Ik ben paul, en gebruik soms ook wel de schuilnaam de prater.
Ik ben een man en woon in ninove (België) en mijn beroep is uitstapregeling MVG.
Ik ben geboren op 29/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sport-muziek beluisteren- planten-tuinieren-kaligrafie-tekenen.
André NOYELLE - Olympisch kampioen op de weg 1952- HELSINKI.
Patrick SERCU - Olympisch kampioen 1km 1964 -TOKYO.
Pascale RICHARD- Olympisch kampioen op de weg 1996- ATLANTA.
Paolo BETTINI - Olympisch kampioen op de weg Athene 2004.
SPORTS FACTORY - Wielrennen-Actueel sportgebeuren
Wielergeschiedenis-Hedendaags wielrennen en veldrijden Klassiekers-Grote Ronden-Kampioenschappen.
28-02-2006
Klassiekers winnen in de regenboogtrui (43)
1983.- Altenrhein (Zwitserland) De Amerikaan Greg LeMond wordt wereldkampioen op de weg.De Nederlander Adri Van der Poel wordt tweede en de Ier Stephen Roche wordt derde. In 1984 kon ook Greg geen klassieker winnen in zijn regenboog.
Vanaf zondag aanstaande kunnen we Parijs-Nice volgen op TV. Een deel van de profs rijden "de koers naar de zon" en een ander deel zal de Tirreno-Adriatico rijden in voorbereiding op de eerste klassieker van het jaar namelijk "de Primavera" ofte Milaan-San-Remo.Hoe onze Belgen het er vanaf brengen laten we U ten gepasten tijde weten. Krijgen we dit jaar terug een massaspurt, of komt er een renner of een klein groepje van achter de fontein ?
1982.-GOODWOOD (Engeland). Een spannend WK met op het einde een zeer sterke winnaar. De Italiaan Giuseppe SARONNI komt alleen over de streep. Saronni een sterk spurter, maar ook een goed tijdrijder had de punch om de anderen achter zich te laten.Foto: aankomst in solo te Goodwood.In het jaar 1982 behaalde hij kort na zijn zege op het wk ook de zege in de Ronde van Lombardije, en het jaar daarop zegevierde hij in Milaan-San-Remo: Klasse!!
In zeer koud weer werd vandaag Kuurnr-Brussel-Kuurne gereden.De twwee grootste en sterkste blokken beheersten de wedstrijd. Naar het einde toe toonden de renners vna Quick-Step zich iets sterker, en konden danook het laken naar zich trekken. Nick Nuyens kreeg vrijgeleide en zegevierde voor Leif Hoste en Tom Boonen.
Sallanches (Frankrijk).- Zoals in 1964 werd op het parcours van Sallanches het WK voor profs gereden. Na een slijtageslag blijvan de Fransman Bernard HINAULT en de Italiaan Gianbattista BARONCHELLI over. HINAULT gooit zijn metgezel los en wint afgescheiden. Zoals de allergrootsten, slaagt ook Hinault erin om in zijn "maillot arc-en-ciel" twee klassiekers te winnen namelijk Parijs-Roubaix en de Amstel Gold race.Dit getuigde van grote klasse !. Op de foto ziet U Hinault bij het overschrijden van de eindmeet in het WK 80.
Met de omloop "Het Volk" wordt het nieuwe wielerseizoen in België op gang geschoten. De wedstrijd werd bij zeer koud weer gereden, en kreeg een onverwachte maar niet onverdiende winnaar. Het waaltje Philippe GILBERT zette de grote favorieten een hak, en kwam afgescheiden aan voor Bert De WAELE. Tom Boonen kwam een beetje alleen te zitten en finishte nog dertiende. Met Kuurne-Brussel-Kuurne krijgen we morgen al een tweede wedstrijd, en ondergetekende gaat effe kijken in Denderwindeke hoe het peleton er anno 2006 eruitziet. Morgen breng ik hier verslag over uit.
Valkenburg 1979.- Op een zwaar parcours als Valkenburg werd de Nederlander Jan RAAS wereldkampioen op een onterechte wijze. Hij werd practisch 14 keer bovengeduwd op de voornaamste helling van het parcours.Hij moest normaal gezien uitgesloten geweest zijn !!! Een schande voor de wielersport. Onze enige landgenoot in de goede ontsnapping Daniël WILLEMS reed lek in de laatste kilometer.
Nurnburgring 1978.In de gutsende regen komen twee renners op de eindstreep af, hetzijn de Italiaan Francesco MOSER en de Nederlander Gerrie KNETEMAN. In een redelijk lange zij aan zij is het KNETEMAN die het zeer nipt haalt op Francesco MOSER.De laatste honderden meters werd er duidelijk nog onderhandeld, maar wat de renners afspraken zal nooit geweten zijn.Het jaar daarop kon ook Gerrie geen klassieker winnen in de regenboogkleuren.
