Hoe overleef ik de volgende 4 weken als ik immobiel ben?
25-07-2008
Dag 18: eieren in aanbieding...
Slapen gaat alvast beter als ervoren. Heeft deels ook te maken omdat ik sinds vandaag ook wel makkelijker men knie kan plooien. Alles trekt niet meer sinds de nietjes en draadjes er uit zijn. Eindelijk schijnt ook het zonnetje nog een keer dus perfect om al eens een fikse wandeling gaan te maken... Nu ja voor mij is een kilometertje nu een fikse wandeling. Maar ik voel wel dat het traag maar toch stilaan vorderingen komen. ik kan nu toch zonder probleem men knie plooien in een hoek van 90°. Verder plooien is wel nog wat moeilijk maar alles op zijn tijd zeker. Trouwens vanaf zaterdag staat er hier een hometrainer al weet ik nog niet wanneer ik daar ga kunnen op kruipen... Want voorlopig kan men knie nog niet teveel aan! Het is niet dat ik pijn heb maar bij de minste inspanning zit men knie vol vocht! Ze ziet er dan uit net alsof ze hebben er een paar eieren in gestopt. En als je er op duwt is het net een waterballon soms denk ik dat men knie is gaat springen!! Dus dat is het enige waar ik nu nog wel wat mee inzit! Trouwens.... ruiken jullie niets? nee? ruik nog eens tegoei... jullie ruiken niks hé! Yup, yup, stinken doe ik toch niet meer want ik heb me gisteren eindelijk kunnen douchen!! Al moet ik toch nog heel voorzichtig zijn met de wonden. De knie voelt wel nog heel raar en gevoelloos. Het is heel vies om dat te ervaren eigenlijk! Telkens als ik men wonden ontsmet gaan ze er wel beter en beter uitzien. Het is echt heel mooi genezen en binnekort zie je er al niks meer van... Ik heb trouwens om mijn tijd op te vullen het aantal nietjes geteld die er inzaten en het waren er 18...hoe kan het ook anders op dag 18! En ondertussen blijft iedereen mij hier maar bestoken met chips en snoep en... dus binnekort moet ik eigenlijk niet meer kunnen stappen dan kan je me overal naartoe rollen!
Eindelijk, op dag 17 heb ik mijn voorlopig men laatste van een hele reeks bezoeken bij de dokter! Het was eigenlijk de ganse dag uitkijken naar het moment dat de draadjes en de nietjes er uit mochten. Er werd nog snel even een foto genomen van de snee voor ik naar de dokter ging. De dokter zei dat de wond er heel goed uitzag maar dat het toch tijd werd dat ze er uit moesten... tegen wie zegt! Ik kon me moeilijk voorstellen hoe men die nietjes er nu zou uithalen...uittrekken? knippen?zagen? boren? branden?.... Uiteindelijk gebeurt het met een klein tangetje dat men onder het nietje steekt. Als men het tangetje toeduwt plooit het nietje in het midden waardoor de uiteinden uit je been komen. Terwijl ze de tang onder het eerste nietje stak was ik op het ergste voorbereid en....hop daar ging het eerste nietje! Het doet inderdaad wel even pijn maar ik had het wel veel erger verwacht! Het is net alsof je een wond die aan het genezen is opnieuw veel te ver open krapt. Af en toe zat er wel al is een bij dat ik dacht kajieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeet! Dan moesten de draadjes er nog uit. Dat deed bij het verwijderen van mijn drainage in men knie eigenlijk best wel pijn. Maar nu was ook dit gedaan voor ik het wist! Als ik men wonden eens van naderbij bekijk, merk ik wel dat ze heel mooi gaan genezen! De twee kleine oogjes van de kijkoperatie zijn al bijna mooi gelijk. Op de grote snede hangen nu nog wat korstjes maar die ziet er eigenlijk ook zeer mooi uit en dat zie ik zeker goed komen! Het enige negatieve..... Ik moet nog 24 uur wachten voor ik men been mag wassen!!! Ik voel ook wel dat de knie wat minder "trekt" als ik ze plooi dus zoals ik verwacht had kan ik nu volop beginnen revalideren! Wat mijn "goot" betreft in mijn dijbeen zou het te maken hebben met het feit dat ik men knie niet voldoende kon plooien waardoor er een enorme spanning op men pees komt te staan. Dus nu het goede weer er aankomt kan die "goot" ook stilaan verdwijnen! Dus stilletjes komt alles terug op zijn pootjes... ik slaap weer aan "mijn" kant in bed, de krukken mogen binnekort weg, ik kan me straks terug deftig wassen... met andere woorden u bent gewaarschuwd.... Ik kom er weer aan!!!
