COMPOSTELA Deze morgen op tijd uit bed en een heerlijk ontbijt in hotel Carlos samen met Douglas. En dan om ons diploma, in het latijn. Meer dan een uur aanschuiven.
Gelukkig waren we op tijd ter plaatse want de pelgrimsmis in de kathedraal begint stipt om 12 uur. We waren juist op tijd. Prachtige afsluiter van onze tocht. Zulke plechtigheden blijven uniek. Elke dag meer dan 1.000 kerkgangers, een mis voorafgegaan door een internationaal getinte groep priesters en een non die voorzong; Sommige liederen nog in het latijn. En wat een orgel ! Kippevelmoment. Ik stond samen met Douglas, Garry en Robert recht in de hoofdbeuk wegens geen zitplaats meer. Dat doet wat met een mens. Tussen de menigte herken je de pelgrims die met jou mee op stap zijn geweest, sommigen een dag, anderen een week en anderen heb je de ganse tocht van 30 dagen ontmoet. Yes we can! Op het einde van de mis dan het moment supprême, het grote wierookvat in beweging gebracht door vier in plaatselijke klederdracht gestoken mannen. En dan een oorverdovend applaus. Alsof een oerkreet. Yes we can! Het straatje tussen de kathedraal en de grootste albergues is smal en bezaaid met cafeetjes. En ja we hebben ons daar op een terras een grote pint besteld. Vele bekenden van de tocht kwamen voorbij, dronken er ook een pint en de verhalen kwamen boven. Leuke verhalen, over ronkers in de bedden, over slechte matrassen, minder lekker eten, slechte voeten, blijnen, maar ook over elkaar weerzien, adressen uitwisselen. We komen elkaar nog tegen. Wie zou het nog eens doen? Na de middag ben ik weer naar de kathedraal getrokken. Ik wou nog eens de tocht bezinnen en in een zijkapel bidden voor diegenen die het op dit ogenblik het meest nodig hebben. Hoe lang was het geleden dat ik nog echt gebeden had? En kaarsjes doen branden. Niet romantisch met echt vuur, neen in de ganse kathedraal alleen maar electrisch aan te steken kaarsen; Een tegenvaller, maar toch gedaan wegens beloofd. Dan wat kadootjes gekocht voor mijn vrouwen - Rita, Natahlie, Geertrui en Dagmar. Zij hebben het verdiend. s'Avonds hebben we een lekker afscheidsdiner genomen. Eerst Sint-Jacobsvrucht en dan een heerlijke Fruits de mer. Een dag die in het geheugen staat gegrift.
14-06-2009 om 09:57
geschreven door Paul Geeraerts
11-06-2009
donderdag 11 juni
aankomst in Compostela, een nachtje in een rural met Douglas en om 7 uur weer vertrokken richting Santago de Compostela. Onze vrienden hadden wat verder een onderkomen gevonden. De schoenen hadden we gisteravond vol krantenpapier gestoken , kwestie van toch min of meer met droge voeten te kunnen stappen. Zonder koffie of eten op stap. Pas om 10 uur een eerste stop , koffie met een grote croissant. Het weer valt mee, droog en warm. Na 12 uur komt waarempel de zon er door en wanneer we aan de kathedraal aankomen is het volle zon. In mekaars armen vallen, " Yes you can" en genieten van de vele bekenden die het ook hebben gehaald. Het is zover, de tocht die meer dan een maand duurde zit erop. Zo maar ineens. Ik heb geen goesting om nu in de file te gaan staan voor het diploma. Dat zal voor morgen zijn. Nu op zoek naar een hotel want de Albergues steken ons de strot uit. Snel gevonden. Eindelijk een kamer voor mij alleen. Een luxe? Inderdaad. Ik zou nog getwijfeld hebben om met de vrienden mee te gaan maar Douglas zag dit niet meer zitten. Het was een schitterende tocht, fysiek zwaar, prachtige landschappen, mooie ontmoetingen en veel tijd om na te denken over de volgende periode in het leven. Zestig volgende maand, spoedig twee kleinkindjes erbij. En nog zoveel plannen. Thuis en in Affligem. Je bent van mij nog niet vanaf. Buon camino amigo's.