1977.-San Christobal (Venezuela-Zuid-Amerika) De Italiaan Francesco MOSER wordt wereldkampioen voor de Duitser Dietrich THURAU.Was het afgesproken of niet maar Thurau deed niet wat hij moest doen: Moser reed lek en Thurau wachtte hem op enkele kilometers voor de einsdstreep. Franco Bitossi werd nog derde. Het jaar daarop liet MOSER zijn "arcoboleno" zien in Parijs-Roubaix en in de Ronde van Lombardije. Dit wijst er op dat Francesco bij de allergrootsten mag geteld worden. Moser was niet de écrack" in het rondewerk maar won toch de Giro en Parijs-Nice.Met een beetje geluk kon hij driemaal na een wereldkampioen zijn geworden. Het lukte slechts 1x en werd 2x tweede.
1981.-PRAAG Voor de tweede maal wordt Freddy Maertens wereldkampioen, na een comeback die niet voor de hand lag. In een spurt met een grote groep wurmt Freddy zich vooraan en klopt Saronni en Bernard Hinault op de streep. In 1982 kon hij ook geen enkele zege in een grote klassieker in zijn regenboogtrui behalen. Maertens was een zeer krachtig en stijlvol renner die een enorme krachtexplosie in de benen had, en zelfs grote ronden kon winnen zoals de ronde van Spanje.Hij was ook een fervent rittenkaper.
Onze landgenoot Freddy MAERTENS werd in zijn rijke loopbaan, tweemaal wereldkampioen op de weg. Een eerste maal deed hij dat op 24-jarige leeftijd in 1976 in Ostuni toen hij de plaatselijke favoriet Francesco MOSER geen schijn van een kans liet in de eindsprint. Het jaar daarop kon hij ook zijn regenboog niet laten schitteren in de klassiekers.
1975 Yvoir.- Een parcours geknipt naar de hand van Eddy MERCKX. Eddy kwam zeer vroeg ten val in de wedstrijd, en reed precies maar aan 80% van zijn kunnen. Rond halfkoers was hij in een ontsnapping met 4 man, maar die werd tenietgedaan. Uiteindelijk speelde de rivaliteit tussen Merckx en De Vlaeminck . De derde man Hennie KUIPER ging lopen met het been.De Vlaeminck werd nog tweede. In 1976 kon ook Hennie Kuiper geen klassieker winnen in zijn regenboog.
Barcelona 1973.- Prachtige zonnige warme dag in Barcelona. Eddy MERCKX tracht al vroeg de koers naar zijn hand te zetten met een ontsnapping, maar Freddy MAERTENS laat niet begaan en vervoegt de leiders die het in de spurt uitmaken: Gimondi wordt onverwacht winnaar op een dag dat normaal gezien een Belg op het podium moest staan. Dat GIMONDI uit het goede hout bleek gesneden te zijn, bewees hij in 1974, toen hij in de regenboog de "primavera" Milaan-San Remo op zijn conto kon brengen.
1972.-GAP(Frankrijk) Marino Basso wordt wereldkampioen na een bloedstollende spurt en achtervolging op de ontsnapte Franco Bitossi. Guimard wordt nog derde en Eddy Merckx valt net buiten de prijzen en wordt vierde. In 1973 ook geen klassieke zege in de "arcoboleno" voor Marino Basso.
1970 LEICESTER.- Een Belgische trui kwam als eerste uit de zeer brede bocht van het WK-circuit van Leicester, het was Jempi MONSERE die zich had losgewerkt en solo wereldkampioen werd voor de man die hem het jaar ervoor klopte bij de amateurs.Leif Mortensen werd tweede en Gimondi derde. Door een stom accident(Nu zou dat niet meer mogelijk zijn) kwam jempi om het leven in de profkoers van Retie, enkele dagen voor Milaan-San Remo. Het was Eddy MERCKX die de bloemen van SAn Remo op Jempi's graf mocht leggen.Van klassiekers winnen kon uiteraard geen sprake meer zijn. Jempi had in 69 wel de Ronde van Lombardije gewonnen.
1969.- ZOLDER (België) EEn zeer warme dag, en een onverwacht wereldkampioen ! Onze landgenoot Julien STEVENS en de Nederlander Harm OTTENBROS mochten op het einde van de rit spurten voor de overwinning, en de Nederlander haalde het nipt voor Julien STEVENS.In 1970 werd er geen koers met naam gewonnen door Harm.
Op het circuit van IMOLA (Italië) werd Vittorio ADORNI in 1968 wereldkampioen op de weg. In een vroege ontsnapping met Rik Van Looy liepen ze vele minuten uit maar Rik die een dagje ouder werd, kon Adorni niet volgen en zo was de kans verkeken.In 1969 kon Adorni evenmin als zovele anderen geen grote "vis" vangen.
