Vanmorgen na een erbarmelijke nacht uiteindelijk om 6.00 u opgestaan op weg naar de gevreesde meseta. Eerst nog een colletje 1050 mtr en 12 procent stijgingspercentage verwerken. Tijdens deze klim het gezelschap gehad van een Amerikaanse student die me de knepen van het bergbeklimmen wou uitleggen. Na verloop van tijd had hij het door dat ik er niks van verstond waarop hij over schakelde naar zijn reddingsactie van zijn vader maar ook daar begreep ik niks van. Uiteindelijk is hij het dan maar afgetrapt. Aangekomen op de top van de ligt de Meseta daar voor onze voeten. In eerste instantie oogt het deze keer heel mooi vanwege het vele groen maar het blijft een eindeloos lange eentonige weg tot in Leon. Gelukkig heb ik met een Koreaan collega de stilte kunen doorbreken en door onze conversatie de weg even doen vergeten. Vanavond in een albergue die ik al kende een bed gevonden en een kamer met uitsluitend duitse pelgrims. Ze snurken niet zeggen ze dus dat beloofd. Zonet samen met Bart gegeten en morgen gaan we de Meseta verslinden.
