Van Rochefort naar La Rochelle. Als je hier wil fietsen dan raad ik je een montainbike aan. De fietswegen zijn ook niet zo goed bewijzerd en daardoor is het soms erbarmelijk fietsen. De wegen liepen langs kanalen, door de natuur. Je hoorde alleen de natuur. Slapen gevonden in La Rochelle 'Etappe hotel' Slpwl P&S
Hotel Hourtin ; hbrhourtin@orange.fr 17 place de l'eglise 33990 Hourtin
Vertrokken uit Hourtin met het zonnetje op de fiets en aan de hemel. Langs kronkelende wegen op een mooi fietspad, apart van de weg. Langs eindeloze bossen kwamen we terug naar de kust, daar vonden we rust ;-) Voor de toeristen hadden ze zelfs in 'Verdon-sur-mer' een treintje. Op het einde van de halte van het treintje hebben we de overzet naar ' Royan ' genomen, zonder zeeziek te worden !!!! In het mooie maar drukke Royan slapen gevonden via de lieve mensen van het informatie bureau.
Hotel, bar 'Le Sympatic' is zeker geen aanrader om naar toe te gaan. Het eten was er niet lekker en het slapen.......niet te doen. 30 Avenue de la libération 17200 Royan.
Rustdag in Hourtin. Wegens het niet-fietsweer hebben we een snipperdag genomen. Via deze weg wil ik Ludwig en Leentje uit Bredene nog eens bedanken voor hun goede zorgen en begeleiding van Sonjake naar het station toe in de vroege ochtend en naar Brussel zuid, waar Sonjake de HST (TGV) op ging richting Bordeaux. Bedankt L&L. Wat ik ook ferm vind is dat er regelmatig naar de blog gekeken wordt en af en toe reacties krijg. Bedankt.
De eerste trip met Sonjake. Vertrokken uit Bordeaux terwijl iedereen nog sliep, dachten we. Behalve de lichten, die sprongen spontaan op rood als ze ons zagen afkomen. Ik denk dat ze ons graag zagen ;-) . Niet één keer, maar zeker 20 keer na mekaar. Maar allé, er waren niet veel wagens op de weg en dat maakte veel goed. Het fietsen (met regen jasje aan) ging vrij vlot. Eerst langs een grote weg om door Bordeaux te geraken en dan een pad alleen voor fietsers en wandelaars, dat door bossen liep. Onderweg een beetje regen gehad en stevige wind in de broek, euh op kop ;-) Op de middag hebben we lekker gegeten in het resto 'Le Farfadet te 33160 Salaunes. www.restaurant-farfadet.com Daarna terug goed doorgereden, zonder regen en zelfs met een beetje zon tot in Hourtin. Vandaag op de teller; 79,2 km, niet slecht voor een beginneling als Sonjake. Voor mij was dit natuurlijk ook niet gemakkelijk, een beetje aanpassing was nodig maar niet erg. Hopelijk hebben we morgen de zelfde benen als vandaag, aja ;-) Grts P&S
Een zalige rustdag, samen met Sonjake. De zon was niet steeds van de partij maar toch hadden we het niet koud ;-) Een verkenning in het oude stads gedeelte stond vandaag op het programma. Bordeaux is de moeite om in te verdwalen, met zijn mooie steegjes en gebouwen. Vele kerken en pleintjes gedaan en zeker niet te vergeten een overheerlijk ijsje mmm. Maar het gezelschap doet er ook veel toe. Als je Bordeaux bezoekt, vergeet zeker niet de beurs met zijn plas er voor waar je de weerspiegeling kan zien van het immens beurs gebouw. Een aanrader 'Le Miroir d'Eau' Op de terugweg hebben we Nadia tegen het lijf gelopen (het deed geen pijn hoor ;-) ). Nadia heb ik ontmoet in de slaapplaats te St Palais bij de pelgrims, weet je nog? Leuk weerzien. Morgen samen fietsen, ik kijk er naar uit, en een aanpassing voor ons beiden, aja, we zijn da nog ni gewoon hé ;-) . Sonjake is een snelle zenne ;-) ikke zal mijn beentjes maar al in wrijven brr. Grts P&S
Regen regen regen ;-) Vertrokken uit Bayonne met regenkledij aan. Niet leuk maar het was de enige oplossing. Ik heb vandaag geen foto's genomen omdat mijn kamera veilig zat voor de regen. Na enkele keren geschuild te hebben had ik er na 30 km genoeg van. De weg die ik aan het volgen was liep langs een spoorlijn, dus, er was ook een station. Tot in St- Vincent de tyrosse gefietst en daar de trein op richting Bordeaux. Ik doe dit niet graag maar het is beter dan ziek zijn vind ik. Op de trein liep het water zoals het ware uit mijn schoenen. Op de trein heb ik toevallig een man ontmoet die in Normandie woont en na dat we onze verhalen hebben uitgewisseld, bood de man mij slapen aan als ik in de buurt was, ferm hé. Allé, was het weer vandaag niet zo mooi, heb ik toch een mooi zicht over een stukje van Bordeaux EN de zon ;-) Pedro.
