Na een ontspannende dag in een prachtig verblijf vol moed weer vertrokken. Het is een saaie dag geworden, niks te beleven en iedereen begint een beetje op zijn tandvlees te zitten. Een ola en een buen camino kan er nog net af maar dan heb je het wel gehad. Ik heb dan maar met een boertje de koeien naar de wei gebracht. Dat is eigenlijk het enige vermeldingswaardige feit afgezien van het feit dat ik s'avonds een gezellige avond had met een man uit Keulen en goed heb gegeten.
Hopelijk is er morgen een beetje meer animo in de tent.
Ik hoorde onze vriend inderdaad om 4 uur opstaan. Ik had nog geen oog dichtgedaan en hij vertrok al. Ik heb me nog een keer gedraaid en heb toch nog een paar uur geslapen. Om 8 uur een stevige koffie gedronken en in de gietende regen vertrokken. Ik wist precies waar naartoe, een albergue waar ik vorige keer wilde verblijven maar toen was er geen plaats. Het was amper 12 km ver maar dat kwam goed uit in zo een weer en weinig slaap. Om 10.30 u was ik daar al en had meteen een bed. Na zo een nacht was deze plek de ideale stop. Ik ben nu heerlijk aan het niksen,mijn spullen aan het ordenen en lekker aan het genieten van een heerlijk verblijf in een rustige omgeving en morgen zien we wel of zoals de spanjaarden zeggen manjana, manjana.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen) Tags:E nog paar uur geslapen. wist een plaats waar ik de albergueHNa eeevn deenheerlojkiy heerlikl verblijf in een eben ordennuas ot waar ik daate vorige keer wilde verblijven maar geen plaats was
28-05-2016
Hospital de la Condesa - ??????? 25 km (?)
Vanmorgen om half acht vertrokken in de regen en zonder eten,drinken en geld (vergeten tanken). Onderweg heel wat pelgrims gezien met natte sokken en doorweekte schoenen. Ik kwam ook Suzy en Michael nog tegen, een koppel waarmee ik in St Jean gestart ben. Michael was een beetje ziek blijkbaar en Suzy haar voeten zatten ingepakt in twee plastiekzakken. Ik heb haar mijn galochessen geleend en ze was er zeer blij mee. Ik zie ze later wel terug. In triacastela aangekomen eerst maar eens een bank opgezocht. Gelukkig was er wel geteld 1 bank en je kon nog pinnen ook want het was weekend blijkbaar. Stel je voor dat het geld op was of de automaat defect was dan had ik wel degelijk een probleem gehad. Hier moest ik kiezen tussen twee routes, de ene ging naar Samos en de andere ging door een dal met een voor mij onbekende bestemming. Ik heb de tweede optie genomen om reden dat ik de vorige keer lang genoeg in Samos ben geweest. Het was een mooie trip van het ene kleine dorpje naar het andere maar uiteraard weinig voorzieningen. Om half vijf heb ik mijn intrek genomen in een zeer mooi pension. Er zat welgeteld 1 pelgrim. Toen ik hem aansprak bleek het nog een Amsterdammer te zijn ook. Ik dacht gelijk eindelijk eens wat gezelschap de komen dagen maar al gauw bleek dat niet zo te zijn. Hij vertrok iedere morgen om 4 uur en deed dagelijks meer dan 50 km. Als je het mij vraagt een stupide onderneming. Hoe dan ook we hebben wel een gezellige avond gehad en zijn na een stevig potje bier zowat om 23 uur gaan slapen. Of dat gelukt is hoor je morgen wel.
