Zoals voorzien vertrekken we iets na 8 naar het busstation van Chiang Mai. Niet met de huistaximan Mr.  Yut, maar wel met een tuk tuk. Hij brengt ons in sneltempo naar de busterminal.  Het lijkt een kleine luchthaven waar de bussen stipt vertrekken alsof het vliegtuigen zijn.  Zoals voorzien vertrekken we iets na 8 en komen stipt om 12 00 uur aan in Chiang Rai. Van timing gesproken.  Onze nieuwe gastheer heeft echter mijn mail niet ontvangen  en staat ons niet op te wachten.  Els pakt de eerst beschikbare telefooncel, belt met Toony onze nieuwe gastheer.  10 minuten later is  hij er. 

Hij brengt ons naar zijn huis Homestay Chiang Rai een zevental kilometer buiten de stad.

In de namiddag leest Els een boek aan het zwembad, ik maak een fietstocht.  Rond 18 30,uur brengt Toony ons naar de night bazar!!

Tijdens de heenrit organiseert Els voor het ganse Hotel te terugrit.  We spreken af om 21 00 uur aan een rond punt met een klok.   Als we met zen zessen terugkomen kan de kostprijs van 160 bath (4 euro) door zes gedeeld worden.

De night bazar is een teleurstelling,  weinig volk, slecht eten ed.   Iets voor 9 komen we aan bij het  rond punt met de klok.  Blijkt de klok op dit rond punt een attractie op zich te zijn. Ze is prachtig verlicht, er komt muziek uit en een lotus bloem gaat open en dicht. Op het uur verandert ze in diverse kleuren.  Het lijkt wel Las Vegas op zijn Thais. 

 De volgende ochtend huren we opnieuw een scooter.  Dit keer een geblutste. Een dag eerder is een Belgische mevrouw die hier in de buurt logeert, met de scooter gevallen.  Zonder veel erg evenwel maar de Thaise plastic is snel kapot.

We kiezen voor een rondrit van 80 km.  De rit loopt via een ondergrondse cave, waar enkele Boeddha beelden staan, door rijst en rubberplantages tot aan de White Temple.  Dit is hier, samen met het  zwarte huis, de bekendste bezienswaardigheid.

De Witte Tempel is één van de mooiste gebouwen die we al gezien hebben.   Meer info onderaan.

 Na deze tempel zetten we onze scootertocht verder via diverse gravel en grindwegen.  Onderweg rijden we voorbij een olifanten farm en komen  enkele toeristen tegen die op de rug van een Olifant een ritje maken.  Noch de toeristen, noch de olifanten zien er happy uit.  De olifanten hun slagtanden zijn ofwel afgezaagd ofwel helemaal weg.  Niet echt iets om vrolijk van te worden.  We stoppen hier dan ook niet.

De weg loopt langs de oostelijke kant van de rivier de Mae Kok.  Op een zeker ogenblik wijst de reisroute van Toony over een houten burg.   Het lijkt meer op een hangbrug dan op een echte brug. Moeten we hierover met onze scooter ?   Ik probeer het eerst even uit zonder scooter en dan zien we wel.  Els steekt als eerste de brug over en vraag om pas met de scooter over te steken, wanneer ze aan de overkant is.  Voor mijn geen probleem.  Wanneer ze echter alverwege is, komt een Thaise scooter van de overkant, deze wacht uiteraard niet.  Ze kruisen elkaar in het midden van de wiebelende brug.

Als de Thai en Els over zijn, is het aan mij.  Overweeg even om naast de scooter over te brug te gaan omdat er grote gaten in de brug zijn, maar dit blijkt geen optie.  Dan maar  op de scooter de brug over, en het lukt.  Eens over gaat de weg terug naar ons verblijf.   De eerst 7 km zijn onverhard en op en af. Nadien is er asfalt.  We passeren nog hot springs. Dit waren vroeger warm water bronnen, maar nu niet meer. 