1964.-SALLANCHES (Frankrijk) wereldkampioenschap bij de amateurs. Op het einde van de wedstrijd ontsnapt de jonge Belg Eddy Merckx en wordt zoals onze landgenoot Jan AERTS wereldkampioen bij de amateurs. Een beetje later steekt Willy PLANCKAERT de handen omhoog in de veronderstelling dat hij de wedstrijd wint . Niets is minder waar!!!Op de foto het podium met Eddy MERCKX, Willy PLANCKAERT en de Zweed Gösta PETTERSON.
1974.-MONTREAL (Canada) Op het loodzware circuit van de "Mont Royal" in MONTREAL rijdt Herman Van Springel zich te pletter achter de ontsnapte Fransman Bernard THEVENET. De verbauwereerde Fransman wordt ingelopen en Eddy kan ontsnappen met de Fransman Raymond POULIDOR die hij op het einde geen schijn van een kans laat. Eddy is voor de derde keer wereldkampioen. derde wernog Mariano Martinez de vader van de man die onze Filip Meirhaeghe van het goud hield in Sydney2000.Op de foto, de hoofdrolspelers in een andere wedstrijd.In 1975, zoals bij zijn twee andere titels, slaagde hij erin om in zijn regenboog Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Amstel Gold race en Luik-Bastenaken-Luik te winnen. Een palmares zonder weerga, voor de GROOTSTE Belg aller tijden !!!.
1971.-MENDRISIO (Zwitserland) Op het laatste van de wedstrijd zoals het grote renners past scheidden Eddy MERCKX en de Italiaan Felice GIMONDI zich af. In een meesterlijke spurt krijgt Felice Gimondi geen schijn van een kans. Eddy is voor de tweede maal wereldkampioen.(zie fot hiernaast) In 1972 heeft Eddy een echt topjaar en wint in zijn regenboog :Milaan-San Remo; Luik-Bastenaken-Verviers; De Ronde van Lombardije; De Waalse Pijl. Van een show gesproken, nog nooit vertoond, de GROOTSTE aller tijden !!! Zonder twijfel.
1967.-HEERLEN (Nederland) Vroege ontsnapping in het W.K.: 4 renners scheiden zich af : Eddy MERCKX, thuisrijder Jan JANSSEN, de Spanjaard Ramon SAEZ, en de Italiaan Gianni MOTTA. In een beklijvende spurt klopt onze landgenoot Jan Janssen voor de titel. Het begin van een onvergetelijke loopbaan ! Het jaar daarop slaagt hij erin als wereldkampioen Parijs-Roubaix te winnen.
Op een van de zwaarste parcours, nl de befaamde Nurburring in Duitsland werd de Duitser Rudi ALTIG wereldkampioen op de weg.Waarschijnlijk met de hulp van een deel van de Franse nationale ploeg en in het bijzonder van Jacques Anquetil, Anquetil werd zelfs tweede. Evenmin als zijn voorgangers kon Altig geen klassieker winnen in zijn regenboogtrui.Op hetzelfde parcours werd later de "Kneet" wereldkampioen.
In 1965 werd de Engelsman Tom SIMPSON op de omloop van LASARTE in Spanje wereldkampioen op de weg bij de beroepsrenners. Tom was een zeer goed klassiek renner maar slaagde er ook niet in om in zijn regenboogtrui een grote koers te winnen. Een beetje later gebeurde dan het "fatale" , hij overleed op de Mont Ventoux tijdens de Ronde van Frankrijk. Doping werd als reden van zijn dood opgegeven, het begin van een nieuw tijdperk.
Op de omloop in Sallenches (Frankrijk) werd de Nederlander Jan JANSSEN wereldkampioen in 1964. Pikant détail : de laatst honderden meters werden er lijnen gekalkt, om te vermijden dat er nog een spurt zou komen zoals in Ronse het jaar voorheen. Onenigheid in de Belgische ploeg zorgde ervoor dat de kopmannen waaronder nog steeds Van Looy gerekend werd niet tot aan de laatste kilometer afgezet werden.Zoals zijn meeste voorgangers kon Jan Janssen zijn regenboog niet tonen aan het einde van een klassieker.
De meeste wielerliefhebbers zullen het zich herinneren alsof het gisteren gebeurde: de eindspurt van het WK 1963 in RONSE. De Belgische ploeg zou in blok(?) proberen een derde wereldtitel te versieren voor hun kopman Rik Van Looy, maar in het zicht van de meet werd er landverraad gepleegd door Gilbert Desmet I van Lichtervelde. Die zette de spurt van veel te ver in om Rik uit zijn hok te lokken en slaagde daar ook in want op enkele meters van de meet deed ook Benoni Beheyt dat en wierp zich in allerlaatste instantie nog voor Rik over de meet. Het volk was vlug weg uit Ronse en werd een fiasco voor de inrichters.Beheyt die een zeer degelijk renner was kon het jaar daarop wel winnen, maar geen klassieker afsluiten in winnende positie in zijn regenboog.
