Ideeën bepalen de tijd waarin we leven. Fva Wanneer ik terugdenk over de vele jaren in de gemeentepolitiek en ik twee personen zou moeten uitkiezen die in de raad indruk op mij hebben gemaakt zijn het zonder twijfel Frank Rossignol en Mark Touchant. Deze twee rebellen met ideeën kwamen natuurlijk in botsing met de " gestelde lichamen" . Zij bezaten beiden de kunst om met een tussenkomst het verhaal van de dag te doorkruisen. Jammer dat we vandaag in onze Affligemse gemeenteraad op onze honger moeten blijven. Om Frank en Mark te eren ben ik daarom vandaag begonnen met een zin uit het boek dat Frank kortelings uitgeeft: Hij nlijft creatief bezig in de muziek en met het woord. Een man naar mijn hart. De onrustige natuur van Mark heeft hem nu naar een Bed and Breakfest gebracht in Spanje. Zal dit zijn laatste reis zijn naar een veste thuis, ik betijfel het. Goed wat vandaag? Gestapt van Azofra naar Redecilla del Camino, meer dan 27 km, zonder een omleiding te rekenen. Wij zijn vandaag weggegaan uit de Rioga en zijn in de provincie Burgos beland. Nog 75 km te gaan tot Burgos. Deze morgen gelijk vertrokken met de drie Koreanen maar ze snel achtergelaten om een tijdje te lopen met een Nederlandse. Een van onze compagnons hebben we moeten achterlaten in Santo Domingo de la Calzada wegens voetverstuiking en maagkrampen. Hij gaat enkele dagen rust nemen en dan verderstappen. De legende van Santa Domingo kan je maar best zelf opzoeken. In ieder geval heb ik de kraaiende haan in de prachtig met veel goud versierde kerk kunnen filmen. Deze morgen ook mijn eerste blijn of is het blein? moeten opensteken. Ontsmet en daarna een pleister. Ik heb er geen lst meer van gehad maar toch zeer moe. De refugio leeft op donnaties, men geeft wat men wil of kan, zowel om te slapen als om te eten. Toch hij zeer net. Paul
21-05-2009 om 18:11
geschreven door Paul Geeraerts
20-05-2009
dag 8
Van Navarrete naar Azofra, terug een mooie dag gehad, prachtig weer en om 7 u 15 gestart . Het is toch een voorrecht om s morgens door de natuur te lopen wanneer de vogels zingen, het niet te warm is en vooral wanneer de weg lichtjes bergaf gaat. Na een tijdje hebben we naast de nationale weg gelopen, goed afgescheiden op een kiezelbaan. De boeren zijn volop bezig de onderste bladeren van de druivelaars te plukken. Een ganse dag tussen de wijngaarden. Vandaag heel wat mountainbikers gezien. Ze zijn vriendelijk en roepen van ver. Ik denk dat dit toch ook lastig is, met je bagage op de rug of in zakken. Op de hellingen op het einde van de dag heb ik er veel zien afstappen. Zopas toegekomen met een twee Japanners en een Koreaanse. Nog even vertellen dat we gisteren weer zelf eten hebben klaargemaakt. Macaroni met vis en daarna een klein lapje varkensvlees met veel sla, tomaten, worteltjes en erwtjes. Als dessert een perzik. Het is wel gemakkellijk dat de winkels lang open zijn. En ja het moest eens gebeuren. Vroeg gaan slapen met enkele biertjes en direct in slaap gevallen met gedonder. Mijn bedgeburen dachten dat het voor de grap was maar er zijn er enkelen onder u die aan de lijve hebben ondervonden dat ik na een halve minuut al muziek kan maken. Naar het schijnt is het later wel meegevallen: Vandaag een prachtige gemeentelijke refuge met kamertjes voor twee personen, ik slaap met Garry. Goeie douches en terug ons wasje gedaan. Elke dag de onderbroek, de kousen en de shirt wassen is noodzakelijk, het is hier behoorlijk warm met alle gevolgen vandien. Op de weg was links een kleine bergketen waar er nog sneeuw lag. Jammer, ik kan weer geen foto s toeveoegen, misschien morgen. Paul
