Als ik deze morgen om half 7 wakker word, is de Fransman nergens te bekennen. Zijn spullen staan er nog en de sleutel van beneden (de feestzaal waar de wc en de douche is, is ook weg en ik moet naar het toilet en de deur is op slot. Uiteindelijk komt hij er door rond 7.15 uur. Blijkt dat hij niet kon slapen van het gesnurk van Paul en dan maar met een matje in de feestzaal is gaan liggen. Terwijl ik door het jaar zelf ook niet van zijn gesnurk kan slapen heb ik daar tijdens onze tochten nooit last van, zeker omdat ik dan exra moe ben en naar alle waarschijnlijkheid zelf snurk...We laten hem eerst gaan eten bij Claudette en taffelen nog wat. Rond 8 uur gaan we ook eten en is hij al weg. Het is al erg druk bij Claudette, allemaal mensen die hun brood komen halen en al snel gaat het gesprek net als gisteren over het feit dat er vroeger van alles in het dorp was ( kruidenier, 3 brasseries, een bakker, slager) en dat nu alles weg is ook de mensen, er zijn nog maar 2 klasjes in het dorp. Claudette en haar klanten zijn het hart er van in, hier geen Macronstemmers waarschijnlijk.
We mochten geven wat we wilden in de refuge en hebben 10 pp gegeven, we hebben ook zelf onze stempel gezet. Ja vanaf hier zijn pelgrims echt wel op de route. We maken nog snel een foto van Claudette in haar cafeetje met haar prachtige gladiolen ( zij zo fier als iets) en vertrekken.
Het regent al toen we opstonden en het blijft de hele voormiddag regenen. Ik heb mijn cape niet bij omdat ik dacht dat het wel zwaar bewolkt zou zijn maar niet zou regenen en elke 300 gr is 300gr. Maar mijn regenjasje is niet zo waterdicht meer en ik trek dan maar Paul zijn regenjas aan en hij zijn cape over zijn rugzak. We worden doornat, gelukkig is het niet koud. We moeten langs de grote weg en het tempo is (mede door de regen) het hoogste van de hele tocht, het eerste uur 6 km/uur, de volgende 5 km/ uur. Om 15 uur komen we aan, het hotel dat ik online boekte ligt bij het binnenkomen van de stad maar de receptie gaat pas om 17 uur open en dus moeten we nog gepakt en gezakt de stad in.. We eten een broodje, bezoeken de kerk en willen een stempel laten zetten. Daar merken we dat onze credentials ( die in Paul zijn broekzak zaten) doorweekt zijn en sommige stempels zijn uitgelopen. Paul is er het hart van in. Maar niks aan te doen. Ik vind de kathedraal bijlange niet zo mooi als die van La Charité, ik heb er niet zo veel mee. Langs buiten is ze wel mooi en het is wel wat raar dat de mooiste kant ( met 5 poorten) afgewend staat van de stad? De Franse pelgrim van gisteren had precies een beter gids met betere plannetjes dan wij ( Miam,Miam dodo) maar we kunnen hem nergens vinden . De stad heeft wel een machtig mooie bloementuin, er waren tuinmannen aan het werk en ik kan dan ook niet anders dan ze toch even proficiat te wensen. Wat mij opvalt in deze tuin maar ook in anderen bloementuinen is dat er overal snijbiet tussen staat, erg mooi. Dan naar het hotel, de bazin reserveerd voor ons een tafeltje in een klein restaurantje in de straat. Er kunnen maar 30 mensen dineren, het werkt met eigen groenten en gebruikt geen additieven of microgolf, het is er leuk en lekker (maar wat weinig). In de straat is ook een wasserij en daarom ga ik daar wassen en drogen. Omdat we moesten gaan eten en daarna de wasserij dicht was, hangt nu de kamer vol was.
Vandaag zijn we een week van huis en ik heb totaal geen last van mijn knie maar van blaren des te meer. Ik had mijn voeten vooraf ingetaped en ik probeer ze goed te verzorgen (ontsmetten, ontstekingswerende zalf, gaasjes) maar toch plakken ze in mijn sokken en doen ze serieus zeer, het vel er af.
|