11-06-2009 om 22:31
geschreven door Paul Geeraerts
10-06-2009
woensdag 10 juni
Van Melide naar Arca, we naderen stillan het einde. Vandaag de slechtste dag wat het weer betreft, vanaf de start om 7 u 30 tot de aankomst regen en nog eens regen. Toch een mooie tocht via bossen met Eucaliptusbomen. Lekkere geur in het bos. Onderweg een meute parisiens tegengekomen die ook enkele meters vam de Camino te voet deden. Wij kregen applaus, zeker le petit belge, toenb we passeerden. Wij hadden gepland om tot Empalme t estappen maar ook hier wase herberg vol. Nog wat verder in de regen toen in een hotelletje zag . Binnen gevraagd wat er nog vrij was. een kamer met tweebedden. Die heb ik met Douglas snel aangeslagen. De anderen gingen wat verder hun geluk beproeven. Vanaf km 100 wordt elke 500 m de afstand aangegeven. Soms frustrerend. Maar goed wij zijn op 20 km gekomen. Morgen een makkie om tijdig in Santiago aan te komen. Zopas is er nog een brusselse vlaming toegekomen die vandaag 47 km heeft gelopen. Dirk is vertrokken in Brussel maar is zeer blij dat het er bijna opzit. Seffens samen gaan eten en wat bijbabbelen. Hij vertelde mij dat er op de Camino, onder de Belgen, nogal over Affligem wordt gesproken. Radio Trottoir bestaat hier ook blijkbaar. Benieud wat het morgen wordt. Toekomen in Santiago. Mijn tocht van bijna 800 km zal er opzitten. ik zoek zeker een hotelletje op want die albergues kunnen mij nu gestolen worden. Mijn Camino is om nooit te vergeten. Bedankt voorde steun die ik van zovelen mocht ontvangen. Het is een serieuse fysieke inspanning, mijn broeksband is drie gaatjes verder opgeschoven. Maar daar zal vlug aan verholpen zijn.
10-06-2009 om 18:44
geschreven door Paul Geeraerts
dinsdag 9 juni
Van Gonzar naar Melide, vandaag terug 32 km. Gelukkig wat beter weer. Enkele buitjes maar voor de rest prima. Dit is een zeer mooie streek met heuvels en dalen, bossen en weiden, vergezichten Gailia zoals in het liedje van Julio Eglesias. ik heb dit als dj zeer dikwijls gedraaid en succes gegarandeerd. de laatste loodjes naar Melide waren bergop en slopend. Slechts een Albergue te vinden, groot en weinig uitnodigend. Wij slipen op de tweede verdieping en om naar de badkamer te gaan of te toiletten moesten we door de kamer van de eerste verdieping. Ik was zo moe dat ik onmiddellijk op het bed in slaap viel. Douglas kwam me om halfacht wakker maken voor het avondeten. Dat vonden we in de stad, terug een km lopen in de regen. Na het avondeten had ik echt geen goesting meer om te douchen, trouwens ik werd verwittigd dat het water koud was. Daarom om halfzesaar opgestaan om een warme douche te nemen voor de start. Vanavond weer Robert uit Zweden gezien. een geval appart. Robert is een schrijver en bereid een boek voor, fiktie, dat zich zal afspelen op de Camino. Om zich in te leven doet hij alvast de Camino ook vanaf Saint Jean De Port. De eertse dag dat we hem zagen in Roncevalles kwam hij s morgens tot de ontdekking dat zijn schoenen verdwenen waren. Dan maar op zijn sandalen tot de volgende stad om daar nieuw schoeisel te kopen. Misschien een idee voor Herman Van Molle om het boek uit het Zweeds te vertalen in het Nederlands.
