Dat was het dan toch al terug voor vandaag hoor.. Vind voor mezelf dat het weer efkes genoeg geweest is! En ga der blijkbaar toch ooit geraken, geef me nog eventjes tijd?! Het enige probleem is dat er niet echt veel dagen zijn waar er in feite niets gebeurt, dus moet altijd evenveel blijven schrijven!!
Maar kan er best mee leven en komt ooit wel in orde!!
Onze schietgebedjes de avond ervoor hadden dus blijkbaar niet echt geholpen.. Want was 's morgens zelf nog harder aan het regenen dan de dag ervoor!! Gelukkig dat het de eerste dag schitterende weer was, want anders zouden we niet echt veel kunnen genieten hebben van Maria Island. Voor de laatste keer maken we terug onze rugzak bijeen en moeten we toch de regen trotseren.. Na enkele uren door de gietende regen komen we terug aan in Darlington, het piepkleine haventje.. Daar zoeken we een droog plekje op om rap onze lunch te verorberen en dan kunnen we eindelijk (na 3 lange en vermoeiende dagen) genieten van een zalig deugddoende douche!!
Om 4u hebben we dan de ferry teruggenomen richting het vasteland en zijn we dan doorgereden richting Coles Bay!!
De volgende morgen zijn we dan opgestaan en het weer was al compleet omgeslaan.. Hebben dan rap nog een brekkie genomen aan the French Farm om dan onze werg verder te zetten richting Haunted Bay, het meest zuidelijke punt van het eiland.. Was terug een redelijk lastige wandeling want is hier namelijk nooit vlak.. Constant op en neer met af en toe es een snedig hellingske dertussen.. Nie gezond en zeker niet omdat ik de laatste tijd zoveel aan sport gedaan heb !? En uiteindelijk is het dan ook beginnen regenen waardoor we genoodzaakt werden om op het einde nog een tandje bij te steken om toch niet te doorweekt aan French Farms hut toe te komen.. Daar hebben we dan wijselijk besloten om toch maar ons tentje niet op te zetten en gewoon op de grond van de hut te slapen. lagen dan tenminste droog ... Na ons avondmaal dan nog beke zitten kijken naar de kangoeroes die toch probeerden de regen te trotseren tot er plotseling nog volk kwam opduiken. Een raar koppel?! En werd helemaal compleet als diene pippo een stukje verdi ging beginnen afsteken op zijn viool... Uiteindelijk heeft hij zijn gejank dan toch opgegeven en konden we op ons gemakske de volgende dag tegemoet slapen!! Hopend op beter weer...
Na dit korte intermezzo werd het al bijna tijd om es te beginnen kijken voor een slaapplaats.. En na nog een korte wandeling zijn we dan aangekomen op Return Point, een soort schiereilandje waar blijkbaar ook de wombats en kangoeroe's zouden genieten van hun nachtrust?! Wel nog nooit zoveel problemen gehad met het opzetten van ons tentje. Aangezien we bijna aan de kust stonden was er daar een serieus windje... Niet evident, maar uiteindelijk zijn we er dan toch in geslaagd en bleek het echt een prachtig plaatsje om nog een beetje uit te rusten van deze toch wel lichtelijk zware dag en vooral een beetje na te genieten..
Jaja, enkele minuten nadat we de Painted Cliffs verlaten hadden omdat het water stilletjesaan terug begon te stijgen hadden we alweer prijs voor ons natuurdocumentaire... Een van de (bij ons) minder bekende nationale dieren van australia was er op wandel met haar klein baby'tje.. De wombat is namelijk ook een buideldier en konden mooi af en toe es glimpjes opvangen van het kleintje dat ne keer wou komen piepen welke 2 rare zijn slaapke wouden verstoren..
