DAG 32: zondag 12 augustus 2012

Rond 9 uur werden we opgepikt door een tuktuk en rechtstreeks naar het meer gebracht. Het was een rit van ongeveer een uur, langs een mooi, heel plat (Cambodja is heel wat minder bergachtig dan Laos) landschap, rijstvelden, koeien, spelende kindjes met een blote poep, …

We kwamen aan een rivier toe en werden op een boot gezet. Die vaarde (voer?) langs een heel hoog vissers-paaldorpje (na het regenseizoen zal dat niet meer zô hoog zijn) naar een drijvend restaurantje een eind verderop. Daar werden we op een klein bootje gezet met twee meisjes als bestuurders. Gek, want alle 'bestuurders' op die bootjes waren vrouwen. De reden daarvan zijn we vergeten vragen …

Met dat bootje vaarden we door een mangrovebos, mooi, speciaal, rustgevend. Na het tochtje werden we op een ander drijvend restaurantje gezet, waar we iets konden eten. Daarna vaarden we terug met de iets grotere boot het tonlé sap meer op, het is gigantisch! Je ziet alleen maar water en geen land aan de horizon. De boot bracht ons weer naar de plaats waar de tuktuk ons dropte en we hobbelden weer richting Siem Reap.

Omdat we dat al de hele reis tegenkomen, hebben we ons vanavond eens getracteerd op een “fish-massage”. Dan zet je je voeten in een aquarium en komen de visjes daar wat aan sabbelen. Ik dacht aanvankelijk: bwaa, je zal dat wel een beetje voelen maar verder niets. Maar nee, het kriebelde echt gigantisch hard! Net kleine stukjes schuurpapier die overal tussen je tenen schuren! (deze vissen waren ook veel groter dan die je ziet in Thailand) De eerste minuten had ik het moeilijk mijn voeten in het water te houden, maar later ging het wel beter … een beetje :) En het resultaat was verbluffend. De eeltlaag die zich na een maand rondtsjokken had gevormd, is nu weer mooi zacht en roze! Ik wil die vissen!

DAG 33: maandag 13 augustus 2012

Hops, bus naar Battambang! Onze laatste stop van de reis. De volgende is terug richting Bangkok (op vrijdag) om dan naar Brussel te fladderen.

Nog eventjes dus! (ik kijk stiekem wel uit naar een zweetloze dag!) We namen om 9u de bus en kwamen rond 12u aan. We werden alwéér overrompeld door tuktuk-chauffeurs (hier is het echt een beetje een plaag), maar vonden dan toch een vriendelijk ventje dat ons naar een hotelletje bracht. Alweer heel in orde voor een mooi prijsje!

Toen we onze spullen op de kamer hadden gedropt om op zoek te gaan naar iets te eten, stootten we op een Duits koppeltje dat in de tuktuk van onze chauffeur van daarnet zat. Ze vroegen of we geen zin hadden mee op stap te gaan naar de Killing Cave, Bambootrein, wijngaard en vleermuizengrot. Zo konden we de prijs delen en was het voor iedereen zo'n 5 dollar voor de hele trip. Klonk interessant! Hop, wij de tuktuk in!

Die onverwachte momenten zijn altijd de leukste. Het was een fijne dag, ook een leuk koppeltje dat we leerden kennen. 's avonds kwamen we terug aan, namen we allemaal een douchke en gingen nog samen iets eten. Zij zouden de nachtbus naar Phnom Penh nemen. Wij blijven nog enkele dagen in dit rustige stadje. 't Is hier best wel aangenaam vertoeven!

DAG 34: dinsdag 14 augustus 2012

Vandaag planden we een dagje Cambodjaans koken. Toevallig stuitten we op een restaurantje Nary's kitchen, waar we ook vegetarisch konden koken. We dachten het rond de middag te starten, maar kwamen bij hem rond 9u toe, net op het moment dat de eerste cursus werd gegeven. Dus besloten we meteen mee te doen.

Er waren nog een vijftal andere franstalige dames op de cursus. Als eerste gingen we naar een nabijgelegen marktje. Wel fijn want de man vertelde bij veel dingen die je daar zag liggen wat het precies was, anders zou je'r nog geen idee van hebben. We zagen heel veel groenten, fruit en kruiden die vrij onbekend voor ons zijn. Ook andere dingen zoals levende krabjes, catfish, honingraten met nog een paar bijen erin, koeienpoten, gepluimde kippen met de kop en poten er nog aan (die poten vouwen ze dan in de holle buik),...

Allemaal gezellig om te zien zo als vegetariër zijnde, gefascineerd trok ik wat foto's. Maar de vleesetende Fransen durfden geen blik wagen naar al wat geleefd had. Wel, eet het dan niet?

Na de markt begon de curus. We maakten drie gerechten. Het eerste was met paddenstoelen (ik denk oesterzwammen), een mengsel van een gemberachtige wortel en nog wat pikkants, … en dit alles in een bananenblad-bakje om dan te stomen. Interessant om dit eens gemaakt te hebben, maar niet echt ons ding met de gember die héél straf doorsmaakte. Het volgende recept waren gewoon loempia's. Die waren heel lekker, dat gaan we zeker zelf nog eens maken. En het laatste was gemarineerde tofu gebakken met een ei'tje en sla.

Rond 12u was het koken voorbij en konden we beginnen smullen. In tegenstelling tot wat we eerst dachten mochten we ook echt alles opeten, dat was dus superveel! Maar lekker en een leuke ervaring.

DAG 35: woensdag 15 augustus 2012

Vandaag gingen we nog eens fietsen! We huurden bij het hotel twee fietsen en gingen op weg. De route was simpel, we volgden de rivier stroomopwaarts. Daar zouden we na een goed uur rijden een tempel tegenkomen en reden we weer terug. We konden dus niet missen. Onderweg stuitten we toevallig op een 'crocodile farm'. We hadden dat nu al een paar keer gezien op onze reis en waren toch wel stiekem eens benieuwd wat dat zou inhouden. Dus staken we onze koppen eens binnen. Een heel lief dametje verwelkomde ons en voor 1 dollar per persoon kregen we een rondleiding.

Er zaten heel veel krokodillen samen in verschillende compartimenten op leeftijd. In elk compartiment was een vijver waarin ze lagen te drijven, of waarlangs ze lagen de liggen, onbeweeglijk. Ze hadden (zoals wel verwacht) weinig plaats om te bewegen en zaten met heel veel bij elkaar. De krokodillen werden gekweekt voor zowel het vlees als het leer. In een ander deel van de farm zaten de kleinere krokodillen, tot die van 6 maanden, 3 maanden en een paar weken. Zo heb ik er dan eentje mogen vastnemen. Al een sterk ventje voor zo'n klein ding te zijn. Hij had zelf de mevrouw gebeten, stouterik.

In het domein lag ook een grote vijver waar één gigantische krokodil in leeft. Daar zat geen omheining rond dus die kon er elk moment uit klauteren. Maar dat deed hij blijkbaar alleen 's avonds en dan durfde hij wel eens een hond te pakken. Gezellig :)

Oké, na het krokodillenbezoek bolden we verder, langs de rivier. Langs de huizen, de straatwinkeltjes, de rijstpapiervellen die te drogen staan naast de weg, … tot aan de tempel. Die was nu niet wat je zegt spectaculair. Maar we konden even op adem komen en iets fris drinken om dan wat later weer terug te keren.

