Hoe overleef ik de volgende 4 weken als ik immobiel ben?
09-07-2008
Dag 2: The day after...
voila we zijn toch al een dagje verder! Ik heb me constant afgevraagd wat ik nu in de komende vier weken toch allemaal zou doen. Wel na 1 dag heb ik al door dat ik men dagje wel doorkom en dat omdat alles oh zo traag gaat bij mij! Het duurt eerst al 5 minuten voor dat ik deftig men bed ben uitgetaffelt dan is het sloffen naar de badkamer die ineens mijlen ver lijkt weg te zijn... ook al zijn het ongeveer maar 5 tegels ver.... En dan de trap af.... wel op mijn manier want het is inderdaad wel zo dat je heel inventief wordt met al dat gesukkel. Het doel is dan ook eigenlijk heel simpel: hoe sukkel ik zo weinig mogelijk? Zo hangt de beruchte pot tegenwoordig in een zakje die mooi aan de kruk komt te hangen, zo heb ik de pijnstiller steeds in men zak zitten zodat ik me niet steeds een kwartier van de zetel naar de keuken moet sleuren,.... Ja ik hoor u al denken : "pfffffff die zit eigenlijk gewoon ne hele dag te luieren!!!" Wel ik heb daar maar 1 ding op te zeggen : " Nog luier dan een pamper zijn is nooit grappig!!! Door al de methodes begin ik ook wel stilaan men draai te vinden al is het volgens mij nog altijd zielig als iemand me moest bezig zien hoe ik zo sukkel. Ik probeer hier en daar zo al is een dagelijkse taak terug op te pikken zoals de groenten kuisen bijvoorbeeld en de patatten schillen want van ne hele dag stilzitten daar word ik zeker zot van!!!! Al wou ik me gisteren ook al eventje wagen aan de afwas met als gevolg dat we bijna een heel nieuw servies moesten kopen. Het ontbijt neemt zowat het grootste deel van mijn voormiddag in! Nee, zeker niet omda ik veel eet maar de frigo en de kast is wel zowat 10 tegels ver weg hé da wil dus zeggen da ik langer onderweg ben om alles te halen en terug te zetten dan dat ik effectief aan tafel zit! Wat de pijn betreft heb ik ook al door het het allemaal in elkaar zit...( terwijl ik even rechtsta omdat ik pijn heb) om de vier uur beginnen de pijnscheuten zo wat op te komen maja komt ook wel goed uit want om de vier uur mag ik een pijnstiller nemen! Ik blijf ook niet te lang stilzitten, af en toe eens rondhuppelen doet me wel goed! En de POT mja die doet zijn werk en druppelt rustig door... Allezins alvast bedankt voor alle telefoontjes (trouwens denk hier maar is over na: je telefoon laten opnemen in het ziekenhuis is niet grappig!) en berichten en... want als je hier een hele dag alleen zit dan is zelfs de stomste vlieg een ideale gesprekspartner. Maar staining franky heeft me gisteren alvast zijn collectie films binnen gebracht! Dus stilaan zal ik mijn zielepoot bestaan maar aan de kant schuiven en er het beste van proberen te maken.....
Voila, het is eindelijk zo ver, 7 juli 2008 , tijd om men knie eens volledig in orde te laten zetten. Om eerlijk te zijn was ik vrij rustig, ik had nog goed geslapen, s'ochtends rustig opgestaan en naar ginder gereden. Het was nog maar net half 10 en het mes werd al tevoorschijn getoverd. Weliswaar niet om in me te snijden maar wel om al het haar van mijn knie af te scheren! 22 jaar gespaard voor al die mannelijkheid op men knie en hop na een minuut was ze naakt, poedel naakt. Dat kon trouwens ook van mij gezegd worden want zo een operatiekleed het blijft toch iets bizzar ze! Al snel kwam er een verpleegster me halen : " U mag plaatsnemen op de operatietafel mijnheer Branders. Of nee wacht maar even want u bent nogal groot ik zal er een stuk moeten bij aanzetten". Allé deze keer zal de operatietafel dan toch lang genoeg zijn! Bij mijn vorige operatie is het laatste wat ik mij nog voor de geest kan halen voor ik in slaap viel: " Dokter , dokter de operatietafel is te kort". Maar nu dus niet! En dan kwam de eerste teleurstelling... De dokter kwam even langs vertelde wat hij ging doen en zei tot slot : "en dan krijgt u een gipsverband". Een gipsverband toch geen gipsverband zeker ! Dan volgde de race naar operatiekwartier nummer 7. Niet dat nummer 7 er toe doet maar toch, het is het heilige getal en aangezien ik van scherpenheuvel kom . Het was er enorm koud in het operatiekwartier maja de anesthesist was al vlug daar en voor ik het wist lag ik te snurken.... 