Ps; Ik denk dat er iemand geweldig gaat tevreden zijn.....Sonjake natuurlijk. Scherp afgetraind en gespierd gaat Sonjake vrijdag aankomen hier in Bordeaux met een fiets en rugzak. Ikke blij ;-))) Maar hoe het verder verloopt lezen jullie dan wel. Spannend.
Na een regenachtige dag en een goed ontbijt heb ik afscheid genomen van Adrian, een man die met de fiets richting Mont Ventoux ging. Adrian is afkomstig van Scotland. Hij toonde veel interesse hoe ik verder ging met mijn toer. Hij was op doorreis met een koersfiets voor toeristen, waar hij zakken aanhangen had. Door gereden onder een bijna stralende zon en een stevig windje, tegen wind. Geen 'wind in tgat hé ;-) ' Een goed uitgestippelde weg leidde me langs glooiende wegen vol natuur. Aangekomen in het dorpje Saint-Palais vond ik slapen in een gerenoveerd klooster. Hier kon je als pelgrim overnachten. Pelgrims die naar Compostella gaan. Het was er heel stil en in een mooi kader. Zen zen zen en nog eens zen. Slpwl Pedro.
Een zonnige
morgen gaf me goesting om te vertrekken richting Col dAspin. Ik herriner mij
nog alsof het gisteren was dat ik samen met tgoe verzet de Col beklommen
hebben om de toer te zien klimmen.
Dus, het
ontbijt was tegen 8 uur en om 8 uur 30 zat ik reeds op de fiets. Nog even langs
geweest in Le Fouga bij Arnoud en Greet, maar ook de mensen die er
logeren en waar ik mee naar de
toer gaan kijken ben, dag gezegd. Zalig om er nog eens langs te gaan. Tot ziens
Arnoud en Greet.
Dan ging
het richting Col dAspin. Het dorpje Arreau voorbij en dan links af, meteen een
hellingsgraad van 4%. Daarna ging het tot 9% maar ik was gewapend met een
hartslagmeter en vond snel mijn kadans. Geleidelijk kwam het zweet me op de
armen staan. Ik was goed bezig, al zeg ik het zelf ;-)
Bijna
boven, nog even drinken. Onderweg moest ik terug denken aan Robby Mc Ewen, die ik vorig
jaar zag naar boven klauteren met niet veel punch meer in de benen. Ik gaf hem
aanmoedigingen (zoals zo velen denk ik). Mooie herinneringen.
Bijna
boven, proberen aan te pikken aan iemand van wat leeftijd en dan mekaar naar
boven helpen. Boven stonden ons
vele koeien op te wachten die heen en weer liepen over de baan. Man man man.
Goed boven geraakt, enkele fotos gemaakt met andere renners en dan de
zaaaaaalige afdaling. Men zou denken dat we het daarvoor doen hé. Eens beneden
zag ik dat de MAX snelheid op 59,8
km stond. Die indruk had ik niet, dat het zo snel ging.
Daarna
richting Lourdes, langs een groene weg. Lourdes op het heiligdom mocht ik
niet met de fiets. Dan maar langs de buitenkant. Veel volk, veel miserie,
Lourdes hé.