Vanmorgen zowat de laatste vertrokken in Vega denk ik. Na die toch wel zware trip van gisteren wou ik het vandaag iets rustiger aandoen. Het was toch maar een tochtje van 12 km klimmen vandaag dus so what,er kon dus niet veel mislopen. Dat is daarom wel even anders uitgedraaid. Toen ik O Cebreiro aankwam was het er ongelooflijk druk van de toeristen (bussen) met als gevolg geen bed voor vanavond. Niettemin heb ik mijn tijd genomen om rustig te eten en nog wat te genieten van het zonnetje. Noodgedwongen dan maar verder en net zoals vorige keer sloeg het weer helemaal om hier in die bergen. Bij de eerste albergue aangeklopt en zoals verwacht ook daar geen plaats. Toen ik vroeg om de volgende albergues even te bellen om te reserveren bleek alles al vol te zitten. Voor het eerst in mijn camino geschiedenis heb ik dan maar aangeklopt bij een boertje. Dat is wel een bijzondere ervaring. Ik slaap vannacht boven de koeien en mijn wekker zal ik niet moeten zetten denk ik want de haan zal wel zijn werk doen.
Toen ik daarnet wilde gaan douchen kwam hij zeggen dat ik wat minder water moest gebruiken want de afvoer kon het ergens niet slinken. Vanavond gaan we paella eten wist hij me te vertellen en morgen zou ik een paar koeken meekrijgen. Dat neem ik in dank aan want er is hier in dat dorp van 4 huizen groot helemaal niks. Op die manier kan ik morgen dan op tijd vertrekken. Naar waar? Moeilijk te zeggen. Maar we zien wel. In ieder geval ik ben nu blij dat ik iets heb want het regent pijpestelen.
Vanmorgen om half acht rustig aangezet in het gezelschap van Bart voor een tocht die alle kanten uitkon. Hoewel wij mekaar al veelvuldig hadden ontmoet waren het de eerste km die we samen stapten. Na acht km werd het tijd om breakfast te nemen hetgeen ons de gelegenheid gaf om te overwegen welke route we zouden nemen. We moesten kiezen tussen de gemakkelijke route die evenwijdig liep met de autobaan of een alternatieve route de zogenaamde camino dure. Bart koos voor de makkelijke weg maar ik verkoos de bergen in te trekken. Twee jaar terug heb ik die makkelijke weg gedaan en daar vond ik maar niks aan. De start verliep een beetje chaotisch want ik kon het begin niet vinden. Na 5 km ronddolen ben ik dan maar naar het infobureau voor toerisme geweest om een plattegrond. Mijn keuze is de juiste geweest. Het was een zeer zware klim van zowat 4 uur maar het was ongelooflijk mooi (zie fotos). Ik heb mijn tijd genomen en er echt van genoten. Dit is zeker een herhaling waard. Slechts op het einde van de beklimming was er een auberge, gelukkig want ik zag ze vliegen zulle. De middagmaaltijd stond volledig in het teken van de kastanjes. Het boertje had kastanjebrood gebakken en een kastanjeliqueur gemaakt. We (7 pelgrims allemaal van een verschillende nationaliteit) hebben ons daar goed vermaakt moet ik zeggen. Om half drie uiteindelijk de tocht verder gezet richting La Faba. Dat bleek uiteindelijk een beetje te hoog gegrepen gezien die zware tocht.ik ben dan in Vegas de Valcarce gestopt omdat ik hetzelfde pensionnetje van voorheen weer kon krijgen.
Toen ik het stadje ging verkennen kwam Bart weer uit het iets opdagen. We hebben samen nog een uurtje genoten van het mooie weer en zijn dan om een stevige maaltijd geweest in het vooruitzicht van de zware tocht naar O Cebreiro mij favoriete stekje. Ook niet bepaald de gemakkelijkste etappe dus ga ik nu maar vlug slapen. Tot morgen.
De wekker stond op 5u45 vanmorgen, het is uiteindelijk 07.00 u geworden. Reden : het slechte weer. Men had nochtans goed weer voorspeld maar uiteindelijk heeft het de hele dag geregend. Ik had het dan ook na 18 km bekeken en ben neergestreken op een terrasje in Cacabelo.
Vanmorgen kon ik niet uit mijn bed. ik had zo een goed bed en heb zo goed geslapen en heb nog een beetje nagekomen. Uiteindelijk om 8 uur vertrokken richting Ponferrada. Het is een geweldig mooie tocht geworden en ik heb er mijn tijd voor genomen, op mijn eentje in mijn favoriete berglandschap. Rustige omgeving, prachtig landschap, de kleuren en een heerlijk zonnetje. Dit is echt genieten !!! Ik wist dat ik een probleem zou krijgen om een bed te vinden maar het kon me niet deren, hier moest ik volop voor gaan. Rond de middag heb ik de Cruz de Ferro bereikt.