Na een beetje te zitten nagenieten en terug op krachten te komen met nootjes en cola (kwestie van zout- en suikergehalte toch beke op peil te houden) zijn we dan begonnen aan de met zijn momenten riskante afdaling.. Maar moesten een beetje het uur in de gaten houden want moesten tijdens laagtij al aan onze volgende tussenstop zijn, dus geen tijd te verliezen!! Zelf op vakantie is ons zelf geen rust gegund !! Na een tijdje langs het strand gewandeld te hebben zijn we dan eindelijk aangekomen aan de Painted Cliffs.. Deze cliff wanden zijn door wind en zee zo vervormd dat ze nu mooi uitgehouwde bankjes lijken die mooi beschilderd zijn (ja i know, was moeilijk af te leiden uit de naam ).. Ondertussen op het strand nog beke zitten zoeken naar een eventueel aperitiefhapje voor 's avonds maar buiten enkele krabkes en lege oesterschelpen was er niet echt ietsje te vinden.. Dus gingen het moeten stellen met onze gedroogde pasta uit pakskes?! Luxe..
Na dus de onvoorziene pauze leek het ons echt wel eens hoog tijd om toch es te beginnen wandelen als we nog ergens wilden geraken die dag.. Zijn dan maar begonnen aan de walk richting de top van Bisshop & Clerk.. In het begin leek het een mooie klim te worden, maar naar het einde toe begon het steeds zwaarder en steiler te worden! En wij waren dan op de koop toe nog es de enige 2 pippo's die zo zot waren om hun rugzak mee naar boven te slepen.. Maar na enkele uren zijn we dan boven gekomen en is toch maar weer es gebleken dat elke inspanning zwaar beloond wordt.. Amai nie.. Zo'n fameus uitzicht over gans het eiland en de kustlijn van Tasmanie.. Awesome !!!
's Avonds zijn we dan op t' gemakske doorgereden richting Triabunna vanwaar we de volgende dag de ferry zouden nemen voor een 3-daagse walk over het eiland.. Hebben dan 's morgens vroeg nog rap onze rugzak volgestoken met alles wat we nodig hadden om de komende dagen te overleven en om 9u30 was het dan zover. De ferry was lichtjes (150 man ipv 100?!) overboekt, ma was gelukkig maar een tochtje van 45 minuten. Om 11u zijn we er dan op ons gemakske aan begonnen.. En nog voor we de eerste 10 minuten gepasseerd hadden mochten we al een pauze nemen!! Hadden immers nog nooit zoveel kangoeroe's gezien en zeker nie allemaal samen.. Dus leek het een goed idee om er een korte foto- en filmreportage van te maken..
De volgende dag was het niet erg ver rijden om tot in het Tasman National Park te geraken.. Zijn dan onmiddellijk doorgereden naar Fortescue Bay van waaruit we begonnen zijn aan een walk tot aan Cape Hauy. Was een schitterende wandeling van enkele uren langs verschillende panorama's.. Was ondertussen terug veel beter weer geworden en door het klimmen en klauteren langs de kliffen stond het zweet ons al rap terug in de kleren.. Eens aangekomen aan de Cape was het een beetje scary om over de randen te hangen en te kijken naar de steile wanden, ma was de enige manier om een deftig zicht te krijgen op The Lanterns en vooral op de 150m lager staande "Totem Phole". Op de terugweg ws het vooral uitkijken voor beesten en beke letten waar je je voeten zette, want de slangen zijn in dit seizoen vrij actief.. En hebben geluk gehad, want hebben er ook 1 gezien. Eens terug aan de auto was ik wel te vinden voor een zwemke dacht ik.. Maar ofwel ben ik nogal ne koudlijder ofwel ligt Tasmanie echt wel te dicht bij Antartica want water was weeral om bijna te bevriezen.
De volgende hebben we dan gans de dag doorgebracht in Port Arthur.. Voor de Australiers is dit een van de belangrijkste plaatsen als het gaat om hun cultuur en geschiedenis. Hebben er dan ook nog niet zoveel aangezien de meeste delen van Australie pa ontdekt werden in de 17e eeuw.. Port Arthur is een plek die vroeger diende als gevangenis voor Engelsen die naar Tasmania verbannen werden omdat ontsnappen hier echt onmogelijk gemaakt werd.. Voor ons was het dus niet echt een schitterende ervaring qua cultuur (mede ook door het mindere weer konden we er niet echt van genieten).. Ma dankzij de schone landschappen wisten we zeker dat er nog veel te beleven ging vallen hier in Tasmania..