's Avonds gingen we voor de laatste keer iets lekker eten (we hadden een fijn restaurantje ontdekt met een superlieve serveerster – die ons altijd vers en speciaal fruit gaf op het einde), want we hadden besloten om de volgende dag onze reis al verder te zetten!

In Battambang hadden we het nu wel gezien, dus bleven er nog twee dagen over. Eén dag om te reizen, één dag voor een uitstap. We planden om naar Ayutthaya te gaan (een stadje ten noorden van Bangkok, vroeger de grootste stad ter wereld geweest – héél vroeger!) om daar dan een uitstapje te doen en de dag erna naar Bangkok te keren (ongeveer een uur rijden).

DAG 36: donderdag 16 augustus 2012

Vroeg uit de veren, de bus pikte ons om om 6u (in theorie). We hadden een ticket naar Bangkok gekocht maar er werd ons gezegd dat de bus langs Ayutthaya zou rijden en we er daar dus af konden springen … Niets bleek minder waar. We reden helemaal niet langs Ayutthaya dus waren we gedoemd om een dag eerder dan voorzien naar Bangkok te gaan. Grrrbl!

Maar goed, keep on smiling. Aan de grens stonden we weer in de gebruikelijke wachtrijtjes om dan overgezet te worden van de bus naar een 'minivan'. Geen hond die ons daarover had ingelicht. Het was erg krap met onze lange benen en een in slaap wiegende Jap die de hele tijd tegen Jelle aan leunde in z'n slaap. Maar we hebben de beproeving doorstaan en werden gedropt in Khaosan Road. Op de kaart die ik nog had van Bangkok stonden gelukkig wat aanwijzingen van waar de guesthouses zich allemaal bevinden dus hadden we vlug weer iets te pakken. In Soi Rambuttri, op een scheetje stappen.

We slenterden door de straatjes en gingen naar de tourist information. We hebben morgen nog één dag dus die wilden we nog nuttig besteden. In de tourist information was het mogelijk om een daguitstap naar Ayutthaya te boeken. Aangezien dat eerst ons plan was, hebben we daar voor gekozen!

Dus hop, de laatste dag was nu gepland!

18-08-2012 om 06:31 geschreven door Pelle&Peen

DAG 26: maandag 6 augustus 2012

Om 8u moesten we bij het ontbijt zijn (in de prijs inbegrepen). Daar zat al een hele bende bij elkaar waaronder ook Whitney, het meisje van de vorige tocht. Na een ontbijt (alweer ei met een baguette) was't tijd voor de kayak!

Vergeleken met de vorige kayak-trip van in de eco-village, was dit wel heel wat intensiever. Het eerste stuk een goed half uur doorgepeddeld om dan te stoppen op een ander eiland, Don Khon, waar we een kleine wandeling maakten en een waterval te zien was. Hierna werden de kayaks naar een andere plaats op het eiland gebracht en sprongen we er daar terug in om naar de grens met Cambodja te peddelen. Op deze plaats was de Mekong heel breed en we moesten hem eigenlijk dwars oversteken. De stroming was te snel dus werden we van aan de oever met een motorbootje overgezet op Cambodja. Daar kregen we een maaltijd (fried rice with vegetables, wat een verrassing) en zagen we in de Mekong al enkele irrawadydolfijnen! Ze sprongen niet zoals Free Willy uit het water (zou net iets tè spectaculair geweest zijn), maar kwamen wel regelmatig met hun rugvinnen boven water en spoten een straal uit het spuitgat. Fijn om te zien!

Na het eten sprongen we daar in onze kayaks (en kreeg Jelle een wespensteek in z'n poep) en dobberden wat rond op de plaats waar de dolfijnen zwommen. Zo hebben we er wel eentje van kort bij gezien! Maar het water van de Mekong is helemaal bruin, dus we konden ze niet onder ons door zien zwemmen ofzo.

Na wat peddelen werden we weer opgepikt door een giga-tuktuk waar middenin de kajaks werden gelegd, en wij errond moesten gaan zitten. We gingen naar de breedste waterval (1km breed, 15m hoog) van Zuidoost Azië.

Toen kwam de echte beproeving; een dwarse oversteek over de Mekong, langs een eiland af en dan … tegen de stroom in peddelen! Net alsof je ter plekke blijft staan terwijl je de armen uit je lijf peddelt :) Maar enfin, we hebben het toch gehaald. Uitgeput kwamen we aan in Pakse.

DAG 27: dinsdag 7 augustus 2012

Vandaag volle dag op de bus!

Om 8u “vertrekken”, maak daar maar half9 van. Werden we overgezet op het vaste land, daar ook een uur of twee genietsnut. Om dan eindelijk op de bus te kunnen naar Phnom Penh. Na een half uur rijden waren we al op de grens en konden we daar ook nog een dik uur wortelschieten (tegen dat alle paspoorten in orde waren) en waren bijgevolg rond een uur of 9 in Phnom Penh. Halverwege de rit had de airco het begeven dus was het wel leuk om uit die bus te kunnen! Ons boekje raadde een guesthouse aan dus bracht een (opdringerig irritante) tuktuk-chauffeur ons na veel gezaag eindelijk naar daar. Hello Cambodja!

DAG 28: woensdag 8 augustus 2012

Het guesthouse is dik in orde, het ziet er eerder uit als een hotel. Voor vijf euro per nacht per persoon kunnen we niet sukkelen hè?

's morgen rustig opgestaan en met gestrekte pas naar het Tuol Sleng Museum (de reden van onze stop in Phnom Penh). Onderweg kwamen we een leuk restaurantje tegen waar we nog eerst konden ontbijten.

Het museum was echt de moeite. Het is een oude school waar de rode khmer zijn gruweldaden uitvoerde, genaamd S-21. Er zijn vier gebouwen, waaronder één met folterkamers en één waar de gevangenen zaten. Ze werden telkens er nieuwe gevangenen bijkwamen naar een volgende cel gebracht. Wie in de laatste cel zat kon naar de killing fields ...

Onbegrijpelijk dat er over deze daden in Europa bijna niets gerept wordt?! Op vier en half jaar werden er in Cambodja 3 miljoen mensen vermoord. Omdat ze gestudeerd hadden, omdat ze een bril droegen, omdat ze bezittingen hadden, omdat ze in de stad woonden, omdat ze een andere taal konden spreken, …

Zelfs kinderen en baby's werden vermoord, zodat ze later geen wraak zouden kunnen nemen.

Echt gruwelijk. Morgen bezoeken we de killing fields, de plaats waar de gevangenen naartoe gebracht werden en koelbloedig vermoord.

DAG 29: donderdag 9 augustus 2012

Na een stevig ontbijtje tegenover onze guesthouse, gingen we op zoek naar een tuktuk die ons naar de killing fields zou brengen. We kwamen Mister Ping tegen en stelden 5 dollar voor, maar het werden er 9. (want inderdaad, in Cambodja is blijkbaar alles te doen in amerikaanse dollar. Hun munteenheid riel vinden ze blijkbaar maar niks?)

Na een ritje van ongeveer een half uur in het chaotische cambodjaanse verkeer kwamen we aan in Cheung Ek. De entree was 5 dollar, waarin een nederlandstalig audiogidsbakje inbegrepen was. Waw! Nu kwamen we alles te weten over de duisterste periode uit de Cambodjaanse geschiedenis.