Terwijl de honden nog
slapen (die je best niet wakker maakt) en na een goed ontbijt, ben ik vanuit
het hotel richting ' Le Fouga' gegaan bij Arnoud en Greet. 10 uur 30 ten
laatste zouden we daar 'in stoet' vertrekken naar een challet, hoger gelegen op
de heuvel. Ik wist de weg van vorig jaar er nog naar toe. Na een uitleg op de
kaart word ik tot gids uitgeroepen. Niemand kent je, en ik kende nog niemand
dus, op naar het avontuur. We waren met 24, een mooi groepje.
Een mooie tocht stond ons
te wachten. Langs de flank van de berg ging het stevig berg op. Ik heb hier in
de pyreneeën nog niets anders geweten trouwens. Vlakke weg kennen ze hier niet.
Van een kiezel weg ging het naar een aarde weg met stenen, of beter modder weg
;-)
Er waren 3 kinderen bij. De
jongste zat op de rug, in een draagzak. De papa heeft gans de weg zijn zoon
meegedragen, flinke papa. Ook de 2 andere kinderen liepen zonder problemen de
hele tocht mee (ik schat ze 5 en 8) dat vind ik dubbel zo flink.
Met de ganse bende boven
aan de chalet aangekomen stonde Arnoud en zijn vriend 'gebuur' ons op te
wachten met een heerlijk drankje en een middagmaal.
Eerste doel bereikt, nu het
tweede, de renners zien passeren en aanmoedigen.
We gingen verder langs de
flank naar de top van de berg om dan over de top nog even af te dalen naar de
asfaltweg waar de renners passeren. Een niet al te makkelijke weg leidde ons
naar de top. Met veel opstakels langs de weg (modder, takken enz ) zijn we er
geraakt. De helikopters die over vlogen dat was het moment dat de renners niet
ver meer waren en dat gaf ons ook een adrenaline stoot om de laatste meters af
te leggen. Eens allen 'blij' boven gekomen was het nog even wachten op de
renners (+- 30 min).
En daar waren ze dan de
eerste renner, de tweede, de derde, waar zit Gilbert? Ai, toch niet vanachter
zeker? En ja, daar was hij, onder luid gekeel en aplous werd Gilbert
aangemoedigd. Het over en weer gepraat was geweldig onder 'ons' groepje. Een
kippevel moment. Joepie, ferm.
Nadien ging het terug berg
af richting chalet. Iemand had via internet, op zijn gsm, de radio aan gezet en
ja, het werd stil in het kamp. Oorverdovend stil was het.
Na een geweldige inspanning
(en de koers) was er een BBQ en de kok was Arnoud. Ik vind dat Arnoud en Greet
heel hard hun best gedaan hebben om het ons zo plezant en aangenaam mogelijk te
maken. Dank je Greet en Arnoud voor de goede zorgen, ook in de afdaling. Dan
kon je (als je wou) mee gaan met de jeep. Ook onderweg, eender waar kwam Arnoud
ons halen indien het nodig was. Ik denk niet dat dat iedereen zou doen maarja,
Arnoud is nu ook niet iedereen hé ;-)
De keuken is geweldig
verrassend, zeker een plaats om terug te komen, 'Le Fouga'
Maar vooral was ik blij dat
ik in zo'n toffe groep beland ben. Dank je wel iedereen.
Terug gekomen van de calvarie berg stond Greet en Arnoud ons op te wachten met een frisse pint de
duivels.
Nadien hebben we ne tot in
de late uurtje door gegaan met hevige lach buien hihi. Morgen is het rust dag
en ga ik mijn voorbereidingen nemen voor zaterdag, dan komt de Col d'Aspin
onder mijn wielen.
Pedro.
Ps; Ik heb niet alle
renners kunnen fotograferen door mijn euforie voor sommige renners, en zeker
Gilbert.
