We hadden het gisteren reeds gehoord dat het de komende dagen slecht weer zou worden, maar we bleven toch positief. Tot we deze morgen de gutsende regen hoorden. Dit wordt de domper op onze planning.
Langer dan voorzien regende het en bleven we op onze B&B. Tijd voor wat "www" en foto's te bekijken van wat gepasseerd is. Hopelijk komt de zon snel door die grijze wolkenhemel, al ziet het er niet naar uit.
Volgens de eerste briefing, blijven we nog een half uurke op onze kamer, nog steeds regen...
Uiteindelijk besluiten de reisleider en haar assistent dat we toch maar richting Oudtshoorn rijden. Hoe dichter we daar aankwamen, hoe droger het werd. Onderweg stopten we aan een fruitkraampje waar we heerlijke druiven hebben gekocht (wat bleek hetzelfde kraampje te zijn waar K en S ook vorig jaar zijn gestopt)
In Oudtshoorn was een festival met veel kraampjes om iets te eten en nog meer kraampjes om iets te kopen. P en K hebben nog nooit zo'n heerlijke hot-dog gegeten.
Verder door naar de struisvogelboerderij waar Els in alle stilte op had gehoopt dit toch te doen ondanks ons strakke schema. Eerst kregen we een diavoorstelling met wat historische uitleg en daarna een rondleiding in de farm waar de niet zo'n mooie beesten op ons stonden te wachten. Onze gids deed aardig haar best om bij elke soort een uitleg te geven en na een uurtje vertrokken we dan, met Schumacher achter het stuur, richting Knysna.
Halfweg, politiecontrole... P aan het stuur, moest zijn rijbewijs laten zien aan een knappe zwarte politieagente, alles bleek in orde te zijn. PVD vroeg aan haar of ze nog "meer" wou controleren. ... Deze vraag werd niet echt op prijs gesteld door sommigen... Hoe dichter we Knysna naderden, des te meer was het weer aan t regenen. Uiteindelijk waren we op onze bestemming en nadat we zijn ingecheckt, gaan we iets drinken in een cafeetje aan de overkant van onze B&B, waar ook de lokale mensen waren om iets te eten. Het is hier zo gezellig dat we beslissen om ook daar te eten en idd, het was superleuk.
Nog een volledige psychologische uitleg van K over het getal 7 en zo werd het weeral tijd om ons bed op te zoeken.
Morgen beginnen we aan onze voorlaatste dag (hopelijk terug een beetje minder regen) en pakken we de tussenvlucht van Georges naar Jo'burg.
Aangezien we geen strikt programma hebben, proberen we onze dag op te vullen met leuke-geen stresserende-ontspannende-lekkere dingen.
Na ons ontbijt met zicht op de lagune hebben we wat gekuierd door de mainstreet waar we E en P hebben achtergelaten. We hadden immers afgesproken om onze peet-dochter Tiffany van school op te halen om ne keer met haar te gaan shoppen. We hadden dit gisterenavond met haar mama besproken en ze was ons zo dankbaar voor wat we doen voor hen. Ze gaat ons gedenken in haar gebeden.
We pikten Tiffany op nadat we van de directrice een toelatingsbewijs kregen die we aan de lelaar van T moesten geven. Ze keek er echt naar uit. We hebben haar even verwend, laten kopen wat ze wou, een ijsje gaan eten met zicht op zee.. Naargelang de uren vorderden, werd ze stiller en stiller met de gedachte dat ze straks terug naar "The real life" moet. We deden nog gauw inkopen voor haar moeder in the pick & pay (eten en frisdrank) om daarna langs haar huisje te gaan waar haar moeder ons stond op te wachten. Baie baie dankie heeft ze wel een paar keer gezegd en ze waardeerde echt wat we voor hen doen. We moesten snel weerkomen, samen met onze zonen....
Jullie vragen je waarschijnlijk af wat E n P vandaag gedaan hebben? Awel, wij ook ... (Hihihi) De romantiek was duidelijk aanwezig wanneer we ze terug zagen en ze hadden een hele leuke dag, dus ...
Na een verfrissende douche, want het was heel warm vandaag, reden we naar Enrico, een Italiaan, waar we buiten op het terras aten met een prachtig zicht op de zee. Heel het plaatje klopte...
Morgen is het D-day voor de organisatie BIA waar we natuurlijk bij willen zijn, dus op tijd in bed en op tijd er uit!
Vandaag gaan wij onze pleegdochter ontmoeten, toch wel spannend.
Samenkomen bij het kantoor van 'Born in Africa' en dan naar het schooltje gaan kennismaken. Onze Dezire (10 jaar) is heel verlegen. In het schooltje krijgen wij dan les, samen met enkele kinderen en een strenge juffrouw, alles in het afrikaans maar toch heel verstaanbaar. Kevin wordt dan naar het bord geroepen en moet het meervoud van uur opschrijven, bij hun is het ure.
Ondertussen is Tiffany (13) erbij gekomen, pleegdochter van Sabine en Kevin. Zij is veel vlotter en vraagt direct hoe het met Kenzo en Lorenzo gaat, zo schattig.
Na nog een optreden, lunch bij een 83 jarige Belg en dan op huisbezoek naar al onze pleegkinderen.
Ze wonen allemaal in een, naar onze normen, tuinhuis. De eerste hebben zelfs geen electriciteit, verlichting met parrafine. BIA heeft ze ook aangemoedigd om zelf een groentetuintje aan te leggen en dat lukt aardig, bij sommigen hebben de paarden wel alles opgegeten.