20-05-2009 om 15:03
geschreven door Paul Geeraerts
19-05-2009
dag 7
Vandaag dinsdag 19 mei, gestapt tot Naverreta, een dorp in de Rioga. Het is zeer duidelijk dat we in een van de bekendste wijnstreken in Spanje zijn aangeland. Op de heuvels heel veel wijnvelden waar men nu volop aan het werk is. Vandaag niet zoveel kilometers, 22, omdat het moeilijk anders uitkwam. Na de grote trip van gisteren zitten we wat moeilijk om kilometers te doen. Meer is telkens er nog tien bovenop, en dat is niet lang houdbaar. Maar we hebben uitgerekend dat 12 juni toch haalbaar blijft. Vandaag vertrokken om 7 u 15 en door Logrongo gestapt en toch wel wat laat gestopt om te eten, het was al 13 uur.Vandaag drie Nieuw-Zeelanders meegestapt. Je vraagt je af wat zij hier komen zoeken. Maar dit is zellicht de enige zeer lange wandeltocht die met de rugzak te doen is zonder zich al te veel zorgen moeten te maken. Ook een ouder Japans koppel in deze refugio. 73 en 76 jaar. hun enige toegift is dat de begage van refugio tot refugio wordt vervoerd. Om twee uur aangekomen in een nette refugio, op dit ogenblik door een vrijwilliger uit Bretagne gerund. Op het eerste gezicht wat onvriendelijk maar later op de namiddag vergastte hij iedereen op een gratis bretoense crepe. Morgen wordt het weer een dag van iets meer dan 20 km. Het weer is fantastisch, fris in de morgen zodat we tegen de middag bijna ter plaatse zijn. Dus om 10 uur een korte stop en insmeren tegen de zon. Daar kunnen jullie alleen maar van dromen zeker? Ik heb vandaag een ganse dag zitten piekeren over de periode na de zomer 2006 tot april 2007. Wat was dat toch moeilijk. Onzekerheid, tegenstand, rechtbanken, onderzoekscommissies, Raad van State. Dit wil ik echt niet meer meemaken. En toch was het al die inspanningen misschien wel waard. Gisteravond werd er door de Canadezen gekookt. Mijn bijdrage bestond er in om voor een fles Martini te zorgen en twee flessen Rioga. Wat vanavond brengt weet ik niet - afwachten en zich laten verassen, dat is ook de Camino. Of wordt het terug een Pelegrino-menu? Geen foto s vandaag wegens geen aansluiting. Groeten, Paul
19-05-2009 om 17:55
geschreven door Paul Geeraerts
18-05-2009
dag 6
Vandaag maandag 18 mei van Villamoyor de Monjardin tot Vienna Vanmorgen bij manier van spreken gevlogen. Na ontbijt vertrokken om kwart voor zeven en in dalende lijn naar Los Arcos. Ik heb de ganse dag alleen gelopen. De 12 km werden afgelegd in minder dan 3 uur. Maar daarna kwamen de heuvels terug. Klimmen en dalen steeds weer. Mooie zon en een temperatuur van ongeveer 25 graden. Daar kunnen jullie alleen maar van dromen zeker? Vanop 10 km afstand zagen we soms op de top van een heuvel onze bestemming. Toegekomen in Vienna om 14 uur, doodop. Maar wat kan een douche doen. Ondertussen zijn ook de anderen aangekomen. Er wordt in deze refugio geen maaltijd aangeboden maar de keuken is ok. Misschien wordt er zel gekookt. Ik wil deze dag opdragen aan Albert De Greve, de vader van Nonkel kamiel die overleden is, aan mijn broer en mijn schoonbroer en de kindjes die onze familie de laatste jaren moest verliezen. Groetjes, ik hou het wel vol.