Rond half vier  komen we terug aan ons verblijf.  Aangezien we vanavond toch niet meer naar de stad gaan, besluiten we naar het Zwarte huis te rijden.  Toony verklaart ons gek, maar toch vertrekken we.  Dit huis  ligt de andere kant van de stad (zon 20 km) verder op.   Als halve gekken vertrekken we.  Als we er ongeveer zijn, merkt Els op dan we de naam van het huis  niet bij hebben.  Na wat zoek en vraagwerk komen om 16 15 uur aan bij het huis.  Het zwarte huis (dat Baan Dam noemt) is gebouwd door de leraar van de tekenaar van de witte tempel.

Woensdag, onze laatste dag in Chiang Rai.

Els heeft een voormiddag Thai Cooking geboekt.  Ik ben nog onder de indruk van de Witte Tempel, dat ik met de fiets nog eens door de bossen en rijstvelden rij, nog eens op zoek naar dit prachtig complex.  Omdat het zo mooi is, een aparte pagina op mijn smugmug website.  Veel kijkplezier. 

http://patrickvandam.smugmug.com/White-Tempel-Chiang-Rai-2014/

Na de cooking class en de fietstocht nemen we nog een duik in het zwembad en een thaise massage. De cooking class was trouwens super.   Er werd food gekocht op een plaatselijke markt. (veel verser en goedkoper dan op de night bazar en geen toeristen).  Nadien werd gekookt bij de mevrouw thuis.  Samen met Els was er nog een Duits koppel.  Het resultaat is geweldig.  Els brengt de overschot mee die ik als middagmaal opeet.  De rijst en de curry is de beste die ik hier al gegeten heb.  Hopelijk de komende maanden in Bel veel Thai Food !!!

Morgen om 08 00 uur vertrekken we naar onze laatste stopplaats.  Bangkok.  Het is er 32 graden veel smog.  Gelukkig heeft Els een goed hotel geboekt.

We houden jullie op de hoogte !!

DE WITTE TEMPEL (WAT RONG KHUN)

Hij is ontworpen door Chalermchai Kositpipat in 1997. Wat Rong Khun is gebouwd in een witte kleur om de reinheid van Boeddha weer te geven. Met witte mozaïek wordt de wijsheid van Boeddha weerspiegeld.

Naar verwachting zal de bouw van het complete tempelcomplex pas rond 2070 volledig afgerond zijn. Het volledige complex zal dan uit negen gebouwen bestaan, waarbij ieder gebouw een eigen betekenis heeft.

Bij een aardbeving op 5 mei 2014 met een kracht van 6,3 op de schaal van richter in het noorden van Thailand is Wat Rong Khun zwaar beschadigd geraakt. In eerste instantie zou het tempelcomplex blijvend gesloten blijven maar door een grote hoeveelheid donaties kan de tempel volledig hersteld worden.

Een eerbetoon aan Boeddha van de kunstenaar Ajarn Chalermchai Kositpipat, die nog steeds in leven is. Hij is verslaafd geweest aan alcohol en drugs en is om af te kicken als monnik een Boeddhistisch klooster ingegaan. Na jaren succesvol te zijn afgekickt is hij  weer monnik af. Als dank aan Boeddha is hij deze spierwitte tempel gaan bouwen. Hij heeft wit genomen omdat dit het reine symboliseert. In de tempel worden al zijn nachtmerries waanbeelden en angsten weergegeven die hij had toen hij nog verslaafd was. Als je de tempel zelf binnenkomt is de muur waar je tegenaan kijkt de muur van al het goede, de verlichting, Boeddha dus. Op de muur waar je door naar binnenkomt staat een enorm schilderij van het kwaad, terwijl de zijwanden de weg naar de verlichting verbeelden. Zelf zegt hij dat er nog zeker 60 tot 90 jaar aan de tempel doorgebouwd zal worden na zijn dood en dat dan de tempel pas in zijn volle glorie klaar zal zijn. Bij de tempel is een grote werkplaats waar je kunt zien hoe alles gemaakt wordt. De miljarden kleine spiegeltjes worden daar met de hand op maat gesneden en alle bizarre creaties worden daar stuk voor stuk met de hand vormgegeven. Er worden dus geen mallen gebruikt voor de vele repeterende patronen. Ook is het de wil van de kunstenaar, dat er geen toegang geheven mag worden voor de tempel, ook niet als hij is overleden. Het gouden gebouw is het dames en heren toilet, wat op zich al een bezienswaardigheid is. Wat Rong Khun is naar mijn mening de meest bijzondere moderne tempel van Thailand. Een must om te bezoeken als je in het noorden van het land bent en gratis !

