31-05-2009 om 17:20
geschreven door Paul Geeraerts
sinksenzondag 31 mei
Vandaag van Leon naar Villar de Mazarife, Gisteren hebben we een rustdag genomen. 's avonds een paela gegeten in de stad en het goede neiuws gekregen van een merrieveulen. Dus vandaag terug op stap. 25 km in de hitte. We starten om 7 uur maar vanaf 9 uur werd het zeer warm. Op de middag boven de dertig graden en dat ben ik niet gewon. Mijn hoed met achterflap is dan zeer welkom en regelmatig instrijken tegn de zonnebrand, Vanaf Virgen del Camino hebben we gekozen voor een alternatieve route die wat meer inwaards het land loopt en niet te dicht tegen de g rote weg. Onderweg enkele ooievaars gezien . Zopas een goede douche - ge wee niet hoe deugd dat kan doen. Vandaag hebben ik lopen denken over mijn douanecarriere. Begonnen in 1970 en no stop ik op 31 juli. Mijn eertse standplaats was de entrepot te Brussel. De Europese Gemeenschap was pas gestart, met zes landen, en er was dus nog heel wat invoer en invoertaksen te betalen. Mijn twee eerste weken moest ik documenten klasseren 136B . Na twee weken meldde ik mij bij de ontvanger: of hij gaf mij een ander wer of ik ging de douane verlaten. En ja ik kreeg ander werk. Ik behoor ook tot de laatste lichting douaniers die nog een ganse maand internaat moest volgen in Kapellen. Nu is dit mooi gebouw een sportcentrum met restaurant voor financien. Tijdens die maand vroeg ik vakantie voor de eerste verkiezingen waaraan ik meedeed. Eerst geweigerd maar daarna toegestaan. En ik was meteen verkozen in de gemeenteraad. De douaniers die op mij het meeste indruk hebben gemaakt waren Fons Van Swweefelt, een hoofdcontroleur uit het Antwerpse die in Brussel de eerste sectie leidde. Ik heb ook goeie herinneringen aan de directeur-generaal Van Walleghem en Luc Geenen. Fijne mensen. Na 10 jaar douane heb ik een lange politieke carriere doorgfemaakt om , zoals beloofd, de vijf laatste jaren terug douanier te zijn. Na een doortocht bij de huidige Admistratreur heb ik mij teruggetrokken op Budget en Beheerscontrole waar ik een fantatische nieuwe baas vond en een goede ploeg. Ik zal met veel spijt eind juli afscheid nemen maar ik weet dat de jongeren klaar staan om de opdrachten tot een goed einde te brengen. Onze opdracht wordt soms onderschat maar zonder goede begroting en goede boekhouding is geen enkel bedrijf of overheid in staat haar taken op te nemen. Eindelijk kan ik terug enkele foto's doorsturen. Onder meer van het vlaamse koppel uit Wondelgem, mijn luxekamer en de refugio die ik ontvluchtte, de eenzame wegen, de new look Douglas na de kapper.
Ik heb een foto toegevoegd van een radiomast. Vijf jaar heb ik mijn tijd besteed aan het radionetwerk Astrid. Ik heb daar zeer mooie herinneringen aan. Misschien kan Marc Soetemans zeggen of men hier in Leon ook al voor Tetra gaat. Het doet mij veel plezier dat het goed gaat met Astrid. Misschien moet de directie er aan denken om het 50.000 ste abonnement te vieren met de eerste abonnee, ja inderdaad de stad Geraardsbergen, vanwaar onze huidige Minister van Binnenlandse zaken is. Toen mijn mij vroeg om voor Astrid te werken waarschuwde men mij voor Daniel Hache, die mijn baas zou zijn.Een socialist ! Wel, het is uitstekend gegaan. Voor politieke creaturen waarvoor men ons versleet hebben we getracht om zo snel mogelijk alle mogelijke gebruikers te bereiken. Ik denk met veel genoegen terug aan die tijd. Daniel, je was en bent een fijn man. En Hans heeft het commerciele gedeelte prachtig op poten gesteld. Hans, herinner je nog ons eerste contract op de zolder van het gemeentehuis van Geraadsbergen?
31-05-2009 om 00:00
geschreven door Paul Geeraerts
30-05-2009
zaterdag 30 mei
Van Puente de Villarente naar Leon, een korte etappe van amper 12 km. Dit is verdiend na de reeds 461 km die ik gestapt heb. Uitrusten, de kathedraal bezoeken , iets eten en zoals beloofd tracteren op cava. Inderdaad, ik kreeg bericht van Nathalie dat er een merrieveulen is geboren. Nu nog wachten op het andere nieuwe leven, maar daarvoor moet ik zeker thuis zijn.