18-05-2009 om 15:55
geschreven door Paul Geeraerts
Dag 5
Van Cirauqui naar Viliñayor Monjardin, het werd een moeilijke tocht met op het einde een flinke klim. De auberge waar we overnachten werd opngehouden door een groep Nederlanders. Mooi vernieuwde oude woning met terrasmaar met kleine kamertjes en met laag plafond. Twee bedden hoog ligt men praktisch tegen het plafond. Ik vond er plaats met Barbara , een Sloveense vrouw van rond de vijftig die ook reeds een paar dagen in hetzelfde rythme loopt. De Canadezen moesten naar de parochiale minder nette refugio. Er werd een minuut stilte gevraagd, bezinning, voor het eten. Het eten van de pelegrino is eetbaar maar ik kan het toch niet lekker vinden. Sla als voorgerecht, een soort goulash met een bol rijst en daarna yougourth. Daarbij een lokale wijn om alles wat smaak te geven. Na het etenwas er voor de liefhebbers nog een half uur bezinning. Ik heb meegedaan, je bent tenslotte op de Camino. Rita belde mij dat Kenzo is gestorven. Het hondje had Nathalie gekregen van de manege t hof in Asse, nu toch al 13 jaar geleden. Kenzo was nooit ziek en is op een week tijd zo achteruit gegaan dat het niet anders meer kon. Alsof ik het wist voor mijn vertrek heb ik nog een foto genomen:
18-05-2009 om 15:45
geschreven door Paul Geeraerts
17-05-2009
dag 4
van Cizur Menor naar Cirauqui We hebben Puenta la Reina gelaten voor wat het is en verder gestapt. Vandaag over een prachtige berg gestap, zeer zwaar maar prachtig et boven standbeelden voor de pelgrims. Mooie maar toch wel heuvelachtige wegen met kiezel. Niet van de poes. Deze avond geland in een mooi dorpje Cirauqui, boven op een heuvel met er rond wijngaarden. Een kleine albergue, cooperatief met vriendelijke mensen. Naar huis gebeld en de boodschap gekregen dat het niet goed gaat met onze kleine hond, waarschijnlijk zie ik hem niet meer terug. Toevallig zie ik deze morgen een teckel die erg op Kenzo gelijkt. Ik ben heel blij toch onderweg een internetaansluiting gvonden te hebben. En ik heb bericht gekrgen dat er barragewedstrijden zijn tussen Anderlecht en Standard:
Douglas uit Montréal
Gary met zijn 2 dochters Carol en Caren uit Vancouver
17-05-2009 om 12:20
geschreven door Paul Geeraerts
dag 3
Vandaag tot Cizur Minor, een refugio uitgebaat door vrijwilligers van de Orde van Malta. Hier heb ik mijn eerste Vlaamse ontmoet, Francoise uit Gavere. Onderweg zagen we drei kleine Koreaantjes met grote rugzakken. Een ervan had haar voet verstuikt, dat komt de eerste dagen niet goed denk ik. Maar steeds de glimlach toch. s avonds gaan eten, pelgrimsmenu, en die zijn echt basic. Maar ja daarom zijn we ook pelegrino s: Dit is wat kort want ik schreef het twee dagen later. Frank Rosignol gaf mij een voorontwerp mee van zijn boek dat na de zomer verschijnt. Prachtig Frank, dergelijke teksten kunnen slechts van mensen als jou komen.
17-05-2009 om 12:17
geschreven door Paul Geeraerts
14-05-2009
Dag 2
Van Roncevalles naar Lassoaña, Deze morgen toch om nooit te vergeten. Stipt om 6 uur ging het licht aan in de refugeo. Bijna iedereen recht zitten in bed - 186 - en dan zo snel mogelijk vertrekken. Geen mogelijkheid voor ontbijt of een drankje. Vanaf 5 uur was er al gestommel in het donker met hier en daar een pillicht. Wij vertrokken, de vier Canadezen, de Duitser en ikzelf, om kwart voor zeven. De nacht weer hevig onweer waardoor de pelgrimsweg er behoorlijk glad bijlag. Toch een moeilijke passage met veel op en af en nu en dan te veel water op de weg. Pas rond 10 uur vonden we een herberg waar we een broodje konden krijgen. Tot 14 uur verder gestapt en weer een broodje gegeten en fruit gekocht. We kregen vandaag rond de middag met regen af te rekenen. Terug onze Australische vrienden gezien, waarschijnlijk voor het laatst want zij zochten vroeger dan wij een refugio op. Onze vriend Douglas, 74 jaar houdt het goed vol. Eigenlijk ben ik op dit ogenblik blij dat hij in onze stapgroep blijft, zo kan ik ook tijdig wat uitrusten. Rond 4 uur aangekomen in Lassoaña en de laatste slaapplaatsen ingenomen: Nu een 60-tal