Het leek een vredig terrein vol bomen, gras, riviertjes. Geen enkel gebouw was gespaard gebleven toen de uitgehongerde bevolking het terrein volledig geplunderd had. Alle materiaal dat ze daar afgebroken hebben, werd gebruikt om hun dorpen terug op te knappen.

De audiogids leidde ons het terrein rond. Zo kwamen we eerst aan een palmboom waarvan de scherpe randen gebruikt werden om kelen over te snijden. Op een andere plaats aan een boom die vol armbandjes en versiering hing, stond een plakkaatje “Tree where baby's where smashed”. Kogels werden niet gebruikt, dat was te duur. Ook kregen we de luide schelle muziek te horen die er in die tijd afgespeeld werd, zodat de omwonenden niet zouden horen wat er precies aan de gang was. Die muziek werd dan vermengd door het luide geronk van generatoren.

Na het terugtukken naar de stad gingen we op weg naar het Koninklijke paleis en de zilverpagode. Maar bij aankomst verzwolgen de bossen japtjes ons bijna. En de entree vonden we ook wat veel, aangezien die naar een corrupte koning zou gaan. Dus … maakten we nog een fikse wandeling door de stad, gingen mexicaans eten en de bijhorende vino en cervesas drinken.

Morgen gaan we naar Siem Reap en de tempels van Angkor Wat bezoeken!

DAG 30: vrijdag 10 augustus 2012

We werden 's morgens door Mister Ping in het busstation van Phnom Penh gedropt. Om daar de bus naar Siem Reap te nemen. Die rit zou ongeveer 6u duren. Wat wel erg hard opvalt is dat er in Cambodja nog veelveel meer vuil en plastic rondslingert, terwijl het in Laos overal opvallend proper was. Daar verbranden ze het plastic waarschijnlijk meteen. Terwijl ze het in Cambodja hier een beetje verbranden en daar een beetje in de kant gooien. Wat nu het beste is, of eerder, het minst slechte, daar ben ik nog niet uit ...

Rond een uur of 4 kwamen we aan in Siem Reap. De broer van Ping, ook genaamd: Mister Ping, stond ons daar op de wachten (tussen andere honderden tuktukkers) om ons naar een guesthouse te brengen. De guesthouses hier zijn blijkbaar wat duurden dan in Phnom Penh. We vonden eentje voor 15 dollar met airco. (de airco is alweer een must want het weer is weer snikheet, zoals in het begin van de reis).

We verkenden het heel wat kleinere stadje, wandelden door de Old Market en aten lekker in een nabijgelegen restaurantje. De mensen hier zijn wel heel wat opdringeriger. Misschien omdat Siem Reap zo van het toerisme leeft? 'Hello ladieeee, buy something!”, is een zinnetje dat om de vijf passen wordt toegeroepen. Met beleefd smile antwoorden we dan 'Noooo thank youuuu'

DAG 31: zaterdag 11 augustus 2012

Vandaag vroeg uit de veren! Want (dat werd aangeraden), we gaan de zonsopgang in Angkor Wat bekijken. Met slaapoogjes alweer de tuktuk in om toch wel een eindje te tukken. We kwamen aan en tot onze verbazing stikte het al van het volk! Zo vroeg op de morgen was dat niet zo'n welkome verrassing.

Maar goed, we konden de tempel van Angkor Wat bewonderen met een opkomende zon op de achtergrond. Na het bezoek van deze tempel liggen er in het domein nog een heleboel anderen. Waaronder ook Angkor Thom, die vonden wij persoonlijk de mooiste, met grote gezichten in de stenen. Nadien gingen we naar Preah Khan, Ta Prohm en Banteay Kdei. Die waren ook wel indrukwekkend, niet zozeer door de bouwstijl, wel door het feit dat er immense bomen over en tussen de stenen muren zijn gegroeid.

We waren er al van rond 6u en keerden rond de middag terug. Achteraf bekeken was het ook wel heel goed zo vroeg te komen, want nu werd het alweer een bloedhete dag. Om in dit weertje tussen de oude tempels te moeten waden zou moordend zijn. Dus, op het perfecte tijdstip keerden we terug naar Siem Reap. Om ons weer wat te verschansen in ons kamertje tegen de hitte.

Later op de dag gingen we op zoek naar een toerist information en regelden voor morgen een uitstapje naar het Tonlé Sap Meer en een boottochtje door het mangrovebos.

12-08-2012 om 11:37 geschreven door Pelle&Peen

DAG 21: woensdag 1 augustus 2012

Vandaag deden we het rustig aan. We kregen een ontbijtje met lekker fruit en speelden een spelletje snooker. Rond 11u kwam er een gids waarmee we nog een korte trekking door de streek gingen doen. Het was, vergeleken met de trekking van Sun, maar een heel gewone wandeling. Niet echt vermoeiend, wel mooi. Op het einde van de wandeling hielden we even stil bij een huisje waar drie weefgetouwen opgesteld stonden. Twee Laotiaanse madammen waren daarop een mooie stof aan het weven. Jammer wel dat niemand Engels sprak, zo konden we geen vragen stellen of een gesprek aangaan.

Na een nog relaxte middag werden we door de man van de eco-village (zijn naam zijn we helemaal kwijt) naar het busstation van Vientiane gebracht. Wij dachten; een rap ritje, maar het duurde toch ook wel een heel eind!

Daar waren we dan wel wat te vroeg voor onze bus van 20u30 naar Pakse. We gingen op zoek naar iets te eten en plantten ons neer in de stoeltjes. Net als het andere busstation van Vientiane was ook dit enorm smerig. De stoelen, de vloer, echt alles! Ook tot nu toe de enige plaats waar ze geld vroegen voor het toilet, ik ging zelden een smerigere toilet als deze binnen!

DAG 22: donderdag 2 augustus 2012

We kwamen rond 7u aan in Pakse. Erg handig was dat er een minibusje van Soutchai Travel klaar stond om de aankomers op te pikken met een gratis rit naar de guesthouse. Moesten we geen interesse hebben, mochten we daar gewoon weggaan. Goeie deal dus. Wij mee, de kamers waren dik oké. Gratis koffie en thee, gratis internet en computers, en slechts 40 000 kip voor twee personen! (een kleine €4)

Omdat we op de bus deze keer echt niet goed geslapen hadden deden we het erg rustig vandaag, wat bijslapen, de weg verkennen, op zoek naar restaurantjes, etc. Ook nu wilden we al iets gaan regelen bij de tourtist information, maar alweer hadden we een pechje. Er was een soort feestdag door het begin van de boedhistische 'vasten'. Er wordt dan drie maanden goed geleefd en geen of weinig alcohol gedronken. Allemaal heel plezant, maar iets fixen zat er ditmaal dus ook weer niet in. Maar geen nood, we hadden onze rust nodig!

DAG 23: vrijdag 3 augustus 2012

Vandaag vroeg uit de veren om naar de tourtist information te gaan. Bij de eerste was't alweer niet veel soeps, maar de tweede was oké. 't Ventje leek op Sun en fixte voor ons een tuktuk-rit naar Wat Phou, een oud tempelcomplex van rond de 5de eeuw. Later hadden we wel door dat we beter met de brommer waren gegaan, het was goedkoper geweest en dan hadden we daar na het bezoek aan de tempel ook nog wat mee kunnen rondsjeezen. Maar enfin, te laat dus!

