Ik ben paul, en gebruik soms ook wel de schuilnaam de prater.
Ik ben een man en woon in ninove (België) en mijn beroep is uitstapregeling MVG.
Ik ben geboren op 29/07/1946 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sport-muziek beluisteren- planten-tuinieren-kaligrafie-tekenen.
André NOYELLE - Olympisch kampioen op de weg 1952- HELSINKI.
Patrick SERCU - Olympisch kampioen 1km 1964 -TOKYO.
Pascale RICHARD- Olympisch kampioen op de weg 1996- ATLANTA.
Paolo BETTINI - Olympisch kampioen op de weg Athene 2004.
SPORTS FACTORY - Wielrennen-Actueel sportgebeuren
Wielergeschiedenis-Hedendaags wielrennen en veldrijden Klassiekers-Grote Ronden-Kampioenschappen.
13-02-2006
Klassiekers winnen in de regenboogtrui (26)
Op een van de zwaarste parcours, nl de befaamde Nurburring in Duitsland werd de Duitser Rudi ALTIG wereldkampioen op de weg.Waarschijnlijk met de hulp van een deel van de Franse nationale ploeg en in het bijzonder van Jacques Anquetil, Anquetil werd zelfs tweede. Evenmin als zijn voorgangers kon Altig geen klassieker winnen in zijn regenboogtrui.Op hetzelfde parcours werd later de "Kneet" wereldkampioen.
In 1965 werd de Engelsman Tom SIMPSON op de omloop van LASARTE in Spanje wereldkampioen op de weg bij de beroepsrenners. Tom was een zeer goed klassiek renner maar slaagde er ook niet in om in zijn regenboogtrui een grote koers te winnen. Een beetje later gebeurde dan het "fatale" , hij overleed op de Mont Ventoux tijdens de Ronde van Frankrijk. Doping werd als reden van zijn dood opgegeven, het begin van een nieuw tijdperk.
Op de omloop in Sallenches (Frankrijk) werd de Nederlander Jan JANSSEN wereldkampioen in 1964. Pikant détail : de laatst honderden meters werden er lijnen gekalkt, om te vermijden dat er nog een spurt zou komen zoals in Ronse het jaar voorheen. Onenigheid in de Belgische ploeg zorgde ervoor dat de kopmannen waaronder nog steeds Van Looy gerekend werd niet tot aan de laatste kilometer afgezet werden.Zoals zijn meeste voorgangers kon Jan Janssen zijn regenboog niet tonen aan het einde van een klassieker.
De meeste wielerliefhebbers zullen het zich herinneren alsof het gisteren gebeurde: de eindspurt van het WK 1963 in RONSE. De Belgische ploeg zou in blok(?) proberen een derde wereldtitel te versieren voor hun kopman Rik Van Looy, maar in het zicht van de meet werd er landverraad gepleegd door Gilbert Desmet I van Lichtervelde. Die zette de spurt van veel te ver in om Rik uit zijn hok te lokken en slaagde daar ook in want op enkele meters van de meet deed ook Benoni Beheyt dat en wierp zich in allerlaatste instantie nog voor Rik over de meet. Het volk was vlug weg uit Ronse en werd een fiasco voor de inrichters.Beheyt die een zeer degelijk renner was kon het jaar daarop wel winnen, maar geen klassieker afsluiten in winnende positie in zijn regenboog.
Voor de aanvang van het Wk is iedereen het eens, Rik Van Looy gaat voor een derde zege op zijn eigen trainingsparcours in SALO aan het wondermooie Gardameer. Niets is minder waar: Van Looy zegt dat hij zo goed was als de jaren voorheen, maar moet de zege aan de Poolse Fransman Jean STABLEWSKI later STABLINSKI laten.Jean liet het niet op hem steken en won het jaar daarna in zijn regenboog Parijs-Brussel.
Leipzig 1960, Sachsenring: In een formidabele spurt,op perfecte wijze aangetrokken door ploegmaat Pino Cerami, behaald Rik Van Looy zijn eerste wereldtitel. Het jaar daarna doet hij dit over op de omloop van Bremgarten in Bern (Zwitserland). In een eveneens magistrale spurt klopt hij de Italiaan Nino De Filipis en Raymond Poulidor.De kracht die hij in de laatste honderd meter op de pedalen zette was zo groot dat zijn achterwiel het begaf enkele meter na het overschrijden van de eindmeet.(zie foto aan de rechte kant van het blog en een beetje lager dan dit artikel. Wat de meeste van zijn voorgangers niet konden , kon Rik wel en won in 1962 zowel de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix(toen hij alleen aankwam) en Gent-Wevelgem.Een grootse prestatie !