10-06-2009 om 18:34
geschreven door Paul Geeraerts
maandag
van Sarria naar Gonzar, vandaag een heel eind gestapt want wee willen donderdag aankomen. Voor alle zekerheid een reservatie gedaan in Gonzar, een klein dorpje op de Camino . Een rotdag , slecht weer, regen en wind. Ik heb dan maar mijn hipod op discomuziek gezet en vooruit met de geit. Onderweg tweemaal gestopt voor een cafe grande solo en een tortillo jamon. Aangekomen in de sympathieke private albergue heb ik mij onmiddellijk twee wiskys ingegoten. Dat deed deugd.Onze schoenen voor de open haard want morgen willen we droog starten. s avonds heeft de vrouw des huizes een lekkere maaltijd klaargemaakt en zelfs onze was gedaan. Het wordt drukker op de Camino en nu veel Spànjaarden. De Duitsers halen nog steeds de bovenhand.
10-06-2009 om 16:32
geschreven door Paul Geeraerts
08-06-2009
fotos
08-06-2009 om 13:12
geschreven door Paul Geeraerts
07-06-2009
zondag 7 juni
Vandaag naar Sarria, we beslisten om niet de kortste weg te nemen maar drie km rond te lopen en zo de Benedictijnerabdij van Samos aan te doen. In de druilige regen vertrokken en na twee uur aangekomen aan de machtige abdij. Jammer genoeg is zij niet open op zondag. Toch heb ik er een mis kunnen bijwonen en enige kaarsjes doen branden voor alwie ik dat beloofd had. Kaarsjes doen branden is niet zoals bij ons, het zijn electrische spulletjes. Geen enkele echte kaars te bespeuren. Ik hoop maar dat ze dezelfde waarde hebben anders gaan er een paar mislukken in de examens. Na de middag hield de druilregen op en konden we doorstoten naar Sarria. De weg was echt prchtig via landbouwwegentjes waar de boeren hun vee doorsturen. Dus, kaka en veel water geeft zo een typìsche bruine modder. Onze schoenen zien en ruiken er nog naar. Het wordt steeds drukker op de Camino en dat geeft problemen om met een groep van zeven slapen te vinden. Vandaag in een mooie private albergue met prima sanitair, bar en terras, alhoewel van datlaatste hebben we wegens weeral regen niet kunnen genieten. Instellingen als deze mogen er wat meer komen op de Camino. Dan maar gekeken hoe Roger Federer zijn eerste Roland Garros heeft gewonnen. Voor mij een speciale dag want een eerste keer dat ik zelf niet ga kiezen. Rita heeft volmacht en ik betrouw dat volledig. De vrienden mogen gerust zijn. Hopelijk zijn er geen te grote verschuivingen zodat dit geen weerslag heeft op de nationale politiek en Herman zijn werk kan voortzetten. Ik dacht vandaag tijdens het stappen aan mijn vader die een goed boogschutter was en driemaal de hoofdvogel kon schieten. Waarom is mij dat nooit gelukt? Misschien ben ik beter in de rol om de zijvogels te schieten zodat de "keizers" een beter zicht hebben op de hoofdvogel. Ik lig er in ieder geval niet meer wakker van. Tot morgen, Paul
07-06-2009 om 17:59
geschreven door Paul Geeraerts
06-06-2009
zaterdag 5 juni
van La laguna naar Triacastela, vandaag was het een zeer natte dag. Regen van begin tot einde en daarom tijdig gestopt alhoewel wij graag naar Samos hadden gestapt wegens een Benedictijnerabdij. Het was echt niet mogelijk want na de middag goot het water. Misschien kunnen we morgen rond tien uur Samos bereiken en er de mis bijwonen. We zullen wel zien. Vandaag gingen de gedachten uiteraard naar mijn broer Egide die gisteren een zware hartoperatie onderging. Ik doe een speciaal gebedje in het kerkje hier. Nog een week en de Camino zit er voor mij op. Toch wel een unieke ervaring met unieke ontmoetingen. Ook gisteren had ik zo waarschijnlijk de mooiste momenten van deze Camino. Mensen ontmoeten elkaar en wanneer het klikt volgt er een diepgaand gesprek waarmee men weer een stuk verder kan. Bedankt wandelpartner. Voor Rita is het ook zwaar. In onze dagelijkse telefoontjes voel ik dat de tijd dringt. Nog even doorbijten, hier en thuis. En hoe zal mijn dochter er uit zien, nu zeven maanden zwanger van twee kindjes? Ik kijk er naar uit.