Probeer alleszins toch een beetje mijn best te doen om jullie terug een beetje up to date te krijgen van het reilen en zeilen hier in Aussie land.. Met beetje vertraging hebben we nu toch ook het nieuwe jaar ingezet op mijn blog..
De 1e januari was het dus awesome wakker worden in de tuin van Scottie en Kate.. Wonen in een toffe buurt en na een lekkere douche stonden we alvorens het zelf te beseffen al terug achter het fornuis (soms is het beter niet te vermelden dat je chef bent ). De kinderen, Lydia, Sabina en Poppy, wouden namelijk pannenkoeken bakken en hadden graag es gezien hoe zo'n pannenkoek door de lucht vliegt.. En genieten dat ze deden!! Na het ontbijt hebben we dan vaarwel gezegd, maar zouden elkaar nog wel tegenkomen verderop de reis. Zijn dan op het gemakje terug naar de haven getrokken waar er net een Taste-beurs aan de gang was (kwestie van toch een beetje van de culinaire gewoontes van de Aussies op te snuiven). Maar al snel hadden we door dat het ook niet echt de moeite ging worden.. Alles was te betalen en ook niet echt interessante producten Hebben dan maar voorgenomen om er een rustig dagje van te maken en hebben ons dan maar gans de middag beziggehouden met het bekijken van straattheater in de blakende zon.. En natuurlijk kon het weer niemand anders overkomen.. Tijdens een van de acts werd ik natuurlijk, met enkele anderen, uit het publiek gehaald om te helpen met de stunt (!?).. Natuurlijk met nen knalrode kop naar voor, maar was uiteindelijk wel vree geestig!! En Stijn ondertussen maar filmen en foto's nemen.. En vooral vree lachen!! Tegen de avond zijn we dan doorgereden richting Port Arthur waar we de komende 2 dagen zouden vertoeven..
Dat was het dan alweer voor vandaag.. En weet dat ik serieus wat achterop geraakt ben, maar het was meestal zo druk (zie foto ) en niet altijd even gemakkelijk om een internet te vinden!? Maar normaal moet ik wel alles kunnen inhalen vooraleer ik thuisben.. (ga da echter nie beloven )
Maar ik hou jullie zo rap mogelijk terug op de hoogte..
Waren dan helemaal in de sfeer aan het geraken.. Maar we waren nog niet goed en wel begonnen aan het hoofdgerecht aks er 3 families aankwamen samen met een horde kleine kinderen! En wat eerder al gebleken is komt weer uit.. Het blijken supersympathieke Tassies te zijn en hebben allemaal vroeger ook veel gereisd en dus zijn ze heel geinteresseerd in al ons verhalen. Meteen worden we uitgenodigd voor een glaasje champagne aan hun tafel.. En konden dan toch moeilijk neen zeggen eh Na de rest van de avond nog gezellig wat te zitten kletsen hebben en vooral heel veel gelachen en gegierd stelt Scottie voor om ons tentje in zijn voortuin te zetten ipv in het parkje. En zo geschiedde dan ook!! Wanneer zij de kinderen in hun bedje gestoken hebben besluiten wij om toch nog rap es tot aan de haven te lopen zodat we nog net het vuurwerk van 12u kunnen halen.. Zo hebben we toch 2007 kunnen inzetten op de traditionele manier en natuurlijk mocht een bijhorend pintje dan ook niet ontbreken he.
