|
War een dag, wat een dag!! Die massage gisteren heeft me toch wel vleugels gegeven. Vanmorgen vertrokken in het donker (7u30) met de bedoeling te eindigen in Pedrouzo. Maar in de camino weet je nooit he, de verrassingen liggen gewoon om het hoekje te wachten. Het begon vrij rustig, een mooie rustige wandeling en af en toe een gesprekje met een collega uiteraard. Het avontuur begon eigenlijk toen ik om 17u30 aankwam in Pedrouzo.
Het pension dat ik voor ogen had was gesloten en toen ik belde kreeg ik geen gehoor. Toen kwam ineens het idee op om door te gaan naar Monte de Go00zo, 19 km verder. Gezien het tijdstip was dat niet zo evident maar in de camino moet je soms snelle beslissingen nemen en er dan gewoon voor gaan. Dat heb ik dan ook gedaan, op naar Monte de Gozo dus. Ik heb het mij niet beklaagd, het was niets koud, het stromende water en de zon die scheen door de bomen waardoor we een geweldige kleurscharkering te zien kregen, echt geweldig (en geen enkele pelgrim te bespeuren).Ik ben daar om halfnegen zowat aangekomen (in den donkeren) en kreeg nog een bed. Manuel (de uitbater) vertelde me dat ik geluk had en dat alles aan spotprijzen was vandaag. Ik vroeg hem naar de prijs voor morgen maar dat wist hij nog niet (ik denk ook een spotprijs). Een bed hadden we dus al maar nu nog even zorgen voor de inwendige mens want dat was al een tijdje
geleden. Gelukkig dineren ze hier laat in Spanje en was er hier een bar-restaurantje.
Daar opaf natuurlijk. Ik kwam in een gezelschap van meerdere plaatselijke oudere inwoners welke vergroeid met de dagelijkse porties pelegrinos.
Ik bestelde me een pizza met eieren en champignons en dronk ondertussen een stevige pot bier. Ik kreeg als toemaatje wat olijven en inktvis
(gebruikelijk hier) in afwachting van mijn pizza. Ondertussen was er op de TV een champignons league wedstrijd van start gegaan. De bazin kwam me na een tijdje inlichten dat er geen eieren meer waren en dat het nog een tijdje kon duren. Ik zei haar dat het geen probleem was aangezien de voetbal (volgens mij zijn ze bij een nabijgelegen boertje nog om de eieren gegaan). In afwachting van, kreeg ik nog een stukje taart en wat olijven.Nadien kreeg iedereen nog wat van die noten die ze bij ons aan de papegaai geven. Nou ik zal U zeggen in één ogenblijk veranderde dat cafe in een kooi met papegaaien mijn gedacht.Op één,twee.drie lag de vloer vol met schelpen. Uiteindelijk kwamen ze met mijn pizza aandraven, wat een joekel zeg en wat lekker. Ik had eigenlijk al zoveel binnen, ik wist zeker dat ik dat niet meer ging opeten (en ik kan goed eten he en zeker na zo´n dag). Niet getreurd op het einde van de rit werd alles netjes ingepakt voor morgen.
Moe maar blij ben ik dan de douche en mijn bed gaan opzoeken en dat in de wetenschap dat we morgen na 7 weken nog eens gaan uitslapen,de tijd gaan nemen om te ontbijten en dan............richting Santiago. Jawel nog 6 km!!! En dan mijn vrienden hier opzoeken en een feestje bouwen denk ik. Kijk er echt naar uit.Hoe dat verloopt vertel ik later wel eens, want hoe de dag van morgen er gaat uitzien weet ik echt niet.
Als U morgen geen verslag ontvangt, sorry,sorry.sorry
See you soon (I think)
Marnix
|
