Ik ben paul, en gebruik soms ook wel de schuilnaam de prater.
Ik ben een man en woon in ninove (België) en mijn beroep is uitstapregeling MVG.
Ik ben geboren op 29/07/1946 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sport-muziek beluisteren- planten-tuinieren-kaligrafie-tekenen.
André NOYELLE - Olympisch kampioen op de weg 1952- HELSINKI.
Patrick SERCU - Olympisch kampioen 1km 1964 -TOKYO.
Pascale RICHARD- Olympisch kampioen op de weg 1996- ATLANTA.
Paolo BETTINI - Olympisch kampioen op de weg Athene 2004.
SPORTS FACTORY - Wielrennen-Actueel sportgebeuren
Wielergeschiedenis-Hedendaags wielrennen en veldrijden Klassiekers-Grote Ronden-Kampioenschappen.
20-02-2006
Klassiekers winnen in de regenboogtrui (35)
1975 Yvoir.- Een parcours geknipt naar de hand van Eddy MERCKX. Eddy kwam zeer vroeg ten val in de wedstrijd, en reed precies maar aan 80% van zijn kunnen. Rond halfkoers was hij in een ontsnapping met 4 man, maar die werd tenietgedaan. Uiteindelijk speelde de rivaliteit tussen Merckx en De Vlaeminck . De derde man Hennie KUIPER ging lopen met het been.De Vlaeminck werd nog tweede. In 1976 kon ook Hennie Kuiper geen klassieker winnen in zijn regenboog.
Barcelona 1973.- Prachtige zonnige warme dag in Barcelona. Eddy MERCKX tracht al vroeg de koers naar zijn hand te zetten met een ontsnapping, maar Freddy MAERTENS laat niet begaan en vervoegt de leiders die het in de spurt uitmaken: Gimondi wordt onverwacht winnaar op een dag dat normaal gezien een Belg op het podium moest staan. Dat GIMONDI uit het goede hout bleek gesneden te zijn, bewees hij in 1974, toen hij in de regenboog de "primavera" Milaan-San Remo op zijn conto kon brengen.
1972.-GAP(Frankrijk) Marino Basso wordt wereldkampioen na een bloedstollende spurt en achtervolging op de ontsnapte Franco Bitossi. Guimard wordt nog derde en Eddy Merckx valt net buiten de prijzen en wordt vierde. In 1973 ook geen klassieke zege in de "arcoboleno" voor Marino Basso.
1970 LEICESTER.- Een Belgische trui kwam als eerste uit de zeer brede bocht van het WK-circuit van Leicester, het was Jempi MONSERE die zich had losgewerkt en solo wereldkampioen werd voor de man die hem het jaar ervoor klopte bij de amateurs.Leif Mortensen werd tweede en Gimondi derde. Door een stom accident(Nu zou dat niet meer mogelijk zijn) kwam jempi om het leven in de profkoers van Retie, enkele dagen voor Milaan-San Remo. Het was Eddy MERCKX die de bloemen van SAn Remo op Jempi's graf mocht leggen.Van klassiekers winnen kon uiteraard geen sprake meer zijn. Jempi had in 69 wel de Ronde van Lombardije gewonnen.
1969.- ZOLDER (België) EEn zeer warme dag, en een onverwacht wereldkampioen ! Onze landgenoot Julien STEVENS en de Nederlander Harm OTTENBROS mochten op het einde van de rit spurten voor de overwinning, en de Nederlander haalde het nipt voor Julien STEVENS.In 1970 werd er geen koers met naam gewonnen door Harm.
Op het circuit van IMOLA (Italië) werd Vittorio ADORNI in 1968 wereldkampioen op de weg. In een vroege ontsnapping met Rik Van Looy liepen ze vele minuten uit maar Rik die een dagje ouder werd, kon Adorni niet volgen en zo was de kans verkeken.In 1969 kon Adorni evenmin als zovele anderen geen grote "vis" vangen.
1964.-SALLANCHES (Frankrijk) wereldkampioenschap bij de amateurs. Op het einde van de wedstrijd ontsnapt de jonge Belg Eddy Merckx en wordt zoals onze landgenoot Jan AERTS wereldkampioen bij de amateurs. Een beetje later steekt Willy PLANCKAERT de handen omhoog in de veronderstelling dat hij de wedstrijd wint . Niets is minder waar!!!Op de foto het podium met Eddy MERCKX, Willy PLANCKAERT en de Zweed Gösta PETTERSON.
