|
Vanmorgen om half acht rustig aangezet in het gezelschap van Bart voor een tocht die alle kanten uitkon. Hoewel wij mekaar al veelvuldig hadden ontmoet waren het de eerste km die we samen stapten. Na acht km werd het tijd om breakfast te nemen hetgeen ons de gelegenheid gaf om te overwegen welke route we zouden nemen. We moesten kiezen tussen de gemakkelijke route die evenwijdig liep met de autobaan of een alternatieve route de zogenaamde camino dure. Bart koos voor de makkelijke weg maar ik verkoos de bergen in te trekken. Twee jaar terug heb ik die makkelijke weg gedaan en daar vond ik maar niks aan. De start verliep een beetje chaotisch want ik kon het begin niet vinden. Na 5 km ronddolen ben ik dan maar naar het infobureau voor toerisme geweest om een plattegrond. Mijn keuze is de juiste geweest. Het was een zeer zware klim van zowat 4 uur maar het was ongelooflijk mooi (zie fotos). Ik heb mijn tijd genomen en er echt van genoten. Dit is zeker een herhaling waard. Slechts op het einde van de beklimming was er een auberge, gelukkig want ik zag ze vliegen zulle. De middagmaaltijd stond volledig in het teken van de kastanjes. Het boertje had kastanjebrood gebakken en een kastanjeliqueur gemaakt. We (7 pelgrims allemaal van een verschillende nationaliteit) hebben ons daar goed vermaakt moet ik zeggen. Om half drie uiteindelijk de tocht verder gezet richting La Faba. Dat bleek uiteindelijk een beetje te hoog gegrepen gezien die zware tocht.ik ben dan in Vegas de Valcarce gestopt omdat ik hetzelfde pensionnetje van voorheen weer kon krijgen.
Toen ik het stadje ging verkennen kwam Bart weer uit het iets opdagen. We hebben samen nog een uurtje genoten van het mooie weer en zijn dan om een stevige maaltijd geweest in het vooruitzicht van de zware tocht naar O Cebreiro mij favoriete stekje. Ook niet bepaald de gemakkelijkste etappe dus ga ik nu maar vlug slapen. Tot morgen.
Marnix
|
