DAG 10: zaterdag 21 juli 2012

Vandaag planden we een dagje Chiang Mai. We deden het rustig aan, gingen het centrum in naar het Chiang Mai-museum. Dat stelde jammer genoeg niet zo beister (?) veel voor. We bezochten ook nog enkele tempels. Niet moeilijk in Chiang Mai (vergeleken met Bangkok) want, het stikt hier van de tempels!

De een na de ander even rijkelijk versierd met goud.

Het was alweer een superwarme dag dus gingen we op het warmst weer even naar het guesthouse, om wat te bekomen. Jelle had wat info gevonden over 'Night bazar', de avondmarkt die elke dag doorgaat en bij toeval ook nog niet zo gek ver van het guesthouse lag. We zetten onze wandeling in en passeerden alweer een tempel. We staken onze hoofden even binnen en er kwam meteen een jonge monnik op ons af. We dachten eerst dat hij ons weg ging sturen en de tempel wou sluiten. Maar hij was eigenlijk supervriendelijk en probeerde met alle moeite van de wereld een conversatie aan te gaan.

Hij nam ons zelfs even mee naar de tempel en leerde ons 'bidden'. Hoe we ons moesten zetten, welke bewegingen we moesten maken en dan moesten we nadenken over goede dingen of wensen.

Ook heeft het blijkbaar belang in welke dag van de week je geboren bent, voor elke dag is er een ander beeld. Maar meer kregen we er niet over te weten want hij kon het niet uitleggen in het engels :)

Oké, we zetten onze weg verder naar Night Bazar. Een heel toffe overdekte avondmarkt met fijne spulletjes. Jelle kocht een hemd, ik ook een hemd, een kussensloop en een horloge (olozie, op z'n Jelle's).

Stonden er daar 'dames' met pluimen in hun poep. Hadden we al meteen door dat de dames nog een banana hadden hangen (om Sun's woorden even te gebruiken). Ladyboys dus. Ze deelden flyers uit want iets later op de avond zou er een gratis show plaatsvinden. Dat konden we niet laten liggen, toch?

En het was er los over! Een optreden van Tina Turner, een man die voor de helft gekleed en geschminkt was in een vrouw, en nog meerdere gekke, pluimige taferelen. Ongelooflijk! (en het contrast met de gesprekken met de jonge monnik van daarvoor was natuurlijk immens)

DAG 11: zondag 22 juli 2012

Om 10u kwam het busje ons oppikken richting Chiang Kong. Daar zouden we blijven overnachten om de volgende dag naar Laos over te steken.

We kregen dus een nieuwe bende die ons enkele dagen zou vergezellen. En toevallig, de twee duitse zusjes vanop de trektocht zaten ook in het busje.

De rit duurde enkele uren, zo'n 6u. Met een tussenstop in Chiang Rai, de witte tempel. Het was adembenemend mooi! Alles was wit (uiteraard), van onderaan duivelse taferelen, lelijke hoofden, handen, … en naarmate je naar boven ging werden de beelden mooier. Van hel naar hemel, dus.

Dat was ongeveer de enige sensatie van de dag, maar wel de moeite waard.

's Avonds hadden we wel nog een leuke babbel met enkelen van de reisgenoten, alweer twee fransen, drie luxemburgers, een handvol hollanders en de twee duitse zusjes.

DAG 12: maandag 23 juli 2012

Vandaag alweer vroeg uit de veren. We werden rond half8 naar een nabijgelegen guesthouse gebracht voor een ontbijtje. Alweer ei met beschuitjes en koffie of thee. Daar hebben we een hele tijd met een 30-tal man staan wortelschieten. Een pick-up kwam ons ophalen, we werden naar hier en naar daar gereden en uiteindelijk bij de grens gedropt. Daar aanschuiven voor een stempel en we werden over de Mekong gezet met een klein bootje. Om daar nog meer stempels te krijgen en een visum voor zij die dat niet hadden (wij wel, hihi). De overtocht van de Mekong is dus de grens van Thailand en Laos, de ene kant Thailand, de andere kant Laos, dus.

Daar hebben we ook nog een hele tijd staan draaien en uiteindelijk rond 12u vertrok de slowboat over de Mekong richting Pak Beng.

En we hadden bru-te pech! Op onze boot zaten (naast de leuke mensen van gisteren) nog een hele troep Duitsers en Hollanders die er een privé-party van maakten. De boot was nog niet vertrokken of de rum en wodka vloog al in't rond. Niets tegen rum en wodka (uiteraard), maar wel tegen de luide barslechte muziek die werd opgelegd, het schreeuwen en roepen langs alle kanten. Kortom, het was beschamend om in zo'n groep terecht te komen. Er zaten een aantal locals op de boot en die wisten niet wat ze zagen. Enfin, het hele sfeertje was dus omzeep. Respectloos tot en met.

Maar het zicht was supermooi. Hoge, groene bergen. Hier en daar wilde runderen of geiten die langs het water liggen te herkauwen.

We hadden wel geluk dat het Franse koppeltje bij ons zat. Fijne mensen. Het meisje Alexia haar grootvader is van Laos, maar is ooit gevlucht naar Frankrijk. Ze hebben oude foto's bij van waar de man ooit woonde en gaan nu op zoek naar die plek. Wel leuk, zo'n missie. Ze was dus uiteraard ook niet opgezet met het gedrag van die mensen op de boot, maar enfin, niets aan te doen.