Het hoogste punt op de camino. Zoals gebruikelijk mijn steen achtergelaten en mijn wens. Die Cruz de Ferro is toch wel een vrij bijzondere emotionele plek. Zo huiswerk gemaakt en weer verder. Om 2 uur begon het echter te regenen.
Maar dat is hier niet verwonderlijk het weer zal er hier niet verbeteren denk ik. Ik heb Ponferrada dan maar uit mijn hoofd gezet en ben blijven steken in Molinesca. Heb een pensionnetje genomen aan een riviertje bij een hele vriendelijke dame. Mijn collegas zijn zowat 8 km verder maar morgen sta ik dan maar wat vroeger op en dan zie ik ze morgenavond wel ergens. Nu ga ik even genieten van deze mooie stad en eens een forel gaan eten vanavond, ik heb zonet iemand ontmoet uit Canada en ze zag het wel zitten om mee te gaan. Volgens mij word het gezellig.
De nacht was een grote ellende. Ons Franse kamergenoot had blijkbaar een beetje te diep in het glas gekeken en heeft zowat de hele nacht liggen zingen en verhalen verteld. Om 6 uur ben ik dan maar opgestaan en vertrokken naar mijn favoriete terrein het hooggebergte. Het is een geweldige dag geworden. Onder een stralend zonnetje en op mijn eentje richting Rabanal in een prachtige omgeving. Ongelooflijk panorama met al die fauna en flora, daar krijg je echt een kick van. In Rabanal ben ik nog even langs gegaan bij onze landgenoot uit Grimbergen maar hij was niet thuis
Ondanks dat er geen pelgrims te bespeuren waren bleek alles toch volgeboekt. Er zat dus niks anders op dan 5 km verder gaan naar Foncebadon, alvast een goede opwarmer voor morgen. Daar aangekomen had ik direct een kamer. Toen de interne keuken was gedaan ging ik naar het terras en wie zit er daar, jawel onze vriend uit Grimbergen. Weer 1 van die toevallige gebeurtenissen die zich met regelmaat voordoen in de camino. Jammer dat hij al een beetje beschonken was want hij was met een medeburger van 86 jaar naar Astorga geweest om zijn pensioen. Ik weet niet of er nog veel overschiet van dat pensioen. Voor de rest hebben we met onze kleine clubje weer gezellig en vrolijk gegeten vanavond en nu gaan we slapen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:en nu gaan we slapen
22-05-2016
Villar de Mazzarife - Astorga 31 km
De albergue gisteren was goed maar er was bij de buren een plechtige communiefeest. Het duurde zowat tot 00.00 u en sommige jongeren vonden het nodig om met de auto een beetje te racen door de dorpskern. Evengoed vanmorgen om half zeven vertrokken in de regen en een ijzige wind. Het parcours was niet zo overweldigend maar het is de bedoeling om wat kilometers te maken anders geraak ik te ver achterop op mijn schema. Ik geloof dat ik vandaag geen 3 pelgrims heb gezien, de Koreanen zijn ineens allemaal verdwenen evenals de spanjaarden. Ik heb gisteren natuurlijk een route genomen die niet in de gids stond en dat was wel eens plezant. Ben om 14u00 aangekomen in Astorga toch zat alles bijna volgeboekt. Ik deel vanavond mijn kamer met een Fransman, een Noorse en een snurkende Amerikaan.
