(bij gebrek aan internet in Vientiane even wat meer leesplezier)

DAG 16: vrijdag 27 juli 2012

Vandaag vroeg uit de veren om 'the cave' te bezoeken. Om 8u moesten we in de tourist information zijn om dan naar de slowboat gebracht te worden. Die slowboat was niet dezelfde als de vorige die we namen. Een zelf-ineengeknutseld-met-autostuur-en-motor-bootje dat maar er brikbrak uit zag.

Er waren zes dwergenstoeltjes, om erbij te kunnen moesten we ons dubbelgeplooid naar achteren begeven door een al even smal gangetje en dan als een kikker op de kleine stoeltjes gaan zitten. Het is eens iets anders!

Die vaart duurde ongeveer een uur, dan kwam je bij een grot die je dus alleen maar langs het water kon bereiken.

En … we hadden er meer van verwacht. De grot ging helemaal niet diep en was dus niet heel indrukwekkend. Ze was volgestauwd met buddhabeeldjes en dat was het zo ongeveer. Er was ook een upper-cave, die we met immens hoge trappen konden bereiken. (de mensen zijn hier maar half zo lang als ons, maar als ze een trap maken is dat wel één voor reuzen) Na die inspanning kwam we dus boven aan, die grot was al ietsje interessanter, maar nog was het vrij teleurstellend. Maar goed, we troostten ons met de wijze woorden van Sun: never try, never know. Weer naar het bootje om nog een uurtje in kikkerpositie terug te dobberen naar Luang Prabang.

We hadden uitgecheckt in het guesthouse en zouden vanavond rond 19u vertrekken naar Vientiane. Dus de rest van de dag zwierven we van het ene cafétje naar het andere, winkeltje in, winkeltje uit. Tot de tijd daar was.

De slaapbus was net als de trein tamelijk comfortabel. Maar er was wel heel wat minder plaats. Ook hier blaasde de airco op volle toeren zodat je er een droge keel van kreeg en't Pelleke wat keelpijn. Toch is het nachtreizen interessant om te doen, een rit van 11u is dan zo voorbij!

DAG 17: zaterdag 28 juli 2012

Complete rustdag!

Tourist information gesloten :(

Veggie restaurant ontdekt!

DAG 18: zondag 29 juli 2012

Oké, de tourist informations zijn ook vandaag gesloten. Dikke pech. Het enige wat er in of om Vientiane te zien is, is het buddha park en een nationaal park, of zoals ons boek het zegt, een national protected area.

Het nationaal park kunnen we beter niet op ons eentje bezoeken, met zijn tijgers en beren (daarom dus dat we die tourist info nodig hebben), maar het buddhapark was wel een optie.

Dus 's morgens hop met een tuktuk een goed uur tukken. Om een of andere reden vloog de uitlaat van de tuktuk rechtstreeks het wagentje in, wat de rit niet bepaald aangenaam maakte. Met de sjaal voor onze neus trotseerden we de hobbelwegen.

Het buddhapark was wel de moeite. Eén of andere man maakte ooit een hele hoop buddhabeelden in gewapend beton. Het ene al imposanter dan het andere, maar wel eens mooi om te zien.

Rond de middag waren we terug in Vientiane en vielen in een zwart gat. Niks te doen, niks te beleven. Vientiane is dan ook, héél anders dan Luang Prabang, zeer oninteressant om te vertoeven. De gebouwen en straten zijn er lelijk en ongezellig, er rijden enorm veel gloednieuwe dikke pick-ups door de straten en bovenal, er is niets te zien van monumenten of andere mooie plekjes.

Wat is dat toch met die hoofdsteden?

Morgen hopelijk meer geluk met de dag. In de vroege ochtend naar de tourist information om ofwel een tripje te boeken naar een bosrijk gebied, ofwel de biezen te pakken naar Pakse!