Op het biljartvlakke parcours van Zandvoort(Nederland) werd in 1959 Andre DARRIGADE wereldkampioen op de weg, mede dankzij de nog steeds durende vete tussen de twee Rikken. André won klassiekers maar niet in het jaar 1960. Hij was meer een rittenkaper in de grote ronden.
REIMS.- Ik herinner mij nog goed de dag van het WK in Frankrijk. Het was ook de tijd van de grote tweestrijd Van Steenbergen -Van Looy, en zoals altijd; als 2 honden vechten voor een been loopt er een derde mee heen!En dad deed ook Ercole BALDINI in 1958. Hij zat in een ontsnapping met 4 man en liet hen ter plaatse. In 1959 kon hij het ook niet waarmaken om in zijn "arcoboleno" een klassieker te winnen.Op de foto ziet U Ercole in een wedstrijd in Noord-Afrika.
Frascati.- 28/08/1955 Stan OCKERS wordt wereldkampioen op de weg . Het was een van de langste wK's ooit 293 km. Het orgelpunt op een prachtige loopbaan. Stan won klassiekers in 55 maar juist voor het behalen van zijn titel. In 1956 kon hij zijn regenboog niet in winnende positie brengen in een grote koers. Op de foto is Stan vergezeld van Copi en Bobet.
Na gisteren in de GVA-trofee, heeft Sven NYS vandaag opnieuw toegeslagen in de Superprestigewedstrijd te Hoogstraten.Enkele ronden voor het einde koos Sven het hazenpad, en de rest kon achtervolgen. Erwin Vervecken kwam slechts de laatste ronde uit zijn schelp om tweede te worden. Bart Wellens met rugpijn kwam overigens niet in het stuk voor.Sven Van Thourenhout werd nog prachtig derde.
Om 15h00 start vanmiddag de Superprestigewedstrijd te Hoogstraten. Sven NYS nog altijd aan de leiding van dit klassement, zal proberen om de schade te beperken als hij vertrekt. Aangezien Bart Wellens zich gisteren kennelijk gespaard heeft (?), varwacht ik wel iets van hem. Rechtstreeks op TV te volgen.
Solingen.- De Fransman Louison BOBET wordt wereldkampioen op de weg in het Duitse Solingen. Bobet was niet alleen een klassiek renner, maar ook een uitstekend ronderenner, die driemaal naeen de Ronde van Frankrijk won. Niet te verwonderen dat hij met zijn regenboogtrui in 1955 de Ronde van Vlaanderen op zijn actief bracht.Op de foto ziet U Louison als overwinnaar van Milaan-San Remo in 1951, zijn ploegmaat Pierre Barbotin volgt als tweede. (Sport-Club 28/03/51).
De voorlaatste manche van de GVA-trofee werd vandaag in Lille verreden.Zeven renners reden aan de leiding toen Sven NYS het vier ronden voor het einde welletjes vond, en er alleen van door ging. Erwin Vervecken klopte Tom Van Noppen voor de tweede plaats. Een bleke Bart Wellens werd pas achtste. Sven NYS werd beschimpt van "plantrekker", door de supporters van Vervecken, is dit chauvinisme of getuigd dit eerder van een zeer laag IQ van de kempense toeschouwers.
Il "Campionissimo" Fausto COPPI , werd wereldkampioen op de weg in 1953 in het Zwitserse Lugano. Werd de beste renner ter wereld genoemd voor Eddy Merckx op de proppen kwam. Fausto won in zijn regenboogtrui de Ronde van Lombardije in 1954. Coppi was ook een zeer goed tijdrijder en werd ook wereldkampioen achtervoging. Op de foto ziet U hem aan de zijde van de andere Italiaanse kampioen Bartali.
Luxemburg 1952 : Heinz MULLER wordt wereldkampioen op de weg bij de beroepsrenners ! Heinz was een goed renner maar kon zoals vele van zijn voorgangers ook geen enkele klassieker winnen in zijn regenboogtrui.
De Zwitser Ferdi KÜBLER komt na Onze grote Rik: Ferdi werd wereldkampioen in 1951 op de omloop van Varèse.Het jaar daarna won hij knap Luik-Bastenaken-Luik en de Waalse Pijl wat toen nog het Ardeens weekend genoemd werd.