De tempel was best oké. Maar ben wel benieuwd wat we in Angkor Wat te zien zullen krijgen!

Na de middag waren we terug in Pakse en werd het weer slechter. Gelukkig hadden we een hele voorraad goeie boeken (gisteren stiekem van internet geplukt), dus maakten we er een spannende leesnamiddag van. (letterlijk spannend, want Tess Gerritsen's verhalen zijn spanneeeend)

Voor morgen fixten we bij 't ventje ook een trekking naar de watervallen en koffie- en theeplantages.

DAG 24: zaterdag 4 augustus 2012

Om 8u waren we op appèl. We waren niet de enigen die de tocht zouden doen, maar werden vergezeld door twee Zuid-Koreanen en een Chinees/Amerikaans meisje. Fijne bende bleek achteraf!

Het eerste wat we te zien kregen was 'the village'. Zoals de naam laat vermoeden dachten wij: leuk, we gaan een dorpje bezoeken. Maar het was eerder een koud afkooksel van Bokrijk, een beetje triest zelfs. Er stonden een aantal paalwoningen waar meestal een persoon in zat. Die persoon was traditioneel gekleed en was dan aan het weven ofzo. Onze gids legde dan uit waarom die mensen zo gekleed waren (en dat had dan te maken met het feit of ze getrouwd waren of niet). Maar het werd echt een zielige attractie waar de toeristen dan gingen naast zitten om samen op de foto te kunnen. Het geld dat door de toeristen werd binnengehaald ging dan ook niet eens rechtstreeks naar de mensen daar, maar naar een resort dat dat mini-Bokrijk had gebouwd.

Goed, opzouten! Kort tegen 'the village' lag de eerste waterval. Wel mooi, alweer veel … Japanners? Chinezen? die allemaal om beurt op de foto willen. Gek volkje hoor. We kregen zelfs vriendelijk het verzoek om van de waterval weg te gaan zodat zij mooi op de foto konden.

Van daaruit werden we naar de theeplantage gereden. Ook fijn om hier het platteland eens te zien. Ook hier liepen veel koeien en geiten rond, los langs de straat. Maar ook veel varkens kruisten ons pad, dat zagen we nog niet eerder.

We bezochten een nog grotere waterval waar een pad kortbij liep. Als je daarover liep, werd je echt kleddernat! Gewoon van het water dat omhoog werd gezogen door de kracht van de waterval. Door de immense wind vloog mijn regenjaske ook naar alle kanten en was het eronder even nat dan erop.

Maar daarna kwam de beproeving van de dag … de tocht naar de hoogste waterval. 'soft trekking' stond er op ons blaadje, ja hallo! Dat was ronduit levensgevaarlijk! Het pad ging naar beneden, maar werd steeds stijler en glibberiger. Op den duur was het eigenlijk geen pad meer. Elke stap die je zette moest je zorgen dat je een boom of liaan vast had, of je lag onderuit. Na een slippertje van ongeveer anderhalf uur kwamen we aan een snelstromende rivier (of onderdeel van een waterval). Als we in dat ding terecht zouden komen, vielen we enkele meters verder ongeveer 140m naar beneden. En onze gids zegt doodleuk: we steken de rivier over!

Allemaal goed en wel, maar zonder touw, of iets wat daarvoor moet doorgaan, zagen wij het niet zitten die glibberige stenen te betreden (en snelstromend water) om dan aan de overkant te komen. Eén misstap en je lag dus … 140m lager.

BON, de Koreanen zagen het gelukkig niet zitten (Jelle trok ook al bleek), dus besloten we unaniem om terug te keren, weer naar boven dus!

Alweer over de paden waar we al een paar keer over uitgeschoven waren. Jelle maakte ongeveer 10 uitschuivers met zijn kwalitatief goede Aldi-sandalen. Gelukkig was meneer de Koreaan er om zijn stok af en toe toe te steken. Phoe, wat een beproeving.

Later lazen we dat in het gebied nog veel blindgangers liggen van de Vietnamoorlog. Meneer de gids was dus niet echt verantwoord bezig …

Achteraf zagen we die immense waterval van op een ander punt. Het was wel mooi om te zien, maar was maar al te blij dat we het niet hebben gewaagd die 'rivier' over te steken … Hierna bezochten we nog een koffieplantage en trokken terug naar Pakse.

Uiteindelijk gaf de gids zelf wel toe dat het gevaarlijk was de rivier over te steken … Maar hadden we dat van die blindgangers toen geweten had'ie het wel mogen uitleggen!

We namen afscheid van de Koreanen en gingen nog iets eten met het Chinees/Amerikaans Tai-box meisje. Stoere dame.

DAG 25: zondag 5 augustus 2012

Om 08u30 kwam de bus ons oppikken bij de guesthouse om naar de 4000 eilanden te trekken, met name Don Det, onze laatste stop in Laos. De rit duurde niet lang, rond 11u waren we er. Don Det is een heel klein eilandje maar het staat VOL guesthouses en restaurantjes. Gek om te vertoeven … Rond de middag was het alweer bloedheet dus kropen we even weg in de kamer. En wat later viel er bakken regen uit de lucht, ideaal, we konden onze schuilplaats weer verlaten. Gingen naar de tourist information en regelden voor morgen een kayak-dag (en zien misschien wat irrawaddydolfijnen?), en voor dinsdag een busrit naar Phnom Phen, Cambodja!

06-08-2012 om 15:23 geschreven door Pelle&Peen

(bij gebrek aan internet in Vientiane even wat meer leesplezier)

DAG 16: vrijdag 27 juli 2012

Vandaag vroeg uit de veren om 'the cave' te bezoeken. Om 8u moesten we in de tourist information zijn om dan naar de slowboat gebracht te worden. Die slowboat was niet dezelfde als de vorige die we namen. Een zelf-ineengeknutseld-met-autostuur-en-motor-bootje dat maar er brikbrak uit zag.

Er waren zes dwergenstoeltjes, om erbij te kunnen moesten we ons dubbelgeplooid naar achteren begeven door een al even smal gangetje en dan als een kikker op de kleine stoeltjes gaan zitten. Het is eens iets anders!

Die vaart duurde ongeveer een uur, dan kwam je bij een grot die je dus alleen maar langs het water kon bereiken.

En … we hadden er meer van verwacht. De grot ging helemaal niet diep en was dus niet heel indrukwekkend. Ze was volgestauwd met buddhabeeldjes en dat was het zo ongeveer. Er was ook een upper-cave, die we met immens hoge trappen konden bereiken. (de mensen zijn hier maar half zo lang als ons, maar als ze een trap maken is dat wel één voor reuzen) Na die inspanning kwam we dus boven aan, die grot was al ietsje interessanter, maar nog was het vrij teleurstellend. Maar goed, we troostten ons met de wijze woorden van Sun: never try, never know. Weer naar het bootje om nog een uurtje in kikkerpositie terug te dobberen naar Luang Prabang.

We hadden uitgecheckt in het guesthouse en zouden vanavond rond 19u vertrekken naar Vientiane. Dus de rest van de dag zwierven we van het ene cafétje naar het andere, winkeltje in, winkeltje uit. Tot de tijd daar was.

De slaapbus was net als de trein tamelijk comfortabel. Maar er was wel heel wat minder plaats. Ook hier blaasde de airco op volle toeren zodat je er een droge keel van kreeg en't Pelleke wat keelpijn. Toch is het nachtreizen interessant om te doen, een rit van 11u is dan zo voorbij!

