren.. Maar te laat dus, hopelijk is er vandaag n ná-feestje !
Zondag, en dan hebben we er maar n zondagwandeling van gemaakt, tot hier in dit godverlaten dorpje.. Prachtige etappe, zwaar klim- en daalwerk, maar we kregen er zoveel voor terug, ongelooflijk mooie natuur, wild, ongerept, ondanks t feit dat er zoveel pelgrims voorbijtrekken
We hadden midden de klim, n zeer mooi uitzicht op de omliggende heuvels... de grasgroene weiden, zowaar heidebegroeiing, omzoomd met kastanjebomen, eiken, brem (gele en witte), en nog zoveel meer, maar mn plantenkennis reikt echt niet veel verder...
En dan sluiten we terug aan op de Calzada, de oude Romeinse heirbaan, die men hier in de streek helemaal aan t restaureren is, maar ons oog ging meer naar de prachtige vergezichten over de vallei van de rio Cuerpo.. Nochtans kun je hier ook niet langs de vele originele milliarios kijken, Romeinse mijlpalen, sommigen zeer goed bewaard.
We zitten intussen dus in n godverlaten bergdorpje, Calzada de Bejar, 100 inwoners, waarvan 60% jubilado (gepensioneerd) - klinkt goed in t Spaans hé? .. We werden bij aankomst uitgenodigd om naar de mis te gaan, niks anders te beleven hier, dus, graag... Wat ons in de vorige missen opviel, was dat iedereen de communie op de tong ontvangt, al heel lang uit gebruik bij ons, al van voor de oorlog denk k (enfin van voor de Golfoorlog dan toch al...)
Zo klein als t dorpje ook was, k kon mn hartje hier ophalen, plots guardia civil op t kruispuntje.. Waarom vroegen we ons af, dachten aan één of andere overval, maar neen, wel de halve marathon van Bejar kwam hier plots voorbij, 250 lopers, joggers, wat ging ons hart open toen we 'vamos' op iedereen konden roepen, vele herinneringen kwamen boven... t Blijft immers de mooiste loopafstand die k ken... (waarom dat toch op zovele plaatsen bij ons afschaffen?)
n Paar uur lang waren we hier gans alleen, en plots kwamen ze binnendruppelen, Ton, Paul, Christina, Reiner, Brigitte, Gerard, Orti, Dieter, Paco... Na enkele dagen 'separatie' is de ganse pelgrimsgroep uit de lage landen weer terug verenigd.
Morgen trekken we naar Fuenterrable de Salvatierra, de enige slaapmogelijkheid op wandelafstand (20km), en trekken we in, in de Albergue Parroquial van Don Blas, pastor en grote bezieler van de Via de la Plata, 70 bedden, dus geen probleem. En vermits s anderendaags de enige mogelijke eindplaats, San Pedro de Rosados is (30km) hebben we ook maar toegegeven aan de 'reserveringsdrang'. Vermits er daar maar 18 bedden zijn, moesten we wel, willen we niet in n bushokje moeten slapen...
En dan komt Salamanca in zicht, de stad waarvan we ons zoveel voorstellen !
Temperatuur : morgen 7°(frisjes)- middag 14° (zon begint erdoor te komen) - avond 17°)
Niet al te vroeg op vanmorgen, t ontbijt was om 7 u, ook niet teveel kilometers op t programma vandaag... Rustig onze tostada met koffie gebruikt, en plots kwam de cafébaas nog gauw met mn trui aangelopen, vergeten uit de droogkast te halen waarschijnlijk.. Nog gauw n gesprekje aangeknoopt met onze 'weldoeners', t bleken Roemenen te zijn die de hostal in huur hadden sinds oktober, en die hier in Spanje hun toekomst zochten, we wensten hun alvast veel succes... n Laatste gunstje deden ze ons nog, 'gratis', ze brachten ons met de auto terug tot op de camino, toch weer zowat 7 km..
Niet zo'n aangenaam begin van de etappe, n 10-tal kilometer langs de grote weg bijna onbeschermd, en ook lastig voor de voeten, die daarvan gauw warm gaan lopen. Maar daarna kwam er n mooi stukje, door de vrije natuur, op en af, bos, weide, heide-achtig landschap.. en dat zo tot Aldeanueva del Camino.. Beetje zoeken daar, maar eerst n koffietje op terras drinken, met Bernard (Fransman uit Montelimar) en John (Canadees).. Lange gevaarlijke N-630 dan weer volgen tot Baños de Montemayor, ons eindpunt van vandaag, kortere etappe dus.
Maar stilaan wordt t landschap kaler, we stijgen lichtjes, en laten de vlakte van Extremadura achter ons.. t klimwerk gaat beginnen, op de bergtoppen in de verte, zien wij voor t eerst hier 'sneeuw' liggen. We gaan stilaan naar de 1000 m klimmen (vandaag toch al op 705 m).
Baños de Montemayor lijkt n toeristisch stadje, bekend om zn thermale baden (zwavelbronnen).
En vermits t zaterdag is (!) permitteerden we ons wat beters dan de klassieke menu peregrino, we genoten van n paella mixta... heerlijk !
Bij ons wandeling in t dorp hier zagen we weer wat ons al zo vaak opgevallen was : in de portalen van bijna al de huizen stonden er bijna volle plastic flessen (met water gevuld) zelfs van die 5liter flessen... Wij in onze naïviteit dachten steeds dat dit was voor dorstige pelgrims (!), maar niets is minder waar schijnt t, het zou namelijk zijn om de vliegen uit de huizen te houden, en om tegen de muren plassende honden te verjagen ?! .. Wij dachten dat dat oud Spanjaardje ons voor de zot hield, maar de vliegen en de honden zouden in de weerspiegeling van het 'bolle' water, zichzelf vele malen 'vergroot' zien, waardoor ze afgeschrikt worden, en vluchten... Tot zover... We zullen t maar geloven zeker..
Nu gaan we even studeren over de volgende etappes.. t Probleem,is hier steeds, de afstand tussen de albergues.. Er resten ons nog 10 dagen, vermits we op 22 april terug naar huis vliegen.. en er zijn nog 8 etappes te doen, van erg wisselende afstand, zodat we 2 vrije dagen hebben.. We houden dan waarschijnlijk halt in Salamanca en Zamora voor n stadsbezoek... We zien wel..
Morgen verlaten we de Extremadura en zn provincie Cáceres, en treden binnen in de regio Castillia y Leon en de provincie Salamanca...
O ja, t ongelukje van die rotdag gisteren, komt nooit alleen, terwijl we zaten te wachte op vervoer in dat eerste hotel, brak plots mn bril middendoor... Catastrofe, want verder dan 2 meter zie k t verschil niet tussen n tinto de verano en n pata negra! Voorzieinigheid Malou had natuurlijk ergens mn reservebril in gestoken, zodat de paniek maar eventjes duurde...