Voor de aanvang van het Wk is iedereen het eens, Rik Van Looy gaat voor een derde zege op zijn eigen trainingsparcours in SALO aan het wondermooie Gardameer. Niets is minder waar: Van Looy zegt dat hij zo goed was als de jaren voorheen, maar moet de zege aan de Poolse Fransman Jean STABLEWSKI later STABLINSKI laten.Jean liet het niet op hem steken en won het jaar daarna in zijn regenboog Parijs-Brussel.
Leipzig 1960, Sachsenring: In een formidabele spurt,op perfecte wijze aangetrokken door ploegmaat Pino Cerami, behaald Rik Van Looy zijn eerste wereldtitel. Het jaar daarna doet hij dit over op de omloop van Bremgarten in Bern (Zwitserland). In een eveneens magistrale spurt klopt hij de Italiaan Nino De Filipis en Raymond Poulidor.De kracht die hij in de laatste honderd meter op de pedalen zette was zo groot dat zijn achterwiel het begaf enkele meter na het overschrijden van de eindmeet.(zie foto aan de rechte kant van het blog en een beetje lager dan dit artikel. Wat de meeste van zijn voorgangers niet konden , kon Rik wel en won in 1962 zowel de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix(toen hij alleen aankwam) en Gent-Wevelgem.Een grootse prestatie !
Op het biljartvlakke parcours van Zandvoort(Nederland) werd in 1959 Andre DARRIGADE wereldkampioen op de weg, mede dankzij de nog steeds durende vete tussen de twee Rikken. André won klassiekers maar niet in het jaar 1960. Hij was meer een rittenkaper in de grote ronden.
REIMS.- Ik herinner mij nog goed de dag van het WK in Frankrijk. Het was ook de tijd van de grote tweestrijd Van Steenbergen -Van Looy, en zoals altijd; als 2 honden vechten voor een been loopt er een derde mee heen!En dad deed ook Ercole BALDINI in 1958. Hij zat in een ontsnapping met 4 man en liet hen ter plaatse. In 1959 kon hij het ook niet waarmaken om in zijn "arcoboleno" een klassieker te winnen.Op de foto ziet U Ercole in een wedstrijd in Noord-Afrika.
Frascati.- 28/08/1955 Stan OCKERS wordt wereldkampioen op de weg . Het was een van de langste wK's ooit 293 km. Het orgelpunt op een prachtige loopbaan. Stan won klassiekers in 55 maar juist voor het behalen van zijn titel. In 1956 kon hij zijn regenboog niet in winnende positie brengen in een grote koers. Op de foto is Stan vergezeld van Copi en Bobet.
Na gisteren in de GVA-trofee, heeft Sven NYS vandaag opnieuw toegeslagen in de Superprestigewedstrijd te Hoogstraten.Enkele ronden voor het einde koos Sven het hazenpad, en de rest kon achtervolgen. Erwin Vervecken kwam slechts de laatste ronde uit zijn schelp om tweede te worden. Bart Wellens met rugpijn kwam overigens niet in het stuk voor.Sven Van Thourenhout werd nog prachtig derde.
Om 15h00 start vanmiddag de Superprestigewedstrijd te Hoogstraten. Sven NYS nog altijd aan de leiding van dit klassement, zal proberen om de schade te beperken als hij vertrekt. Aangezien Bart Wellens zich gisteren kennelijk gespaard heeft (?), varwacht ik wel iets van hem. Rechtstreeks op TV te volgen.
Solingen.- De Fransman Louison BOBET wordt wereldkampioen op de weg in het Duitse Solingen. Bobet was niet alleen een klassiek renner, maar ook een uitstekend ronderenner, die driemaal naeen de Ronde van Frankrijk won. Niet te verwonderen dat hij met zijn regenboogtrui in 1955 de Ronde van Vlaanderen op zijn actief bracht.Op de foto ziet U Louison als overwinnaar van Milaan-San Remo in 1951, zijn ploegmaat Pierre Barbotin volgt als tweede. (Sport-Club 28/03/51).
De voorlaatste manche van de GVA-trofee werd vandaag in Lille verreden.Zeven renners reden aan de leiding toen Sven NYS het vier ronden voor het einde welletjes vond, en er alleen van door ging. Erwin Vervecken klopte Tom Van Noppen voor de tweede plaats. Een bleke Bart Wellens werd pas achtste. Sven NYS werd beschimpt van "plantrekker", door de supporters van Vervecken, is dit chauvinisme of getuigd dit eerder van een zeer laag IQ van de kempense toeschouwers.