Rond 18u kwamen we dan aan in Pak Beng, in de gietende regen op zoek naar onze guesthouse. Want inderdaad, dit was de eerste dag in de gietende regen!

Morgen nog een dag varen, van Pak Beng naar Luang Prabang. Met alle hoop van de wereld dat we niet weer bij die bende terecht zouden komen ...

24-07-2012 om 15:25 geschreven door Pelle&Peen

DAG 13: dinsdag 24 juli 2012

Hopsakee, om 7u naar het ontbijt, spullen pakken en terug naar het water om de slowboat naar Luang Prabang niet te missen. Onze wens was uitgekomen, we zaten niet weer met de bende opgescheept. Wat wel jammer was is dat het Franse koppeltje wèl bij de bende op de boot zat, en niet bij ons. Er vertrokken dus twee boten op hetzelfde moment, als de ene vol zat, werd de tweede volgeladen. Aangezien wij mooi op tijd waren zaten wij op de eerste boot, en alle anderen op de tweede. Het beloofde dus een rustige rit te worden.

Rond een uur of 5 kwamen we dan eindelijk aan (met een hele hoop tussenstoppen duurde de rit wel erg lang). Maar, hoe fijn, de andere boot was net voor ons aangekomen en we zagen het Franse koppeltje alweer. Ze hadden een guesthouse gevonden en zaten al klaar in de tuktuk. We sprongen erbij voor 15.000 kip (zo'n 1,5 euro) en gingen mee naar de guesthouse.

's Avonds aten we nog bij een Duits koppel dat net naast de guesthouse een restaurantje geopend had. En volgens Jelle is die vent nen ex-RAF'er. Daarenboven lijkt ie nog op Bazil Fawlty. Enfin, gekke boel.

DAG 14: woensdag 25 juli 2012

Eindelijk eens uitslapen! Ondanks al die gekko-geluiden hebben we toch nog lekker geslapen. We namen een ontbijtje bij Bazil Fawlty en huurden een fiets voor 10.000 kip (1 euro). We zochten de tourist information en dat was geen makkelijke klus. Gelukkig is Luang Prabang geen grote stad en kwamen we er na een tijdje toch op uit.

Toen we een kaart van de stad hadden versierd ging het al ietsje vlotter. We sjeesden met het vlo'ke door de straten en gingen de Mekong over naar een ander stadsdeel. Daar was alles nog veel autentieker, met hobbelige asfaltwegen. En daar kwam de regen! We trokken er ons niks van aan, want het was zeker warm genoeg. Maar tegen de tijd dat we terug aan de guesthouse waren, waren we toch mooi doorweekt. Fietske terug ingeleverd en wat op de kamer gezeten. Toen begon het pas echt goed te gieten …

Rond een uur of half 7 toch de regen terug getrotseerd om onze magen te vullen. We hadden fancy regenponcho's, dus die trokken we dan maar aan. Jelle herinnerde zich een pizza-resto en daar hadden we nu stiekem allebei wel zin in. (verandering van spijs doet eten? … met al die noodles hier!)

In het naar daar gaan nog een fijn avondmarktje gepasseerd en twee mooie sjaaltjes gekocht!

DAG 15: donderdag 26 juli 2012

Hup, vandaag rustig opgestaan en ontbeten bij een lief menneken. Er vielen kruimeltjes naast ons bord en de vele mini-mieren observeren was wel'ns leuk. National Geographic in real life.

Toen kochten we een horloge voor Jelle. Morgen moeten we er vroeg uit en hebben een alarm nodig. Aangezien bij het bambooraften Jelle's gsm nat werd, weigeren de knopjes nu te werken, dus geen alarm. (hij overleefde al een wasbeurt in het wasmachine, misschien komt ie dit ook wel te boven …)

Enfin, dat was een hele klus. We vroegen aan de dame naar een horloge met alarm. Ze gaf er ons één, maar dat bleek er geen met alarm te zijn. De meneer komt ertussen en geeft ons een tweede. Na wat prullen en doen lukt het om een alarm laten af te lopen. In orde dus: wij weg met het horloge.

We gingen terug naar het guesthouse want daar kon je brommertjes huren. Die waren wel duurder dan verwacht (en ook duurder dan in Thailand), maar we hadden onze zinnen er nu opgezet dus deden we het toch. Hop, op de brommer, naar de naftpomp en hopsaké naar de waterval. Het was een goed uur rijden. Heel veel bochten, bergje op bergje af. Mooie zichten, buffels, kippen (heel gevaarlijk, want die beslissen telkens nèt op't laatst om vlug voor je in te lopen), honden, kindjes, …

Fijne rit, leuke ervaring. Aangekomen aan de waterval bleek er ook een berenopvangcentrum te zijn. Er worden twee berensoorten opgevangen die in het illegale circuit belandden. Altijd leuk om dan toevallig op zo iets te stuiten. Na het bezoek keerden we weer richting Luang Prabang en reden ook naar de andere kant buiten de stad.

En ohja, na 2 uur was de horloge van Jelle alweer plat. Dus zijn we voor een derde keer gaan vragen naar een nieuwe … met alarm. Hopen dat die het doet tot morgenvroeg 7 uur ?

Rond 19u gingen we iets eten, brachten het brommertje terug en hadden een date met Etienne en Alexia. Want wij vertrekken morgen naar Vientiane en zij gaan op trektocht. Er kwam dan ook nen oude Australiër met zijn Laosiaanse madam en nen Brit bijzitten.

27-07-2012 om 10:09 geschreven door Pelle&Peen