Temperatuur : morgen 7°(fris en regen)- middag 12° (koud) - avond 15°)
Vertrekken in Gallisteo in de motregen, over asfaltwegen, tot in Carcabasco, 10 km, echt niet fijn langs zo'n grote weg, en niet aangenaam voor de voetjes, die de laatste dagen 'afzien'! Dan de pijlen gevolgd langs n irrigatiekanaal, rechts in dan, de pijlen weer volgend, tot n boer gesticulerend naar ons riep dat niet te doen, maar rechtdoor te blijven gaan... We twijfelden, dachten hem niet te moeten geloven, maar 4 km verder, zagen we het zelf, de pelgrims die n half uur na ons vertrokken waren, liepen ineens vóór ons, 'de wantrouwende ongelovige thomassen'... Maar dan kwam weer n prachtig stuk, doorheen de weilanden, telkens afgesloten door poortjes, puur, pure natuur waardoor we liepen.. Het einde van de stappartij was subliem ! We eindigden, in the middle of nowhere, onder de Arco de Cáparra, n indrukwekkende Romeinse triomfboog... Samen met de zeer goed bewaarde overblijfselen n Romeinse stad, met n heuse originele heirbaan, baden, en alles erop en eraan...
En daar stonden we dan na 32 km... Niks verder van beschaving te zien, uren in de omtrek, de dichtstbijzijnde slaapgelegenheid op 11km, niet te doen voor de gewone pelgrim, dus, alle folders vooraf bestudeerd, en via n Spaanse vriend telefoontje laten doen naar Hostal Asturias in La Jarilla, die hadden n gratis pendeldienst.. Busje kwam zo, maar de ontnuchtering kwam snel,... ons goed Spaans liet ons verstaan dat er alleen pelgrims meegenomen werden die gereserveerd hadden.. mits n beetje medelijdend gezicht (van Malou) mochten we tochw mee, richting beschaving.. en we zouden n bed krijgen, 'moest er ééntje vrijkomen wegens annulatie??!!.. Andere pelgrims werden aangevoerd met t busje, namen hun bedden in, terwijl wij de ene koffie na de andere tortilla bestelden... Van 2 uur zaten we daar in La Jarilla te wachten, om kwart na 4 kwam dan t verdict ... Geen plaats in de herberg (waar hebben we dat nog gehoord?).. Goeie raad duur dus, maar ere wie ere toekomt, de patron van t spel trommelde n chauffeur op, en vervoerde ons, gratis, nog ns à propos, naar Zara de Granadilla... Tranen van uitputting en van geluk, vermengden zich bij Malou... k Had haar nochtans al 10 keer gezegd, dat àlles zich oplost op de Camino... Afgezet na n ritje van 7 km, werden we aan Hostal Junco Fresco, waar ze nog nooit van n pelgrim gehoord hadden... Supervriendelijk kregen we n kamertje met douche tv, enz toegewezen.. Alles lost zich.... ! ...
Toppunt, we moesten onze was niet zelf doen, de bazin van t spel deed dat voor ons in haar wasmachine ! ...
Even t dorp in, naar de Officina de Turismo om n stempel.. we werden als koningen ontvangen, pelgrims uit t buitenland, en dan nog uit Belgica, nooit meegemaakt had ze t, Conchita Maria, ze moest absoluut n foto van ons hebben om morgen aan de burgemeester te laten zien !!! .. Dan naar de iglesia, toegewijd aan de Virgen natuurlijk.. de paster was net bezig de voorbereidselen te treffen voor de mis... of ie ook n stempel had? ja natuurlijk, maar nooit in de kerk, wel in zn 'casa' ... k moest er mee naar toe... fier als n pauw kon hij de eerste stempel zetten in t boekje van n pelgrim... en dan nog één uit Belgica... en t summum, ééntje die 'flamenco' sprak ! ! ...
We voelden ons bijna VIP's, na wat eigenlijk als n rotdag te zullen eindigen.
Uit dankbaarheid voor de vriendelijkheid va iedereen rond ons, gingen we niet in de stad eten, maar gebruikten we de menu hier in de hostal.. Lekkere crema de calebas, en al even lekkere truchas... n koffietje met un chupito de orugo de hierbas als afsluiter deed ons alle zorgen vergeten..
Want inderdaad, wat als n rotdag leek te eindigen, werd n verrassingsvolle maar zeer gesmaakte avond op de camino. Viva la Via de la Plata...
En wat morgen brengt, zien we.... morgen wel weer ....
Temperatuur : morgen 7°(fris)- middag 12° (koud door de hevige wind, regen) - avond 12°)
Koud koud vanmorgen toen we vertrokken... Regenkap over de rugzak, Poncho's op... want t regende, niet voor lang, maar we hielden de poncho's toch maar de ganse dag aan, als bescherming tegen de wind! Zonnig thuis horen we, we hebben het teveel aan zon dus naar jullie gestuurd, met dank, veronderstellen we 😉.. Het begon met n steile klim, op n vloek (?!) waren we van 400m naar 510m, over n lastig pad, rechttoe, rechtaan (alto de los Castaños).. We vorderden daarna enorm snel, want het terrein werd makkelijk, klein zandwegjes... 13 km lang lichtjes bergaf, door de weilanden, enfin wat men hier weilanden noemt, eerder n plaats waar men hier koeien, schapen en dergelijke laat grazen... tussen laag struikgewas en kurk- en steeneiken.. die 13 km was n aaneensluiting van verschillende percelen, telkens afgesloten door een poort(je).. 11 zulke poortjes heb k geteld.. als pelgrim weet je dat je zo'n poortje kunt opendoen, en achter je weer 'moet' sluiten, plichtbewust doe je dat dan ook, want je bent blij dat je over particulier terrein 'moogt' stappen. En dan voel je ons al komen hé.. Op één of andere kruising was de wegaanduiding zo verwarrend, dat slechts n 5-tal pelgrims de juiste weg kozen... Wij, met zovele anderen dus de verkeerde. Wat was er gebeurd, hoorden we achteraf. n Niet zo nauwgezette pelgrim had, n tijdje geleden, zo'n poortje laten openstaan, n koe ontsnapt, en n auto-ongeval veroorzaakt.. De eigenares van de finca, zo'n groot boerenbedrijf, was zo boos geworden dat ze haar terrein afgesloten heeft, en de bewegwijzering overschilderd; gevolg, in plaats van in Galisteo uit te komen, kwamen we in Rio Lobos terecht, na bijna 25 km (tot in Galisteo zou +- 28km geweest zijn).. Klein beetje veel paniek, want t weer beterde er niet op.. Even rondgedoold, gevraagd, en t zou nog zowat 11km over asfaltweg zijn.. En plots dook (toeval of niet? voorzienigheid op de camino of niet ?), plots dook daar dan de uitbater van de albergue van Galisteo op, zoekend waar z'n pelgrims bleven! De goede ziel laadde ons, en nog 3 andere verdwaalde pelgrims op, en vervoerde ons naar zn albergue in Galisteo.