Il "Campionissimo" Fausto COPPI , werd wereldkampioen op de weg in 1953 in het Zwitserse Lugano. Werd de beste renner ter wereld genoemd voor Eddy Merckx op de proppen kwam. Fausto won in zijn regenboogtrui de Ronde van Lombardije in 1954. Coppi was ook een zeer goed tijdrijder en werd ook wereldkampioen achtervoging. Op de foto ziet U hem aan de zijde van de andere Italiaanse kampioen Bartali.
Luxemburg 1952 : Heinz MULLER wordt wereldkampioen op de weg bij de beroepsrenners ! Heinz was een goed renner maar kon zoals vele van zijn voorgangers ook geen enkele klassieker winnen in zijn regenboogtrui.
De Zwitser Ferdi KÜBLER komt na Onze grote Rik: Ferdi werd wereldkampioen in 1951 op de omloop van Varèse.Het jaar daarna won hij knap Luik-Bastenaken-Luik en de Waalse Pijl wat toen nog het Ardeens weekend genoemd werd.
Vanaf zondag aanstaande kunnen we Parijs-Nice volgen op TV. Een deel van de profs rijden "de koers naar de zon" en een ander deel zal de Tirreno-Adriatico rijden in voorbereiding op de eerste klassieker van het jaar namelijk "de Primavera" ofte Milaan-San-Remo.Hoe onze Belgen het er vanaf brengen laten we U ten gepasten tijde weten. Krijgen we dit jaar terug een massaspurt, of komt er een renner of een klein groepje van achter de fontein ?
1982.-GOODWOOD (Engeland). Een spannend WK met op het einde een zeer sterke winnaar. De Italiaan Giuseppe SARONNI komt alleen over de streep. Saronni een sterk spurter, maar ook een goed tijdrijder had de punch om de anderen achter zich te laten.Foto: aankomst in solo te Goodwood.In het jaar 1982 behaalde hij kort na zijn zege op het wk ook de zege in de Ronde van Lombardije, en het jaar daarop zegevierde hij in Milaan-San-Remo: Klasse!!
In zeer koud weer werd vandaag Kuurnr-Brussel-Kuurne gereden.De twwee grootste en sterkste blokken beheersten de wedstrijd. Naar het einde toe toonden de renners vna Quick-Step zich iets sterker, en konden danook het laken naar zich trekken. Nick Nuyens kreeg vrijgeleide en zegevierde voor Leif Hoste en Tom Boonen.
Sallanches (Frankrijk).- Zoals in 1964 werd op het parcours van Sallanches het WK voor profs gereden. Na een slijtageslag blijvan de Fransman Bernard HINAULT en de Italiaan Gianbattista BARONCHELLI over. HINAULT gooit zijn metgezel los en wint afgescheiden. Zoals de allergrootsten, slaagt ook Hinault erin om in zijn "maillot arc-en-ciel" twee klassiekers te winnen namelijk Parijs-Roubaix en de Amstel Gold race.Dit getuigde van grote klasse !. Op de foto ziet U Hinault bij het overschrijden van de eindmeet in het WK 80.
Met de omloop "Het Volk" wordt het nieuwe wielerseizoen in België op gang geschoten. De wedstrijd werd bij zeer koud weer gereden, en kreeg een onverwachte maar niet onverdiende winnaar. Het waaltje Philippe GILBERT zette de grote favorieten een hak, en kwam afgescheiden aan voor Bert De WAELE. Tom Boonen kwam een beetje alleen te zitten en finishte nog dertiende. Met Kuurne-Brussel-Kuurne krijgen we morgen al een tweede wedstrijd, en ondergetekende gaat effe kijken in Denderwindeke hoe het peleton er anno 2006 eruitziet. Morgen breng ik hier verslag over uit.
Valkenburg 1979.- Op een zwaar parcours als Valkenburg werd de Nederlander Jan RAAS wereldkampioen op een onterechte wijze. Hij werd practisch 14 keer bovengeduwd op de voornaamste helling van het parcours.Hij moest normaal gezien uitgesloten geweest zijn !!! Een schande voor de wielersport. Onze enige landgenoot in de goede ontsnapping Daniël WILLEMS reed lek in de laatste kilometer.
1977.-San Christobal (Venezuela-Zuid-Amerika) De Italiaan Francesco MOSER wordt wereldkampioen voor de Duitser Dietrich THURAU.Was het afgesproken of niet maar Thurau deed niet wat hij moest doen: Moser reed lek en Thurau wachtte hem op enkele kilometers voor de einsdstreep. Franco Bitossi werd nog derde. Het jaar daarop liet MOSER zijn "arcoboleno" zien in Parijs-Roubaix en in de Ronde van Lombardije. Dit wijst er op dat Francesco bij de allergrootsten mag geteld worden. Moser was niet de écrack" in het rondewerk maar won toch de Giro en Parijs-Nice.Met een beetje geluk kon hij driemaal na een wereldkampioen zijn geworden. Het lukte slechts 1x en werd 2x tweede.