Als nr 13 komt Rik Van Steenbergen de galerij binnengewandeld. Rik, zonder twijfel een van de grootste wielrenners aller tijden slaagde erin 3x de regenboogtrui te bemachtigen.Rik werd een eerste keer wereldkampioen in Kopenhagen in het jaar 1946, en herhaalde die prestatie in 1956 eveneens in Kopenhagen en in 1957 in Waregem, in dat jaar werd er ook een Belg wereldkampioen bij de liefhebbers nl Louis Proost. Dat Rik een fenomenaal renner was bewijst hij door in 1950 Parijs-Brussel te winnen in de "arcoboleno". In het jaar 58 slaagde hij erin om in de kletsende regen de Waalse Pijl te winnen. Rik was niet alleen veelzijdig op de weg maar ook een supercrack op de piste.
Een der grootste renners aller tijden is vandaag onze eregast: niemand minder dan Briek SCHOTTE. Briek , Ijzeren Briek genaamd werd wereldkampioen in 1948 in Valkenburg (Op de Cauberg; top van de Amstel Gold race) en een tweede maal in het jaar 50 in Moorslede, toen hij alleen binnenkwam. Briek won vele klassiekers, maar nooit in zijn regenboogtruien.
Vandaag een Nederlandse kampioen in onze reeks: Theo MIDDELKAMP. Theo werd wereldkampioen in 1947 in Reims (Frankrijk)Hij kon ook niets in de klassiekers forceren met zijn regenboogtrui.
In 1924 werd de eerste Internationale competitie verreden over 20 km, voor alle categoriën en maximum 6 renners per land.Door het groeiend succes besliste de U.C.I.(Internationale wielerunie) om vanaf 1950 een WK te organiseren.In Parijs vond het eerste WK plaatsmet 24 renners uit 6 landen. Jean Robic(Tourwinnaar47) en Roger Rondeaux waren de topfavorieten. De wegrenner ROBIC zegevierde. De jaren nadien was het ook een Franse aangelegenheid. RONDEAUX (3x wereldkampioen) en DUFRAISSE (5x wereldkampioen) wonnen de eerste gouden medailles en regenboogtruien. Toen de Italiaan LONGO die heerschappij doorbrak en niet Franse renners als WOLFSHOHL en Erik DE VLAEMINCK zich hierop toelegden, werd de competitie internationalerenkel Dominique ARNOULD kon in 1993 nog eens een regenboogtrui veroveren. Het overwicht van Zwitserland, Nederland en vooral Vlaanderen werden steedsmoordender.De Fransen wonnen de eerste 9 truien. DUFRAISSE werd de Coppi van de cyclo-cross.De volgende 7 jaar van 59 tot 65 verdeelden LONGO en WOLFSHOHL. Roger DECLERCQ kon in 1964 een keer mee op het podium en werd 2de.Dat bleef zo tot Erik DE VLAEMINCK in het Baskische Beasain aan zijn zegereeks begon.De jaren daarna werd het echt interationaal. Ook Albert VAN DAMME en Roger DE VLAEMINCK werden eens wereldkampioen, maar ook een meester was de Zwitser Albert ZWEIFEL die 5x kon winnen. Roland LIBOTON was ook een meester veldrijder en won 4x bij de profs. De laatste veelwraat in de rij was Mario DE CLERCQ die 3x kon zegevieren.Na Mario kwamen Bart WELLENS (2x) VERVECKEN die vandaag 2de zege haalde.Sven NYS kon tot nog toe bij de profs slechts 1x de trui nemen , maar volgend jaar in Gits gaat hij een gooi doen naar een tweede titel. Op de foto André DUFRAISSE (5xWK).
Op een van de zwaarste parcours, nl de befaamde Nurburring in Duitsland werd de Duitser Rudi ALTIG wereldkampioen op de weg.Waarschijnlijk met de hulp van een deel van de Franse nationale ploeg en in het bijzonder van Jacques Anquetil, Anquetil werd zelfs tweede. Evenmin als zijn voorgangers kon Altig geen klassieker winnen in zijn regenboogtrui.Op hetzelfde parcours werd later de "Kneet" wereldkampioen.
In 1965 werd de Engelsman Tom SIMPSON op de omloop van LASARTE in Spanje wereldkampioen op de weg bij de beroepsrenners. Tom was een zeer goed klassiek renner maar slaagde er ook niet in om in zijn regenboogtrui een grote koers te winnen. Een beetje later gebeurde dan het "fatale" , hij overleed op de Mont Ventoux tijdens de Ronde van Frankrijk. Doping werd als reden van zijn dood opgegeven, het begin van een nieuw tijdperk.