40 minuten lang hebben ze in men knie zitten keuteren. Eerst enkele slipjes voor de artroscopie en dan een snee in de zijkant van de knie om mijn ileo tibiale band los te maken. Ik werd wakker in een zaal met nog heel wat andere bedden. Was ik blij dat ik daar weg mocht! Een kleine samenvatting van de dingen die je daar zoal kan horen "mijnheer draai u eens op u rug, nee meneer dat is u buik" ; "mevrouw ik ben wakker! en er zit een plaat aan mijn been!" waarop de verpleegster antwoord: "u bent nog maar net wakker hoor en die plaat is een gipsverband mevrouw!". "Mevrouw de verpleegster ik ben mijn tanden kwijt en volgens mij heb jij ze in u mond zitten" of de dokter die het volgende aan de verpleegster vraagt :" zou jij voor mij is enkele boodschappen kunnen doen?" waarop de verpleegster antwoord :" ah moet ik langs logistiek langsgaan?" dokter: "nee eigenlijk ni, kzou willen dat u voor mij naar de delhaize gaat daar aan de rode lichten". Uiteindelijk kom ik dus op een kamertje te liggen waar ik nog eventjes een dutje gedaan heb. Ondertussen was ook mijn wederhelft al aangekomen. Na een uurtje kwam de verpleegster me halen voor een tasje koffie. Hup ik spring uit dat bed, mijn kleren in en een spurtje naar het koffielokaal! Alhoewel..... Ik kon me echt geen poot veroeren... het werd me stilaan duidelijk dat ik de operatie wat onderschat had. Ik had veel pijn en lag er echt machteloos in een gipsverband waaruit een drainage buis liep in een pot. Die drainage buis en pot daar moet ik dus 2 dagen met rondhuppelen en ik kan u verzekeren als er zo een buis uit u lichaam loopt dat die altijd in u weg zit ze! Of misschien moet ik men drainage pot maar een naam geven nu we toch enkele dagen met elkaar moeten optrekken dus... naam suggesties zijn welkom! Met veel moeite en hulp kreeg ik men kleren aan en hielpen ze me in een zetel. Na meer dan 12 u kreeg ik dan eindelijk iets te eten en te drinken en dan smaakt het ze! Nu was het enkel nog wachten op de dokter. De dokter zei dat nu alles in orde was met de knie, alleen dat mijn kraakbeen verwijd was maar dat hij daar operatief niks aan kon veranderen en dat hij eveneens de pees losgemaakt had. De beruchte "POT" moest ik dus 2 dagen meesleuren, na 1 week mag de plaaster er af en tot slot mogen na 2 weken al de draadjes er uit. En nu moet ik dus 2 weken met krukken lopen ( nu ja het gaat ook ni anders). De rit naar huis toe was heel kort samen te vatten : het was een hel!!!! Heel veel pijn gehad en hard op de tandjes moeten bijten. Eens thuisgekomen moest ik al direct een sanitaire stop houden.... klinkt simpel niet? Toch is het niet simpel met een ganzentrap in je duplex!!! Maar ik had op voorhand al uitgedacht hoe ik boven zou geraken en tot onze grote opluchting ging dat ook! De maaltijd die met liefde klaargemaakt werd door karolien smaakte me meer dan ooit al is het toch ni zo makkelijk om "mijn domein" zo maar uit handen te geven want stilzitten da is niks voor mij! Achter de tv begon de pijn weer de kop op te steken... hoe raar het ook klinkt : als ik wa rondhuppel met men "POT" had ik precies wat minder pijn. Dus de Tour 2008 heb ik al rechtstaande gevolgd. Maar dan.... Slapen....nu ja slapen... Ik heb eerlijk gezegd niet veel geslapen! Ik heb heel de nacht heel veel pijn gehad en zitten zoeken hoe ik nu het best zou liggen! Ik hoop allezins dat de komende nachten wat beter zullen zijn! Ik ben vanochtend toch al alleen beneden geraakt en heb alleen kunnen ontbijten alleen is het echt niet zo evident als ik me ingebeeld had! Ik voel me net iemand van 90 jaar! Ik heb voor alles heel veel tijd nodig en kan bijna niks dragen! Allezins als ik en mijn "POT" onze draai gevonden hebben zal het allemaal wel loslopen al geef ik toe dat ik het wat rooskleuriger had ingezien!
Yup yup het is zo ver....maandag 7 juli ga ik het mes onder. Klinkt anders wel stoer voor wellicht 3 kleine sneetjes en een plastieken buis da ze in u knie foefelen. Of moet ik me wat anders voorstellen bij een artroscopie? Om mij de komende weken wat bezig te houden heb ik deze blog dan ook maar aangemaakt. Want om eerlijk te zijn heb ik van de operatie geen schrik, maar ik en stilzitten....dat is zo iets als voetbal en ballet. Wat moogt ge dan van deze blog verwachten? Wel, ik zal hier proberen om mijn dagelijkse bezigheden en gevoel neer te pennen! Of dat da interessant gaat zijn dat wee ik niet ma zo blijven jullie ook een beetje op de hoogte! Ik weet 1 ding ik ga alvast 2 bezoekers hebben...is het ni waar mama? En natuurlijk ni te vergeten mijn goudvis (die ik wel nog moet gaan kopen!). Maar ja het is natuurlijk ook aan jullie om hier iets achter te laten in het gastenboek! Dus aarzel niet om er iets achter te laten! Voila het is officieel.... Ik ben vanaf nu een echte blogger!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Dag 4: alles begint zo zijn normale gangetje te gaan...
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
! Dan volgde de race naar operatiekwartier nummer 7. Niet dat nummer 7 er toe doet maar toch, het is het heilige getal en aangezien ik van scherpenheuvel kom 
. Het was er enorm koud in het operatiekwartier maja de anesthesist was al vlug daar en voor ik het wist lag ik te snurken.... 40 minuten lang hebben ze in men knie zitten keuteren. Eerst enkele slipjes voor de artroscopie en dan een snee in de zijkant van de knie om mijn ileo tibiale band los te maken. 
en tot slot mogen na 2 weken al de draadjes er uit. En nu moet ik dus 2 weken met krukken lopen ( nu ja het gaat ook ni anders). De rit naar huis toe was heel kort samen te vatten : het was een hel!!!! Heel veel pijn gehad en hard op de tandjes moeten bijten. 