1981.-PRAAG Voor de tweede maal wordt Freddy Maertens wereldkampioen, na een comeback die niet voor de hand lag. In een spurt met een grote groep wurmt Freddy zich vooraan en klopt Saronni en Bernard Hinault op de streep. In 1982 kon hij ook geen enkele zege in een grote klassieker in zijn regenboogtrui behalen. Maertens was een zeer krachtig en stijlvol renner die een enorme krachtexplosie in de benen had, en zelfs grote ronden kon winnen zoals de ronde van Spanje.Hij was ook een fervent rittenkaper.
Onze landgenoot Freddy MAERTENS werd in zijn rijke loopbaan, tweemaal wereldkampioen op de weg. Een eerste maal deed hij dat op 24-jarige leeftijd in 1976 in Ostuni toen hij de plaatselijke favoriet Francesco MOSER geen schijn van een kans liet in de eindsprint. Het jaar daarop kon hij ook zijn regenboog niet laten schitteren in de klassiekers.
1975 Yvoir.- Een parcours geknipt naar de hand van Eddy MERCKX. Eddy kwam zeer vroeg ten val in de wedstrijd, en reed precies maar aan 80% van zijn kunnen. Rond halfkoers was hij in een ontsnapping met 4 man, maar die werd tenietgedaan. Uiteindelijk speelde de rivaliteit tussen Merckx en De Vlaeminck . De derde man Hennie KUIPER ging lopen met het been.De Vlaeminck werd nog tweede. In 1976 kon ook Hennie Kuiper geen klassieker winnen in zijn regenboog.
Barcelona 1973.- Prachtige zonnige warme dag in Barcelona. Eddy MERCKX tracht al vroeg de koers naar zijn hand te zetten met een ontsnapping, maar Freddy MAERTENS laat niet begaan en vervoegt de leiders die het in de spurt uitmaken: Gimondi wordt onverwacht winnaar op een dag dat normaal gezien een Belg op het podium moest staan. Dat GIMONDI uit het goede hout bleek gesneden te zijn, bewees hij in 1974, toen hij in de regenboog de "primavera" Milaan-San Remo op zijn conto kon brengen.
1972.-GAP(Frankrijk) Marino Basso wordt wereldkampioen na een bloedstollende spurt en achtervolging op de ontsnapte Franco Bitossi. Guimard wordt nog derde en Eddy Merckx valt net buiten de prijzen en wordt vierde. In 1973 ook geen klassieke zege in de "arcoboleno" voor Marino Basso.
1970 LEICESTER.- Een Belgische trui kwam als eerste uit de zeer brede bocht van het WK-circuit van Leicester, het was Jempi MONSERE die zich had losgewerkt en solo wereldkampioen werd voor de man die hem het jaar ervoor klopte bij de amateurs.Leif Mortensen werd tweede en Gimondi derde. Door een stom accident(Nu zou dat niet meer mogelijk zijn) kwam jempi om het leven in de profkoers van Retie, enkele dagen voor Milaan-San Remo. Het was Eddy MERCKX die de bloemen van SAn Remo op Jempi's graf mocht leggen.Van klassiekers winnen kon uiteraard geen sprake meer zijn. Jempi had in 69 wel de Ronde van Lombardije gewonnen.
1969.- ZOLDER (België) EEn zeer warme dag, en een onverwacht wereldkampioen ! Onze landgenoot Julien STEVENS en de Nederlander Harm OTTENBROS mochten op het einde van de rit spurten voor de overwinning, en de Nederlander haalde het nipt voor Julien STEVENS.In 1970 werd er geen koers met naam gewonnen door Harm.
Op het circuit van IMOLA (Italië) werd Vittorio ADORNI in 1968 wereldkampioen op de weg. In een vroege ontsnapping met Rik Van Looy liepen ze vele minuten uit maar Rik die een dagje ouder werd, kon Adorni niet volgen en zo was de kans verkeken.In 1969 kon Adorni evenmin als zovele anderen geen grote "vis" vangen.
1964.-SALLANCHES (Frankrijk) wereldkampioenschap bij de amateurs. Op het einde van de wedstrijd ontsnapt de jonge Belg Eddy Merckx en wordt zoals onze landgenoot Jan AERTS wereldkampioen bij de amateurs. Een beetje later steekt Willy PLANCKAERT de handen omhoog in de veronderstelling dat hij de wedstrijd wint . Niets is minder waar!!!Op de foto het podium met Eddy MERCKX, Willy PLANCKAERT en de Zweed Gösta PETTERSON.