Nu nog even gaan eten met Claudia. Zij is nog zowat de enige die overblijft van onze groep. Bart zit hier ook, die kan ik misschien ook nog uitnodigen,van Matiss is niets meer te horen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen) Tags: eventjes kilometers vandaag de bedoeling om wat kilometers te de ik te ver mij nietn gisszijn gezien chgeen ema
21-05-2016
Leon - Villar de Mazzarife 21 km
Vandaag was weer een heerlijke dag. Vanmorgen om 6 uur vertrokken samen met Claudia. Na een uurtje stappen breakfast genomen en dan richting Villar de Mazzarife. Mijn gezellig was ik al vroeg kwijt want een paar kilometers verder kwam ze tot de vaststelling dar ze haar wandelstokken had achtergelaten in de coffeeshop. Dus moest ze terug en kon ik weer op mijn eentje verder. Even verder op moest ik kiezen tussen 2 routes. Achteraf bekeken heb ik naar mijn gevoel wel de beste route gekozen. Het was een prachtige wandeling in een ontzettend mooi landschap. Alleen waren er geen stops en ik had geen eten bij mij alleen water. Gelukkig was er een Spanjaard die met kraampje stond en waar je middels een donatie iets kon eten. Hij was als uit de hemel gezonden. Om half twaalf was ik al mij bestemming. Eigenlijk is dat de goede manier om de camino te stappen denk ik. Vroeg vertrekken,vroeg aankomen,uw was doen, douche,pintje drinken een beetje rusten, eten en slapen.
Vanavond lig ik met een Fransman, een Zwitser en een Canadees (Vancouver yland) de kamer. De Fransman ken ik al eerder en het is een snurkers dus ...
Hoe dan ook ik ga nu slapen voor hij van wal steekt en morgen om zes vertrekken we naar Astorga.
Vanmorgen lekker lui geweest. De winkels waren toch maar open om 10.00u dus er was geen haast bij. Eerst nog even langs geweest bij het toeristenbureau om een plattegrond en weg waren wr. Althans dat dachten we want na 5 minuten liep ik Claudia tegen het lijf en dat was al een tijdje geleden. Dus eerst maar eens een terrasje met als gevolg dat we uiteindelijk geluncht hebben en dat de winkels inmiddels weer gesloten waren. Na een korte siësta ben ik om 5u30 naar een gigantische supermarkt geweest en heb ik mijn inkopen kunnen doen. Vanavond zouden we met een groepje gaan eten maar ik heb ze niet gevonden. Dan maar alleen gaan eten. Misschien is dat maar goed geweest want morgen is het vroeg dag. De wekker staat op 6.00 u en dat zal nodig zijn wil ik morgenavond een bed hebben want de mogelijkheden worden steeds schaarser.
Of ik een bed heb of een pak stroo dat hoor je morgen dan wel, in ieder geval morgen gaan we naar mijn favoriete omgeving, weliswaar lastig maar mooi.
Vandaag hebben we de meseta vaarwel gezegd. Al bij al viel het wel mee met al die prachtige fauna en flora en het was nog te doen van de hitte. Hoe dan ook ik ben blij dat ik in Leon ben aangekomen. Vanmiddag eerst alles in orde gesteld en dan met Carlos een terrasje gedaan. 's Avonds vroeg in bed gekropen. Morgenvoormiddag gaan we eerst wat shoppen en na de middag misschien nog een kort tripje doen kwestie van het ritme aan te houden. Al bij dus een makkelijk dagje zonder veel uitschieters. We zullen zien wat morgen brengt want ik durf geen plannen meer te maken.
Gisterenavond lekker getafeld met twee zussen uit Tilburg. Toen ik op de kamer kwam was het zowat 25 graden denk ik. Ze hadden de palletkachel aangestoken en dat op een piepkleine slaapkamer met 5 mensen. Blijkbaar vinden die Spanjaarden het nogal frisjes. Niet de beste omstandigheden dus om te slapen. Ik ben dan om 00.06 u maar vertrokken richting keuken zoals gewoonlijk. Om 7.00 u vertrokken met een heerlijk zonnetje voor de laatste kilometers van de meseta. In Mansilla aangekomen om iets te eten in een prachtige albergue heb ik een collega pelgrim ontmoet uit Izegem. Hij bleef daar overnachten. Uiteindelijk was dat geen slecht idee gezien de hitte. Ik ben daar dan ook maar gebleven temeer daar ik een kamer kreeg voor mij alleen, dinner en breakfast inbegrepen voor een prikje. We hebben met ons tweeën lekker gekuierd op het terras en morgen gaan we verder naar Leon weliswaar een dagje later maar wat kan het ons deren. Al bij al dus een makkelijk dagje.