's Avonds mogen wij dan een ouderavond bijwonen in een grote zaal en daar blijkt dat ze echt wel heel dankbaar zijn voor de kansen die BIA hun kinderen geeft.
Maandag, 25/03 : 05.30 u (red 04.30 u Belgische tijd) Teut,teut... Teut,teut ... Tijd om op te staan...
We zijn al helemaal aan het vroege opstaan gewoon, maar wat was er vandaag toch weer ? Juist...
Een hele gelukkige verjaardag voor Louis (vake van Patrick) en Lizette (mijn ma) !!!
Nadat we om 05.45 u roomservice kregen van PVD, vertrokken we naar de luchthaven om onze vlucht naar Port Elizabeth te ondernemen.
We reden onze witte reisgenoot bij het verhuurbedrijf binnen waar ze vaststelden dat deze licht werd beschadigd aan de linkerkant. Euh... hoe kan dat? Is gebeurd wanneer wij dit niet hadden gezien... ;). Els heeft dit zeer diplomatisch opgelost en jaja, ze geloofden haar uitleg.
In de luchthaven stelden we vast dat onze vlucht een uur vertraging had. Verdorie, heel onze planning in de war...
Na de korte vlucht (1.10 u) landden we in een regenachtige stad waar we een champagnekleurige Avanza mochten oppikken om onze rit verder te zetten naar Addo Elephant Park.
Yes, bingo, nog geen 5 minuten in het prachtig, groene park, zagen we een hele kudde olifanten aan de pool staan... Prachtig !!! Hier hebben we een tijdje staan genieten.
Onze tocht verder zettend, onder begeleiding van onze personal coach, die al de ganse week onze buikspieren laat trainen, gingen we op zoek naar nog meer olifanten. Na een klein uurtje het park te hebben doorkruist en het verdacht stiller werd aan de rechterkant in de wagen, stonden er achter de bocht een familie olifanten (7 tal). Twee van die kolossen. kwamen, nogal hevig, op ons af, gevolgd door hun aanhang ...
Pfff die kwamen dicht !
Ik duwde de camera in K zijn handen om het hele gebeuren te filmen, want dit zouden we nooit meer meemaken. Helemaal onder de indruk en met bevende handen wou ik het filmpje bekijken ... Wat denk je ... Kevin was vergeten op "de" knop te duwen :( Hoe stom kan ne mens zijn! Maar geen probleem, onze joker, Patrick, had alles deftig in beeld gebracht en misschien komen we nog wel een paar olifanten tegen.
Wat we gehoopt hadden, kwam ook nu uit. We zagen ze terug, en hoe. De ganse bende omsingelde onze auto. Dit was een echte ervaring waar we allen stil van werden.
Wat vliegt de tijd wanneer je je amuseert. We moesten het park om 15.00 u verlaten want we hadden nog een serieuze rit voor de boeg om voor het donker aan onze prachtige, luxueuze chalet te geraken.
We volgden de tuinroute richting Plettenbergbaai, waar we in Storms Rivier stopten om in The Fernery te arriveren. Els, blijkbaar in haar voorgaand leven boswachter geweest, voelde zich helemaal thuis in de bossen ver weg van de bewoonde wereld.
Nadat we ons hadden opgefrist, genoten we van een heerlijk diner om daarna de dag af te sluiten.
We weten het, de blog is zwakjes aangevuld, maar de moderne technologie van het "www" is hier ver te zoeken.
We gaan de nacht in en zo zijn we weeral een dag dichter bij onze dochters (Tiffany en Deziree) die we morgen gaan ontmoeten.
We kijken er naar uit!
Vele groetjes van mij (Sabine) en mijn reisgenoten, E, P en K
Bij zonsopgang zitten er aapjes 🐒op ons terras en eentje zet zijn handen op het raam om binnen te kijken, grappig, weeral een prachtige ochtend in ZA samen met de dieren.
Even tanken aan 1,10/liter en dan op weg naar Durban met onze cd van de beste polonaise songs 🎤die wij bij de Story hadden gekregen.
Hier vind je de golden mile, een straat van 6 km naast de Indische Oceaan waar je kan 🏃, 🚲,🏄,🏊,..... en heel mooi verlicht 's avonds. Er lopen veel Hindoe's rond en zelfs vrouwen met burka's.
Er is ook een heel groot modern voetbalstadion.
Een gebouw hier in Durban, de Tourist Junction, heeft een dak dat 5m sneeuw kan dragen (in de winter is hun min. temp. 10 gr). Bij het ontwerp hadden de architecten nl. de plannen verwisseld en het dak van het treinstation in Toronto kwam naar beneden bij de eerste grote sneeuwval.
Het is hier een 25-30 gr en hebben 's avonds een beetje regen gehad maar koelde toch niet echt af.
Sabine en ik hebben ons haar laten blowen 💆bij een toch wel vuil kapsalon maar heel sfeervol. Nadien wilden wij ons diner in het casino, met annex shoppingcenter, nuttigen maar dat was toch veel te kitcherig en te lawaaierig. Er was daar een wedstrijd om zo lang mogelijk met je hand een Harley Davidson aan te raken en de winnaar kreeg die dan mee naar huis, 2 stonden daar al 55 uur met hun hand op die Harley.
Hebben dan een toffe loungebar gevonden om te eten, hadden een lekker dessert 'Belgian chocolate muffin' 🍪en dan lekker slaap in het Belaires suites hotel en morgen weeral om 5.30 eruit voor onze ✈ naar Port Elisabeth.