Op de omloop in Sallenches (Frankrijk) werd de Nederlander Jan JANSSEN wereldkampioen in 1964. Pikant détail : de laatst honderden meters werden er lijnen gekalkt, om te vermijden dat er nog een spurt zou komen zoals in Ronse het jaar voorheen. Onenigheid in de Belgische ploeg zorgde ervoor dat de kopmannen waaronder nog steeds Van Looy gerekend werd niet tot aan de laatste kilometer afgezet werden.Zoals zijn meeste voorgangers kon Jan Janssen zijn regenboog niet tonen aan het einde van een klassieker.
De meeste wielerliefhebbers zullen het zich herinneren alsof het gisteren gebeurde: de eindspurt van het WK 1963 in RONSE. De Belgische ploeg zou in blok(?) proberen een derde wereldtitel te versieren voor hun kopman Rik Van Looy, maar in het zicht van de meet werd er landverraad gepleegd door Gilbert Desmet I van Lichtervelde. Die zette de spurt van veel te ver in om Rik uit zijn hok te lokken en slaagde daar ook in want op enkele meters van de meet deed ook Benoni Beheyt dat en wierp zich in allerlaatste instantie nog voor Rik over de meet. Het volk was vlug weg uit Ronse en werd een fiasco voor de inrichters.Beheyt die een zeer degelijk renner was kon het jaar daarop wel winnen, maar geen klassieker afsluiten in winnende positie in zijn regenboog.
Voor de aanvang van het Wk is iedereen het eens, Rik Van Looy gaat voor een derde zege op zijn eigen trainingsparcours in SALO aan het wondermooie Gardameer. Niets is minder waar: Van Looy zegt dat hij zo goed was als de jaren voorheen, maar moet de zege aan de Poolse Fransman Jean STABLEWSKI later STABLINSKI laten.Jean liet het niet op hem steken en won het jaar daarna in zijn regenboog Parijs-Brussel.
Leipzig 1960, Sachsenring: In een formidabele spurt,op perfecte wijze aangetrokken door ploegmaat Pino Cerami, behaald Rik Van Looy zijn eerste wereldtitel. Het jaar daarna doet hij dit over op de omloop van Bremgarten in Bern (Zwitserland). In een eveneens magistrale spurt klopt hij de Italiaan Nino De Filipis en Raymond Poulidor.De kracht die hij in de laatste honderd meter op de pedalen zette was zo groot dat zijn achterwiel het begaf enkele meter na het overschrijden van de eindmeet.(zie foto aan de rechte kant van het blog en een beetje lager dan dit artikel. 
Op het biljartvlakke parcours van Zandvoort(Nederland) werd in 1959 Andre DARRIGADE wereldkampioen op de weg, mede dankzij de nog steeds durende vete tussen de twee Rikken. André won klassiekers maar niet in het jaar 1960. Hij was meer een rittenkaper in de grote ronden.
REIMS.- Ik herinner mij nog goed de dag van het WK in Frankrijk. Het was ook de tijd van de grote tweestrijd Van Steenbergen -Van Looy, en zoals altijd; als 2 honden vechten voor een been loopt er een derde mee heen!En dad deed ook Ercole BALDINI in 1958. Hij zat in een ontsnapping met 4 man en liet hen ter plaatse. In 1959 kon hij het ook niet waarmaken om in zijn "arcoboleno" een klassieker te winnen.Op de foto ziet U Ercole in een wedstrijd in Noord-Afrika.
Frascati.- 28/08/1955 Stan OCKERS wordt wereldkampioen op de weg . Het was een van de langste wK's ooit 293 km. Het orgelpunt op een prachtige loopbaan. Stan won klassiekers in 55 maar juist voor het behalen van zijn titel. In 1956 kon hij zijn regenboog niet in winnende positie brengen in een grote koers. Op de foto is Stan vergezeld van Copi en Bobet.
Na gisteren in de GVA-trofee, heeft Sven NYS vandaag opnieuw toegeslagen in de Superprestigewedstrijd te Hoogstraten.Enkele ronden voor het einde koos Sven het hazenpad, en de rest kon achtervolgen. Erwin Vervecken kwam slechts de laatste ronde uit zijn schelp om tweede te worden. Bart Wellens met rugpijn kwam overigens niet in het stuk voor.Sven Van Thourenhout werd nog prachtig derde.