bedden. Ilde, het waren 31.546 stappen: De douche was welkom en gezien het slechte weer had ik heel wat waswerk. Hopelijk droogt het een beetje, want elk gewicht telt. Zo een tocht is toch vooral een serieuse krachtinspanning. Je bent steeds bezig met de volgende helling of de volgende afdaling. Tijd om aan andere dingen te denken is er nog niet bij. Gisteravond ook met Yvan gebeld om te weten hoe de gemeenteraad was verlopen. Blijkbaar geen problemen. Vandaag toch even een dank aan mijn familie, mijn ouders, broers en zussen. Ik heb een kommerloze jeugd gehad en ondanks ons groot aantal hebben we allen ons ding kunnen doen en zijn we goed terecht gekomen: Jammer, weer geen mogelijkheid om een foto toe te voegen, Paul vanaf de Camino
14-05-2009 om 00:00
geschreven door Paul Geeraerts
13-05-2009
dag 1
Naar Roncevalles, gisteravond hadden we in de refugio een fijne avond. De bazin was jarig en trakteerde op cava. Wij sliepen met vier op een kamer: In de refugio waren Nederlanders, ik als enige vlamig, twee Canadezen, een paar Duitsers, twee Denen.. Deze morgen om kwart voor acht vertrokken in Sint Jean. Wij waren er niet gerust in want tijdens de nacht had het flink geonweerd en geregend. Gelukkig hebben we geen regen gezen, soms liepen we wel in de mist. Bij de start kreeg ik het gezelschap van een jong Australisch koppel . Later van de canadezen, een vader met zijn twee dochters van boven de dertig. Op de berg sloot er nog een andere oudere canadees aan, 74 jaar en nog een francaise. Samen hebben we de tocht verder gezet. Het was afzien, onmiddellijk scherp omhoog en blijven klimmen. Maar goed , ik heb het gehaald, waarschijnlijk het moeilijkste stuk van de Camino. Vanavond naar de mis geweest, jammer alleen in het Spaans,. De pastoor vernoemde alle nationaliteiten, zelfs uit Zuid-Amerika, Korea, Japan.... Vanavond slapen in een grote zaal met 186 bedden, telkens twee boven elkaar. Morgenochtend om 6 uur opstaan en om 8 uur moet iedereen de refugio verlaten hebben. Ik heb vooor de eerste keer in mijn leven de was moeten doen. Want anders worden we grote stinkers. De Camino wordt ongetwijfeld een grote belevenis met toffe mensen rond je. Iedereen deelt, chocolade, broodjes...... Jammer dat ik geen foto s kan doorsturen, ik hoop dat het morgen kan. Voila, zoals een chinees spreekwoord zegt, elke reis begint met de eerste stap, ik heb nu de eerste dag gelopen. Groeten en buon Camino Paul
13-05-2009 om 00:00
geschreven door Paul Geeraerts
12-05-2009
Dag 0
Saint Jean Pied de Port, vandaag de ganse dag gereisd naar mijn startpunt Saint Jean Pied de Port. Een klein "stadje" van goed 1100 inwoners maar voor pelgrims een heilige startplaats naar Compostela. Ik overnacht in de refuge Esprit du Chemin die gerund wordt door Nederlanders. Een koppel dat gans de zomer blijft en twee vrijwilligers. Châpeau voorde SNCF - de TVG van Brussel naar Bordeaux en de aansluiting naar Bayonne liepen perfect. Geen minuutje over tijd. Daarna onmiddellijk aansluiting en via een boemeltreintje met één wagon naar hier.
Mijn eerste probleempje al gehad. Naar de douche en mijn handdoek vergeten. Dan maar zo in de kleren, het zal wel drogen.
Men geeft voor morgen goed weer, bewolkt en niet te warm.
In de refuge alle nationaliteiten, Nederlanders, uiteraard, de enige Vlaming , Duitsers, Fransen, Denen, Japanners..;
De PC is van een zeer oud type zodat ik geen foto's kan doorsturen, komt nog wel.
Groetjes aan iedereen,
Paul
12-05-2009 om 19:15
geschreven door Paul Geeraerts
11-05-2009
Dag - 1
De laatste dag thuis. Vandaag alles in orde gebracht om bij volmacht te laten stemmen. Mijn favorieten mogen gerust zijn. Rita zorgt er voor. Ook telefoons gehad van mijn beste vrienden die mij alle morele steun verlenen. Broers en zussen die nog even van hen laten horen. Doe het goed, kom veilig thuis. Mijn rugzak heeft toch wat meer gewicht dan de voorziene 9 kg. Ik kom aan 11 kg en er kan echt niets meer uit. De kinderen zijn langs geweest en nu op tijd in bed om morgen fris te vertrekken. Nog een foto met Rita en dat was het. Tot in Spanje.