19-11-2014 om 00:00 geschreven door els  

Chiang Mai

Het vertrek vanuit National Park naar Bangkok Airport verliep vlekkeloos.

We hadden gerekend op een trip van 4 uur, maar uiteindelijk bleek de rit maar een goeie twee uur te duren.  Aangezien ook tijdens de vakantie, wachten geen optie is, probeert Els nog een vroegere vlucht naar Chiang Mai te boeken.  Dit lukt echter niet , er zijn nog 50 wachtenden voor ons.  Dan maar een koffie drinken en iets eten in de luchthaven Don Muang in Bangkok.  Wat mij opvalt zijn de mooie Thaise dames, dit keer niet vergezeld van doorrookte en getattoueerde oudere Europanen.  De Thaise dames die het vliegtuig nemen, zijn blijkbaar iets verstandiger.

Zoals gepland komen we iets na 5 aan in Chiang Mai, Els regelt een taxi en iets na half zes zijn we in onze verblijfplaats; Sakorn Residence.   Een mooi en klein hotel, iets buiten het centrum van Chiang Mai.

Na een plons in het zwembad, trekken we te voet de stad in, op zoek naar avontuur en voedsel.

Onze eerste stop, en vandaag ook onze laatste, is een plaatselijke, dagelijkse avondmarkt, waar we al vlug aan de kraampjes de nodige , rijst groenten, en sticky rice with mango en  spring rolls uitproberen.   Om de avond af te sluiten, neem ik nog een gegrilde inktvis.  Niet dat ik dit zo lekker vind, maar de verkoopster is zo vriendelijk en de inktvis ziet er zo lekker uit, dat ik er niet kan aan weerstaan.   Na enkele beten weet ik het al.  Dit is niet wat ik ervan verwacht had.  Maar zoals thuis geleerd, altijd bord leegeten! Morgen zal blijken dat dit niet het beste idee was.

Nadien gaan we door de drukke wegen te voet naar huis en slapen.  Voor het eerst tijdens deze vakantie, zonder de wekker te zetten.  Ook eens leuk, zeker op vakantie….

De volgende ochtend staan we iets voor zeven op.  Na een korte duik in het zwembad, zitten we bij de eersten aan tafel voor het ontbijt.  Er kan gekozen worden uit 5 menu's, maar  wij zouden graag iets hebben wat niet op de kaart staat.  Yoghourt met musli en fruit. De gastvrouw zegt "no problem" en ze stuurt één van haar boys naar de winkel op de yoghourt te halen.  In Thailand is inderdaad niets een probleem.

Na het ontbijt vertrekken we te voet naar de oude stad.  Ik voel me echter niet 100 pct.  Het markteten van de avond voordien  heeft mij blijkbaar geen  goed gedaan.  Na wat energie onder de vorm van een Snicker en een echte Cola, besluiten we om een fiets te huren voor 24 uur.

Hiermee rijden we de ganse dag door de drukke oude stad alsof we habituees zijn.  Een kleine maar dringende sanitaire stop brengt ons  bij …..  Een mooie en rustig gelegen hotel in de drukke binnenstad.   Ook na de sanitaire stop, blijft het oorlog in mijn buik.  Met de gedachte dat ik nog één week niet in een restaurant wil komen maar van zoveel mogelijk kraampjes wil eten, kies ik voor de grove middelen,  Thaise  immodium.  En het  helpt.  Een uur later zitten we terug te eten tussen de Thaien.  2 frisdranken en twee gerechten voor 105 Bath  2,5 €. Het bestek en de borden worden gedroogd door de wind. In dit geval op de zetel van een  scooter ,  dit is een goed teken volgens Els. Ik ben dus gerust. In het eethuis zitten enkel Thaien. Een Europeese man probeert, met succes, zijn vrouw te overhalen om er ook te eten, hetgeen hem lukt.  Na enkele slokken van hun soep, vertrekken zij al.  De vrouw kon het blijkbaar niet meer aanzien.   Alle mannen hebben blijkbaar niet zoveel geluk als ik.