06-06-2009 om 22:17
geschreven door Paul Geeraerts
donderdag 4 juni
Van Ponferrada naar Villafranca der Bierzo 21 km vandaag en nog steeds goed weer. Op het einde kreeg ik een kramp in mijn linkerbeen maar met wat stretchen gaat dat wel over. We kwamewn op tijd aan maar er was maar een grote aubergue die wat laat geopend werd. Om twee uur. Lange rij wachtenden om in te schrijven. Grote hitte . Douiglas werd er even onwel bij en moest op een stoel tot zijn positieven komen. In de lange rij schoof een vrouw aan op een stoel, steeds vooruitschuivend. Ik begon er tegen in het Engels, zij had een vriendin bij haar tegen wie ze in het Duits sprak en zie - het was Mia uit Merchtem. Tweehonderd slaapplaatsen. Wij sliepen in een van de kelders met 42 bedden. Het leek erop dat het weer ging omslaan, wij waren op de uiterste grens van Leon.
06-06-2009 om 21:58
geschreven door Paul Geeraerts
03-06-2009
woensdag 3 juni
Van Foncebadon naarPonferrada, vandaag 25 km gestapt. Eerst naar het hoogste punt op de Camino - Cruz de Ferro. Een gemakkelijke beklimming die wij begonnen om 7 uur in de morgen. Prachtig weer en mooie vergezichten. Op de bergen in de verte de laatste sneeuw. Na een half uur waren we er. Boven staat een groot ijzeren kruis met een hele hoop stenen rondom. Het is het gebruik dat men via een steen een last aflegt. Ik heb er ook mijn steen neergelegd en had er nog twee bij voor andere vrienden. Daarna een moeilijke afdaling. Wij zagen van ver Ponferrada liggen maar de afstand was echt niet te schatten. Ik vraag me af of dit bij regenweer wel mogelijk is. Kloven, stenen en al wat een afdaling moeilijk maakt. Maar de vergezichten maakten alles goed. Pas om 15 uur toegekomen en een lange file voor de inschrijving. Douglas kreeg het er benauwd van en moest op een stoel bijkomen. Een grote refugio, tweehonderd slaapplaatsen. Wijzelf zijn "gelegerd" in een kelderkamer met 42 bedden. Het zal wel gaan zeker. Minder prettig is dat er drie dagen regen wordt voorspeld en nu horen we reeds de eerste donderslagen. Maar geen nood, wij zijn op minder dan 200 km en hebben nog negen dagen over. Het gaat zeker lukken. Sorry, ik kan weer geen foto' doorsturen. Het blokkeert telkens.
03-06-2009 om 18:45
geschreven door Paul Geeraerts
02-06-2009
dinsdag 2 juni
van Astroga de bergen in Ongelooflijk maar na een goeie nachtrust en eerst een opwarming van mijn voet kwam ik er door. Nu begrijp ik pas eerst wanneer een renner zegt dat hij vandaag goeie benen had. Ik had vandaag goeie benen. Het ging vanzelf. Wij deden 25 km bergop en zijn op een paar km van het hoogste punt. Iets na de noen kwam ik uit de bushes op de grote weg en zag vanuit de diepte een mobilhome met belgische nummerplaat, vlak daarachter twee renners in een outfit Compostela for Louise. Ik riep Yoh de mannen maar geen reactie. Een halve minuut daarna een renner met dezelfde kledij. Ik dacht laat ik nog maar eens proberen, het kost niks. Yoh de mannen. De man keek even op maar reed verder. Maar ik gaf niet af . Yoh de mannen. En plots stop. De coureur draaide zich om en ik zag onmiddelijk dat het Luc Van Mol was. Wat een toeval. kom ik iets vroeger of later op de weg, dan werd het niets. Jammer dat ik vandaag geen foto kan doorsturen. Zal voor morgen zijn wellicht. Twee Teralfenaars op de hoogste berg van de Camino. Is het dan toch waar dat God voor het toeval zorgt? Morgen over de top en dan afdalen naar onze laatste 200 km. Er kan ons niets meer gebeuren. We halen het.