1974.-MONTREAL (Canada) Op het loodzware circuit van de "Mont Royal" in MONTREAL rijdt Herman Van Springel zich te pletter achter de ontsnapte Fransman Bernard THEVENET. De verbauwereerde Fransman wordt ingelopen en Eddy kan ontsnappen met de Fransman Raymond POULIDOR die hij op het einde geen schijn van een kans laat. Eddy is voor de derde keer wereldkampioen. derde wernog Mariano Martinez de vader van de man die onze Filip Meirhaeghe van het goud hield in Sydney2000.Op de foto, de hoofdrolspelers in een andere wedstrijd.In 1975, zoals bij zijn twee andere titels, slaagde hij erin om in zijn regenboog Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Amstel Gold race en Luik-Bastenaken-Luik te winnen. Een palmares zonder weerga, voor de GROOTSTE Belg aller tijden !!!.
1971.-MENDRISIO (Zwitserland) Op het laatste van de wedstrijd zoals het grote renners past scheidden Eddy MERCKX en de Italiaan Felice GIMONDI zich af. In een meesterlijke spurt krijgt Felice Gimondi geen schijn van een kans. Eddy is voor de tweede maal wereldkampioen.(zie fot hiernaast) In 1972 heeft Eddy een echt topjaar en wint in zijn regenboog :Milaan-San Remo; Luik-Bastenaken-Verviers; De Ronde van Lombardije; De Waalse Pijl. Van een show gesproken, nog nooit vertoond, de GROOTSTE aller tijden !!! Zonder twijfel.
1967.-HEERLEN (Nederland) Vroege ontsnapping in het W.K.: 4 renners scheiden zich af : Eddy MERCKX, thuisrijder Jan JANSSEN, de Spanjaard Ramon SAEZ, en de Italiaan Gianni MOTTA. In een beklijvende spurt klopt onze landgenoot Jan Janssen voor de titel. Het begin van een onvergetelijke loopbaan ! Het jaar daarop slaagt hij erin als wereldkampioen Parijs-Roubaix te winnen.
Op een van de zwaarste parcours, nl de befaamde Nurburring in Duitsland werd de Duitser Rudi ALTIG wereldkampioen op de weg.Waarschijnlijk met de hulp van een deel van de Franse nationale ploeg en in het bijzonder van Jacques Anquetil, Anquetil werd zelfs tweede. Evenmin als zijn voorgangers kon Altig geen klassieker winnen in zijn regenboogtrui.Op hetzelfde parcours werd later de "Kneet" wereldkampioen.
In 1965 werd de Engelsman Tom SIMPSON op de omloop van LASARTE in Spanje wereldkampioen op de weg bij de beroepsrenners. Tom was een zeer goed klassiek renner maar slaagde er ook niet in om in zijn regenboogtrui een grote koers te winnen. Een beetje later gebeurde dan het "fatale" , hij overleed op de Mont Ventoux tijdens de Ronde van Frankrijk. Doping werd als reden van zijn dood opgegeven, het begin van een nieuw tijdperk.
Op de omloop in Sallenches (Frankrijk) werd de Nederlander Jan JANSSEN wereldkampioen in 1964. Pikant détail : de laatst honderden meters werden er lijnen gekalkt, om te vermijden dat er nog een spurt zou komen zoals in Ronse het jaar voorheen. Onenigheid in de Belgische ploeg zorgde ervoor dat de kopmannen waaronder nog steeds Van Looy gerekend werd niet tot aan de laatste kilometer afgezet werden.Zoals zijn meeste voorgangers kon Jan Janssen zijn regenboog niet tonen aan het einde van een klassieker.
De meeste wielerliefhebbers zullen het zich herinneren alsof het gisteren gebeurde: de eindspurt van het WK 1963 in RONSE. De Belgische ploeg zou in blok(?) proberen een derde wereldtitel te versieren voor hun kopman Rik Van Looy, maar in het zicht van de meet werd er landverraad gepleegd door Gilbert Desmet I van Lichtervelde. Die zette de spurt van veel te ver in om Rik uit zijn hok te lokken en slaagde daar ook in want op enkele meters van de meet deed ook Benoni Beheyt dat en wierp zich in allerlaatste instantie nog voor Rik over de meet. Het volk was vlug weg uit Ronse en werd een fiasco voor de inrichters.Beheyt die een zeer degelijk renner was kon het jaar daarop wel winnen, maar geen klassieker afsluiten in winnende positie in zijn regenboog.
Voor de aanvang van het Wk is iedereen het eens, Rik Van Looy gaat voor een derde zege op zijn eigen trainingsparcours in SALO aan het wondermooie Gardameer. Niets is minder waar: Van Looy zegt dat hij zo goed was als de jaren voorheen, maar moet de zege aan de Poolse Fransman Jean STABLEWSKI later STABLINSKI laten.Jean liet het niet op hem steken en won het jaar daarna in zijn regenboog Parijs-Brussel.