DAG 17: zaterdag 28 juli 2012

Complete rustdag!

Tourist information gesloten :(

Veggie restaurant ontdekt!

DAG 18: zondag 29 juli 2012

Oké, de tourist informations zijn ook vandaag gesloten. Dikke pech. Het enige wat er in of om Vientiane te zien is, is het buddha park en een nationaal park, of zoals ons boek het zegt, een national protected area.

Het nationaal park kunnen we beter niet op ons eentje bezoeken, met zijn tijgers en beren (daarom dus dat we die tourist info nodig hebben), maar het buddhapark was wel een optie.

Dus 's morgens hop met een tuktuk een goed uur tukken. Om een of andere reden vloog de uitlaat van de tuktuk rechtstreeks het wagentje in, wat de rit niet bepaald aangenaam maakte. Met de sjaal voor onze neus trotseerden we de hobbelwegen.

Het buddhapark was wel de moeite. Eén of andere man maakte ooit een hele hoop buddhabeelden in gewapend beton. Het ene al imposanter dan het andere, maar wel eens mooi om te zien.

Rond de middag waren we terug in Vientiane en vielen in een zwart gat. Niks te doen, niks te beleven. Vientiane is dan ook, héél anders dan Luang Prabang, zeer oninteressant om te vertoeven. De gebouwen en straten zijn er lelijk en ongezellig, er rijden enorm veel gloednieuwe dikke pick-ups door de straten en bovenal, er is niets te zien van monumenten of andere mooie plekjes.

Wat is dat toch met die hoofdsteden?

Morgen hopelijk meer geluk met de dag. In de vroege ochtend naar de tourist information om ofwel een tripje te boeken naar een bosrijk gebied, ofwel de biezen te pakken naar Pakse!

DAG 19: maandag 30 juli 2012

Tja, de les van vandaag: in Laos kan je niks in een wip regelen, geef de mensen TIJD.

Zoals gezegd gingen we naar de 'officiele' tourist information van Vientiane. Een half uur te laat doen ze de deuren op en staat er een jonge snaak in net pakje achter de toog. We vragen naar info om eventueel een trektocht te doen ofwel naar Pakse te gaan. Maar in plaats daarvan duwt hij twee kaartjes onder onze neus (na een half uur zoeken) en gaat dan weg met het idee: nu heb ik ze wel geholpen. Ooowkeej. Gelukkig was daar een franse dame die ik aansprak en ze gaf ons een ander adres van een tourist information waar ze ons wslk wèl zullen verderhelpen.

Hup daarnaartoe. En inderdaad de man was behulpzaam. Maar het duuuuurde en duuuurde. Dus voor vandaag konden we het wel vergeten. Rond 14u was de kogel dan eindelijk door de kerk, we gaan morgen naar de eco village voor twee dagen en één nacht en trekken daarna met de nachtbus naar Pakse. Haléluja!

DAG 20: dinsdag 31 juli 2012

Om 8u kwam de tuktuk ons oppikken. Hij was mooi op tijd met een 08u10. Hij zette ons ergens af, samen met twee franse dames, op een soort markt waar alle fruit en groentenswaren samen kwamen om dan te verdelen naar de lokale marktjes (denk ik). De geur van rottend fruit hangt me nog in de neusgaten! We worden op een ander soort tuktuk gezet, volgestapeld met kratten groenten en fruit, we zetten ons in het karretje. Er kruipen nog vier lokals bij en de rit kon beginnen. We hadden geen idee hoe lang het zou duren, maar het duurde LANG. Zo'n goeie 2 uur, want hij stopte op alle lokale marktjes om de kratten af te lossen, er sprongen hier en daar mensen af om nieuwe op te laden. Het lokale openbaar vervoer dus.

Op het einde werden we op een pick-up gezet die nog maar net niet uit elkaar viel om het laatse stukje weg af te leggen. Veel modder, bergjes op en bergjes af met wat slippartijen tot gevolg. Daar waren we dan!

De eco-village ligt naast een rivier. Er is een soort café/restaurantje volledig uit hout, heel gezellig, met kasten insecten die tentoongesteld staan, insecten die hier voorkomen dus. Waaronder immens dikke kevers met voelsprieten dubbel zolang als zijzelf, vlinders zo groot als een A5 blad, tarantula's en schorpioenen. Kortom, een gezellige beestenboel. Ook wat slangen en kikkers op sterk water, maar dat vind'k maar vies.

We kregen een houten hutje toegewezen om te slapen, met proper badkamertje, een balkon met hangmat. Best wel gezellig dus. Rond 14u gingen we kajakken. Samen met nog een gezinnetje … Hollanders! (we zijn hier nog nergens beland waar we geen Hollanders zijn tegengekomen! Ik dacht dat ze enkel met de camper naar Frankrijk of Kroatië bolden??) Enfin, niets tegen Hollanders hoor ;) Na de kajak sprak de 'baas' van de eco-village ons aan en vroeg of we wilden mountainbiken. De fietsen lagen al klaar, het was een rit van 16km. Klinkt goed, hop, wij de fiets op! En dat was echt super-leuk. Rustgevende dorpjes met spelende kinderen die wild-wuivend allemaal “SABAI-DEE” roepen, afgewisseld met landelijke wegen waar links en rechts waterbuffels slenteren en waar je moet slalommen tussen de grote plassen op de weg. Onze benen zagen dan ook roestbruin van de modder, want inderdaad, de grond is hier roestbruin van kleur.

Bij aankomst een douchke gepakt. Nadien lekker gegeten en mijn eerste rode wijn van op reis gedronken (een beetje zuur).

03-08-2012 om 13:33 geschreven door Pelle&Peen

DAG 13: dinsdag 24 juli 2012

Hopsakee, om 7u naar het ontbijt, spullen pakken en terug naar het water om de slowboat naar Luang Prabang niet te missen. Onze wens was uitgekomen, we zaten niet weer met de bende opgescheept. Wat wel jammer was is dat het Franse koppeltje wèl bij de bende op de boot zat, en niet bij ons. Er vertrokken dus twee boten op hetzelfde moment, als de ene vol zat, werd de tweede volgeladen. Aangezien wij mooi op tijd waren zaten wij op de eerste boot, en alle anderen op de tweede. Het beloofde dus een rustige rit te worden.

Rond een uur of 5 kwamen we dan eindelijk aan (met een hele hoop tussenstoppen duurde de rit wel erg lang). Maar, hoe fijn, de andere boot was net voor ons aangekomen en we zagen het Franse koppeltje alweer. Ze hadden een guesthouse gevonden en zaten al klaar in de tuktuk. We sprongen erbij voor 15.000 kip (zo'n 1,5 euro) en gingen mee naar de guesthouse.

's Avonds aten we nog bij een Duits koppel dat net naast de guesthouse een restaurantje geopend had. En volgens Jelle is die vent nen ex-RAF'er. Daarenboven lijkt ie nog op Bazil Fawlty. Enfin, gekke boel.

DAG 14: woensdag 25 juli 2012

Eindelijk eens uitslapen! Ondanks al die gekko-geluiden hebben we toch nog lekker geslapen. We namen een ontbijtje bij Bazil Fawlty en huurden een fiets voor 10.000 kip (1 euro). We zochten de tourist information en dat was geen makkelijke klus. Gelukkig is Luang Prabang geen grote stad en kwamen we er na een tijdje toch op uit.