Vanmorgen na een rustige maar slapeloze nacht ben ik als laatste vertrokken in een toch wel gezellige albergue. Ik had tijd want ik zou toch maar tot in Sahagun gaan. Ik was daar al om
10 uur en om daar nog een hele dag rond te dopperen dat zag ik niet zitten dus toch maar naar Bercianos met het risico dat ik geen bed zou hebben. Mijn vermoeden werd bevestigd dus verder naar El Burgo Ranero. Onderweg nog de twee hollandse meiden ontmoet waarmee ik gisteren gegeten heb. Ze zagen het niet meer zitten en wilden naar huis gaan. Ik kan dat begrijpen want de meseta is moordend en zeker met zulk weer. Uiteindelijk heb ik ze toch kunnen overtuigen om door te gaan. Aangekomen in El Burgo kreeg ik in de laatste heel smerige alberque nog een bed aangeboden
Ik heb het maar aangenomen want anders moest ik nog 18 km verder voor een eventueel bed en dat zag ik niet meer zitten. Ik zal me maar insmeren tegen de insecten en proberen om mijn zinnen ergens anders op te richten
Ik ga in ieder geval vroeg vertrekken om
het restant van die meseta (31 km) in 1 keer af te werken.
Carrion de los condes - San Nicolas del real camlno 29 km
De nachtrust was zoals verwacht een ramp. Om een verhaal kort te maken ik wil geen koreanen meer op
mijn kamer. Na 2 uur slapen in de keuken ben ik uiteindelijk vertrokken voor een 16 km lange eentonige weg.
Ik was van plan om te stoppen in Ledigos (na 16 km) maar zoals je weet in de camino
kan je niks plannen. Aangekomen in Ledigos alles vol dus maar naar Terradillos 3 km verder. Daar aangekomen alles vol dus 6 km verder. Eerste drie albergue allemaal vol uiteindelijk toch een verblijf gevonden aan het uiteinde van het dorpje. Gelukkig maar want anders was het nog eens 10 km. Het is een heel gezellig verblijf en ze zijn enorm vriendelijk en gedienstig. Het is Italiaans getint dus het eten is niet zo mijn smaak maar we zien wel. Desnoods is er nog altijd een restaurantje in de buurt. Voor de rest gaat het vootreffelijk en is het weer ons goed gezind. Morgen word het een kort ritje denk ik, 8 km naar Sahagun en daar ga ik een halve snipperdag nemen en wat boodschappen doen. Tot morgen
Vertrokken met een heerlijk zonnetje voor een vermoedelijk saaie trip. Na 6 km heb ik Bart aangetroffen, koffietijd gedronken en een goed gesprek gehad. Hij heeft me de coordinaten gegeven van zijn broer. Hij is professor aan de universiteit van utrecht en Kopenhagen en doet onderzoek in medicijnen voor spychofrenie. Ik moet hem maar eens contacteren om naar onze vereniging te komen. Heel interessant. Bart bleef in Fromista want moest heel zijn huishouden eens in orde brengen. Ik had dat gisteren gedaan, zodoende ben ik verder gegaan maar ik zie hem nog wel. Onderweg kwam ik een heel rustig en gezellig boerderijtje tegen. Ik wou er overnachten maar ze hadden geen wifi dus ben ik maar weer verder gegaan. Ik heb er wel enkele nieuwe camino vrienden gemaakt (zie foto).