11-05-2009 om 20:04
geschreven door Paul Geeraerts
10-05-2009
vertrek - 2
Vandaag zondag 10 mei is het moederkensdag. Er staat nog heelwat op het programma.
Nog twee dagen thuis. gisteravond heeft Frank mij de knepen geleerd van mijn blog zodat ik die regelmatig vanuit een internetcafé kan bijwerken.
Er waren wat probleempjes om via mijn filmapparaat ook foto's te sturen maar Frank heeft dat opgelost. Inderdaad zoals de meesten onder u weten ben ik reeds meer dan 20 jaar een filmer en mijn apparaat mocht zeker bij mijn uitrusting niet ontbreken. Ik hoop later een mooie reportage te kunnen samenstellen van mijn belevenissen.
Vandaag natuurlijk bloemen voor Rita. Het vertrek nadert en ik weet dat ik veel van haar vraag. Merçi.
Gisteravond heb ik ook een berichtje gestuurd naar onze Eerste Minister, waarvoor ik 15 jaar heb mogen werken.
Herman, ik weet dat je, ondanks je enorm drukke opdracht, soms in gedachten mee zal trekken op mijn tocht. Ook Etienne Schouppe droomt ervan om deze tocht ooit te doen, maar volgen zijn vrouw Maria zou er eerst 20 kg af moeten. Hierbij nog een foto uit de oude doos met Will Tura, Marva en Herman de Bisschop. mijn disco-bar verleden;
10-05-2009 om 20:33
geschreven door Paul Geeraerts
05-05-2009
Te voet naar Santiago de Compostela
Waarom? Deze vraag werd mij de laatste twee maanden meermaals gesteld en zonder een volledig antwoord te kunnen geven toch enkele tipjes van de sluier. Reeds een 10-tal jaar groeit er een drang om eens op mijn eentje een niet alledaagse tocht te ondernemen gedurende een langere periode. Ik wordt 60 in juli. Mijn leven wordt sinds 40 jaar beheerst door de familie, het werk, de politiek. Dat is een prachtige periode die uiteraard nog niet is afgesloten. Maar toch blijft er weinig tijd over voor bezinning, reflectie en zichzelf fysiek tegenkomen.
Waarom naar Compostela? De bedevaarttocht naar Compostela spreekt na meer dan 10 eeuwen nog steeds tot de verbeelding. Men kan terugvallen op een goede basisstructuur van refugios en de weg zou duidelijk zijn aangegeven. Het is één van de pijlers van ons Europees erfgoed en de internationalisering spreekt mij geweldig aan.
Waarom alleen? Dat is denk ik de enige manier om tot reflectie te komen en geeft mij tegelijkertijd de kans om ongedwongen kontakten te leggen met geestesgenoten van over de hele wereld.
Nu reeds dank Zonder de zegen van mijn Rita zou ik deze tocht nooit beginnen. Daarom nen dikke merçi voor de geboden kans.
Waarom een blog? Waarschijnlijk wil ik onderweg wel wat kwijt. Misschien wil iemand dat wel lezen? Misschien kan het u inspireren? Het is zeker niet om mij te outen of om sympathie te zoeken, daarvoor voel ik mij nu toch wel wat te rijp in het leven.
Voorbereiding Velen hebben mij sinds januari te voet, met of zonder rugzak door de streek zien stappen. Ik heb er een kleine 500 km training opzitten en aan een ritme van een kleine 30 km per dag zou het moeten lukken. Het materiaal werd zorgvuldig en met veel geduld uitgekozen om niet te zwaar geladen te zijn. Een rugzak van 9 kg moet volstaan voor het allernoodzakelijkste.
Vertrek Dinsdag 12 mei neem ik de TGV naar Bordeaux en via Bayonne zal ik in de vooravond mijn startplaats Saint Jean Pied de Port bereiken waar de afspanning L Esprit du Chemin s anderdaags de startplaats wordt.
Paul Geeraerts
05-05-2009 om 12:28
geschreven door Paul Geeraerts
Waarom?