Toen we een kaart van de stad hadden versierd ging het al ietsje vlotter. We sjeesden met het vlo'ke door de straten en gingen de Mekong over naar een ander stadsdeel. Daar was alles nog veel autentieker, met hobbelige asfaltwegen. En daar kwam de regen! We trokken er ons niks van aan, want het was zeker warm genoeg. Maar tegen de tijd dat we terug aan de guesthouse waren, waren we toch mooi doorweekt. Fietske terug ingeleverd en wat op de kamer gezeten. Toen begon het pas echt goed te gieten …

Rond een uur of half 7 toch de regen terug getrotseerd om onze magen te vullen. We hadden fancy regenponcho's, dus die trokken we dan maar aan. Jelle herinnerde zich een pizza-resto en daar hadden we nu stiekem allebei wel zin in. (verandering van spijs doet eten? … met al die noodles hier!)

In het naar daar gaan nog een fijn avondmarktje gepasseerd en twee mooie sjaaltjes gekocht!

DAG 15: donderdag 26 juli 2012

Hup, vandaag rustig opgestaan en ontbeten bij een lief menneken. Er vielen kruimeltjes naast ons bord en de vele mini-mieren observeren was wel'ns leuk. National Geographic in real life.

Toen kochten we een horloge voor Jelle. Morgen moeten we er vroeg uit en hebben een alarm nodig. Aangezien bij het bambooraften Jelle's gsm nat werd, weigeren de knopjes nu te werken, dus geen alarm. (hij overleefde al een wasbeurt in het wasmachine, misschien komt ie dit ook wel te boven …)

Enfin, dat was een hele klus. We vroegen aan de dame naar een horloge met alarm. Ze gaf er ons één, maar dat bleek er geen met alarm te zijn. De meneer komt ertussen en geeft ons een tweede. Na wat prullen en doen lukt het om een alarm laten af te lopen. In orde dus: wij weg met het horloge.

We gingen terug naar het guesthouse want daar kon je brommertjes huren. Die waren wel duurder dan verwacht (en ook duurder dan in Thailand), maar we hadden onze zinnen er nu opgezet dus deden we het toch. Hop, op de brommer, naar de naftpomp en hopsaké naar de waterval. Het was een goed uur rijden. Heel veel bochten, bergje op bergje af. Mooie zichten, buffels, kippen (heel gevaarlijk, want die beslissen telkens nèt op't laatst om vlug voor je in te lopen), honden, kindjes, …

Fijne rit, leuke ervaring. Aangekomen aan de waterval bleek er ook een berenopvangcentrum te zijn. Er worden twee berensoorten opgevangen die in het illegale circuit belandden. Altijd leuk om dan toevallig op zo iets te stuiten. Na het bezoek keerden we weer richting Luang Prabang en reden ook naar de andere kant buiten de stad.

En ohja, na 2 uur was de horloge van Jelle alweer plat. Dus zijn we voor een derde keer gaan vragen naar een nieuwe … met alarm. Hopen dat die het doet tot morgenvroeg 7 uur ?

Rond 19u gingen we iets eten, brachten het brommertje terug en hadden een date met Etienne en Alexia. Want wij vertrekken morgen naar Vientiane en zij gaan op trektocht. Er kwam dan ook nen oude Australiër met zijn Laosiaanse madam en nen Brit bijzitten.

27-07-2012 om 10:09 geschreven door Pelle&Peen

DAG 10: zaterdag 21 juli 2012

Vandaag planden we een dagje Chiang Mai. We deden het rustig aan, gingen het centrum in naar het Chiang Mai-museum. Dat stelde jammer genoeg niet zo beister (?) veel voor. We bezochten ook nog enkele tempels. Niet moeilijk in Chiang Mai (vergeleken met Bangkok) want, het stikt hier van de tempels!

De een na de ander even rijkelijk versierd met goud.

Het was alweer een superwarme dag dus gingen we op het warmst weer even naar het guesthouse, om wat te bekomen. Jelle had wat info gevonden over 'Night bazar', de avondmarkt die elke dag doorgaat en bij toeval ook nog niet zo gek ver van het guesthouse lag. We zetten onze wandeling in en passeerden alweer een tempel. We staken onze hoofden even binnen en er kwam meteen een jonge monnik op ons af. We dachten eerst dat hij ons weg ging sturen en de tempel wou sluiten. Maar hij was eigenlijk supervriendelijk en probeerde met alle moeite van de wereld een conversatie aan te gaan.

Hij nam ons zelfs even mee naar de tempel en leerde ons 'bidden'. Hoe we ons moesten zetten, welke bewegingen we moesten maken en dan moesten we nadenken over goede dingen of wensen.

Ook heeft het blijkbaar belang in welke dag van de week je geboren bent, voor elke dag is er een ander beeld. Maar meer kregen we er niet over te weten want hij kon het niet uitleggen in het engels :)

Oké, we zetten onze weg verder naar Night Bazar. Een heel toffe overdekte avondmarkt met fijne spulletjes. Jelle kocht een hemd, ik ook een hemd, een kussensloop en een horloge (olozie, op z'n Jelle's).

Stonden er daar 'dames' met pluimen in hun poep. Hadden we al meteen door dat de dames nog een banana hadden hangen (om Sun's woorden even te gebruiken). Ladyboys dus. Ze deelden flyers uit want iets later op de avond zou er een gratis show plaatsvinden. Dat konden we niet laten liggen, toch?

En het was er los over! Een optreden van Tina Turner, een man die voor de helft gekleed en geschminkt was in een vrouw, en nog meerdere gekke, pluimige taferelen. Ongelooflijk! (en het contrast met de gesprekken met de jonge monnik van daarvoor was natuurlijk immens)

DAG 11: zondag 22 juli 2012

Om 10u kwam het busje ons oppikken richting Chiang Kong. Daar zouden we blijven overnachten om de volgende dag naar Laos over te steken.

We kregen dus een nieuwe bende die ons enkele dagen zou vergezellen. En toevallig, de twee duitse zusjes vanop de trektocht zaten ook in het busje.

De rit duurde enkele uren, zo'n 6u. Met een tussenstop in Chiang Rai, de witte tempel. Het was adembenemend mooi! Alles was wit (uiteraard), van onderaan duivelse taferelen, lelijke hoofden, handen, … en naarmate je naar boven ging werden de beelden mooier. Van hel naar hemel, dus.

Dat was ongeveer de enige sensatie van de dag, maar wel de moeite waard.

's Avonds hadden we wel nog een leuke babbel met enkelen van de reisgenoten, alweer twee fransen, drie luxemburgers, een handvol hollanders en de twee duitse zusjes.

DAG 12: maandag 23 juli 2012

Vandaag alweer vroeg uit de veren. We werden rond half8 naar een nabijgelegen guesthouse gebracht voor een ontbijtje. Alweer ei met beschuitjes en koffie of thee. Daar hebben we een hele tijd met een 30-tal man staan wortelschieten. Een pick-up kwam ons ophalen, we werden naar hier en naar daar gereden en uiteindelijk bij de grens gedropt. Daar aanschuiven voor een stempel en we werden over de Mekong gezet met een klein bootje. Om daar nog meer stempels te krijgen en een visum voor zij die dat niet hadden (wij wel, hihi). De overtocht van de Mekong is dus de grens van Thailand en Laos, de ene kant Thailand, de andere kant Laos, dus.