Uiteindelijk in Carrion de los Condes beland waar ik in een klooster ga slapen samen met 2 Koreanen. Leuk verblijf maar Koreanen staan bekend als snurkers dus tis weer prijs denk ik. Ik ga zo meteen even kijken of er hier of daar een plekje is voor het geval dat
Vanmorgen na een erbarmelijke nacht uiteindelijk om 6.00 u opgestaan op weg naar de gevreesde meseta. Eerst nog een colletje 1050 mtr en 12 procent stijgingspercentage verwerken. Tijdens deze klim het gezelschap gehad van een Amerikaanse student die me de knepen van het bergbeklimmen wou uitleggen. Na verloop van tijd had hij het door dat ik er niks van verstond waarop hij over schakelde naar zijn reddingsactie van zijn vader maar ook daar begreep ik niks van. Uiteindelijk is hij het dan maar afgetrapt. Aangekomen op de top van de ligt de Meseta daar voor onze voeten. In eerste instantie oogt het deze keer heel mooi vanwege het vele groen maar het blijft een eindeloos lange eentonige weg tot in Leon. Gelukkig heb ik met een Koreaan collega de stilte kunen doorbreken en door onze conversatie de weg even doen vergeten. Vanavond in een albergue die ik al kende een bed gevonden en een kamer met uitsluitend duitse pelgrims. Ze snurken niet zeggen ze dus dat beloofd. Zonet samen met Bart gegeten en morgen gaan we de Meseta verslinden.
Gisteren nog even om een massage geweest en op aanraden van de masseur nog een heerlijke maaltijd gehad in een goed restaurant. Het alarm stond op 06u30 ingesteld maar het regende wel zo hard, ik dacht ik ga mij nog even draaien. Niet voor lang echter want om 07u00 ging er een processie door de straten van Burgos gevolg door een massa volk en een omroeper. Ik dus uit mijn bed en de stoet gevolgd die uiteraard eindigde in de kathedraal. De mis nog even meegevolgd en dan vertrokken in de regen. Op papier een makkelijle trip maar gezien de vele regen was het af en toe ploeteren door het slijk. Onderweg kennis gemaakt met Alicia uit Australie en met een wel heel bijzondere wereldreiziger (zie foto). Aangekomen in Hontanas eerst een pot(tje) bier gedronken met Bart,vervolgens de broodnodige was, lekkere pelgrimsmenu en dan tijd om te Skype en te bloggen. Maar in de camino kan je beter
niet teveel plannen. Zo bleek alweer, we hadden wel WiFi maar veel te zwak (we trekken stilaan de meseta in natuurlijk en het zal er dus niet op verbeteren). Dan maar gaan slapen maar dat was dan wel zonder de boomzagers gerekend. Welgeteld 4 van de 8 kamergenoten waren snurkers. Dus dan maar opgestaan, zodoende zit ik hier in een piepklein keukentje om 2 uur snachts maar wat huiswerk te maken. Morgen zowat dezelfde rit als vandaag hopelijk zijn de wegen inmiddels een beetje opgedroogd. Dat hoor je morgen (hoop ik)
Gisterenavond grote opschudding in Villafranca want de municipal (goed voor 100 bedden bleek gesloten). Waar ze allemaal geslapen hebben ik weet het niet. Naar verluidt zit het op de plaatsen naar Burgos ook al allemaal vol, net in Ages zijn er nog 54 bedden blijkt maar daar kan je niet reserveren. Het word dus koers vandaag. Ik heb het mij niet aangetrokken en ben dus weer vroeg vertrokken weliswaar in de regen en in mijn eentje. Voorlopig geen gezelschap en dat zal zo wel blijven denk ik. Maar eerlijk gezegd voor het ogenblik heb ik niet veel behoefte aan gezelschap.
Gisterenavond lekker gegeten in een gezellige auberge. De auberge was ondergebracht in een toren van een kerk, heel bijzonder was dat. Later was er nog wat muziek maar dat mocht voor mij wel iets vroeger ophouden want ik had ontzettend veel slaap. Uiteindelijk ben ik om 22u30 op mijn matras terecht gekomen deze keer geen bedden dus. Vanmorgen zelfde verhaal vroeg vertrokken naar Villafranca. Dat was maar goed ook ik heb het laatste bed gevonden in een goed hostel maar voor morgen ziet het er echt niet goed uit. Alles zit vol muv de plaatsen waar je niet kan reserveren maar dat gaat maar over 50 bedden. Het word dus weer vroeg vertrekken, hoe het afloopt hoor je morgen wel.