We hebben altijd gezegd, we zijn hier niet op de camino om ons te laten vervoeren met n taxi, maar dit was echt n noodgeval, en op zn minst gezegd, zeer welgekomen!
Na n warme douche, en ons pelgrimsmenu, gingen we dit middeleeuwse stadje bezoeken, met zeer goed bewaarde stadsomwalling (Moors, 11e eeuw), stadspoorten in gotische stijl.. Merkwaardig is ook de kerktoren, die los staat van de kerk, via buitentrappen kan men naar boven !
We hebben intussen ongeveer 375 km gestapt, en liggen, dankzij 3 etappes op 2 dagen te doen, één dag voor op ons schema. We kunnen dus 1 dag ergens rusten bij pech, of we hebben 1 dag extra voor n (extra) stadsbezoek. We planden sowieso 1 dag Salamanca en 1 dag Zamora.. Nu kunnen we er eventueel ook nog 1 dag Madrid bijnemen ipv vandaaruit onmiddellijk naar huis te vliegen... We zullen zien..
Temperatuur : morgen 8°(fris)- middag 14° (flauw zonnig - zeer hevige wind) - avond 13°)
We zouden dus normalerwijze stappen naar de albergue aan de doorstroming van de rivier Tajo (de Taag!), 21km in principe, maar dus de albergue is daar gesloten sinds n tijdje, dus maar noodgedwongen door naar Cañaveral.. t zou 31 km zijn.. t ging niet anders, dus om 7u op weg.
We vergelijken de tocht vandaag met n Vlaamse klassieker... rustige aanloop om op tempo te komen. Wij liepen via mooie natuurlandschappen, enorme rotsformaties in de weilanden, schapen en koeien in massa... en dan kwam het, Gent-Wevelgem-toestanden : enorme windvlagen, Malou waaide met rugzak en al bijna om, à la Gert Steegmans (neen, we overdrijven niet!).. En dat bleef de ganse dag duren, win en nog ns wind... Dan n paar Muur van Geraardsbergen's op, maar geen kasseien, meer van die keien die men met opzet 'verkeerd' gelegd had.. Tot aan de nieuwe autoweg in aanleg, geen wegaanduidingen meer, en n kilometertje of 2 fout gelopen, en nog ns n omwegje van 1,5km door de bruggen in aanleg, en neen er staan geen seingevers, zoals in de koers!
Maar wat n prachtige bruggen zijn ze daar aan t bouwen, in voorgespannen beton of was t in glijbekisting, k kon t niet goed zien (enfin al te lang in 'bouw'pensioen😉).. 2 identieke bruggen in aanleg, eentje over de Rio Almonte en eentje over de Rio Tajo. De beiden rivieren stromen door n stuwmeer. We moesten helemaal rond de Embalse ( stuwmeer) de Alcantara. Dit is één van de grootste stuwmeren van Spanje.. hiervoor werd n Romeinse vestiging opgeofferd.. dit alles te danken aan dictator Franco, en als k de geschiedenis goed begrijp, is het stuwmeer-bouwen één van zn weinige goede werken geweest. Het bezorgde Franco zelfs de bijnaam Paco Rana.. Paco was zn koosnaam, en Rana betekent zowel kikker (springende van t ene stuwmeer naar t andere), maar betekent ook ''zonde' ! Aan u om uit te maken....
We volgden vandaag ook weer de romeinse heirbaan naar het noorden en zagen verschillende milliaro, de typische romeinse mijlpalen.
Maar om n wielerklassieker-verhaal af te maken, de finale werd gereden tussen t stuwmeer en Cañaveral.. Nog ns winderiger, nog ns slechter wegen (die Romeinen toch !) .. Na 26 km ging t Malou-kaarsje wat uit, de voeten begonnen op te spelen, de pijn aan de opengeschuurde blaren werd ondraaglijk, en de laatste 6 km misten we de juiste ontsnapping... ze gingen ons voorbij, want we moesten het tempo noodgewongen laten zakken.. Het dorpje zagen we voortdurend daar tegen de bergflank liggen, t kwam precies niet nader... Uiteindelijk bereikten we t witte dorpje, n eindspurt zat er niet meer in, want ons stil vermoeden werd bewaarheid, de albergues begonnen ook hier vol te lopen... niks gereserveerd dus wij, in tegenstelling met vele anderen, de eerste de beste (er waren er maar 2) albergue ingestapt, en we waren de 2 laatsten die konden blijven, 'completo' zei de hospitalero, net nà ons.. Zo konden we toch onze overwinning (op onszelf?) vieren, n bloemtuil en de kus van t bloemenmeisje was er niet bij, maar we vonden hier n pracht-slaapgelegenheid, vonden onze Ollandse en Duitse vrienden (per taxi en/of per bus gekomen) terug..
En net zoals in de koers (na valpartijen) moeten er nu wonden geheeld worden... de voeten van Malou hebben immers dringend verzorging nodig... maar t zal zich weer wel oplossen voor morgen, zoals alles hier op de camino !
Voor morgen wacht ons 28 km naar Galisteo, en t zal wel lukken... en problemen zijn er om opgelost te worden, want, in de albergues daar zou er geen plaats genoeg zijn.. via onze Spaanse kanalen is geregeld dat ze ons daar met de auto komen ophalen, en 'ergens' naar n camping brengen waar we n bungalow huurden met 6 man.. En als alles ok is brengt die auto ons s anderendaags terug naar ons vertrekpunt op de camino.. We zullen maar van de veronderstelling uitgaan dat t weer in de sacoche zal komen..
En.... Malou weet sinds n paar minuten dat ze 35 km stapte vandaag !
O ja, om in wielertermen te eindigen, er waren geen positieve dopinggevallen vandaag ! ..