Leipzig 1960, Sachsenring: In een formidabele spurt,op perfecte wijze aangetrokken door ploegmaat Pino Cerami, behaald Rik Van Looy zijn eerste wereldtitel. Het jaar daarna doet hij dit over op de omloop van Bremgarten in Bern (Zwitserland). In een eveneens magistrale spurt klopt hij de Italiaan Nino De Filipis en Raymond Poulidor.De kracht die hij in de laatste honderd meter op de pedalen zette was zo groot dat zijn achterwiel het begaf enkele meter na het overschrijden van de eindmeet.(zie foto aan de rechte kant van het blog en een beetje lager dan dit artikel. 
Op het biljartvlakke parcours van Zandvoort(Nederland) werd in 1959 Andre DARRIGADE wereldkampioen op de weg, mede dankzij de nog steeds durende vete tussen de twee Rikken. André won klassiekers maar niet in het jaar 1960. Hij was meer een rittenkaper in de grote ronden.
REIMS.- Ik herinner mij nog goed de dag van het WK in Frankrijk. Het was ook de tijd van de grote tweestrijd Van Steenbergen -Van Looy, en zoals altijd; als 2 honden vechten voor een been loopt er een derde mee heen!En dad deed ook Ercole BALDINI in 1958. Hij zat in een ontsnapping met 4 man en liet hen ter plaatse. In 1959 kon hij het ook niet waarmaken om in zijn "arcoboleno" een klassieker te winnen.Op de foto ziet U Ercole in een wedstrijd in Noord-Afrika.
Frascati.- 28/08/1955 Stan OCKERS wordt wereldkampioen op de weg . Het was een van de langste wK's ooit 293 km. Het orgelpunt op een prachtige loopbaan. Stan won klassiekers in 55 maar juist voor het behalen van zijn titel. In 1956 kon hij zijn regenboog niet in winnende positie brengen in een grote koers. Op de foto is Stan vergezeld van Copi en Bobet.
Na gisteren in de GVA-trofee, heeft Sven NYS vandaag opnieuw toegeslagen in de Superprestigewedstrijd te Hoogstraten.Enkele ronden voor het einde koos Sven het hazenpad, en de rest kon achtervolgen. Erwin Vervecken kwam slechts de laatste ronde uit zijn schelp om tweede te worden. Bart Wellens met rugpijn kwam overigens niet in het stuk voor.Sven Van Thourenhout werd nog prachtig derde.
Om 15h00 start vanmiddag de Superprestigewedstrijd te Hoogstraten. Sven NYS nog altijd aan de leiding van dit klassement, zal proberen om de schade te beperken als hij vertrekt. Aangezien Bart Wellens zich gisteren kennelijk gespaard heeft (?), varwacht ik wel iets van hem. Rechtstreeks op TV te volgen.
Solingen.- De Fransman Louison BOBET wordt wereldkampioen op de weg in het Duitse Solingen. Bobet was niet alleen een klassiek renner, maar ook een uitstekend ronderenner, die driemaal naeen de Ronde van Frankrijk won. Niet te verwonderen dat hij met zijn regenboogtrui in 1955 de Ronde van Vlaanderen op zijn actief bracht.Op de foto ziet U Louison als overwinnaar van Milaan-San Remo in 1951, zijn ploegmaat Pierre Barbotin volgt als tweede. (Sport-Club 28/03/51).
De voorlaatste manche van de GVA-trofee werd vandaag in Lille verreden.Zeven renners reden aan de leiding toen Sven NYS het vier ronden voor het einde welletjes vond, en er alleen van door ging. Erwin Vervecken klopte Tom Van Noppen voor de tweede plaats. Een bleke Bart Wellens werd pas achtste. Sven NYS werd beschimpt van "plantrekker", door de supporters van Vervecken, is dit chauvinisme of getuigd dit eerder van een zeer laag IQ van de kempense toeschouwers.
Il "Campionissimo" Fausto COPPI , werd wereldkampioen op de weg in 1953 in het Zwitserse Lugano. Werd de beste renner ter wereld genoemd voor Eddy Merckx op de proppen kwam. Fausto won in zijn regenboogtrui de Ronde van Lombardije in 1954. Coppi was ook een zeer goed tijdrijder en werd ook wereldkampioen achtervoging. Op de foto ziet U hem aan de zijde van de andere Italiaanse kampioen Bartali.
Luxemburg 1952 : Heinz MULLER wordt wereldkampioen op de weg bij de beroepsrenners ! Heinz was een goed renner maar kon zoals vele van zijn voorgangers ook geen enkele klassieker winnen in zijn regenboogtrui.
De Zwitser Ferdi KÜBLER komt na Onze grote Rik: Ferdi werd wereldkampioen in 1951 op de omloop van Varèse.Het jaar daarna won hij knap Luik-Bastenaken-Luik en de Waalse Pijl wat toen nog het Ardeens weekend genoemd werd.