Geland in Arreau. Vorig jaar ben ik, samen met t' goe verzet naar Arreau geweest om er onder anderen DE 'Col de Tourmalet', ' Col d'Aspin', ' Col d'Azet', te beklimmen,om er maar enkele op te noemen.(Met dank aan Jean Pierre Van Alfaene) Het verblijf was in 'Fouga' bij Arnout en Greet (uit België). Die een Chambres et table d'hotes uitbaten in het dorpje Cadeac-les-Bains. Aangenaam en gezellig om er te verblijven. Een zeer goede keuken en hele vriendelijke mensen. Maar zoals ik reeds eerder in de vorige dagen heb gezegd dat ik niet bij hun logeer, maar enkele km verder op in een hotel. Jammer, want ik weet dat het aangenaam vertoeven is. Een aanrader om eens langs te gaan. Maar voor ik bij Arnould en Greet aan kwam heb ik er nog een hele lastige trip op zitten. Na het ,toch moeilijke afscheid nemen van Peter en Elisabeth lag er een mooie lange afdaling op me te wachten tot in Saint Béat. Daarna ging het richting 'Col de Peyresourde', een Colletje van 1569 meter hoogte. Het was stevig duwen om boven te geraken. De benen waren krom geslagen zoals de bochten voor de top. Boven was er een cafeetje die ook pannekoeken verkocht. Hm die waren heel lekker ;-) Daarna kwam de afdaling met aardig wat tegen wind. Ik kan je verzekeren dat je geen kunstjes moest uithalen tijdens de afdaling. Toch klom de snelheid tot 66,2 per uur. Om zo langs mooie wegen tot in Arreau te komen. Dus, het slapen is in ; www.hotel-valdaure.com Arnout en Greet ; www.maisonfouga.com
Morgen, 14juli ga ik samen met Arnout en een groep van zeker 12 personen naar de tour kijken op de tourmalet. Georganiseerd door Arnout en Greet. Dit reeds van in de morgen. Ik kijk er naar uit ;-) Voor degene die morgen naar de toer gaan kijken op tv, hard genoeg roepen hé als je me ziet langs de weg. Ik denk er aan mijn trui aan te trekken van t'goe verzet en mijn vlagjes mee te doen die ik van Sonjake gekregen heb. Zo wil ik mijn dankbaarheid tonen.
Ik merk hoe gevaarlijk het kan zijn in de bergen. Deze
morgen op gestaan met een stralende zon en 15 min nadien kwam de mist op zetten.
Op enkele minuten zie je geen 100 meter meer voor je. Gelukkig ben ik ter
plaatsen gebleven.
Tijd voor de kleine dingen te doen zoals alle kleding eens
goed wassen, allé alles. Ik loop hier niet rond in mijn adams kostum hé, dat
zou geen zicht zijn hé. Met al die dieren hier ;-)Ik wil ze niet de bergen in jagen met dit weer.
Een wandeling in de bergen. Samen met Martine, een mevr uit Bordeaux. Martine heeft mij een beetje wijzer gemaakt over Bordeaux en omliggende dorpen. Hm, St Emilion ligt daar niet ver af. Daar komt een van mijn lievelings wijnen vandaan.
Ik heb me hier een paar dagen genesteld in La Soulan
omdat ik nog een beetje te vroeg ben om nu reeds door te gaan richting Col de
Tourmalet .
Maandag zou ik richting Tourmalet fietsen. In afwachting
heb ik reeds enkele ritten gedaan met de fiets. Het is behoorlijk lastig met
het warme weer, maar langs de andere kant is het iets makkelijker zonder
karretje ;-)
Woensdag, 6 juli heb ik mijn slaapplaats gaan vast leggen
voor maandagavond. (via autostop) en op de foto is te zien waar ik langs
geweest ben maar helaas geen slaapplaats heb. Wel verder op net buiten het
dorp. De mensen van tgoe verzet zullen die foto mss meteen herkennen. Ferm hé.
Ondertussen is het hier bij Peter en Elisabeth aangenaam
vertoeven. De keuken is geweldig, bedankt Peter. Ook Annaise, de dochter, doet
haar uiterste best in de keuken. Goed slapen doe ik hier ook.
Er zijn ook veel Spanjaarden die hier langs komen. De
veldrijders liefhebbers doen een rit van een aanzienlijk aantal kilometers in
3, 4 of 5 dagen. Gisteren is er nog een groep van 5 veldrijders toegekomen om
21 uur 30. Ze hebben best afgezien zeggen ze. We hebben de mensen een
hartverwarmend applaus gegeven en je zag dat het deugd deed. De volgende
ochtend werden er een paar fotos getrokken waar ik mocht mee op staan, in
koersuitrusting van t'goe verzet. Ikke fier ;-)
Ook werd ik uitgenodigd om eens naar Valencia te komen om te
fietsen. Allé, allen daar heen.