DAG 19: maandag 30 juli 2012

Tja, de les van vandaag: in Laos kan je niks in een wip regelen, geef de mensen TIJD.

Zoals gezegd gingen we naar de 'officiele' tourist information van Vientiane. Een half uur te laat doen ze de deuren op en staat er een jonge snaak in net pakje achter de toog. We vragen naar info om eventueel een trektocht te doen ofwel naar Pakse te gaan. Maar in plaats daarvan duwt hij twee kaartjes onder onze neus (na een half uur zoeken) en gaat dan weg met het idee: nu heb ik ze wel geholpen. Ooowkeej. Gelukkig was daar een franse dame die ik aansprak en ze gaf ons een ander adres van een tourist information waar ze ons wslk wèl zullen verderhelpen.

Hup daarnaartoe. En inderdaad de man was behulpzaam. Maar het duuuuurde en duuuurde. Dus voor vandaag konden we het wel vergeten. Rond 14u was de kogel dan eindelijk door de kerk, we gaan morgen naar de eco village voor twee dagen en één nacht en trekken daarna met de nachtbus naar Pakse. Haléluja!

DAG 20: dinsdag 31 juli 2012

Om 8u kwam de tuktuk ons oppikken. Hij was mooi op tijd met een 08u10. Hij zette ons ergens af, samen met twee franse dames, op een soort markt waar alle fruit en groentenswaren samen kwamen om dan te verdelen naar de lokale marktjes (denk ik). De geur van rottend fruit hangt me nog in de neusgaten! We worden op een ander soort tuktuk gezet, volgestapeld met kratten groenten en fruit, we zetten ons in het karretje. Er kruipen nog vier lokals bij en de rit kon beginnen. We hadden geen idee hoe lang het zou duren, maar het duurde LANG. Zo'n goeie 2 uur, want hij stopte op alle lokale marktjes om de kratten af te lossen, er sprongen hier en daar mensen af om nieuwe op te laden. Het lokale openbaar vervoer dus.

Op het einde werden we op een pick-up gezet die nog maar net niet uit elkaar viel om het laatse stukje weg af te leggen. Veel modder, bergjes op en bergjes af met wat slippartijen tot gevolg. Daar waren we dan!

De eco-village ligt naast een rivier. Er is een soort café/restaurantje volledig uit hout, heel gezellig, met kasten insecten die tentoongesteld staan, insecten die hier voorkomen dus. Waaronder immens dikke kevers met voelsprieten dubbel zolang als zijzelf, vlinders zo groot als een A5 blad, tarantula's en schorpioenen. Kortom, een gezellige beestenboel. Ook wat slangen en kikkers op sterk water, maar dat vind'k maar vies.

We kregen een houten hutje toegewezen om te slapen, met proper badkamertje, een balkon met hangmat. Best wel gezellig dus. Rond 14u gingen we kajakken. Samen met nog een gezinnetje … Hollanders! (we zijn hier nog nergens beland waar we geen Hollanders zijn tegengekomen! Ik dacht dat ze enkel met de camper naar Frankrijk of Kroatië bolden??) Enfin, niets tegen Hollanders hoor ;) Na de kajak sprak de 'baas' van de eco-village ons aan en vroeg of we wilden mountainbiken. De fietsen lagen al klaar, het was een rit van 16km. Klinkt goed, hop, wij de fiets op! En dat was echt super-leuk. Rustgevende dorpjes met spelende kinderen die wild-wuivend allemaal “SABAI-DEE” roepen, afgewisseld met landelijke wegen waar links en rechts waterbuffels slenteren en waar je moet slalommen tussen de grote plassen op de weg. Onze benen zagen dan ook roestbruin van de modder, want inderdaad, de grond is hier roestbruin van kleur.

Bij aankomst een douchke gepakt. Nadien lekker gegeten en mijn eerste rode wijn van op reis gedronken (een beetje zuur).

03-08-2012 om 13:33 geschreven door Pelle&Peen