1974.-MONTREAL (Canada) Op het loodzware circuit van de "Mont Royal" in MONTREAL rijdt Herman Van Springel zich te pletter achter de ontsnapte Fransman Bernard THEVENET. De verbauwereerde Fransman wordt ingelopen en Eddy kan ontsnappen met de Fransman Raymond POULIDOR die hij op het einde geen schijn van een kans laat. Eddy is voor de derde keer wereldkampioen. derde wernog Mariano Martinez de vader van de man die onze Filip Meirhaeghe van het goud hield in Sydney2000.Op de foto, de hoofdrolspelers in een andere wedstrijd.In 1975, zoals bij zijn twee andere titels, slaagde hij erin om in zijn regenboog Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Amstel Gold race en Luik-Bastenaken-Luik te winnen. Een palmares zonder weerga, voor de GROOTSTE Belg aller tijden !!!.
1971.-MENDRISIO (Zwitserland) Op het laatste van de wedstrijd zoals het grote renners past scheidden Eddy MERCKX en de Italiaan Felice GIMONDI zich af. In een meesterlijke spurt krijgt Felice Gimondi geen schijn van een kans. Eddy is voor de tweede maal wereldkampioen.(zie fot hiernaast) In 1972 heeft Eddy een echt topjaar en wint in zijn regenboog :Milaan-San Remo; Luik-Bastenaken-Verviers; De Ronde van Lombardije; De Waalse Pijl. Van een show gesproken, nog nooit vertoond, de GROOTSTE aller tijden !!! Zonder twijfel.
1967.-HEERLEN (Nederland) Vroege ontsnapping in het W.K.: 4 renners scheiden zich af : Eddy MERCKX, thuisrijder Jan JANSSEN, de Spanjaard Ramon SAEZ, en de Italiaan Gianni MOTTA. In een beklijvende spurt klopt onze landgenoot Jan Janssen voor de titel. Het begin van een onvergetelijke loopbaan ! Het jaar daarop slaagt hij erin als wereldkampioen Parijs-Roubaix te winnen.
Op een van de zwaarste parcours, nl de befaamde Nurburring in Duitsland werd de Duitser Rudi ALTIG wereldkampioen op de weg.Waarschijnlijk met de hulp van een deel van de Franse nationale ploeg en in het bijzonder van Jacques Anquetil, Anquetil werd zelfs tweede. Evenmin als zijn voorgangers kon Altig geen klassieker winnen in zijn regenboogtrui.Op hetzelfde parcours werd later de "Kneet" wereldkampioen.
In 1965 werd de Engelsman Tom SIMPSON op de omloop van LASARTE in Spanje wereldkampioen op de weg bij de beroepsrenners. Tom was een zeer goed klassiek renner maar slaagde er ook niet in om in zijn regenboogtrui een grote koers te winnen. Een beetje later gebeurde dan het "fatale" , hij overleed op de Mont Ventoux tijdens de Ronde van Frankrijk. Doping werd als reden van zijn dood opgegeven, het begin van een nieuw tijdperk.
Op de omloop in Sallenches (Frankrijk) werd de Nederlander Jan JANSSEN wereldkampioen in 1964. Pikant détail : de laatst honderden meters werden er lijnen gekalkt, om te vermijden dat er nog een spurt zou komen zoals in Ronse het jaar voorheen. Onenigheid in de Belgische ploeg zorgde ervoor dat de kopmannen waaronder nog steeds Van Looy gerekend werd niet tot aan de laatste kilometer afgezet werden.Zoals zijn meeste voorgangers kon Jan Janssen zijn regenboog niet tonen aan het einde van een klassieker.
De meeste wielerliefhebbers zullen het zich herinneren alsof het gisteren gebeurde: de eindspurt van het WK 1963 in RONSE. De Belgische ploeg zou in blok(?) proberen een derde wereldtitel te versieren voor hun kopman Rik Van Looy, maar in het zicht van de meet werd er landverraad gepleegd door Gilbert Desmet I van Lichtervelde. Die zette de spurt van veel te ver in om Rik uit zijn hok te lokken en slaagde daar ook in want op enkele meters van de meet deed ook Benoni Beheyt dat en wierp zich in allerlaatste instantie nog voor Rik over de meet. Het volk was vlug weg uit Ronse en werd een fiasco voor de inrichters.Beheyt die een zeer degelijk renner was kon het jaar daarop wel winnen, maar geen klassieker afsluiten in winnende positie in zijn regenboog.
Voor de aanvang van het Wk is iedereen het eens, Rik Van Looy gaat voor een derde zege op zijn eigen trainingsparcours in SALO aan het wondermooie Gardameer. Niets is minder waar: Van Looy zegt dat hij zo goed was als de jaren voorheen, maar moet de zege aan de Poolse Fransman Jean STABLEWSKI later STABLINSKI laten.Jean liet het niet op hem steken en won het jaar daarna in zijn regenboog Parijs-Brussel.
