Een zaal van 124 bedden dat vraagt om problemen nietwaar maar soms heb je heb niet voor het kiezen. Zoals verwacht een vreselijke nacht uiteraard. Na 2 uur slapen ben ik dan maar om 4 uur opgestaan en om 5 uur vertrokken met de koplamp (1e keer). Ik heb het mij niet beklaagt,het was mooi om het licht te zien worden en wat een landschap
Gewoonweg prachtig en zo op mijn eentje, geweldige beleving en er kwam maar geen eind aan. Uiteindelijk beland in Granon in een geweldige lokatie, in de toren van een kerk, prachtig en sfeervol ingericht. Vanavond eerst naar de mis daarna gezellig tafelen en daarna gezellig rond de haard met muziek van eigen kweek en met de (gedeeltelijke) groep van weleer want ik heb Claudia en Bob wee teruggevonden en blijkbaar is Joseph ook op komst. Het verslag volgt morgen.
Vandaag was het wel een dieptepunt. Van onze groep schiet er niks meer over. Mathis moest zijn vriendin gaan ophalen in Barcelona, Bob is vertrokken met de noorderzon, Claudia en Joseph zijn achtergebleven en Mette heb ik vanmorgen vergezeld naar de bus richting Denemarken. Dus moederziel alleen naar Najera onderweg bijna geen pelgrims te bespeuren tot ik in Najera aankwam, alles vol. Noodgedwongen naar de municipale om te slapen. Een zaal van 125 bedden dus weer een slapeloze nacht. Morgen ga ik vroeg vertrekken richt Calzado maar daar zijn het de gehele week feesten blijkbaar dus dat beloofd weer niet veel goeds. Zonet een ijskoude douche genomen ,een paella gegeten en nu ga ik naar mijn bed want ik ben van plan om vroeg te vertrekken in de hoop te kunnen aansluiten bij een nieuwe groep.
Vanmorgen lekker lang uitgeslapen en op het gemakje naar de koffieshop. Veel te verorberen was er niet twee bakken koffie en wat cake uit plastic en daar moeten we het mee doen voorlopig (Alles is gesloten natuurlijk tis zondag.
Daarna hebben we de stad platgelopen en het busstation voor Helle opgezocht want ze was er niet gerust in tegen morgen. Vanaf morgen gaan we dus met drie mannen verder richting Navarette (op zijn minst), op liefst nog iets verder want we mogen wel eens gaan opschieten vind ik. Maar goed in de camino neem je tijd voor je vrienden natuurlijk. Nu gaan we met zijn allen eens lekker gaan eten als afscheid aan Helle en morgen vliegen we der in.
Vanmorgen was het aan het regenen, ik ben dan maar wat blijven liggen. Gelukkig was het vlug over en heb ik me maar klaargemaakt om te vertrekken. Ik lag een heel stuk voor op de groep en besloot dan maar op ze te wachten want ik had geen zin om alleen verder te gaan. Mathis was de eerste die verscheen en hij wist te vertellen dat Helle
Al voorbij was. We zijn dan maar vertrokken naar het centrum daar vonden we Helle met Bob. Nog even naar de kerk en weg waren we richting Logrones. Gezien de korte afstand zou dat een ritje worden van 11 km. Ik zou natuurlijk kunnen verder gaan maar wou de groep blijven om reden dat Helle maandag al naar huis gaat. Ik vind dat wel een beetje vervelend , het is haar 1e camino en tegen de tijd dat je uw draai gevonden hebt moet je naar huis.
Vind ze nu zelf ook wel. Gezien de korte afstand waren we vroeg in Logrones, niet bepaald mijn stad. We zijn gezamenlijk iets gaan eten en hebben overleg gehad wat we morgen zouden doen. We gaan morgen met zijn allen een hotel boeken en de stad verkennen. Als dat maar goedkomt.
Voor de rest hebben we niks meer verricht dan gebabbeld en gedronken. Een onverwachte rustige dag dus en morgen volgt er nog een.
Gisterenavond met de familie gaan eten, gezelschap gekregen van Joseph en Bob. Lekker gegeten en gebabbeld.
De nachtrust was wel bijzonder Joseph en Mette zijn snurkers maar het heeft me niet gehinderd. Ik heb weinig geslapen maar het heeft me niet gestoord, genoten van de stilte. 's anderendaags is iedereen zowat zijn eigen weg gegaan zoals gebruikelijk in de camino. Ik ben samen met Helle tot in Tores del Rio gegaan. We hebben genoten van het prachtige landschap en veel gebabbeld. Ik ben uiteindelijk verder gegaan want ik heb nog een hele weg af te leggen en zij gaat zondag naar huis. De laatste drie km heb ik voor het eerst een beetje regen gehad wellicht de voorbode van een week regen. Aangekomen in Viana een appartementje gevonden voor mij alleen voor slechts 20 euro. Vanavond ga ik eens goed eten in een restaurant waar ik de vorige keer geweest ben. Morgen richting Logrono en waarschijnlijk ga ik weer aan sluiten bij de groep.