30-05-2009 om 14:19
geschreven door Paul Geeraerts
vrijdag 29 mei
Van Bercianos del real camino naar Puenta de Villarente, vandaag zijn we ondanks de hitte voor een grote tocht gegaan omdat in Mansilla de las Mulas de refugio overbevolkt was. De laatste kilometers was afzien. Ik heb vandaag zeker 4 liter water gedronken.Het werden 34 km. Onderweg kregen we een reklame in de hand van een nieuwe refugio in Puente de Villarente. We hebben ons zeker gespeeld en telefonisch geboekt. Een mooie refugio privaat uitgebaat en nog in volle ontwikkeling. Goede bedden en matrassen en een mooie tuin. Zo zijn we op korte afstand beland van Leon, een van de grote steden die wij aandoen en gelegen aan de Sierra Leone, een skigebied in Spanje. Rechts van ons zien we op de bergen nog sneeuw liggen. De eindeloze mesta is achter de rug, nu wordt het weer stijgen en dalen. De naam Camino is voor mij een moie jeugdherinnering. Mijn Rita kreeg van haar ouders voor haar zestiende verjaardag een "Camino Honda", een blauwe motor waarmee zij sneller kon dan ik met mijn fiets. "Had ik maar een brommer, en jij een fiets, dan zou ik jou kunnen duwen:. Maar nu duw ik niets." Clouseau.
30-05-2009 om 14:16
geschreven door Paul Geeraerts
donderdag 28 mei
Van Ledigos naar Bercianos del Real Camino,
het was wat zoeken om een gepaste afstand te vinden.
We besloten dan maar om een 25 km te stappen.
We kwamen op een goed uur aan in de refugio en moesten wachten om in te schrijven. Verder stappen zat er niet in wegens de hitte.
Maar de refugio viel serieus tegen.Het was een initiatief van de parochie in een oud gebouw waar op de eerste verdieping oude veldbedden met doorgelegen matrassen te vinden waren. Ik kreeg zo een vehikel toegewezen vlak tegen de deur van het enige mannentoilet en de douche. Mijn voeten kwamen over het bed en het rook er niet erg fris.
Na wat nadenken heb ik besloten om toch eens op stap te gaan in het dorp en o wonder er was nog een klein hotelletje en er was een kamer vrij voor 30 euro.
Ik heb geslapen als een pacha, zelfs met tv op de kamer.
Op een van de foto's zie je me met een doosje sardines. Daar hangt een verhaaltje aan vast. Het is zeker 40 jaar geleden dat ik nog zo genoten heb van een doosje sardines en een homp brood. Toen we voor het eerst inkopen gingen doen na ons huwelijk kochten we allerlei dingen die later niet werden gebruikt, zo onder andere enkele doosjes sardines. Onderweg zagen we ook vier Vlaamse mountainbikers uit Buggenhout. Echte luxemannen. zonder bagage en enkel met een kruik water. Waarschijnlijk wordt hun bagage vervoerd. Natuurlijk kijkt een echte pelegrino daar op neer. Paul
30-05-2009 om 14:07
geschreven door Paul Geeraerts
28-05-2009
fotos
28-05-2009 om 09:14
geschreven door Paul Geeraerts
..