Vertrokken uit het nog slapende dorpje Alus-Les-Bains.
Ik had op de kaart gezien dat het vandaag nietvan de poes zou zijn. Ik maakte een
lange, heel lange afdaling richting Col de Pertet dAspet. De afdaling was
zalig, niet te snel naar beneden. Het duurde zeker 30 km eer het een beetje
berg op ging. De renners hebben hier dan 30 km licht berg op. Ik doe een stukje
van de toer in tegenovergestelde richting. Genoeg gedaald, toen kwam de klim.
Mmmm zalig, zo zou hij de ganse dag mogen duren. Maar niets is minder waar. Het
begon heviger en heviger te gaan, steiler en steiler.
Eens boven gekomen op Col de Potet dAspet op 1069 meter
was ik heel blij. Eindelijk een Col gedaan met de zon, wat verlangde ik naar de
zon.
Jiha, een stevige afdaling, voorzichtig voorzichtig.
Onderweg kwam ik een bordje tegen met als daling 17 % amaaaai dit gaat
stevig. Nog enkele keren goed aan de remmen getrokken en de snelheid ging weer
naar beneden. Als je de weg niet goed kent is het aangeraden om voorzichtig te
zijn hé ;-)
Onderweg nog een aandenken aan Fabio Casartelli tegen
gekomen, die in 92 hier verongelukt is omdat hij uit de bocht gegaan is.
Pijnlijk aandenken vind ik persoonlijk.
Na de geweldige afdaling kwam er nog een col. Col de Menté.
Niet gekend, maar wel lastig. Onderweg kwam ik een winkeltje tegen waar ze ook
drank geven. Ik gestopt om even uit te blazen, wat stoom af te laten van de
warmte en toen ik dadaar
zat kwamen er 2 motaars aan. Ik vroeg of ze wilde ruilen. Neen hoor, klonken ze
beiden, gevolgd door een gulle lach. Wat bleek nu? Dat Bernard en Georgesvan België waren, Essen meer bepaald.
Nu nog straffer, Bernard zijn zoon loopt stage bij mij op het werk. In een
ander gebouw, de Geologie bij de panteologen. Fischer (Sebastien denk ik) De
wereld is toch klein hé. We hebben noch veel gelachen en bij gepraat. Leuk.
Terugde fiets
op en na enige tijd toch boven geraakt. Onderweg waren Bernard en Georges mij
gepasseerd. Best aardige mannen hoor.
Allé, met moeite boven op de Col de Menté geraakt, op 1349
meter hoogte. En wat wil lukken? Dat er hier eenGite is waar slapen, eten en drinken is. Super!
De uitbater Peter is afkomstig van Zwalm streek, dat wil ook lukken
hé. Dus, soms loopt het gesprek in het nederlands.
Goed geslapen na een stevige maaltijd klaargemaakt door
Laurent en Danièle. Alsook het
ontbijt natuurlijk. Gisteren zei ik dat het hier sober is, zonder veel luxe.
Maar is dat nodig? Neen hoor, je hebt hier al wat je moet hebben. Goed eten,
kamers van 2 personen met 2 aparte bedjes, gezamelijke douche (3) en lavabo
(4), het toilet op de gang, wat moet een mens nog meer hebben hé. Muziek of
overbodig lawaai heb je hier niet. Je eigen zeep en handdoek en bedlinnen is
aan te raden dat je dat mee brengt. Ik kom helemaal tot rust, goed om te
bezinnen. Wifi is hier niet aanwezig, je krijgt gratis toegang van het
touristen Buro.
Zo, vandaag een rustdag genomen. Ook omdat het weer er maar
grijs uit ziet. De wolken blijven hier in de vallei hangen. Na de middag zou
het veel beter worden en morgen ga ik dan weer verder.
Heerlijk geslapen, al was
er deze nacht een geweldig onweer. Een ontbijt achter de kiezen geslagen de
benen ingesmeerd (het was niet zo goed weer) en dan, in pakken en weg wezen.
Wat staat er op het
programma vandaag? Niet veel, alleen proberen een colleke zien over te geraken.
Een echte col heb ik nog niet gedaan. Ja, een col de Denon. Een molshoop van
800 meter hoogte.