Leipzig 1960, Sachsenring: In een formidabele spurt,op perfecte wijze aangetrokken door ploegmaat Pino Cerami, behaald Rik Van Looy zijn eerste wereldtitel. Het jaar daarna doet hij dit over op de omloop van Bremgarten in Bern (Zwitserland). In een eveneens magistrale spurt klopt hij de Italiaan Nino De Filipis en Raymond Poulidor.De kracht die hij in de laatste honderd meter op de pedalen zette was zo groot dat zijn achterwiel het begaf enkele meter na het overschrijden van de eindmeet.(zie foto aan de rechte kant van het blog en een beetje lager dan dit artikel. Wat de meeste van zijn voorgangers niet konden , kon Rik wel en won in 1962 zowel de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix(toen hij alleen aankwam) en Gent-Wevelgem.Een grootse prestatie !
Op het biljartvlakke parcours van Zandvoort(Nederland) werd in 1959 Andre DARRIGADE wereldkampioen op de weg, mede dankzij de nog steeds durende vete tussen de twee Rikken. André won klassiekers maar niet in het jaar 1960. Hij was meer een rittenkaper in de grote ronden.
REIMS.- Ik herinner mij nog goed de dag van het WK in Frankrijk. Het was ook de tijd van de grote tweestrijd Van Steenbergen -Van Looy, en zoals altijd; als 2 honden vechten voor een been loopt er een derde mee heen!En dad deed ook Ercole BALDINI in 1958. Hij zat in een ontsnapping met 4 man en liet hen ter plaatse. In 1959 kon hij het ook niet waarmaken om in zijn "arcoboleno" een klassieker te winnen.Op de foto ziet U Ercole in een wedstrijd in Noord-Afrika.
Frascati.- 28/08/1955 Stan OCKERS wordt wereldkampioen op de weg . Het was een van de langste wK's ooit 293 km. Het orgelpunt op een prachtige loopbaan. Stan won klassiekers in 55 maar juist voor het behalen van zijn titel. In 1956 kon hij zijn regenboog niet in winnende positie brengen in een grote koers. Op de foto is Stan vergezeld van Copi en Bobet.
Na gisteren in de GVA-trofee, heeft Sven NYS vandaag opnieuw toegeslagen in de Superprestigewedstrijd te Hoogstraten.Enkele ronden voor het einde koos Sven het hazenpad, en de rest kon achtervolgen. Erwin Vervecken kwam slechts de laatste ronde uit zijn schelp om tweede te worden. Bart Wellens met rugpijn kwam overigens niet in het stuk voor.Sven Van Thourenhout werd nog prachtig derde.
1975 Yvoir.- Een parcours geknipt naar de hand van Eddy MERCKX. Eddy kwam zeer vroeg ten val in de wedstrijd, en reed precies maar aan 80% van zijn kunnen. Rond halfkoers was hij in een ontsnapping met 4 man, maar die werd tenietgedaan. Uiteindelijk speelde de rivaliteit tussen Merckx en De Vlaeminck . De derde man Hennie KUIPER ging lopen met het been.De Vlaeminck werd nog tweede. In 1976 kon ook Hennie Kuiper geen klassieker winnen in zijn regenboog.
Barcelona 1973.- Prachtige zonnige warme dag in Barcelona. Eddy MERCKX tracht al vroeg de koers naar zijn hand te zetten met een ontsnapping, maar Freddy MAERTENS laat niet begaan en vervoegt de leiders die het in de spurt uitmaken: Gimondi wordt onverwacht winnaar op een dag dat normaal gezien een Belg op het podium moest staan. Dat GIMONDI uit het goede hout bleek gesneden te zijn, bewees hij in 1974, toen hij in de regenboog de "primavera" Milaan-San Remo op zijn conto kon brengen.
1972.-GAP(Frankrijk) Marino Basso wordt wereldkampioen na een bloedstollende spurt en achtervolging op de ontsnapte Franco Bitossi. Guimard wordt nog derde en Eddy Merckx valt net buiten de prijzen en wordt vierde. In 1973 ook geen klassieke zege in de "arcoboleno" voor Marino Basso.