Daar hebben we ook nog een hele tijd staan draaien en uiteindelijk rond 12u vertrok de slowboat over de Mekong richting Pak Beng.

En we hadden bru-te pech! Op onze boot zaten (naast de leuke mensen van gisteren) nog een hele troep Duitsers en Hollanders die er een privé-party van maakten. De boot was nog niet vertrokken of de rum en wodka vloog al in't rond. Niets tegen rum en wodka (uiteraard), maar wel tegen de luide barslechte muziek die werd opgelegd, het schreeuwen en roepen langs alle kanten. Kortom, het was beschamend om in zo'n groep terecht te komen. Er zaten een aantal locals op de boot en die wisten niet wat ze zagen. Enfin, het hele sfeertje was dus omzeep. Respectloos tot en met.

Maar het zicht was supermooi. Hoge, groene bergen. Hier en daar wilde runderen of geiten die langs het water liggen te herkauwen.

We hadden wel geluk dat het Franse koppeltje bij ons zat. Fijne mensen. Het meisje Alexia haar grootvader is van Laos, maar is ooit gevlucht naar Frankrijk. Ze hebben oude foto's bij van waar de man ooit woonde en gaan nu op zoek naar die plek. Wel leuk, zo'n missie. Ze was dus uiteraard ook niet opgezet met het gedrag van die mensen op de boot, maar enfin, niets aan te doen.

Rond 18u kwamen we dan aan in Pak Beng, in de gietende regen op zoek naar onze guesthouse. Want inderdaad, dit was de eerste dag in de gietende regen!

Morgen nog een dag varen, van Pak Beng naar Luang Prabang. Met alle hoop van de wereld dat we niet weer bij die bende terecht zouden komen ...

24-07-2012 om 15:25 geschreven door Pelle&Peen

DAG 7: woensdag 18 juli 2012

Rond 12u kwamen we met de trein aan in Chiang Mai. Heel tof, want we hadden dus een goeie drie uur vertraging en om half 9 zouden ze ons komen afhalen en voeren naar de BMP, backpackers meeting point.

Gelukkig stond die man er nog, met een plakkaatje met Jelle Van Hoecke. We werden in een camionettje geduwd, en er kwamen nog 9 andere bij. Goed geplet dus. Het was gelukkig niet ver rijden.

We werden gedropt in het BMP House, daar bleven we even uitpuffen van de treinrit, gingen opzoek naar iets te knabbelen en hadden om 17u30 een afspraak met de gidsen voor morgen.

Toffe pé'kes. Maar wat er nu precies op de planning stond was ons nog een raadsel.

DAG 8: donderdag 19 juli 2012

's Ochtends moesten we al om 8u uit de veren om om 9u naar de bergen te vertrekken. Weer in een busje met 12 man, onze reisgezellen voor de komende twee dagen. Twee Walen, zes Duitsers en twee Fransen. Dan ga je al eens op reis, zit je met alleen maar Europeanen opgescheept ;)

Onze eerste stop was meteen ook de grootste verrassing. Hoe hard ik (Jelle) ook gezworen had het niet te doen, hebben we een ritje op een olifant gemaakt. En... het was tof. De diertjes werden ook tamelijk goed behandeld en tsjokten rustig voort.

Daarna begon onze eerste wandeling van ongeveer 20 minuten. Tijdens de wandeling kregen we onze maaltijd: lekkere rijst met groentjes in een bananenblad, meer moet dat niet zijn. Ook verloor er één van de meisjes die bij ons was haar camera in het riviertje, onze franse vriend wou de heisa filmen en ja... ook zijn camera mocht wat baantjes trekken in het kolkende riviertje. Gelukkig hadden we onze begeleider Mr. Sun nog. Die beide camera's uit het water viste (in zijn onderbroek).

Na het eten trokken we nog anderhalf uur de bergen in. Op zoek naar een mooie waterval, waar we ons aan een verfrissende duik waagden. Daarna nog wat stijle paadjes bewandelen om uiteindelijk bij een Karin-dorpje terecht te komen. We werden er vriendelijk verwelkomd en aten een heerlijke maaltijd. Mr Sun (maar na 19u was het Mr Moon) probeerde ons stomdronken nog wat info over Thailand mee te geven. Vooral de informatie over de ladyboy's en boylady's was hillarisch. Zo beweerde hij zelf 3 maanden ladyboy geweest te zijn, onder het motto: never try, never know! Maar het bleek dan toch niks voor hem. Hij beweerde dat er op de universiteit van Chiang Mai zelfs toiletten zijn voor mannen, vrouwen en ladyboys apart. Hmm … eens checken?

Enfin, hij kon sappig vertellen in een tamelijk onverstaanbaar thai-engels. Onze gids was dus in orde!

Hij wilde ook dat iedere taalgroep een liedje zong. Dus zongen we in kanon 'broeder jacob' in het frans, duits, nederlands, engels en deens. Grappige avond.

DAG 9: vrijdag 20 juli 2012

De dag erna trokken we verder vanuit het dorpje en bezochten een schooltje, rijstvelden, STIJLE bergpaadjes (zowel op als af) en gingen we bamboo-raften. Met een manneke van 15 die alles in goede banen moest leiden en wel oog had voor de twee meisjes in bikini die bij ons op het vlot zaten. Na een uurtje gezellig dobberen in het plaateslijke riviertje gingen we moe en voldaan terug naar Chiang Mai. We aten lekkere loempia'tjes, stonden verbaasd van de rust (veeeeeeel aangenamer dan in Bangcock).

Heel fijn is dat het de afgelopen dagen draaglijker weer was. Het was twee dagen heel bewolkt, maar we kregen toch geen regen. Zo tussen 30 en 33 °C.

Begrijpen wie begrijpen kan, maar Jelle sloeg er wel in om op een totaal bewolkte dag toch te verbranden!

Uitspraken van Sun onze gids:

Quote van de tocht: Oh my buddha! (ipv 'Oh my god')

Motto van de tocht: Never try, never know! (alles eens proberen, dus)

Morgen staat een dagje kuieren in de stad, een thai-boxmatchke en avondmarktje meepikken op het programma.

20-07-2012 om 00:00 geschreven door Pelle&Peen

Vandaag vertrokken we (te voet) naar de “big buddah”. Omdat we intussen zo'n hekel hebben aan de opdringerige tuktuk-chauffeurs, besloten we alles te voet te doen. In de voormiddag viel dat nog mee, maar naarmate de dag vorderde was het echt weer puffen geblazen.

De wegenkaarten in Thailand zijn echt onduidelijk en daarboven proberen de tuktuk-chauffeurs je nog eens op het verkeerde pad te sturen, zodat je toch maar in hun karretje zou stappen. Enfin, de “big buddah” hebben we gevonden. Het was een rustgevende plaats met een tempel aan, en dus een grote gouden buddah. Daar waren enkele monniken in de tempel aan het chanten. Speciaal effect, mooi, meeslepend.

We gingen verder langs een ander tempelcomplex en keerden nadien weer even naar de kamer terug, om de hitte te doorbreken met een douchke en airco.

Tegen de avond liepen we alweer wat marktjes af op zoek naar een pet voor Jelle (tevergeefs) en twee "sleeping bags", wel gevonden!