En inderdaad, we dachten dat het een stil en rustig plekje zou zijn om es beetje uit te slapen, tot we al redelijk vroeg worden gewekt door wandelaars die voorbijgetetterd komen.. Zijn dan maar onmiddellijk doorgereden terug naar het zwembad waar we ons dan toch gewaagd hebben aan een zwemke en erna vooral genoten hebben van een warme douche.. Op oudejaar moeten we der toch ne keer een beetje proper opstaan eh.. Na een beetje rondvraag schijnt oudejaar in Launceston toch maar een eerder saaie bedoening te worden, dus besluiten we al snel om toch nog te proberen doorrijden tot in Tassie's hoofdstad Hobart! Als je de de stad binnenkomt rijd je direct voorbij de haven. En het juist een ideale timing, want de laatste boten van de Sdyney-Hobart Yacht Race lopen nog net de haven binnen.. Dit schijnt een van de zwaarste zeilracen ter wereld te zijn en als je de lijst van afvallers en de averij ziet (zelf 1 schip volledig gezonken) dan zou je het wel durven geloven.. Na onze eerste verkenning werd het dan echt wel hoogtijd om es te beginnen denken aan inkopen.. Want oudejaar mag toch wel eens een beetje speciaal zijn zulle Hebben zelf gekozen voor volledig 3-gangen menu.. Uiteindelijk hebben we dan ook een ontzettend tof parkje gevonden met een free bbq waar we alles zouden kunnen klaarmaken. Op de menu stond eerst een lekker vis 'en papillot' met verse groentjes en witte wijn.. Natuurlijk ging dit gepaard met een bijhorende wijn.. Het hoofdgerecht waren gemarineerde kippenspiesjes, met aardappel en salade, opnieuw met dezelfde/bijhorende wijn.. En het dessert was beetje easy going.. Elk een halve meloen!
Dus 29 december om 9 pm vertrokken we dan eindelijk met de ferry richting Tasmania.. The Bass Strait is een van de ruwste zeeen ter wereld (aangezien de Southern Ocean en the Tasman Sea hier samenkomen) maar dat viel allemaal nog mee in vergelijking tot onze slechte stoelen om in te slapen!! Uiteindelijk dan maar op de grond gaan liggen en toch een beetje kunnen slapen.. What a life!? Na een 10-tal uurtjes over en weer geschommel zijn we dan heelhuids aangekomen in Devonport. Nog niet gans uitgeslapen, ma moesten er toch terug mee door. Zijn dan onmiddellijk enkele uren doorgereden tot in Launceston en na een moeizame start van de dag zijn we dan toch begonnen aan een wandeling rond Cataract Gorge. Al gauw bleek dat het niet echt een spannende trip zou worden die dag, tot ik opeens iets opmerkte langs het bergriviertje dat wel heel erg leek op een (wel heel erg verdwaalde) zeeleeuw!? En was er echt wel een.. Ma leek wel echt dood ook.. Na enig klauterwerk over de de rotsen en door het stromende water zijn we wel heel erg in de buurt geraakt en hoe dichter we kwamen hoe meer leven er toch nog in deze kolos bleek te zitten.. Geestig!! Na de lunch hebben we dan onze tocht voortgezet langs een schone baai en langs een openluchtzwembad, ma hadden toch niet de courage om nog in dat koude water te springen.. Uiteindelijk hebben we dan terug ons tentje opgezet in wat leek een verlaten plekje.
De komende dagen mogen we dus echt genieten van de gastvrijheid van de mensen hier.. Hebben hier toch een beetje een andere mentaliteit want kan me in feite moeilijk voorstellen dat dat bij ons zo gemakkelijk het geval zou zijn.. Weet zelf niet als ik dat zo maar zou doen? 27 december kunnen we dan terug voor het eerst in lange tijd es genieten van lekker uit te slapen!! En vooral genieten van het es niet in een tent te moeten slapen! Zelf een zetelbed kan zalig zijn als je een beetje vergeten bent wat luxe is.. Leert meer de kleine dingen te apprecieren op deze momenten.. En vooral omdat we weten dat het binnenkort gans andere koek zal worden!! Voor de rest gebeurt er de volgende dagen heel weinig.. Ineke moet meestal ganse dagen werken, dus meestal trekken we er dan overdag op uit om beetje rond te hangen in de stad en vooral om ons es beke te proberen bezig houden met onze blog een beetje op punt te krijgen.. Want je zou nog verschieten hoeveel tijd er allemaal inkruipt om dienen blog beetje bij te houden En lukt dan nog niet om es bij te blijven.. 's Avonds eindigen we dan meestal in Ondergronds waar er dan wel een gratis pintje afkan.. Zijn dan ook maar backpackers he.. Op deze manier hebben we ons toch nog een beetje kunnen bezighouden en hebben we vooral al ons praktische dingen kunnen regelen om helemaal voorbereid te kunnen vertrekken richting Tasmanie.. Hebben nog es gekookt voor Ineke om haar te bedanken voor de gastvrijheid en 29 december vertrekken we dan om 21u richting Tasmanie..