02-06-2009 om 15:43
geschreven door Paul Geeraerts
sinksenmaandag 1 juni
naar Astroga, vandaag een baaldag gehad. Het ging echt niet, mijn rechtervoet deed pijn, mijn wreef. Het was heet, een ganse dag dikke keien en op en neer. En daarbij meer dan dertig graden. Een Pelgrim moet kunnen afzien. Ik ben er toch geraakt. De refugio was ok en dat maakt veel goed. Wij sliepen in een oud nonnenklooster Santa Maria.Precies zoals een nonneklooster moet zijn, gangen, trappen, kamers voor 16 personen, een kleine keuken en koud wter. Bij aankomst had ik alleen oog voor een goed glas Cervesa, zelfs twee na mekaar. Na een douche ging het wat beter en zijn we in het mooie stadje een piza gaan eten. Ik heb cava betaald op de geboorte van het veulen. Om negen uur in bed wegens doodop. Morgen trekken we de bergen in, zien wat het wordt.
02-06-2009 om 15:35
geschreven door Paul Geeraerts
31-05-2009
31-05-2009 om 17:20
geschreven door Paul Geeraerts
sinksenzondag 31 mei
Vandaag van Leon naar Villar de Mazarife, Gisteren hebben we een rustdag genomen. 's avonds een paela gegeten in de stad en het goede neiuws gekregen van een merrieveulen. Dus vandaag terug op stap. 25 km in de hitte. We starten om 7 uur maar vanaf 9 uur werd het zeer warm. Op de middag boven de dertig graden en dat ben ik niet gewon. Mijn hoed met achterflap is dan zeer welkom en regelmatig instrijken tegn de zonnebrand, Vanaf Virgen del Camino hebben we gekozen voor een alternatieve route die wat meer inwaards het land loopt en niet te dicht tegen de g rote weg. Onderweg enkele ooievaars gezien . Zopas een goede douche - ge wee niet hoe deugd dat kan doen. Vandaag hebben ik lopen denken over mijn douanecarriere. Begonnen in 1970 en no stop ik op 31 juli. Mijn eertse standplaats was de entrepot te Brussel. De Europese Gemeenschap was pas gestart, met zes landen, en er was dus nog heel wat invoer en invoertaksen te betalen. Mijn twee eerste weken moest ik documenten klasseren 136B . Na twee weken meldde ik mij bij de ontvanger: of hij gaf mij een ander wer of ik ging de douane verlaten. En ja ik kreeg ander werk. Ik behoor ook tot de laatste lichting douaniers die nog een ganse maand internaat moest volgen in Kapellen. Nu is dit mooi gebouw een sportcentrum met restaurant voor financien. Tijdens die maand vroeg ik vakantie voor de eerste verkiezingen waaraan ik meedeed. Eerst geweigerd maar daarna toegestaan. En ik was meteen verkozen in de gemeenteraad. De douaniers die op mij het meeste indruk hebben gemaakt waren Fons Van Swweefelt, een hoofdcontroleur uit het Antwerpse die in Brussel de eerste sectie leidde. Ik heb ook goeie herinneringen aan de directeur-generaal Van Walleghem en Luc Geenen. Fijne mensen. Na 10 jaar douane heb ik een lange politieke carriere doorgfemaakt om , zoals beloofd, de vijf laatste jaren terug douanier te zijn. Na een doortocht bij de huidige Admistratreur heb ik mij teruggetrokken op Budget en Beheerscontrole waar ik een fantatische nieuwe baas vond en een goede ploeg. Ik zal met veel spijt eind juli afscheid nemen maar ik weet dat de jongeren klaar staan om de opdrachten tot een goed einde te brengen. Onze opdracht wordt soms onderschat maar zonder goede begroting en goede boekhouding is geen enkel bedrijf of overheid in staat haar taken op te nemen. Eindelijk kan ik terug enkele foto's doorsturen. Onder meer van het vlaamse koppel uit Wondelgem, mijn luxekamer en de refugio die ik ontvluchtte, de eenzame wegen, de new look Douglas na de kapper.
