|
DAG
10: zaterdag 21 juli 2012
Vandaag
planden we een dagje Chiang Mai. We deden het rustig aan, gingen het
centrum in naar het Chiang Mai-museum. Dat stelde jammer genoeg niet
zo beister (?) veel voor. We bezochten ook nog enkele tempels. Niet
moeilijk in Chiang Mai (vergeleken met Bangkok) want, het stikt hier
van de tempels!
De
een na de ander even rijkelijk versierd met goud.
Het
was alweer een superwarme dag dus gingen we op het warmst weer even
naar het guesthouse, om wat te bekomen. Jelle had wat info gevonden
over 'Night bazar', de avondmarkt die elke dag doorgaat en bij toeval
ook nog niet zo gek ver van het guesthouse lag. We zetten onze
wandeling in en passeerden alweer een tempel. We staken onze hoofden
even binnen en er kwam meteen een jonge monnik op ons af. We dachten
eerst dat hij ons weg ging sturen en de tempel wou sluiten. Maar hij
was eigenlijk supervriendelijk en probeerde met alle moeite van de
wereld een conversatie aan te gaan.
Hij
nam ons zelfs even mee naar de tempel en leerde ons 'bidden'. Hoe we
ons moesten zetten, welke bewegingen we moesten maken en dan moesten
we nadenken over goede dingen of wensen.
Ook
heeft het blijkbaar belang in welke dag van de week je geboren bent,
voor elke dag is er een ander beeld. Maar meer kregen we er niet over
te weten want hij kon het niet uitleggen in het engels :)
Oké,
we zetten onze weg verder naar Night Bazar. Een heel toffe overdekte
avondmarkt met fijne spulletjes. Jelle kocht een hemd, ik ook een
hemd, een kussensloop en een horloge (olozie, op z'n Jelle's).
Stonden
er daar 'dames' met pluimen in hun poep. Hadden we al meteen door dat
de dames nog een banana hadden hangen (om Sun's woorden even te
gebruiken). Ladyboys dus. Ze deelden flyers uit want iets later op de
avond zou er een gratis show plaatsvinden. Dat konden we niet laten
liggen, toch?
En
het was er los over! Een optreden van Tina Turner, een man die voor
de helft gekleed en geschminkt was in een vrouw, en nog meerdere
gekke, pluimige taferelen. Ongelooflijk! (en het contrast met de
gesprekken met de jonge monnik van daarvoor was natuurlijk immens)
DAG
11: zondag 22 juli 2012
Om
10u kwam het busje ons oppikken richting Chiang Kong. Daar zouden we
blijven overnachten om de volgende dag naar Laos over te steken.
We
kregen dus een nieuwe bende die ons enkele dagen zou vergezellen. En
toevallig, de twee duitse zusjes vanop de trektocht zaten ook in het
busje.
De
rit duurde enkele uren, zo'n 6u. Met een tussenstop in Chiang Rai, de
witte tempel. Het was adembenemend mooi! Alles was wit (uiteraard),
van onderaan duivelse taferelen, lelijke hoofden, handen,
en
naarmate je naar boven ging werden de beelden mooier. Van hel naar
hemel, dus.
Dat
was ongeveer de enige sensatie van de dag, maar wel de moeite waard.
's
Avonds hadden we wel nog een leuke babbel met enkelen van de
reisgenoten, alweer twee fransen, drie luxemburgers, een handvol
hollanders en de twee duitse zusjes.
DAG
12: maandag 23 juli 2012
Vandaag
alweer vroeg uit de veren. We werden rond half8 naar een nabijgelegen
guesthouse gebracht voor een ontbijtje. Alweer ei met beschuitjes en
koffie of thee. Daar hebben we een hele tijd met een 30-tal man staan
wortelschieten. Een pick-up kwam ons ophalen, we werden naar hier en
naar daar gereden en uiteindelijk bij de grens gedropt. Daar
aanschuiven voor een stempel en we werden over de Mekong gezet met
een klein bootje. Om daar nog meer stempels te krijgen en een visum
voor zij die dat niet hadden (wij wel, hihi). De overtocht van de
Mekong is dus de grens van Thailand en Laos, de ene kant Thailand, de
andere kant Laos, dus.
Daar
hebben we ook nog een hele tijd staan draaien en uiteindelijk rond
12u vertrok de slowboat over de Mekong richting Pak Beng.
En
we hadden bru-te pech! Op onze boot zaten (naast de leuke mensen van
gisteren) nog een hele troep Duitsers en Hollanders die er een
privé-party van maakten. De boot was nog niet vertrokken of de rum
en wodka vloog al in't rond. Niets tegen rum en wodka (uiteraard),
maar wel tegen de luide barslechte muziek die werd opgelegd, het
schreeuwen en roepen langs alle kanten. Kortom, het was beschamend om
in zo'n groep terecht te komen. Er zaten een aantal locals op de boot
en die wisten niet wat ze zagen. Enfin, het hele sfeertje was dus
omzeep. Respectloos tot en met.
Maar
het zicht was supermooi. Hoge, groene bergen. Hier en daar wilde
runderen of geiten die langs het water liggen te herkauwen.
We
hadden wel geluk dat het Franse koppeltje bij ons zat. Fijne mensen.
Het meisje Alexia haar grootvader is van Laos, maar is ooit gevlucht
naar Frankrijk. Ze hebben oude foto's bij van waar de man ooit woonde
en gaan nu op zoek naar die plek. Wel leuk, zo'n missie. Ze was dus
uiteraard ook niet opgezet met het gedrag van die mensen op de boot,
maar enfin, niets aan te doen.
Rond
18u kwamen we dan aan in Pak Beng, in de gietende regen op zoek naar
onze guesthouse. Want inderdaad, dit was de eerste dag in de gietende
regen!
Morgen
nog een dag varen, van Pak Beng naar Luang Prabang. Met alle hoop van
de wereld dat we niet weer bij die bende terecht zouden komen ...
24-07-2012 om 15:25
geschreven door Pelle&Peen
|
){kind=link}