1970 LEICESTER.- Een Belgische trui kwam als eerste uit de zeer brede bocht van het WK-circuit van Leicester, het was Jempi MONSERE die zich had losgewerkt en solo wereldkampioen werd voor de man die hem het jaar ervoor klopte bij de amateurs.Leif Mortensen werd tweede en Gimondi derde. Door een stom accident(Nu zou dat niet meer mogelijk zijn) kwam jempi om het leven in de profkoers van Retie, enkele dagen voor Milaan-San Remo. Het was Eddy MERCKX die de bloemen van SAn Remo op Jempi's graf mocht leggen.Van klassiekers winnen kon uiteraard geen sprake meer zijn. Jempi had in 69 wel de Ronde van Lombardije gewonnen.
1969.- ZOLDER (België) EEn zeer warme dag, en een onverwacht wereldkampioen ! Onze landgenoot Julien STEVENS en de Nederlander Harm OTTENBROS mochten op het einde van de rit spurten voor de overwinning, en de Nederlander haalde het nipt voor Julien STEVENS.In 1970 werd er geen koers met naam gewonnen door Harm.
Op het circuit van IMOLA (Italië) werd Vittorio ADORNI in 1968 wereldkampioen op de weg. In een vroege ontsnapping met Rik Van Looy liepen ze vele minuten uit maar Rik die een dagje ouder werd, kon Adorni niet volgen en zo was de kans verkeken.In 1969 kon Adorni evenmin als zovele anderen geen grote "vis" vangen.
1964.-SALLANCHES (Frankrijk) wereldkampioenschap bij de amateurs. Op het einde van de wedstrijd ontsnapt de jonge Belg Eddy Merckx en wordt zoals onze landgenoot Jan AERTS wereldkampioen bij de amateurs. Een beetje later steekt Willy PLANCKAERT de handen omhoog in de veronderstelling dat hij de wedstrijd wint . Niets is minder waar!!!Op de foto het podium met Eddy MERCKX, Willy PLANCKAERT en de Zweed Gösta PETTERSON.
1974.-MONTREAL (Canada) Op het loodzware circuit van de "Mont Royal" in MONTREAL rijdt Herman Van Springel zich te pletter achter de ontsnapte Fransman Bernard THEVENET. De verbauwereerde Fransman wordt ingelopen en Eddy kan ontsnappen met de Fransman Raymond POULIDOR die hij op het einde geen schijn van een kans laat. Eddy is voor de derde keer wereldkampioen. derde wernog Mariano Martinez de vader van de man die onze Filip Meirhaeghe van het goud hield in Sydney2000.Op de foto, de hoofdrolspelers in een andere wedstrijd.In 1975, zoals bij zijn twee andere titels, slaagde hij erin om in zijn regenboog Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Amstel Gold race en Luik-Bastenaken-Luik te winnen. Een palmares zonder weerga, voor de GROOTSTE Belg aller tijden !!!.
1971.-MENDRISIO (Zwitserland) Op het laatste van de wedstrijd zoals het grote renners past scheidden Eddy MERCKX en de Italiaan Felice GIMONDI zich af. In een meesterlijke spurt krijgt Felice Gimondi geen schijn van een kans. Eddy is voor de tweede maal wereldkampioen.(zie fot hiernaast) In 1972 heeft Eddy een echt topjaar en wint in zijn regenboog :Milaan-San Remo; Luik-Bastenaken-Verviers; De Ronde van Lombardije; De Waalse Pijl. Van een show gesproken, nog nooit vertoond, de GROOTSTE aller tijden !!! Zonder twijfel.
1967.-HEERLEN (Nederland) Vroege ontsnapping in het W.K.: 4 renners scheiden zich af : Eddy MERCKX, thuisrijder Jan JANSSEN, de Spanjaard Ramon SAEZ, en de Italiaan Gianni MOTTA. In een beklijvende spurt klopt onze landgenoot Jan Janssen voor de titel. Het begin van een onvergetelijke loopbaan ! Het jaar daarop slaagt hij erin als wereldkampioen Parijs-Roubaix te winnen.
Op een van de zwaarste parcours, nl de befaamde Nurburring in Duitsland werd de Duitser Rudi ALTIG wereldkampioen op de weg.Waarschijnlijk met de hulp van een deel van de Franse nationale ploeg en in het bijzonder van Jacques Anquetil, Anquetil werd zelfs tweede. Evenmin als zijn voorgangers kon Altig geen klassieker winnen in zijn regenboogtrui.Op hetzelfde parcours werd later de "Kneet" wereldkampioen.
In 1965 werd de Engelsman Tom SIMPSON op de omloop van LASARTE in Spanje wereldkampioen op de weg bij de beroepsrenners. Tom was een zeer goed klassiek renner maar slaagde er ook niet in om in zijn regenboogtrui een grote koers te winnen. Een beetje later gebeurde dan het "fatale" , hij overleed op de Mont Ventoux tijdens de Ronde van Frankrijk. Doping werd als reden van zijn dood opgegeven, het begin van een nieuw tijdperk.