Net voor dat t klaar werd weer vertrokken, want we vreesden voor regen... Deze nacht had t immers geonweerd en zwaar geregend. Niets was minder waar, bijna heldere hemel, maar toch maar de weg op. Ons pistolekes (gisterenavond al gesmeerd door 'de voorzienigheid') binnengespeeld, nescafé erbij, en t klassiek 'half' banaantje.. We konden er weer tegen voor op papier, n 23 km... Saai eerste stuk, door n militair domein, en over de Alto las Camellas.. We hadden er ons wat van voorgesteld, maar eigenlijk was t maar n langzaam omhoog lopend zandwegje parallel met de autoweg. Dan recht naar t hoogtepunt van de dag 'Cáceres', de hoofdstad (100.000 inw) van deze gelijknamige provincie. Prachtige Plaza Mayor, dus gestopt om n koffietje te drinken met tostado natuurlijk, na 12km mag dat wel hé. Enkele pelgrims trokken verder naar de eindbestemming van de dag, maar dan kennen ze ons nog niet. Het mooiste gedeelte van de stad bevindt zich immers in de oude stadswijk. De stad werd door de Unesco op de werelderfgoedlijst geplaatst. En terecht, want wat n pracht van palacios, kerken, en torres, zonder te spreken van het ommuurde Romeinse stadsgedeelte met de Arco del Christo (stadspoort)... Te weinig tijd om alles grondig te bekijken, maar wel genoten... We liepen er toch wel anderhalf uur rond, in die zeer kleine straatjes, bergop en bergaf, goed voor n paar kilometer extra. Maar t was werkelijk de moeite waard. (En ja, we beseffen dat dit bij avondverlichting nog veel mooier moet zijn)
Op stap dan maar voor de resterende 14 km, n makkie qua parcours dachten we, maar heel erg veel wind, en steeds wisselend, op en af... Bijna als laatste van de horde pelgrims kwamen we toe in de albergue municipal, 14 plaatsen, en dan nog als haringen in n ton... completo, iets later.. We hadden geluk, maar dat moet je afdwingen zeker? Voor geen geld ter wereld hadden we 'Cáceres' willen missen... Onbegrijpelijk dat sommige collegas-pelgrims amper gemerkt hadden dat ze door mooie stad gestapt waren? !
Maar voor morgen wacht ons n verrassing, slapen wilden we in de albergue municipal aan het meer van Alcantara, maar.... gesloten wegens verbouwing, de privaat hostal dan maar gebeld die daar ergens in de buurt ligt, maar, nada... Es completo (n bus Duitsers waarschijnlijk 😉!).. Er is geen andere tussenoplossing meer, dan 11 km verder te trekken tot Cañaveral, zodat de totale afstand rond de 32 km zal worden, t schrikt ons natuurlijk wat af, maar t zal moeten, en dan nemen we onze tijd maar...
Wie leeft zal zien !
Intussen hebben we al 315 km gestapt, en rest er ons nog ongeveer 270 km.. t Zal wel lukken zeker? Fijn dat we van t thuisfront zoveel steun krijgen... Dank u..
We hadden jet aan t thuisfront beloofd, we zouden het teveel aan zon naar jullie zenden... Maar we hebben ons even vergist, we stuurden alle zon naar België, want toen we vanmorgen n kwartiertje op weg was, begon het te regenen, en .. t heeft niet meer opgehouden, de ganse dag.. Het contrast met vorige 12 dagen kon niet groter zijn.. We puften gewoon tijdens de semana santa, en nu, onophoudelijk regen.. Het eerste kwartier valt dat nog mee, de hitte, die overal was blijven hangen, verdwijnt geleidelijk aan.. maar dan wordt t eentonig 'nat' .. 'z(..)knat', werden we, ik vooral, k weigerde mn poncho aan te doen (om de weergoden niet op te jagen ! ) liep de ganse dag in mn regenjas, maar toen de afrekening kwam bij aankomst, had k niks droog meer aan, t water kon je uit mn schoenen 'gieten'.. 'verstandige' Malou hield er enkel die natte schoenen, en na n half uur n gedroogde poncho aan over. Maar ja, zoals altijd, ze hebben dikwijls gelijk, die vrouwen, al is t moeilijk om dat toe te geven..
Goed nat droogt goed, en dus zal alles wel opgelost zijn morgenvroeg... De meningen zijn verdeeld over volgende dagen, de barman hier zegt dat n 'mañana and the day after', muchas rain zal zijn (ja zo spreken we hier met elkaar!).. volgens andere even onbetrouwbare bronnen hebben we t gehad met deze ene regendag..
Maar t stappen nu, t was precies of de regen ons opjoeg, fiks tempo erin de eerste kilometers, onderweg halt gehouden (na 8 km) in n dorpje aan de bar, maar die was alleen open om het bestelde brood te komen afhalen (!), geen koffie dus.. even op adem komen na 16 km in n wegrestaurant, aan de oprit van de autoweg... tortilla met brood, en lekkere maar vooral 'hete' koffie.. De regen maakte het immers koud !
Van de natuur niet veel te zien, groene weiden, erg veel koeien, en.. n arm geitje, dat met zn achterpootje hulpeloos verstrikt was in de afrastering van de weide.. we konden het echt niet helpen, sorry geitje...
Vandaag was ook de dag van de oude Romeinse bruggen, drie keer zijn we n riviertje overgestoken via n puente romano, mooie constructies van die Romeinen, meester in zulke dingen, ver vooruit op hun tijd... En, robuust en solide, 2000 jaar liggen ze er al.. welke moderne bruggenbouwer durft zeggen dat zn brug t zo lang zal volhouden...
We volgden de Via de la Plata vandaag ook via n romeinse heirbaan en we passeerden we verschillende milliaros, oude romeinse mijlpalen.
We zitten intussen in n piepklein dorpje, Valdesalor, en als dit verslagje straks te lezen is, zal er hier ergens wifi moeten gevonden worden.. hopelijk..
Morgen vervolgen we onze weg via het middeleeuwse Caceres, waar we s middags hopelijk halt kunnen houden. Dit mooie plaatsje met Moorse stadswallen, n Romeinse stadspoort en (naar t schijnt) indrukwekkende renaissance gebouwen.
Pasen ! Vrolijk Paasfeest ! We denken dat ze ze hier Felices Pascuas zeggen....
Dat hoorden we toch gisterenavond in de Paaswake, die om 21u begon, paaskaars wijden, palmtakjes verbranden, nieuw doopwater aanmaken, en dan nog ns de mis. Zeg nog ns dat we deze week niet 'religieus' geleefd hebben ! ?
Maar toch was t 7 uur toen we vanmorgen ons broodje opaten in de keuken van de albergue, en even later vertrokken.
Met de bekende Chinese uitspraak voor ogen, Of je je nu haast of langzaam gaat, de weg voor je blijft altijd dezelfde, vertrokken we dus... Vroeg, inderdaad ja, maar t zou wel weer ns heel warm kunnen worden onderweg... Maar na even stappen was dat onze zorg niet, n in de verte opkomend onweer verontrustte ons wel... Goed doorstappen dus, maar altijd rondkijkend, want de natuur wordt hier met de dag mooier.. De citrusrozen worden groter en mooier, de wilde lavendel ruikt steeds lekkerder, de brem steeds aantrekkelijker...
Geen moeilijk parcours, zandwegeltjes, grindwegen, licht hellend naar boven en naar onder.