28-05-2009 om 00:00
geschreven door Paul Geeraerts
27-05-2009
woensdag 27 mei
Vandaag van Villalcazar de Sirga tot Ledigos, Een rechte weg zoals wij ons die niet kunnen voorstellen, 12 km rechtdoor door de graanvelden, zonder een huis of ander gebouw. <Mooi. In het eerste dorp - Carrion de Los Condes zagen we een slotklooster. De deur van de kerk stond open en wij hebben er een mooie mis kunnen meemaken. De slotzusters zaten achteraan in de kerk achter grote tralies. Maar wat een gezang, bovenaards en met een orgeliste die er iets van kende, amaai¡¡¡¡¡ Een beetje verder stootte ik op het eerste Vlaams koppel, uit Wondelgem. Zij stapten de Camino op een eigenaardige menier. De caravan wordt elke 50 km verplaatst en met de auto wordt er dagelijks over en weer gereden. Alles kan hier. Ik ben ook de eerste gekleurde pelegrini tegenkomen, Albert uit Washington DC. Gaat heel traag vooruit maar heeft zijn tijd. Toegekomen in Ledigos , waar we vanavond naar de finale van de Champions League kunnen kijken. Ik heb ook even gebeld met het gemeentehuis, Koen die alle openbare werken opvolgt. Men is een nieuwe vloer in de hall aan het leggen, het Driesplein is wat uitgesteld wegens niet tijdig klaar van de watermaatschappiij, het voetpad naar het station schiet op, de werken in de Langestraat gaan goed vooruit en er komt een flashlicht aan het schooltje en men begint eerstdaag aan de Lombeekstraat. Ook contact gehad met Yvan, onze burgemeester. Wij erken in deze coalitie prachtig samen, bedankt Yvan en de andere collega's. Vandaagben ik over de helft van mijn pelgruimstocht. Volgens mijn roadboek zijn we 392 km ver en zijn er nog 372 te doen. Ik kan beginnen aftellen. Het lijf doet het steeds beter. De voeten doen 's morgens minder pijn en mijn rug is de rugzak blijkbaar al gewoon. Weeral kan ik geen foto's doorsturen. De meeste computers staan in een kast en men betaalt via een automaat.Ik kan mijn apparaat niet aansluiten. Belangrijkste is dat ik iets van mij kan laten horen. Paul
27-05-2009 om 17:13
geschreven door Paul Geeraerts
dinsdag 26 mei
Van Itero de la Vega naar Villalcazar de Sirga, Wij zijn nu echt in de Mista aanbeland, lange rechte wegen, kilometers lang, op een hoogvlakte. Een van onze medestappers, Barbara uit Slovenie moest afhaken. Dat doet toch wat, veertien dagen met elkaar optrekken en dan moeten besluiten dat het niet meer gaat. Traantjes natuurlijk en hopelijk zien we haar nog ooit weer. Barbara's voet was echter sterk opgezwollen en zij kon de laatste twee nachten niet slapen.In Fromista heedt zij besloten om te stoppen en een paar dagen rust te nemen. Ik heb haar mijn tube ontstekingsmiddel gegeven want in het dorp was zelfs geen farmacie. Hopelijk herstelt ze snel. Deze avond zijn we aangekomen in Villalcazar de Sirga. Een Auberge gerund door twee Amerikanen. Vrijwilligers voor veertien dagen die ons perfect hebben ontvangen. Wij kregen een kamer met net zeven bedden. Onze was gedaan en opgehangen en daarna naar de winkel om eten. Deze avond hebben we zelf gekookt. Aardappelen, een grote pan met uien, tomaten, wat look en pepers. Onderweg had ik twee pakjes chickensoep gekocht en dat was ons voorgerecht. Met wat wijn erbij werd het een mooie maaltijd. Om tien uur in bed, wat voor ons doen zeer laat is. Tijdens de tocht heb ik teruggedacht aan de interessante politici die ik heb gekend. Bovenaan op het lijste komt Emiel Coposu, een roemeen die dertig jaar in de gevangenis zat ten tijden van Ceauscescu en toch nog de kracht had om een Christen-democratische partij te leiden.Ik heb later zijn gevangeniscel bezocht . Bangelijk. Rika Steyaert komt op de tweede rij waarschijnlijk omdat zij de eerste minister was waarvoor ik mocht werken. Een ACW- er met een zeer grote stijl. Zij leerde mij dat ik niet op verlof mocht maar wel op vakantie want verlof is een gunst en vakantie is een recht. En dan natuurlijk de gebroeders Van Rompuy. Eric voor zijn rechtaan-rechtuit stijl en Herman voor zijn intelegentie en taktisch vermogen. Ik geloof dat hij nog tot veel in staat is. Paul
27-05-2009 om 16:56
geschreven door Paul Geeraerts
maandag 25 mei