Vanmorgen na een goede nachtrust vrij vroeg opgestaan maar met serieuze blaren hé. Ik heb de Jos en zijn vriend maar laten vertrekken want met mijn blaren ging ik toch niet kunnen volgen. Eerst alles goed verzorgd en mijn tijd genomen en op het gemakje vertrokken. En jawel lang leve de compeed want het ging buiten verwachting behoorlijk goed. Ik ben in het gezelschap van Helle.Claudia en Mathis naar Villamayor gegaan.
Zij gingen niet verder en ik ben daar dan ook maar gebleven gezien mijn blaren, kwestie van voorzichtig zijn en het is trouwens toch een goede bende.
Zoals ik gisterenavond al vermoedde de nachtrust was een echte ramp, geen minuut maar dan ook geen minuut geslapen vanwege de snurkers en de steeds maar wroetende en bellende Koreanen. Ben dan maar om 5 uur vertrokken.
Het zou een makkelijke trip worden maar dat pakte wel even anders uit. Toen ik opstond had ik een ontsteking aan mijn vinger, op zich niet zo heel ernstig maar al toen ik Cirauqui aankwam ben ik toch maar naar de dokter gestapt. Hij vroeg naar mijn europese verzekeringskaart maar kon die niet vinden,. Ik heb hem dan maar mijn sis kaart gegeven en blijkbaar ging dat ook en moest ik niets betalen. Dan nog even naar de pharmacie en weg waren we.
Op weg naar Lorca kreeg ik indruk dat de blaren op mijn voeten hun intrede deden en die indruk werd al gauw bevestigd. Toen ik in de beoogde alberge aankwam stonden er inderdaad 2 grote blaren op mijn voeten.
In Lorca heb ik dan den Jos opgebeld want die kwam met zijn collega achter mij. Ik heb voor hen een bed gereserveerd op mijn kamer zodoende wist ik zeker dat ik geen snurkers op mijn kamer zou hebben. Een goede nachtrust was een absolute must.
Ondertussen heb ik een gezellig maar aandoenlijk gesprek gehad met Mette meisje uit Denemarken.
's avonds hebben we met zijn allen iets gegeten en zijn we na een stevig glas wijn gaan slapen want morgen rest er ons een zware dag naar Los Arcos en met die blaren ik ben benieuwd wat dat gaat worden.
De dag begon fantastisch. Nog maar net wakker en ik had een mail van een goede relatie dat hij mij voor E 100,00 ging sponsoren. Wordt zo wakker zeg bedankt hé Arnold we gaan er iets goed mee doen. Bovendien heeft mijn teen vannacht zijn verstand gekregen geloof ik, blijkbaar beseft hij dat hem geen ander lot is weggelegd. Zowat om 9.oo u vertrokken (vrij laat dus) . Na zowat 5 km ontmoette ik Ben,Mary en Nadia, jawel 3 Vlaamse landgenoten. Ze wilden me casch sponsorgeld geven maar het moet uiteraard via de officiële weg gaan. Maar hij zou het overmaken. Ik heb trouwens vernomen dat het goed gaat met de sponsoring aan iedereen bij deze alvast bedankt.
Later kwam ik Joke tegen, ze was gevallen en was gewond aan haar kin maar het viel wel mee. Haar bril was kapot en dat vond ze nog het ergste. Ik ben bij haar gebleven tot in PAMPLONA en hebben samen gezocht naar haar (gereserveerd) verblijf. Ze moest daar om half drie zijn en ze was er niet gerust is maar het is zoals altijd in orde gekomen. Uiteindelijk hebben we nog een biertje gedronken en een paar pincho s gegeten en ben ik verder gegaan.
Ik zou stoppen in CIZUR MENOR maar er was geen plaats meer zodoende moest ik nog uterga zowat 12 km verder en naar een hoogte van 770 meter. Een eerste keer noodgedwongen in een municipal slapen dat beloofd niet veel goeds maar wie weet na 36 km.