Ik heb een foto toegevoegd van een radiomast. Vijf jaar heb ik mijn tijd besteed aan het radionetwerk Astrid. Ik heb daar zeer mooie herinneringen aan. Misschien kan Marc Soetemans zeggen of men hier in Leon ook al voor Tetra gaat. Het doet mij veel plezier dat het goed gaat met Astrid. Misschien moet de directie er aan denken om het 50.000 ste abonnement te vieren met de eerste abonnee, ja inderdaad de stad Geraardsbergen, vanwaar onze huidige Minister van Binnenlandse zaken is. Toen mijn mij vroeg om voor Astrid te werken waarschuwde men mij voor Daniel Hache, die mijn baas zou zijn.Een socialist ! Wel, het is uitstekend gegaan. Voor politieke creaturen waarvoor men ons versleet hebben we getracht om zo snel mogelijk alle mogelijke gebruikers te bereiken. Ik denk met veel genoegen terug aan die tijd. Daniel, je was en bent een fijn man. En Hans heeft het commerciele gedeelte prachtig op poten gesteld. Hans, herinner je nog ons eerste contract op de zolder van het gemeentehuis van Geraadsbergen?
31-05-2009 om 00:00
geschreven door Paul Geeraerts
30-05-2009
zaterdag 30 mei
Van Puente de Villarente naar Leon, een korte etappe van amper 12 km. Dit is verdiend na de reeds 461 km die ik gestapt heb. Uitrusten, de kathedraal bezoeken , iets eten en zoals beloofd tracteren op cava. Inderdaad, ik kreeg bericht van Nathalie dat er een merrieveulen is geboren. Nu nog wachten op het andere nieuwe leven, maar daarvoor moet ik zeker thuis zijn.
30-05-2009 om 14:19
geschreven door Paul Geeraerts
vrijdag 29 mei
Van Bercianos del real camino naar Puenta de Villarente, vandaag zijn we ondanks de hitte voor een grote tocht gegaan omdat in Mansilla de las Mulas de refugio overbevolkt was. De laatste kilometers was afzien. Ik heb vandaag zeker 4 liter water gedronken.Het werden 34 km. Onderweg kregen we een reklame in de hand van een nieuwe refugio in Puente de Villarente. We hebben ons zeker gespeeld en telefonisch geboekt. Een mooie refugio privaat uitgebaat en nog in volle ontwikkeling. Goede bedden en matrassen en een mooie tuin. Zo zijn we op korte afstand beland van Leon, een van de grote steden die wij aandoen en gelegen aan de Sierra Leone, een skigebied in Spanje. Rechts van ons zien we op de bergen nog sneeuw liggen. De eindeloze mesta is achter de rug, nu wordt het weer stijgen en dalen. De naam Camino is voor mij een moie jeugdherinnering. Mijn Rita kreeg van haar ouders voor haar zestiende verjaardag een "Camino Honda", een blauwe motor waarmee zij sneller kon dan ik met mijn fiets. "Had ik maar een brommer, en jij een fiets, dan zou ik jou kunnen duwen:. Maar nu duw ik niets." Clouseau.
30-05-2009 om 14:16
geschreven door Paul Geeraerts
donderdag 28 mei
Van Ledigos naar Bercianos del Real Camino,
het was wat zoeken om een gepaste afstand te vinden.
We besloten dan maar om een 25 km te stappen.