Neen, vandaag zou ik langs
'Port de Lers' gaan om zo naar 'Col d'Agnes' te fietsen.
Het begon reeds goed.
Richting Port de Lers zouden er werken zijn. Even aan de lokale bevolking
gevraagd of ik met de fiets door kon. Er waren werken aan de gang omwille van
de Tour de France, maar verder, geen probleem. Ik alles op alles gezet, alle
moed bij elkaar, mijn broek nog eens goed op getrokken en vooral, geen stres.
Ik zag een mooi bordje met daar op 7% en 9% hellingsgraad. Brrr.
Ik heb het lastig gehad
tijdens de beklimming, maar op tijd eens stoppen om te drinken deed me weer
herleven. Onderweg zag je dat ze moeite aan het doen waren om de renners, en de
kijkers het zo aangenaam mogelijk te maken. Bomen werden geveld, of gesnoeid. Greppels voor het water tegen te houden.
Waauw, ik was boven Port de
Lers. Brrr wat was het koud geworden. Ik zat in de wolken (letterlijk en figuurlijk). Snel mijn winter kledij aan
getrokken. Een kleine afdaling gaf me de tijd om de beentjes even te laten
rusten. Achter het grote meer moest ik dan naar links draaien om zo tot op de
col dAgnes te geraken. Hier ook weer, 5?6% en 8%. Niet van de poes hé ;-)
Fors had ik nog in de benen
maar dat karretje weegde toch door. Ik dacht bij mijn eigen, ik doe het voor de
rode bloed cellen, aja, op hoogte stage he.
De col was een feit, nu de
afdaling. Gevaarlijk met die mist.
Eens beneden gekomen aan de
voet van de Co ldAgnes kwam ik in de bewoonde wereld. Ik was ook uit de
wolken.
In het informatie bureau
naar een slaap plaats gevraagd en ik moet zeggen dat ik goed gevaren ben. Een
Gites detape. Dat zou nog iets zijn voor tgoe verzet. 30 euro voor half
pension, weinig confort maar wel proper, mooi en goed gelegen.
Vandaag, de Pyreneeën tegemoet. Na het vertrek in ' Limoux ' (waar de renners een vertrek hebben) zou ik vandaag richting ' Tarascon-sur- Ariège ' fietsen. Tarascon is een dorpje waar de renners nog 25 km moeten afleggen tot aan de eind meet op de ' plateau de Beille '.
Ik was nog geen 20 km weg en ik zat reeds op 627 m hoogte. ( Vertrokken op 150m ) Voor de zekerheid mijn hartslagmeter aan gedaan. Met de warmte en de hoogte weet je nooit hé. Ik weet niet hoe ik het moet neer schrijven maar, op tijd drinken en iets eten. De mooie zichten en de snelheid van een kleine afdaling, dat gaf me een stoot in de goede richting. De wegen waren redelijk rustig. In 'Chalabre', een piep klein dorpje heb ik mijn broodjes gegeten. Terwijl ik daar zat, op een muurtje aan het water, stopte een man van wat oudere leeftijd en vroeg of ik van België kwam met de fiets. Hij had veel bewondering voor wat ik deed en zo wisselde we onze woorden. Na enige tijd fietste hij tot aan zijn huis wat verder op en kwam te voet terug met een postkaart met een mooie tekst op achteraan. André Moulard is 85 jaar, en dagelijks fietste hij nog een klein eindje zei hij. Hij legde mij de 'kleine' wegjes uit die ik zou moeten volgen. Ik heb ,na ons gesprek de weg gevolgd zoals André mij uitgelegd had en ik moet zeggen dat hij de weg nog goed kende en nog een goed geheugen heeft. Aangekomen in Tarascon. Jeppie. Pedro.
Rustdag. Zalig niets doen vandaag, alleen goed eten en drinken. Het is behoorlijk warm. In Bordeaux geven ze vandaag 40 graden, niet normaal hé. Morgen beloofd het beter te worden. Pedro.
Journée de repos. Ne rien faire aujourd'hui, juste la bonne nourriture et la boisson. Il est assez chaud. A Bordeaux, ils donnent 40 degrés aujourd'hui, il n'est pas normal. Demain promis de faire mieux. Pedro.
Geland in Arreau.