We werden enkel voorbijgestoken door fietsers, babbeltje geslagen met 2 Ollandse fietsers, die bergop niet sneller fietsten dan wij stapten.. Genieten werd t dus weer... tot op,5 km van ons einddoel, daar had de plaatselijk hostal-uitbater niet beter gevonden dan, op n kruispunt, dezelfde pijlen naar zijn etablissement te trekken als de normale camino-pijlen... Wat gesakkerd en getwijfeld, en toch de juiste beslissing genomen, zodat we zonder 2 km-omweg rond 12u aankwamen aan onze slaapplaats, geen gewone albergue deze keer, maar wel t klooster, dat zich zeer uitgebreid noemt 'Casa de Beneficiencia de los Hermanos Enclavos de Maria y de los Pobres', eigenlijk n orde van monniken waar we nog nooit van gehoord hadden : in t zwart en met n brede donkerblauwe band, deze orde zet zich vooral in voor gehandicapten en minderbedeelden van de maatschappij, n aantal van deze mensen woont hier in t klooster.
We wilden ons inschrijven, maar de hospitalero hield even siesta, dus wachten, maar één van de jonge would be - paters troonde ons mee naar de kapel waar net de hoogmis begon, naast de priester, stonden er nog n zestal jonge monniken, dus toekomst verzekerd hier !
Rest van ons programma vandaag : gauw wat eten, zorgen voor proviand voor morgen, om half 7 pelgrimszegen, en om half 8 avondeten in t klooster (zonder vino tinto !)
Prijs voor de overnachting en voor t avondeten in t klooster : gratis.. enfin donativo (je geeft wat je wil !).. t Zijn goei paterkes, ze doen veel goed werk met de gehandicapten hier, en we zullen camino-gul zijn..
t Is al bij al weer n fantastische belevenis die we hier meemaken, in n totaal andere sfeer dan de vorige caminos... We zouden het voor geen enkele cruise willen ruilen... Alleen missen we we het paaseitjes rapen van de kids thuis, heel erg...
Mérida lieten we met spijt achter ons... Wondermooie stad.. Na 5 minuten stopten we al langs de kant om de desayuno (ontbijt) te gebruiken.. Hou je vast, 1,75 voor n heerlijke tas koffie met n tostado (gegrild broodje met n overvloed van boter erop en heerlijke sinaasconfituur). De 2e Romeinse brug over de Rio Guadiana overgestoken, via de triomfboog van Trajanus door, de stad uit. En na enige tijd dook hij voor ons op : de indrukwekkende Romeinse Milagros aquaduct, o weer zo goed bewaard, en dan op weg naar het stuwmeer van Prosperina, het grootste Romeinse waterreservoir in het Middellandse zeegebied. Dit stuwmeer voorzag Mérida van het nodige water... Via ondergrondse kanalen kwam dat water in het aquaduct terecht, en dan was t maar bergaf tot Mérida... Ook weer indrukwekkend als je bekijkt tot wat de mensheid, met handenarbeid, 2000 geleden, in staat was.
En dan kwamen we in n zeer mooi stukje natuur terecht, panorama's om U tegen te zeggen, groene velden, weiden met steeneiken, lavendelstruiken, brem, citrus-rozen, kortom, de Spaanse Mechelse Heide. Alles fris in bloei, in deze lente, of is t hier eigenlijk al zomer. Voor ons alleszins wel, want niet de kilometers spelen ons parten, maar de hitte doet ons vroeg vertrekken, schaduw opzoeken, waar t ook maar kan. Maar al bij al lukt t ons vrij goed, we zitten op schema, geen kwetsuren, de weinige blaren van Malou vallen mee...
Afgelopen week, de Semana Santa, heeft ons vooral s avonds veel afwisseling en plezier gebracht.. het verschil in devotie met thuis, valt erg op, al is de uiterlijke schijn ook weer wel belangrijk hier.
Voor morgen voorspellen ze ons weer n heerlijk route, vooral de bloemenpracht zouden we moeten bewonderen... Nog meer dan vandaag klaarblijkelijk... De diertjes in t wild kijken ons ook soms verwonderd aan, zo van, wat komen jullie hier doen in ons territorium, en dan bedoelen we vooral de konijntjes, maar ook de ooievaars, die in de lager gelegen 'natter' gebieden, op zoek zijn naar eten voor hun jongen... Heerlijk om zien !
Aljucén, waar we nu gelogeerd zijn in de albergue Annalena, is n klein dorpje, ontstaan in de Moorse periode... Morgen verlaten we de provincia Badajoz en lopen de provincia Cáceres binnen.. We hopen na n 20-tal kilometer in Alcuésar te zijn, en daar te overnachten bij de monniken.. Hopelijk kunnen we daar n mooie Paasdag beleven.. Voor eitjes zullen we waarschijnlijk zelf moeten zorgen ! 😉 😉 😉
Temperatuur : morgen 14°- middag 29° - avond 26° (zon, lichte bewolking vanaf namiddag)
n Korte etappe vandaag... en toch niet te laat vertrekken.. t Had zn bedoeling, we stapten immers naar Mérida toe, één van de mooiste Romeinse steden buiten Rome..
Ton vertrok samen met ons, en we hadden fijne gesprekken onderweg, nooit gedacht dat n Ollander uit Leeuwarden zoveel 'Vlaamse' dingen zou weten en wat nog meer is, weten te appreciëren.. Louis Paul Boon was zn favoriete schrijver, Willem Elsschot was hel meer dan bekend, en de laatste film die hij gezien had, was 'The Broken Circle breakdown' en niets dan lof voor Veerle Baetens, met naam en toenaam bekend... Was n wereldburger, die Ton, doet zn eerste camino, maar van wandelen heeft ie kaas gegeten : Machu Pitchu, Nepal, Mount Everest.. Allemaal gestapt... Op n zogenaamde vloek waren we er, na alweer meer dan genoeg wijngaarden en olijfbomen. En plots dook ze inderdaad voor ons op de Puente Romana, de prachtig bewaarde Romeinse brug over de Guadiana.. nooit gezien, intact, 792m lang, 60 bogen, de grootste en langste Romeinse brug.. Na veel oh's en ah's liepen we toch maar door naar onze albergue, weinig comfort, maar wat wil je, voor 6 .. Gauw douchen,en proberen wat te eten in de stad.. Maar waar stuitten we op? Ja juist, op n processie.. Weer indrukwekkend, die puntmutsen, en die heren (die de lijdende Christus-paso sjouwden) en die dames (die de Virgen Maria voortsleepten op hun schouders).. Ingewijden vertelden ons dat er vandaag nog 2 processies volgen, de laatste vertrekt weer om middernacht !
En dan gingen we op culturele uitstap in Ermita Augusta, de Romeinse naam van Mérida, de culturele hoofdstad van de Extremadura. Niet te schatten hoe goed bewaard hier alles is. Om te beginnen, het Theatro Romano, (plaats voor 6000 man)met zn marmeren zuilen, één van de mooiste van Europa... en aansluitend het Amfitheater, (goed voor 16.000 toeschouwers) waar de gladiatoren hun gevechten hielden. Dit heeft werkelijk ons hart gestolen... Om dan nog niet te spreken van de tempel van Diana, die midden in het centrum ligt, schitterend bewaard, doordat het geïntegreerd werd in n paleis..