DAG 6: dinsdag 17 juli 2012

18-07-2012 om 11:31 geschreven door Pelle&Peen

DAG 4: zondag 15 juli 2012

Tja, het slapen ging dan toch niet zo goed. Om 23u werden we alweer wakker met het gevoel dat het rond een uur of 5 in de ochtend was. Klaarwakker …

Jelle had wat filmpjes bij en we keken naar Ice Age 4. Wat later met alle moeite van de wereld weer in slaap proberen vallen. En we werden weer wakker om … 12u 's middags! Huhh?!

We moesten om 12u natuurlijk uitchecken dus vlugvlug alles gepakt en hop naar beneden. Daar een ontbijtje gegeten en op zoek gegaan naar het bamboo-guesthouse. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij Paul, zo'n 100 m daar vandaan. Hier slapen we voor 5€ de man, met airco, douche (of wat daarvoor moet doorgaan) en internet. Best oké dus.

Het was al goed na de middag dus heel veel konden we niet meer ondernemen. We zijn naar het water gegaan en met de bootjes de rivier Chao Phraya afgevaren, en dan weer op om in het midden ergens uit te stappen.

Wel opvallend hoe immens het verschil tussen arm en rijk daar te zien is. Links zie je grote luxehotels uit de grond rijzen, rechts armieterig halfverrotte paalwoningen ...

Het was wel ellendig warm dus onze wandeling naar de tempels was vrij tevergeefs. Wanneer het wat bewolkter werd gingen we op pad, en toen we twee stappen binnen zetten mochten we weer naar buiten want ze gingen de tempel sluiten, tjah, verdorie. Wel nog wat marktjes afgewandeld.

Morgen nog een dag Bangkok, dinsdag om 18u de trein op naar Chiang Mai!

15-07-2012 om 16:20 geschreven door Pelle&Peen

DAG 3: zaterdag 14 juli 2012

Rond 8u werden we stilaan wakker, raapten we alle spullen weer bijeen en gingen naar beneden voor het ontbijt. Omdat we op het 5de verdiep slapen waren we zo lui om de lift te nemen. En je raad het nooit, de stroom viel uit net toen we op het gelijkvloers waren. (in een gloeiendhete lift) Wij maar bonken op de deur: HEELLLOOOO!!

We hoorden wat bedrijvigheid aan de andere kant van de deur, wat gesleutel hier en daar. En eventjes later ging de liftdeur traagjes open. Met zo'n vijf Thaikes voor onze neus op een stoel. “Goodmorning!” zei Jelle, en we konden naar het ontbijt. Eind goed, al goed!

Na het ontbijt zijn we naar de skytrain gewandeld, om zo korter bij het centrum een guesthouse te zoeken. Dat ging erg vlot, van daaruit sprak een man ons aan (één van de zovele die dag...) en raadde ons aan naar het ITAT te gaan, iets van het tourisme. We namen onze eerste tuktuk voor 20 Bath.

Daar hielp Jood ons verder met het reisplan, een vriendelijke Thaise madam. We hebben zo onze slaaptrein naar Chiang Mai geboekt, en nog heel wat meer tot in Luang Prabang, Laos.

Enfin, dat was fijn. Een guesthouse voor vandaag boekten we niet, want we gingen op zoek naar het Bamboo-guesthouse, aangeraden door nonkel Geert.

Jood kende dat guesthouse niet dus gingen we alleen op pad. Alleen jammer dat we het adres niet hadden opgeschreven ...

Het was in de buurt van Khoasan Road, dus lieten we ons daar deponeren. Toen sprak er ons ne pippo aan die zichzelf opgaf als zijnde van de politie.

Het verhaal was “ga Khoasan Road niet in om een guesthouse te zoeken, hier zijn te veel dieven, de guesthouses zijn niet veilig, ze stelen je geld en blablabla” “Ga naar het ITAT (blijkbaar het vaste smoesje van de gemiddelde Bangkokiaan) en daar vind je een veilig guesthouse.”

Terwijl dit gesprek bezig was had zijne compagnon al een tuktuk geregeld voor 10 Bath (ong 25 cent) dus, mits wat tegenstrubbeling van mijnentewege, gingen we hierop in. Maar veel bracht dat niet op, die vent van dat ITAT-ding bood ons een hotel aan van €40!

Dus, no thanks, en wij daar weer buiten. Mil-jaar. Konden we weer een tuktuk fixen naar waar we eigenlijk wilden zijn.

Voor de eerste echte dag door Bangkok meteen goed kennisgemaakt met het meest gebruikte voertuigje; de tuktuk. Het windje doet wel goed in deze broeierige hitte, maar het is ook wel vieze lucht happen, tussen al die zware, ronkende auto's.

Uiteindelijk vonden we een guesthouse (Bamboo was tevergeefs zonder ades) genaamd Happy House, in Phra Athit Road. Het was duurder dan het voorgaande, vergeleken met de service. Geen ontbijt, geen internet, … en we betalen zo'n 590 Bath ...

Aan deze guesthouse zit ook een restaurantje, dus aten we ons eerste Thaise gerecht. Lekker basic: gebakken noodles met groenten. En het was goed!

Dan hebben we ons in de hitte door de straten rondom Khoasan Road gewaagd, vol met winkeltjes en prulletjes. Wel wat jammer, want ik had het een beetje autentieker verwacht. Het is in feite te vergelijken met de winkeltjes die je tegenkomt op festivals in België. T-shirts, zonnebrillen, broeken, …

Ach, dit is dan ook de hoofdstad van Thailand die teert op het tourisme. Niet veel gekocht dus, alleen een zonnebril voor Jelle, die hij morgen waarschijnlijk alweer kwijt is (de 5de van deze zomer ofzo?).

Na onze fixe wandeling door de straten zijn we 's avonds weer iets gaan eten, alweer erg lekker voor maar 60 Bath.

Aan lekker eten geen gebrek vermoed ik! En voorlopig dus geen probleem om iets vegetarisch te vinden. Njomnjom.

Nu ligt Pelle uitgeteld naast mij in bed, laten we maar uitrusten voor morgen. Dan wordt het een dag van tempels bezoeken en alweer veel stappen, pfwiew, het zweet breekt me nu al uit als ik eraan denk!

Haléluja aan de airco die nu staat te blazen.

Seeyounexttime!

15-07-2012 om 16:05 geschreven door Pelle&Peen

Jawel, hier zijn we dan, in ons eerste stulpje in Bangkok!

De reis begon donderdag 12 juli om 15u08 met de trein van Hasselt naar Brussel, van daaruit een vliegtuig naar Londen. (met vertraging, grbml) En vanuit Londen een ongeveer 11 uur durende vlucht naar Bangkok. Rond 09u30 (Belgische tijd) kwamen we dan uiteindelijk aan.

Nu zijn we wel eventjes versuft van de vlucht, kruipen er vroeg in vandaag en met goeie moed om morgen het drukke, warme, welriekende en fascinerende Bangkok in te trekken!

Seeyousoon!

13-07-2012 om 00:00 geschreven door Pelle&Peen

Hiernaast zie je de geplande reisroute.
Of we deze route echt zullen volgen is nog maar de vraag ...

Pelle eet alvast een Thais soepke met stokjes om in de stemming te komen

See you in Bangkok!

19-06-2012 om 00:00 geschreven door Pelle&Peen