Op de omloop in Sallenches (Frankrijk) werd de Nederlander Jan JANSSEN wereldkampioen in 1964. Pikant détail : de laatst honderden meters werden er lijnen gekalkt, om te vermijden dat er nog een spurt zou komen zoals in Ronse het jaar voorheen. Onenigheid in de Belgische ploeg zorgde ervoor dat de kopmannen waaronder nog steeds Van Looy gerekend werd niet tot aan de laatste kilometer afgezet werden.Zoals zijn meeste voorgangers kon Jan Janssen zijn regenboog niet tonen aan het einde van een klassieker.
De meeste wielerliefhebbers zullen het zich herinneren alsof het gisteren gebeurde: de eindspurt van het WK 1963 in RONSE. De Belgische ploeg zou in blok(?) proberen een derde wereldtitel te versieren voor hun kopman Rik Van Looy, maar in het zicht van de meet werd er landverraad gepleegd door Gilbert Desmet I van Lichtervelde. Die zette de spurt van veel te ver in om Rik uit zijn hok te lokken en slaagde daar ook in want op enkele meters van de meet deed ook Benoni Beheyt dat en wierp zich in allerlaatste instantie nog voor Rik over de meet. Het volk was vlug weg uit Ronse en werd een fiasco voor de inrichters.Beheyt die een zeer degelijk renner was kon het jaar daarop wel winnen, maar geen klassieker afsluiten in winnende positie in zijn regenboog.
Voor de aanvang van het Wk is iedereen het eens, Rik Van Looy gaat voor een derde zege op zijn eigen trainingsparcours in SALO aan het wondermooie Gardameer. Niets is minder waar: Van Looy zegt dat hij zo goed was als de jaren voorheen, maar moet de zege aan de Poolse Fransman Jean STABLEWSKI later STABLINSKI laten.Jean liet het niet op hem steken en won het jaar daarna in zijn regenboog Parijs-Brussel.
Leipzig 1960, Sachsenring: In een formidabele spurt,op perfecte wijze aangetrokken door ploegmaat Pino Cerami, behaald Rik Van Looy zijn eerste wereldtitel. Het jaar daarna doet hij dit over op de omloop van Bremgarten in Bern (Zwitserland). In een eveneens magistrale spurt klopt hij de Italiaan Nino De Filipis en Raymond Poulidor.De kracht die hij in de laatste honderd meter op de pedalen zette was zo groot dat zijn achterwiel het begaf enkele meter na het overschrijden van de eindmeet.(zie foto aan de rechte kant van het blog en een beetje lager dan dit artikel. 
Op het biljartvlakke parcours van Zandvoort(Nederland) werd in 1959 Andre DARRIGADE wereldkampioen op de weg, mede dankzij de nog steeds durende vete tussen de twee Rikken. André won klassiekers maar niet in het jaar 1960. Hij was meer een rittenkaper in de grote ronden.
REIMS.- Ik herinner mij nog goed de dag van het WK in Frankrijk. Het was ook de tijd van de grote tweestrijd Van Steenbergen -Van Looy, en zoals altijd; als 2 honden vechten voor een been loopt er een derde mee heen!En dad deed ook Ercole BALDINI in 1958. Hij zat in een ontsnapping met 4 man en liet hen ter plaatse. In 1959 kon hij het ook niet waarmaken om in zijn "arcoboleno" een klassieker te winnen.Op de foto ziet U Ercole in een wedstrijd in Noord-Afrika.
Frascati.- 28/08/1955 Stan OCKERS wordt wereldkampioen op de weg . Het was een van de langste wK's ooit 293 km. Het orgelpunt op een prachtige loopbaan. Stan won klassiekers in 55 maar juist voor het behalen van zijn titel. In 1956 kon hij zijn regenboog niet in winnende positie brengen in een grote koers. Op de foto is Stan vergezeld van Copi en Bobet.
Na gisteren in de GVA-trofee, heeft Sven NYS vandaag opnieuw toegeslagen in de Superprestigewedstrijd te Hoogstraten.Enkele ronden voor het einde koos Sven het hazenpad, en de rest kon achtervolgen. Erwin Vervecken kwam slechts de laatste ronde uit zijn schelp om tweede te worden. Bart Wellens met rugpijn kwam overigens niet in het stuk voor.Sven Van Thourenhout werd nog prachtig derde.