Om 15h00 start vanmiddag de Superprestigewedstrijd te Hoogstraten. Sven NYS nog altijd aan de leiding van dit klassement, zal proberen om de schade te beperken als hij vertrekt. Aangezien Bart Wellens zich gisteren kennelijk gespaard heeft (?), varwacht ik wel iets van hem. Rechtstreeks op TV te volgen.
Solingen.- De Fransman Louison BOBET wordt wereldkampioen op de weg in het Duitse Solingen. Bobet was niet alleen een klassiek renner, maar ook een uitstekend ronderenner, die driemaal naeen de Ronde van Frankrijk won. Niet te verwonderen dat hij met zijn regenboogtrui in 1955 de Ronde van Vlaanderen op zijn actief bracht.Op de foto ziet U Louison als overwinnaar van Milaan-San Remo in 1951, zijn ploegmaat Pierre Barbotin volgt als tweede. (Sport-Club 28/03/51).
De voorlaatste manche van de GVA-trofee werd vandaag in Lille verreden.Zeven renners reden aan de leiding toen Sven NYS het vier ronden voor het einde welletjes vond, en er alleen van door ging. Erwin Vervecken klopte Tom Van Noppen voor de tweede plaats. Een bleke Bart Wellens werd pas achtste. Sven NYS werd beschimpt van "plantrekker", door de supporters van Vervecken, is dit chauvinisme of getuigd dit eerder van een zeer laag IQ van de kempense toeschouwers.
Il "Campionissimo" Fausto COPPI , werd wereldkampioen op de weg in 1953 in het Zwitserse Lugano. Werd de beste renner ter wereld genoemd voor Eddy Merckx op de proppen kwam. Fausto won in zijn regenboogtrui de Ronde van Lombardije in 1954. Coppi was ook een zeer goed tijdrijder en werd ook wereldkampioen achtervoging. Op de foto ziet U hem aan de zijde van de andere Italiaanse kampioen Bartali.
Luxemburg 1952 : Heinz MULLER wordt wereldkampioen op de weg bij de beroepsrenners ! Heinz was een goed renner maar kon zoals vele van zijn voorgangers ook geen enkele klassieker winnen in zijn regenboogtrui.
De Zwitser Ferdi KÜBLER komt na Onze grote Rik: Ferdi werd wereldkampioen in 1951 op de omloop van Varèse.Het jaar daarna won hij knap Luik-Bastenaken-Luik en de Waalse Pijl wat toen nog het Ardeens weekend genoemd werd.
Als nr 13 komt Rik Van Steenbergen de galerij binnengewandeld. Rik, zonder twijfel een van de grootste wielrenners aller tijden slaagde erin 3x de regenboogtrui te bemachtigen.Rik werd een eerste keer wereldkampioen in Kopenhagen in het jaar 1946, en herhaalde die prestatie in 1956 eveneens in Kopenhagen en in 1957 in Waregem, in dat jaar werd er ook een Belg wereldkampioen bij de liefhebbers nl Louis Proost. Dat Rik een fenomenaal renner was bewijst hij door in 1950 Parijs-Brussel te winnen in de "arcoboleno". In het jaar 58 slaagde hij erin om in de kletsende regen de Waalse Pijl te winnen. Rik was niet alleen veelzijdig op de weg maar ook een supercrack op de piste.
Een der grootste renners aller tijden is vandaag onze eregast: niemand minder dan Briek SCHOTTE. Briek , Ijzeren Briek genaamd werd wereldkampioen in 1948 in Valkenburg (Op de Cauberg; top van de Amstel Gold race) en een tweede maal in het jaar 50 in Moorslede, toen hij alleen binnenkwam. Briek won vele klassiekers, maar nooit in zijn regenboogtruien.
Vandaag een Nederlandse kampioen in onze reeks: Theo MIDDELKAMP. Theo werd wereldkampioen in 1947 in Reims (Frankrijk)Hij kon ook niets in de klassiekers forceren met zijn regenboogtrui.
In 1924 werd de eerste Internationale competitie verreden over 20 km, voor alle categoriën en maximum 6 renners per land.Door het groeiend succes besliste de U.C.I.(Internationale wielerunie) om vanaf 1950 een WK te organiseren.In Parijs vond het eerste WK plaatsmet 24 renners uit 6 landen. Jean Robic(Tourwinnaar47) en Roger Rondeaux waren de topfavorieten. De wegrenner ROBIC zegevierde.
