Here my story of today. Km

Wat een dag,wat een dag. Ik wou de camino deze keer doen in het voorjaar om het verschil eens te weten met het najaar. Welnu ik heb het wel ervaren vandaag, wat een dag wat een dag !!!

De eerste 8 km tot in orrisson (in het gezelschap van een pelgrim uit LIlle) dat ging nog. Maar van daar ging het van kwaad naar erger. Toen we echter in het hooggebergte kwamen ging het van 5 graden naar o en uiteindelijk naar min 5 graden. Dat alles in een ijzige wind en rondom in de sneeuw. Soms dacht ik ik ga de volgende keer mijn sneeuwbotten meebrengen. Ik keek echt uit naar het moment dat we konden dalen maar dat was nog erger

want hoe verder we afdaalden hoe gladder het werd, dat was aan 3 kilometer per uur denk ik. Hoe dan ook de eerste 27 km zitten erop en gelukkig geven ze de komende dagen beter weer af heb ik me laten vertellen. Ik heb een hostel genomen om zodoende mijn beslijkte kleren eens goed te kunnen wassen, me goed te verzorgen,goed te eten en goed te rusten. Absolute noodzaak denk ik na zo een dag. Aan tafel ging het er vrolijk aan toe na zo een dag (met 8 Franstalige belgen aan mijn tafel). Later op de avond hadden ik dan nog een interessant gesprek met een dame die aan het ministerie in Australië werkte afdeling welzijn,  dat paste wel in mijn kader. Tof gesprek was dat.

Nu ga ik slapen want morgen hebben we alweer een rit met 3 cols van 2e categorie en een flinke afdaling, totaal 27 km. Ik hoop dat mijne kleine teen morgen mee wil gaan want die was vandaag nogal opstandig maar ik zal hem voor het slapen gaan nog eens goed vertroetelen wie weet helpt dat. Hoe dan ook morgen gaan we naar Lassasoana.

Enkele sfeerbeelden in bijlage.

Tot morgen

Pelgrim Marnix

Uiteindelijk  vertrokken  weliswaar iets te laat met als gevolg dat ik kennis  heb gemaakt met .......... een flitspaal.

Goed begin dus. De verplaatsing  is vlot verlopen. In tegenstelling met mijn vorige camino heb ik niet de laatste dag kennis gemaakt met een landgenoot  maar deze keer was het prijs van het eerste uur. Toen ik op de trein iemand behulpzaam wou zijn bleek zij van oostduinkerke te zijn. Ze was  eveneens vrijwilliger en je gelooft het of niet maar binnen de kortste keren hadden we het al over de geestelijke gezondheidszorg. Ze logeerde in een andere auberge maar we kijken nu al uit naar het volgende treffen want we hebben nog veel te vertellen denk ik. In de auberge  esprit du chemin was het goed vertoefen tussen de 16 nationaliteiten. Toffe gastheer en vrouw en goed gegeten.

Nu nog een douche en dan goed slapen hoop ik want morgen wordt een tocht van 28 km in de regen vrees ik

Good night

Marnix