Urenlang hebben we rondgelopen in deze stad, de kilometers van voormiddag vergetend..
Morgen trekken we verder, alhoewel je om alles te zien, nog gerust n dag hier kon blijven, maar we passen onze route aan, zodat we passeren aan de Romeinse aquaduct, en de triomfboog van Trajanus... Het Circus Maximus, nochtans de moeite waard, zullen we aan ons moeten laten voorbijgaan, wegens 'te ver'.
Maar wie hier ooit in de streek is : doen ! Want Mérida is n echt openlucht museum van Romeinse monumenten, in al zijn facetten !
Temperatuur : morgen 15°- middag 31° - avond 27° (zon☀️☀️☀️☀️☀️)
We vreesden n beetje voor deze etappe, de hitte en de uitgerekende 32 km... Aan de zon konden we niks doen, die was er, maar de kilometers wel, k had me even misrekend, want k had gepland om via Almendralejo te stappen, onnodig bleek volgens mn Leeuwardse stapmaat Ton, je kon dat dorp gewoon links laten liggen, en dan won je zo'n 4 km.. Ons niet gelaten, we moesten daar toch niet persé zijn...
Maar als je me nu vraagt, vertel ns wat over vandaag, dan kan k eigelijk maar dit zeggen : wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden, wijngaarden, olijfgaarden...
Neen k overdrijf niet, na t verlaten van Villafranca de las Barros (het zoveelste Villafranca op de camino !) zagen we links, en rechts, voor en achter ons, de ganse dag niks anders dan.... ja juist wijngaarden en olijfgaarden... Maar eigelijk verveelde het niet, de wijnstruiken waren er in alle aard, grote, kleine, dikke en dunne, opgebonden of niet.. Nooit zoveel wijnstruiken samen gezien... Allemaal voor tafelwijn, liet k me vertellen, ze belanden meestal in oninteressante logge bulkwijnen.. 4 soorten, Albarije, Eva en Malvar, maar natuurlijk ook Tempranillo. Meestal witte wijn. De meest bekende schijnt de Ribera del Guardiana te zijn....
Maar wat t stappen zelf betreft.. Kaarsrechte verbinding van 28 km tussen die 2 dorp-steden dus, en als k kaarsrecht zeg, dan bedoel k dat ook zo, gelukkig was er nu en dan een hellingtje in anders hadden we kunnen kijken val albergue tot albergue... Malou deed t wonderwel goed, en was verbaasd over zichzelf dat t zo goed lukte... niet dat er niet gezweet werd, want t blijft toch nog altijd 28 km in n temperatuur van soms meer dan 30°.. Maar t is n taaie, en als we t toch over wijn hebben, ze wordt beter met de dag, net zoals goede wijn betaamt 😉...
We zitten ondertussen weer in n prima albergue, in het Palacio de los Mexia, t stokoude portaal is versierd met heuse Compostela-schelpen.
Gisterenavond hebben we de nachtprocessie maar aan ons laten voorbijgaan, we maakten wel de voorbereidingen mee in de kerk.. n mooie beleving.
Hier zullen we het echt aan de lijven ondervinden, misa de la cena del Señor, om 19u, aansluitend Procesión de Jesus Nazareno, en hou je vast.... om 24u00 (!) Procesión de Cristo Crucificado... We gaan het graag meemaken, maar ontsnappen zouden we toch niet kunnen, want.... De kerkdeur ligt net tegenover onze albergue-deur !
Temperatuur : morgen 16°- middag 30° - avond 27° (zon, en niets anders dan zon)
Toch nog even terugkomen op Zafra... Mooi klein stadje met pleintjes die je lokken om te terrassen, hetgeen we dan ook deden met wat tapas ipv de klassieke menu peregrino.. Het wordt niet voor niks Sevilla la Chica (klein Sevilla) genoemd..
En op half 9 's avonds was t dan zover : de processie.. En waar t bij ons n stille bedoening in is de 'stille week' is t hier n barokke vertoning, waarbij t lijden van Jezus, maar steeds vergezeld van de Virgen Maria, via n processie vertoond wordt.. Eerst kwam er n enorme goot verguld platform (paso), gedragen door n 20-tal jonge mannen, die dat platform telkens ternauwernood 20 meter kunnen verplaatsen, en dan t geheel moeten neerzetten.. ze gaan dan zelf telkens uitgeput op de grond zitten.. Zo'n paso weegt gegarandeerd meer dan 1000 kg... Reken maar uit wat ieder te dragen heeft.
Het 2e tafereel was de pas met de Virgen Maria, even indrukwekkend, even zwaar, maar ditmaal gedragen door n 20-tal meisjes en dames). De Tongerse Zingende Maagden mogen hier wel n puntje aan komen zuigen !..
Zo'n processie is ook n boetegang, al de begeleiders waren dan ook gekleed met puntvormige maskers (om anoniem te blijven) - deed ons trouwens heel fel aan de Ku-klux-klan denken. Door t voortdurend neerzetten van die paso's duurt zo'n processie urenlang.. om half elf lagen we pas in bed, en toen was de prcessie nauwelijks 100 m uit de kerk vertrokken.. We willen het jonge Spaans koppel, dat langs ons stond, bedanken voor de fijne uitleg die ze gaven aan ons, 'paso-barbaren'
Vandaag vertrokken we dan weer bij t opkomen van de zon... Licht stijgend, omkijkend konden we van de prachtige uitzichten over het okerkleurige landschap. Dan zigzaggend naar benden naar t stadje Los Santos de Maimona. En dan zagen we steeds meer ploegende en eggende boeren, tussen de olijfgaarden en de wijngaarden naar Villafranca de los Barros.
Maar k weet niet waarom, maar vanaf 11u kon k niet meer ophouden t liedje te neuriën, k denk van Los Machucambos
Cuando calienta el Sol aquí en la playa (in Extremadura eigenlijk) Siento tu cuerpo vibrar cerca de mi Es tu palpitar, es tu cara, es tu pelo Son tus besos, me estremezco, oh..oh..oh!
k Weet eigenlijk héél goed waarom, de temperatuur steeg tot ver boven de 30°, bij wijlen liepen puffend en kuchend, goed dat we genoeg water bijhadden.
Bij aankomst in Villafranca de los Barros, onmiddellijk naar albergue Carmen, waar de hospitalero van gisteren opnieuw dienst had.. Toen we naar het weer hier informeerden, wist hij ons te vertellen dat de huidige temperaturen van boven de 30° hoogst abnormaal zijn voor de tijd van het jaar.. Hij brabbelde zo wat van 'el tiempo esta loco' ! ... Maar wij zitten er weer mee.