Op dag 16 komt het zonnetje eindelijk een keertje piepen! Het zou dan ook wel is gaan tijd worden! Het is duidelijk dat de nietjes eindelijk uit de knie willen want er is geen pleister die nog wil blijven hangen over men ijzerwinkel. Ik kijk er dan ook naar uit als ze er morgen uitmogen! Al denk ik wel dat het wat pijnlijk kan zijn maarja we zijn ondertussen al wel wat gewoon dus dat kan er nog bij! De pijn die ik heb blijft een beetje hetzelfde. Het is heel moeilijk in te schatten, ineens krijg ik een pijnscheut en verschijnt men "dakgoot" in men dijbeen! Ik probeer die pijn wat te sussen met wat ijs. Ik bedoel dus ijs erop leggen, niet eten hé voor alle duidelijkheid! Waar ik eigenlijk het meest naar uitkijk is een goeie warme douche waar ik me eindelijk deftig kan wassen! Wel eventjes verduidelijken, voor dat jullie niet meer langs durven komen omdat jullie misschien denken da ik me al twee weken ni gewassen heb, dat ik me wel degelijk was maar dat ik een plastic zak rond men knie moet doen aangezien er nog geen water op mag komen... Ik denk eigenlijk dat het wel een hilarisch zicht is als je me zo ziet wassen maja... Het is wel raar als je zo al een tijdje niet echt meer buiten komt onder de mensen...... ik ga ni zeggen dat ik wereldvreemd aan het worden ben maar toch voelt het zo wat ambetant aan! Het kan ook wel liggen aan het feit dat ik nu steeds een beetje afhankelijk ben van iemand. Je kan misschien denken dat het toch zalig is om je steeds te laten bedienen maar bij mij voelt het toch zo niet hoor! Ik probeer dan ook men steentje bij te dragen daar waar ik kan en dat lukt wel niet altijd (of ik mag ni ) en dat is soms wel wat frustrerend! Dat doet me wel beseffen dat het niet altijd makkelijk moet zijn als je nog wel wil maar niet anders kan dan afhankelijk te zijn van iemand anders.... Ik ben wel verheugd dat men blog al bijna 1000 bezoekers over de vloer gehad heeft!!!
Dag 15: Men eerste training van het nieuwe seizoen...
Op dag 15 heb ik me voor het eerst eens onder de grote menigte begeven! Nu ja ik heb wel heel hard getwijfeld aangezien ik een drash national nu wel kon missen! Het deed wel is goed om is iets te zien! Al bij al gaat het goed eens ik aan het stappen ben. Maar net als voor men operatie gaat het tot een welbepaald punt en dan begin ik pijn te krijgen maar voorlopig maak ik me hierom nog geen zorgen. Het meest pijnlijke is gaan zitten nadat ik een tijdje rechtgestaan heb of gewandeld heb! Dan voel ik de pijn van aan men knie tot aan men dijbeen. Dat is dus over de ganse lengte van de Ilio tibiale band die geopereerd werd. En als ik zo een pijnscheut krijg is het alsof er een gootje in de zijkant van men dijbeen ontstaat. Al moet ik toegeven dat een goot meer bij dit weer natuurlijk mooi meegenomen is! Vandaag zou dus ook men nieuwe seizoen moeten beginnen.... maar niet dus. Toch met men chauffeur naar de club gereden om de eerste training te bekijken. Het voelt echt raar, er klopt iets niet... ik voel me als de paus zonder kruis, als de koning zonder bibber, als labo pathologie zonder pro....( nee da gaat te ver, zelf invullen dus )! Elke dag was ik de voorbije 10 jaar bezig in deze maanden om me als nooit tevoren uit de naad te werken tot ik erbij neerval ... maar nu sta ik daar weerloos in de gietende regen! Er zo dicthbij zijn maar het onmogelijk kunnen bereiken... Langs de andere kant ben ik wat bang voor de moment dat ik terug tussen die palen moet staan! Het lijkt me een eeuwigheid dat ik nog een balletje getrapt heb. Ik moet en zal men niveau van vroeger willen halen maar de vraag is of dat nog mogelijk is en of ik die kans krijg... Alhoewel ik wel denk dat ik de kans wel ga krijgen als ik voel hoe ze me in de club op handen dragen en welke verwachtignen ze van me hebben. En om die verwachtingen in te vullen zal ik enkele veldslagen moeten overwinnen. Aan die eerste veldslag ben ik alvast begonnen en voorlopig gaat alles zoals verwacht! Eigenlijk verschiet ik er wel van dat ik op dit moment nog zo veel geduld heb maar dat heeft deels te maken met het feit dat ik nu nog met die nietjes en draadjes in men knie zit. Eens die er uit zijn, dan begint voor mij het echte werk en zal niks me nog kunnen tegen houden! Bij deze is iedereen gewaarschuwd....
Pfff het weer begint me stilaan tegen te zitten maja dat is wellicht voor iedereen zo! Nu ik eindelijk al iets kan doen zit het weer tegen en mja da begint hier stilaan op ons systeem te werken hé... Dus het werd een zondag in het zetelke met een filmke en de tour en eigenlijk vooral veeeeeeeeel eten Het is wel raar, normaal zou morgen mijn nieuwe voetbalseizoen beginnen maar ja nu dus niet... Normaal ben ik vanaf eind juni elke dag aan het lopen en het trainen als aanloop naar het nieuwe seizoen. Het is alsof ik naakt ben, alsof er iets is dat ik vergeten ben! Maja men zegt toch altijd dat men na zo een blessure er steeds sterke uit komt dus ik zal jullie op de hoogte houden! Tegen de avond heb ik wel weer liggen kronkelen in de zetel van wat pijn. Vroeger deed het enorm veel pijn als ik men been plooide en nu doet het langs alle kanten pijn als ik men been weer strek! Dus het is nu wat zoeken naar de ideale positie want strekken doet pijn en plooien lukt wel maar kan ik niet lang volhouden.... Ik hoop eigenlijk stiekem dat het heel wat anders gaat aanvoelen als al de draadjes en nietjes uit de knie zijn. En jawel het is al dag 14, als ik erbij stilsta zijn de twee weken eigenlijk toch redelijk vlotjes voorbij gegaan... ofwel ben ik aan het wennen aan het lui lekker leven... Dat beloofd!!!