De volgende morgen worden we dan terug wakker in een plaatselijk parkske en het weer is nog nie dadde, ma op zijn minst blijft het efkes droog.. In Ballarat is er niet echt veel te doen, maar we verkiezen toch om naar Souvereign Hill te gaan.. Dit is de grootste attractie in de buurt!! Het is een stadje dat precies nagebouwd is zoals het vroeger was tijdens de echte goudkoorts hier in Australia.. Ten tijde dat veel Engelsen naar hier kwamen om hun geluk te beproeven en hoopten zo rijk te worden.. Wij konden ook ons geluk beproeven en gingen dan ook meteen aan de slag in het riviertje, ma buiten enkele miniscule stukjes bladgoud heb ik er niet veel aan overgehouden.. Ma is wel ne keer geestig!! Nadien hebben we dan nog beke rondgelopen door dit Australische Bokrijk en alle typische winkeltjes bezocht uit die tijd maar was nie echt heel speciaal. Maar was wel een goede manier om de dagen te vullen die ons nog restten vooraleer we naar Tassie mogen.. En 's avonds komt er dan eindelijk een beetje goed nieuws.. Ineke haar ma besluit om enkele dagen naar Sydney te gaan bij familie dus worden we uigenodigd om de komende dagen bij haar te logeren!! De keuze, vooral een financiele, was rap gemaakt.. Moesten de 3 komende nachten dan geen logies betalen en konden alle dagdagelijkse bezigheden ook nog es deftig doen.. Alle batterijen en onszelf opladen en ook nog es voor niets de was en de plas doen.. Ideaal!!!
Dus op Kerstdag wakker geworden door het voorbijgeraas van auto's.. hadden niet gemerkt dat ons tentje zo dicht bij de autostrade stond!? Echt schitterend.. Nadien zijn we dan doorgereden naar Ballarat omdat we gehoord hadden dat er ginder nog 't een en ander te beleven wa, ma blijkbaar nie echt op Kerstdag.. En waren in feite ook nie goe voorzien en hadden zelf geen eten mee.. En zelf alle winkels die normaal 7/7 en 24/24 open zijn waren gesloten.. Alle restaurants volboekt of veel te duur. Echt de max!! Geen weer om nen hond door te jagen en wij zonder eten.. Zijn dan uiteindelijk beland in een soort jeugdhuis waar we ietske te eten konden krijgen voor ons budget! Was wel zo'n jeugdhuis waar de jeugd die dag was weggebleven en vervangen door vooral oudere en saaie mensen. Maar geen probleem, we hadden toch ietsje te eten.. Amai!! Was nie echt te eten (saus beetje te lang laten verbranden), maja blijven lachen is de enige boodschap eh.. Konden gelukkig nog beke lachen met ons miserie en een ding wisten we zeker: volgend jaar kan Kerstmis alleen maar beter worden..