We rijden met onze fiets door de binnenstad en stoppen bij  één van de tempels.  Ik word aangesproken door een monnik (Monk) die me vraagt dat ik geen voedsel voor hem heb.   We informeren ons en blijkt dat de monks in de voormiddag (vanaf 5 uur in de ochtend tot ongeveer 12 's middags)  bedelen voor voedsel.   Later op de dag zijn ze enkel nog geïnteresseerd in fruit en koffie of thee.  We kopen wat thee  om dit bij een volgende ontmoeting af te geven aan de in het rood geklede monnik.

Via een mooi park aan de buitenkant van de oude centrum rijden we richting  onze volgende avondmarkt.     Met de zon op de juiste plaats is het park zeer geschikt voor enkele foto's. Els maant me echter "kordaat maar zeer beleefd" aan door te rijden naar de markt, want ze heeft honger.   Bij het uitrijden van de stad valt haar oog echter op een plaatselijk kapsalon.  Haar honger maakt plots plaats voor een brushing beurt.    Logisch als je al een goede week van huis bent en nog niet naar de kapper bent geweest.    Het resultaat mag er zijn !

Ondertussen is het al een beetje donker als we op de markt aankopen.  Het is nog rustig.  We kopen enkele kleine ringen en een armbandje.  Ik laat me verwennen door een plaatselijke masseur voor een voetmassage.  Heerlijk maar niet totaalpijnvrij.  Wist ik veel dat mijn voeten tot aan mijn bovenbillen kwamen.

Om 18 00uur stipt klinkt uit de luidsprekers het Thaise volkslied.    Het lawaai duurt een kleine minuut en iedereen blijft stokstijf staan.

Rond 8  uur rijden we via de ondertussen gekende wegen de stad uit.   Het is donker en sommige massage salons en bars zijn getransformeerd tot  "Lucky Massages" en "Jo Jo Massages".  Ik veronderstel dat dit hetzelfde is als overdag maar dan met HE.  Ga het evenwel niet uitproberen.

Voor we gaan slapen,toch nog even stoppen aan de night bazaar. Een aantal eethuisjes  zijn gesloten maar we eten iets aan een stalletje van een ouder koppel;  kip met ananas.  Wanneer ik na het eten de kok bedank voor het lekker eten, komt ze vanachter haar vuur om eens goed vast te pakken.  Ik krijg een Georges Clooney gevoel.

Zondag en laatste dag in Chiang Mai, we leveren iets voor 10  00 uur onze fiets af. 

We blijven ons ondertussen  afvragen wat de leukste manier zou zijn om naar Doi Suthep te gaan (een tempel op een kleine 20 km van Chiang Mai, wel op een berg van 1500 meter hoogte.

Opnieuw een scooter huren of een  taxi nemen.  Wanneer we enkel 10 tallen meters verder een verhuur bedrijfje tegenkomen, is de beslissing snel genomen. 

Paspoort afgeven document ondertekenen gaan tanken en we kunnen vertrekken met onze scooter richting Doi Suthep.  Het is Scherpenheuvel in het groot.  Om in de tempel binnen te gaan moeten uiteraard de schoenen uit.  Vrouwen zijn dit keer wel toegelaten.

Nadien rijden we enkele km verder naar het zomerverblijf van de Koninklijke Familie.  We moeten speciale kledij aantrekken, anders mogen we er niet in. Het echte paleis is echter niet te bezoeken. "Undel constluction fol 1 yeal."

We maken hier ook kennis met de andere kant van de Thaise keuken. We bestellen en betalen 2 gerechten die we  niet opeten.  Te veel stank en denken niet vers.

Geen risico's nemen, ook al is de Immodium in de buurt.

We sluiten de Zondag in Changmai af met een avondmarkt en gaan voor het eerst in dit verlof eten in een restaurant. Arcobaleno, een Italiaans restaurant aanbevolen door ons verblijf.  Om 22 uur gaan we  slapen want morgen, iets na 8 brengt  de taxi ons naar het station waar de bus ons naar Chiang Rai brengt, 180 km meer naar het noorden.

17-11-2014 om 00:00 geschreven door els