We kwamen op een goed uur aan in de refugio en moesten wachten om in te schrijven. Verder stappen zat er niet in wegens de hitte.
Maar de refugio viel serieus tegen.Het was een initiatief van de parochie in een oud gebouw waar op de eerste verdieping oude veldbedden met doorgelegen matrassen te vinden waren. Ik kreeg zo een vehikel toegewezen vlak tegen de deur van het enige mannentoilet en de douche. Mijn voeten kwamen over het bed en het rook er niet erg fris.
Na wat nadenken heb ik besloten om toch eens op stap te gaan in het dorp en o wonder er was nog een klein hotelletje en er was een kamer vrij voor 30 euro.
Ik heb geslapen als een pacha, zelfs met tv op de kamer.
Op een van de foto's zie je me met een doosje sardines. Daar hangt een verhaaltje aan vast. Het is zeker 40 jaar geleden dat ik nog zo genoten heb van een doosje sardines en een homp brood. Toen we voor het eerst inkopen gingen doen na ons huwelijk kochten we allerlei dingen die later niet werden gebruikt, zo onder andere enkele doosjes sardines. Onderweg zagen we ook vier Vlaamse mountainbikers uit Buggenhout. Echte luxemannen. zonder bagage en enkel met een kruik water. Waarschijnlijk wordt hun bagage vervoerd. Natuurlijk kijkt een echte pelegrino daar op neer. Paul
30-05-2009 om 14:07
geschreven door Paul Geeraerts
28-05-2009
fotos
28-05-2009 om 09:14
geschreven door Paul Geeraerts
..
28-05-2009 om 00:00
geschreven door Paul Geeraerts
27-05-2009
woensdag 27 mei
Vandaag van Villalcazar de Sirga tot Ledigos, Een rechte weg zoals wij ons die niet kunnen voorstellen, 12 km rechtdoor door de graanvelden, zonder een huis of ander gebouw. <Mooi. In het eerste dorp - Carrion de Los Condes zagen we een slotklooster. De deur van de kerk stond open en wij hebben er een mooie mis kunnen meemaken. De slotzusters zaten achteraan in de kerk achter grote tralies. Maar wat een gezang, bovenaards en met een orgeliste die er iets van kende, amaai¡¡¡¡¡ Een beetje verder stootte ik op het eerste Vlaams koppel, uit Wondelgem. Zij stapten de Camino op een eigenaardige menier. De caravan wordt elke 50 km verplaatst en met de auto wordt er dagelijks over en weer gereden. Alles kan hier. Ik ben ook de eerste gekleurde pelegrini tegenkomen, Albert uit Washington DC. Gaat heel traag vooruit maar heeft zijn tijd. Toegekomen in Ledigos , waar we vanavond naar de finale van de Champions League kunnen kijken. Ik heb ook even gebeld met het gemeentehuis, Koen die alle openbare werken opvolgt. Men is een nieuwe vloer in de hall aan het leggen, het Driesplein is wat uitgesteld wegens niet tijdig klaar van de watermaatschappiij, het voetpad naar het station schiet op, de werken in de Langestraat gaan goed vooruit en er komt een flashlicht aan het schooltje en men begint eerstdaag aan de Lombeekstraat. Ook contact gehad met Yvan, onze burgemeester. Wij erken in deze coalitie prachtig samen, bedankt Yvan en de andere collega's. Vandaagben ik over de helft van mijn pelgruimstocht. Volgens mijn roadboek zijn we 392 km ver en zijn er nog 372 te doen. Ik kan beginnen aftellen. Het lijf doet het steeds beter. De voeten doen 's morgens minder pijn en mijn rug is de rugzak blijkbaar al gewoon. Weeral kan ik geen foto's doorsturen. De meeste computers staan in een kast en men betaalt via een automaat.Ik kan mijn apparaat niet aansluiten. Belangrijkste is dat ik iets van mij kan laten horen. Paul
27-05-2009 om 17:13
geschreven door Paul Geeraerts