Morgen proberen we +-30 km te doen, zodat we Mérida kunnen bereiken op Goede Vrijdag.. Vroeg opstaan zal dus de boodschap zijn... We twijfelen nu of we de processie hier weer willen meemaken, ze start immers pas om 22u00 deze avond.. Maar eerst gaan we de menu peregrino uitproberen op de plaza mayor, 5 per man, koffietje achteraf inbegrepen... vamos a ver (denk k)... we zullen zien...
Temperatuur : morgen 14°- middag 32° - avond 27° (zon, niets dan zon)
Er stond n tocht van 25 km op t programma, niks spectaculairs, want dat zal zo ongeveer n gemiddelde tocht worden, ook t parcours was 'normaal', lichtjes bergaf zelfs. Maar, de meteo had warm weer voorspeld, dus vroeg opstaan, gauw desayuno om 7u in onze albergue, en op stap om half 8, net klaar aan t worden. Na 6 km kwamen we eens n dorpje tegen, maar daar sliepen ze klaarblijkelijk nog allemaal, niks open te vinden. Geen probleem want ieder 1,5 liter water bij, en ook voldoende eten, want, dan kwam het, de oude Romeinse heirbaan op, 15 km lang geen kat te zien, en nog minder water te vinden... Eindeloos lang die weg, niks te horen buiten het getsjilp van de mussen en het kraken van de struiken.. Maar we klagen niet, t is eenzaam, maar o zo mooi, de kurkeiken, de gerst die al 40 cm hoog staat, de net omgeakkerde zones tussen de wijngaarden, trouwens de eerste dag dat we die zien. Olijfgaarden en sinaasappelplantages zorgden voor de afwisseling.
Tot 11u, zalig wandelweer, maar dan begon ze te steken, die zon... In t laatste dorpje op n 4-tal km van Zafra, wees de apothekers-thermometer al 31° (!)... Hoog tijd om even n terrasje te doen daar en n cerveza naar binnen te gieten..
Tussendoor nog even dit, alhoewel k beloofd had het niet te schrijven... In één van de vele 'doorwaadbare plaatsjes' hadden ze mooie dikke keien gelegd om erover te geraken... t was ditmaal de beurt aan Malou om te duiken... kleddernat.. maar met zo'n weer droogt dat goed hé !
We kwamen, tamelijk bekaf aan in de albergue, en we kozen weer voor n omgebouwd oud klooster, liever dan in n modern gebouw te gaan zitten, het heeft wat... En in Zafra is heel wat te zien, n aanrader trouwens moest je ns in de buurt zijn : mooie typisch Spaanse pleintjes, omzoomd met arcades.. n mooie Parador, n zeer mooie stadspoort. Alles hebben we belopen (zeker nog 5 km extra !). Uiteindelijk zijn we het Convento de Santa Clara binnengegaan, n Zusters Clarissen klooster, die aan de pelgrims via n draailuikje n mooi stempel afleveren (ze mogen immers geen contact hebben met de buitenwereld).
En nu gaat Malou's wens in vervulling : we gaan deze avond naar de processie van de Semana Santa kijken, die gaat hier deze week zo maar eventjes 4 keer uit.
Temperatuur : morgen 14°- middag 26° - avond 22° (zon, niets dan zon)
Geen al te moeilijk etappe vandaag, maar toch vonden we het raadzaam om vroeg te vertrekken.. 'El tiempo' voorspelde immers zeer veel zon voor namiddag, en vermits het daar in die schaduwloze extremadura-gebieden heel erg warm kan worden, verkozen we ervoor zo vroeg mogelijk de schaduw van de albergue te gaan opzoeken.
Niet teveel treuzelen dus, goed doorstappen, intussen 1,5 liter drinken, en aan 17km de boterhammekes opeten.. Groot verschil met al de vorige caminos (vooral de Frances), deze eerste 6 dagen is er niks, maar dan ook helemaal niks te vinden tussen start en aankomstplaats.. geen bar, geen tienda, geen boom om onder uit te rusten.... Maar het heeft ook zijn charmes, bijna altijd alleen onderweg, genietend van de o zo mooie natuur : kurkeiken overal rond je, en in deze tijd van het jaar beginnen hier alle kleine struiken in bloei te komen... zoek maar eens op hoe mooi de citrusroos hier is ! Om nog niet te spreken van de heerlijke geuren... ze doen me meer en meer denken aan de maquis van Corsica !
In Fuente de Cantos zijn er 2 albergues.. wij hadden van te voren voor de 'Convento' gekozen, omdat we houden van oude gebouwen, zoals dit klooster, die men ombouwt en n andere bestemming geeft. Maar onze keuze werd niet zo geapprecieerd door de PR-man van de 'concurrerende' albergue.. Op die godverlaten weg, 5 km voor aankomst kwam hij ons tegemoet gereden men zn auto, gesticulerend dat zijn albergue zoveel beter was, en om ons om te kopen zouden we zelfs n gratis blik cerveza mogen aannemen.. weigering van ons natuurlijk, maar bij t binnenkomen van t dorp, dezelfde mooipraterij, en ons zelfs achterna rijdend, en ons de verkeerde weg opsturend.. de weg naar zijn albergue dus... Ons kennende weet je dat we niet tegen opdringerigheid kunnen.. en dus slapen we nu in n klooster, gerestaureerd door de gemeente.
Onze trip doorheen de gemeente leerde ons dat er buiten 'de Iglesia de Nuestra Señora de la Granada, (gesloten), niet veel te beleven was.. n Oud Spaans heertje probeerde ons wel te lokken naar t geboortehuis van Francisco de Zurbarán', n wereldberoemd schilder 'in Spanje'; zijn meest bekend werk, de Onbevlekte Ontvangenis, hangt in het Prado in Madrid.
Morgen trekken we verder door Extremadura. Dit is eigenlijk de minst toeristische streek van Spanje, maar voor hetgeen wij er tot nu toe al van gezien hebben, begint het ons aan te staan. Maar onbemind bij de toeristen zal t waarschijnlijk toch wel blijven. Eind van de week hopen we de pareltjes Mérida en Cáceres te ontdekken, maar dan zullen onze wandelschoenen wel al wat meer afgezien hebben.
Eventjes iets tussendoor, graag bevelen wij iedereen onderstaande actie aan :
Lissabon - Santiago de Compostela
In mei 2013stapten Diane en Guy van Léon naar Santiago de Compostela (ongeveer 350 km van de Camino Frances). Het was voor ons een unieke ervaring: loslaten, rust, stilte, ontmoetingen met andere pelgrimmers, zelf stil worden en genieten van de natuur in al zijn facetten, blij zijn dat wij nog kunnen wandelen, en vooral dankbaar zijn.