In vergelijking met gisteren was het wel een hele metamorfose, van 0 graden naar 25 graden. Vanmorgen om 7u00 de alom gekende aangebrande toast met gelei genuttigd met een appel, nog even afscheid genomen van mijn Franstalige belgen en weg waren we. Aan de overkant van de straat werd ik gelijk met mijn neus op de feiten gedrukt (Zie foto), tel daar nog een plaatselijke ronde van 200 km bij en dan weet je waar je aan toe bent. Het begon goed maar na 10 km was mijn kleine teen het al beu. Heb voortdurend aan het experimenteren geweest tot ik uiteindelijk een iets verdraagzaam toestand heb gevonden. Ondertussen was ik al aangekomen in ZUBIRI maar daar was geen bed meer beschikbaar. Dan maar een salade gegeten en alsnog zoals gepland naar larrasoana. Dit is geen lachertje geworden want ik was onderweg in de veronderstelling dat ik mij gsm had laten liggen op een vorige tussenstop. In paniek zowat 5 km terug natuurlijk. Toen ik daar aankwam geen gsm maar wel een meisje die mijn nr wilde bellen en wat bleek mijn gsm zat in mijn rugzak, ergens waar ik hem nooit steek. Een hele opluchting uiteraard maar ik kon mijn eigen wel een klap op mijn kop geven. Maar goed een km onder of boven wat maakt het uit, eind goed al goed toch. In laasaraone heb ik op het laatste nippertje nog een bed gevonden in een mooi pension. Kamer van vier met 3 Amerikaanse pelgrims en geen snurkers.
Na een goeie douche het stadje in voor wat eten en toen kwam ik den Jos tegen (een van de eerste die ik ontmoette in ST JEan). We hebben afgesproken voor morgen. In het restaurant kwam ook Michael met zijn vriendin binnen, we hebben samen meer gebabbeld dan gegeten. Om 22.u30 zijn we uiteindelijk samen naar hetzelfde pension vertrokken voor een veelbelovende nachtrust.
Voor de rest was het genieten van de natuur en hopelijk blijft het weer ons goed gezind maar naar verluidt geven ze morgen 44 graden af. Dus vroeg starten is de boodschap.
Wat een dag,wat een dag. Ik wou de camino deze keer doen in het voorjaar om het verschil eens te weten met het najaar. Welnu ik heb het wel ervaren vandaag, wat een dag wat een dag !!!
De eerste 8 km tot in orrisson (in het gezelschap van een pelgrim uit LIlle) dat ging nog. Maar van daar ging het van kwaad naar erger. Toen we echter in het hooggebergte kwamen ging het van 5 graden naar o en uiteindelijk naar min 5 graden. Dat alles in een ijzige wind en rondom in de sneeuw. Soms dacht ik ik ga de volgende keer mijn sneeuwbotten meebrengen. Ik keek echt uit naar het moment dat we konden dalen maar dat was nog erger
want hoe verder we afdaalden hoe gladder het werd, dat was aan 3 kilometer per uur denk ik. Hoe dan ook de eerste 27 km zitten erop en gelukkig geven ze de komende dagen beter weer af heb ik me laten vertellen. Ik heb een hostel genomen om zodoende mijn beslijkte kleren eens goed te kunnen wassen, me goed te verzorgen,goed te eten en goed te rusten. Absolute noodzaak denk ik na zo een dag. Aan tafel ging het er vrolijk aan toe na zo een dag (met 8 Franstalige belgen aan mijn tafel). Later op de avond hadden ik dan nog een interessant gesprek met een dame die aan het ministerie in Australië werkte afdeling welzijn, dat paste wel in mijn kader. Tof gesprek was dat.
Nu ga ik slapen want morgen hebben we alweer een rit met 3 cols van 2e categorie en een flinke afdaling, totaal 27 km. Ik hoop dat mijne kleine teen morgen mee wil gaan want die was vandaag nogal opstandig maar ik zal hem voor het slapen gaan nog eens goed vertroetelen wie weet helpt dat. Hoe dan ook morgen gaan we naar Lassasoana.
Uiteindelijk vertrokken weliswaar iets te laat met als gevolg dat ik kennis heb gemaakt met .......... een flitspaal.
Goed begin dus. De verplaatsing is vlot verlopen. In tegenstelling met mijn vorige camino heb ik niet de laatste dag kennis gemaakt met een landgenoot maar deze keer was het prijs van het eerste uur. Toen ik op de trein iemand behulpzaam wou zijn bleek zij van oostduinkerke te zijn. Ze was eveneens vrijwilliger en je gelooft het of niet maar binnen de kortste keren hadden we het al over de geestelijke gezondheidszorg. Ze logeerde in een andere auberge maar we kijken nu al uit naar het volgende treffen want we hebben nog veel te vertellen denk ik. In de auberge esprit du chemin was het goed vertoefen tussen de 16 nationaliteiten. Toffe gastheer en vrouw en goed gegeten.
Nu nog een douche en dan goed slapen hoop ik want morgen wordt een tocht van 28 km in de regen vrees ik