Van Hontanas naar Itero de la Vega, vandaag vroeg vertrokken. Het is toch wat om met acht personen op een helf uur aan de start te staan. een echt kattewasje en vertrekken. Onze eertse stop was wel wat laat in San Anton. Er was onderweg een oude grote kapel, gerund door Italianen die dienst doet als refuggio. Gezien Garry van Italiaanse afkomst is konden we niet anders dan er stoppen. Wij kregen gratis koffie aangeboden en samen met de Italianen werd Sancta Lucia aangeheven. Een mooi moment want heette niet een van de meisjes die er ook waren Lucia. Doorgestapt tot Itero de la Vega en de eerste Albergue ingedoken. Wij dachten een grote was te kunnen doen want er stond een wasmachine en droogmachine, maar beiden stuk, Dus nog maar eens handwas. Het eten was er redelijk. Nog even iets over mijn uitrusting. Naast de onvermijdelijke goede schoenen die ik heb gekocht tijdens onze laatste skivakantie in Livorno, heb ik een rugzak van 60 liter. Daar kan behoorlijk wat in. Van mijn wandelstok heb ik ook reeds veel plezier gehad. Het ontlast de rugen de benen bij het stijgen en het geeft je toch meer zekerheid bij het dalen. De extra lichte slaapzak is schitterend, alleen kan ik er mij niet te veel in draaien, en gezien dat een van mijn specialiteiten zou zijn.... De t-shirts zijn perfect, nemen goed vocht op en geven het af en zijn na het wassen snel droog. De sokken komen van de douane, de extra zware blauwe sokken - zeer goed. Van ons Marie-Louise kreeg ik met nieuwjaar een lichte training die mij goed van pas komt. Maar nu het slechte nieuws, mijn eerste paar sokken vergat ik al de eerste dag, geen erg, ik heb er nog drie paar. Maar vandaag vergat ik mijn trainingsbroek. Nu moet ik met een lange broek verder, een stripbroek. Ik zal mij iets moeten kopen in de eerstvolgende stad. Ik vrees Leon. Paul
27-05-2009 om 16:41
geschreven door Paul Geeraerts
25-05-2009
maandag 25 mei
Van Hontanas naar Itero de la Vega, deze morgen nog maar eens beslist om niet te veel kilometers te doen. En deze keer is het gelukt. Slechts een goeie twintig kilometer. Een prachtige tocht, tot op vandaag het mooiste. Een nijdige helling na een tiental kilometers maar een landschap voor een postkaart. Ik zit hier op een overjaarse computer te tikken met nog een aansluiting via de gewone telefoon. Dus jammer genoeg weer geen foto s. Onderweg zijn we gestopt in een refugio die gerund wordt door Italianen. En dit in een oude kapel. Wij kregen gratis koffie aangeboden en Garry die van Italiaanse afkomst is heeft met een koortje Samcta Lucia gezongen. Om 13 u 30 aangekomen in een regugio die er netjes uitzag en onmiddellijk gestopt. Even recuperen van de voorbije dagen. Wij hebben ook de provincie Burgos verlaten. Welke soort pelegrino s zijn er. Ten eertse de goed getrainde jonge mannen en vrouwen die er niet voor terugschrikken om 40 km per dag af te leggen. Ten tweede de fietsers, mountainbikers. Ten derde de sukkelaars die er misschien wel twee maanden over doen om Santago te bereieken. En tenslotte wij, vrouwen en mannen van rond de zestig die een droom hadden en deze nu willen verwezenlijken. Ik behoor natuurlijk tot deze laatste groep. Erg tevreden dat ik dit mag doen . Paul
25-05-2009 om 18:03
geschreven door Paul Geeraerts
dag 12
Van Burgos naar Hontanas, vandaag zondag. Het was giateren feest in Burgos en dat hebben we de ganse nacht gehoord. Op straat liepen heel wt families met communicaten. Prachtig in lange witte jurken zoals wij dat in onze jeugd kenden. En daarna fiesta tot in de vroege uurtjes, zeker tot 4 uur s morgens. Om 7 u 30 vertrokken voor wat we als een overgangsdag hadden gepland na de twee lange dagenb. Het viel anders uit want op de voorziene stopplaats was er geen plaats meer in de hergebrg. Waar hebben we dat nog gehoord. Dan maar doorgestapt tot de volgende refuge maar daar ook vingen we bot. Dus nog maar eens door. Tot grote ramp vonden we geen drinken meer en moesten de laatste 10 km zorder water door. oOp de tanden bijten en we kwamen toe in Hontanas, een godvergeten dorpje van maximum 200 inwoners met de nodige slaapgelegenheid. Wij konden terecht in een bijgebouw van de gemeente, een kamer met acht bedden, net wat we nodig hadden. s Avonds een pelegrinomenu die weinig om het lijf had maar met enkele biertjes en wat wijn zijn we snel tevreden. Het internet was stuk, dus geen mogelijkheid tot bericht. De weg was wel prachtig en dat maakt veel goed. Paul
25-05-2009 om 17:54
geschreven door Paul Geeraerts