Waarom zouden wij onze volgende Camino niet wandelen voor het goede doel opperden ze
Aan de directeur-zorg van Ter Heide, Frank Smits, stelden zij hun plannen voor en dadelijk kregen zij zijn steun en medewerking om dit project mee uit te werken.
'De bewoners van Ter Heide zijn uniek en bijzonder vanwege hun specifieke behoeften, wensen en mogelijkheden, maar ook door hun kwetsbaarheden. Hun mogelijkheden op verstandelijk vlak zijn zeer beperkt.
Bovendien hebben deze bewoners vaak bijkomende problemen op allerlei vlakken waardoor hun nood aan zorg en ondersteuning dermate groot is dat de familie er thuis niet meer (volledig) zelf voor kan instaan. De moeilijkheden die ze ervaren kunnen het leven en de ontwikkeling van onze bewoners ingrijpend beïnvloeden.
Het organiseren van dagbestedingsactiviteiten buitenshuis is bovendien een middel om bewoners deel uit te laten maken van de samenleving of om de samenleving binnen Ter Heide te brengen bv. via de vrijwilligerswerking als ondersteuning van het activeringsaanbod.
Dit is de missie van Ter Heide, waar Diane en Guy als vrijdag-vrijwilligers op campus Henisberg (Tongeren) hun steentje proberen toe bij te dragen. Speciaal voor deze gasten willen zij hun Camino Portugués wandelen in de periode april - mei 2015.
Mogen zij U daarom om sponsoring (financiële steun) vragen, zodat er op Ter Heide weer een extra project kan gerealiseerd worden! Voor elke storting op Ter Heide , Klotstraat 125, 3600 Genk
Temperatuur : morgen 14°- middag 22° - avond 20° (licht bewolkt, maar zon, lichte wind)
Zondag, Palmzondag zelfs, de klok nog gauw 1 uur vooruitgezet gisterenavond... Hetgeen men ons verkocht had voor 19 km, daar kregen we dus weer 10% op toe, maar het deerde ons eigenlijk niet. De eerste stapdagen zijn voorbij, de rodage is hopelijk gedaan, en we stapte eigenlijk gemakkelijk vandaag... Enfin over het algemeen toch... We waren net aan t genieten van de mooie uitzichten over de Sierra Morena, toe, na n vijftal kilometer k warme voeten kreeg, k zocht verkoeling in n greppel met licht stromend water, mn benen onderuit, het gewicht van de rugzak deed er nog n schepje bovenop, kletsnatte broek enz... Malou durfde waarschijnlijk niet lachen... Ietsjes verder zagen we n ganse kudde schapen, en iets verder op, 100 m afgezonderd zagen we n mooi schouwspel, k denk dat we 1 minuutje te laat waren, maar n moeder-schaap was net zn pasgeboren (paas?)lammetje aan t proper lekken, de nageboorte hing nog te bengelen... Mooi,echt mooi om mee te maken, midden in de vrije natuur. Dat zijn van die mooie dingen op de camino... Veel religieus hebben te andere nog niet meegemaakt, alleen in Castilblanco de los Arroyos, waar we bij ons kerkbezoek, de voorbereiding voor de palmprocessies van vrijdag, zaterdag en zondag mochten meemaken, jaja drie dagen achter mekaar... Hier in Monesterio, geen processie, en geen avondmis...
De laatste 5 km van vandaag waren nochtans tamelijk moeilijk, stijgen van 570m tot 760m, dat kruipt in de benen.. We bedenken juist dat we op 5 dagen, van op zeeniveau, gestegen zijn tot hoger dan on Ardennen-niveau.
We verlieten vandaag ook Andalucia en stapten de Extremadura in... Gelijktijdig lieten we ook de provincie Sevilla achter ons en genoten van onze eerste stappen in de provincie Badajoz..
Genieten doen we nu ook op het terras van onze Albergue Parrquial (12plaatsen), die we verkozen boven de privé-albergue (50plaatsen), zelfde prijs, 10 per man, met n rijkelijk gevulde frigo, fruitschotel en keuken ter beschikking, met alles erop en eraan... we zijn hier met ons gat in de boter gevallen..
Monesterio onze eindbestemming van vandaag, staat bekend als de poort naar het harde hete land van de Extremadura waar we de komende dagen doorheen zullen trekken.
We gaan seffens hier op verkenning, en n rustig plekje zoeken, en in plaats van de menu peregrino, gaan we op zoek naar de lekkere jamón ibérico de Belotta, want we zitten hier werkelijk in de 'hoofdstad' van wat wij noemen, de Pata Negra, genoemd naar de zwarte poten van het varken. Het is echter geen officiële benaming meer voor deze ham, in Spanje is deze term zelfs verboden.
Temperatuur : morgen 16°- middag 26° - avond 20° (heldere hemel, zon, zon, zon... naar onze begrippen ... Heet)
Moeilijk keuze dus vanmorgen : 8 van onze vrienden-pelgrims, de jongeren... besloten om naar Monesterio te trekken, in één ruk, 34,5 km... wij, samen met 6 ouderen (wijze?) vonden het niet raadzaam, en besloten de trip op te delen in 2 dagen.. Spijtig, want wat na 3 stapdagen al uitgegroeid was tot n hechte groep, die na aankomst telkens alles gezamenlijk deed, viel zo uiteen... maar ook dat is de camino...
Wijzelf, de 2 fristen van de ouderen, voelden nog wel de 30 km van gisteren in de benen... We deden het vandaag dan ook n klein beetje rustiger aan, op momenten zelfs noodgewongen, want de Colada de los Bonales, ons voorgeschoteld na 9 km was weer n kuitenbijter, niet zozeer door de lengte, maar door steilte, op zeer korte tijd van 350 m naar 530 m, op n moeilijk begaanbaar paadje.. Maar mits het nodige puffen en zuchten, lukte het wel..
t Was ook zaterdag, troostten we ons, en dan mag het al ns minder vermoeiend zijn...
Maar kort gezegd, we zaten vandaag in waarschijnlijk het meest afgelegen deel van Andalucia. De Camino volgt hier een netwerk van kleine paadjes en landelijke weggetjes door de velden en akkers naar het noorden. We kwamen meer geiten, schapen, paarden en zwarte varkens tegen dan mensen. Het enige dorpje van vandaag was tevens onze eindbestemming, El Real de Jara.
En seffens gaan we hier op verkenning. Krachten putten voor de tocht die ons morgen wacht, en waarvan we hopen dat onze vrienden, vandaag al de eindbestemming zullen bereiken.
Morgen is het Dominga de Ramos, Palmzondag... Hopelijk kunnen we hier en daar wat meemaken van de feesten die hier in Spanje, deze week zullen beginnen, want het is hier gans de week Semana Santa !
PELGRIMEREN op de VIA DE LA PLATA