De volgende dag, zijn ondertussen al 23 december, zijn we dan in een ruk doorgereden richting Melbourne.. Wouden vooral zo rap mogelijk onze ferry boeken richting Tasmania en toen we te horen kregen dat we pas 6 dagen later konden vertrekken was het toch efkes slikken.. Hoe moesten we ons gans die tijd bezighouden?? Na dan enkele mogelijkheden overlopen te hebben besluiten we toch om eens 't stad een beetje te verkennen en vooral beke gewoon op 't gemakske rond te hangen en niets te doen.. En eens aangekomen op Federation Square zijn we er bijna niet meer weg te slaan.. Is namelijk straattheater en is echt wel geestig om es niets te moeten doen en gewoon op uw achterste te kunnen genieten en te lachen!! Dat niets doen veranderde echter vlug wanneer we een flyer in ons handen gestopt kregen van "Ondergronds". De naam alleen wekte een beetje ons interesse en toen we lazen dat ze voor de opening van hun Lounge-bar 2 gratis pintjes de man gaven hebben we rap ons biezen gepakt en zaten we al rap met een overheerlijk pintje voor onze neus.. Leken wel bijna Hollanders, ma was het laatste van ons zorgen dan.. Aangezien we daar als eerste waren zijn we dan al rap aan de klets geraakt met de manager van de bar, een Indonesisch meiske, Ineke, die ons beke verder wegwijs gemaakt heeft in Melbourne (hoewel ze voor iemand die hier al 8 jaar woont bijna niets afweet van de stad, ma gelukkig heeft ze een adres van een hostel zodat we toch ergens kunnen slapen). En aangezien ze inderdaad ook niet te veel mensen kent blijkbaar besluit ze om ons de volgende dag ook nog es overal mee te nemen.. En toch gemerkt dat mensen hier toch veel gastvrijer zijn dan bij ons.. Ze heeft zelf ons middagmaal betaald! Aangezien kerstavond toch vooral een familie-evenement is besluiten we om voor een keertje iets gans anders te doen op kerstavond.. Is hier een openluchtcinema op het dak van een appartementenblok en dat zou het dan worden.. Was zelf Monthy Python, gieren dus!! Ware het niet dat het terug begon te regenen en gans de sessie werd afgelast.. Zijn dan maar gewoon pintjes gaan drinken in Cookies: de eerste echte gezellige kroeg die we tegengekomen in Australia.. Onze kerstavond viel dan toch echt nog mee.. beter dan verwacht!! Nadien zijn we dan nog tot net buiten 't stad gereden en ginder ons tentje opgezet langs de kant van de weg..
De volgende morgen zijn we dan nog een keertje vroeg opgestaan om nog es de zonsopgang te kunnen meemaken aan de 12 apostels en al moesten we er elke dag voorbijkomen, elke dag zouden we met evenveel genot kunnen blijven kijken voor enkele uren.. Maar we moeten voort als we voor Kerstmis nog in Melbourne willen geraken.. Onderweg zijn we dan nog gestopt voor een korte wandeling over Ship Wreck Beach. Dit is een van de gevaarlijkste kustlijnen van Australia en hier staan dan ook vele gedenktekens voor alle schepen die hier in de loop der tijd vergaan zijn (en amai, zijn er heel wat geweest zulle).. Tot hier was het echt een schitterende dag, ma ons geluk was precies een beetje aan het keren erna.. Men had ons immers aangeraden om rond te rijden langs Cape Otway omdat er daar heel wat koala's te spotten zijn en er ook een schitterende wandeling is richting de oudste vuurtoten van Australia.. Maar die wandeling was te betalen, dus niet gedaan want ons budget is toch beetje gelimitteerd, en erger nog, gans die eind rondgereden zonder ook maar 1 koala te zien... Hadden ons efkes goed liggen!! Ma niet getreurd.. Enkele kilometer verder hadden we dan wel prijs.. 7 koala's verspreid over een 10-tal meter.. Schitterend en vooral omdat ik ondertussen onder de knie gekregen welk raar lawaai deze beestjes maken (en ze dan ook echt opkijken wanneer ik mijn imitatie doe ) krijgen we er terug volop lol in.. Voor heel efkes, want blijkbaar zijn alle batterijen van de camera's leeg (enkel film dus) en besluiten ze van hogeruit om es alle sluizen open te zetten.. Kletsnat terug in auto!! En alsof dit nog niet genoeg was waren we efkes gestopt langs de kant van weg om nog filmpke te maken en had ik echter niet gezien dat er een klein (!?) plaske naast de auto lag en mijn ruitje beetje veel openstond.. Amai, zo'n schoon golfje binnen in de auto.. Ikke kletsnat en natuurlijk alle twee plat van het lachen.. En dat was dan vooral het einde van de Great Ocean Road.. Hebben dan misschien wel niet het mooiste weer gehad de laatste dag, ma hebben ons echter schitterend geamuseerd en vooral genoten van alles wat we gezien hebben.. 's Avonds hebben we dan echter nog enkele uren mogen rondrijden voor een geschikt plekske voor ons tentje, maar uiteindelijk toch moe en vooral tevreden in ons nestje kunnen kruipen.. Dat wsa het dan voor The Great Ocean Road..
!? 
!!
