12-11-2009 om 09:36 geschreven door els  

Maandag 9 november 2009

4.45 klop op deur, tijd om op te staan want om 5.30 start de ochtend ‘game drive’.  Prachtig buiten, nog even op het terras zitten en hopen dat er een krokodil of nijlpaard in de rivier voorbijdrijft.

Terug met 6 in onze jeep en weer hotsen in de bush.  Na een half uur pikt de tracker een spoor op van een luipaard met 2 baby’s, iedereen heel opgewonden.  De tracker en de ranger verlaten zelfs de jeep en gaan in tegenovergestelde richting op zoek naar meer sporen.  Wij mogen zelfs nog niet rechtstaan in de jeep en nu zijn zij weg…… De dieren vallen nl. alleen maar aan volgens hun als wij alleen rondlopen, dan zien zij een gemakkelijke prooi maar als wij met z’n allen in die grote jeep zitten en niet veel beweging maken, ervaren de grote dieren dat als bedreigend en laten ze ons gerust.  De wet van de jungle, de grootste is de sterkste.  Na een tijdje komen ze dan toch terug en zijn het spoor kwijt.  Dan maar terug verder, ondertussen veel giraffen, zebra’s, impala’s, kudu’s en mooi gekwetter van alle vogels.  Een grote groep buffels maakt onze morgentrip volledig.  HHHier blijven wij wel ver vandaan staan want dit zijn venijnige beesten.  Het zijn planteneters maar zij doden iedereen die ze kunnen krijgen.  De meesten liggen neer en de ranger vertelt als hij nu zou uitstappen en 3 m van de jeep zou weggaan, ze ineens allemaal zouden rechtstaan en beginnen aanvallen, wij vragen of hij eens niet wil proberen maar hij weet wel beter.

Een lekker ontbijt bij aankomst, even opfrissen en dan met Dereck een bushwalk langs de rivier want alleen mogen wij daar niet naartoe, hij heeft een heel groot geladen geweer bij, moeten allemaal achter hem blijven lopen en nooit maar dan ook nooit gaan lopen als wij een gevaarlijk dier zouden zien.  Onderweg laat hij ons nog een truk zien om een koord te maken van een bepaalde struik als wij bvb autopech moesten hebben in de bush om de wagen voort te trekken, hij wijst ons een toiletpapier boom (zo heet die echt) als je een grote behoefte moest krijgen, we ontleden de ‘dung’ van een olifant en hij vertelt, aangezien de olifant alles eet wat groeit en bloeit, hij ook veel giftigs eet en om geen musquito’s te hebben in de kamer, zouden wij dat moeten meenemen en daar leggen maar toch liever niet.

Ondertussen is het 40 gr. en moeten wij dringend wat gaan liggen in ons hutje want om 4 uur is onze volgende ‘game drive’ er weer.

Na een half uur hebben wij prijs, eindelijk onze eerste olifant, kunnen hem maar even bekijken want hij loopt snel weg, het is een mannetje van 10 jaar oud.  Dan gaan wij naar een watertje en daar staan 7 olifanten (waaronder 2 babyolifanten) te drinken en te spelen in het water, fantastisch.  De ranger besluit hen te volgen want ze zouden op weg zijn naar een grote groep olifanten.  Wij volgen ze zijdelings op een veilige afstand en dan rijdt de ranger achterwaarts tussen hen in en komt er een olifant op ons af en blijft slechts 1 meter naast mij staan (zit vanachter in de jeep), mijn hart staat stil en ik krijg er tranen van in de ogen, Patrick stopt zelfs met filmen van het verschieten.  Moeten heel stil blijven maar iedereen is overdonderd…  Hij kijkt nog even, draait zich om en loopt terug achter de groep aan.  Dit was echt wel een bijzonder Africagevoel.  Nadien zien wij nog giraffen die gaan drinken in het riviertje, een hele rare manier van hoe zij hun poten zetten om voorover te kunnen buigen, 2 jakhals komen ook nog even drinken en bij het terugrijden naar onze chalet, zien wij in het donker nog een grijsbok, een heel klein diertje en heel moeilijk te vinden dus voor de ranger was dit ook weer speciaal, hij had dit zelf nog maar 2 keer gezien.  Dan horen wij dat de luipaard weer gesignaleerd is en vliegen wij door de bush om zijn spoor op te pikken maar tevergeefs.

Moe komen wij terug aan en na een weeral lekkere maar vettige maaltijd dringend slapen want zijn uitgeteld.

Lekker slaap

Els en Patrick

PS : eind november foto's op www.pbase.com/patrickvandam

11-11-2009 om 16:39 geschreven door els  

09-11-2009 om 13:16 geschreven door els  

Zaterdag 7 november 2009

Lekker slaap was wat minder want er was precies altijd een papegaai froak aan ’t roepen, heel raar.  Deze morgen vonden wij dus de boosdoener, hij zat op ons terrastafel, het was inderdaad een ‘frog’ en als hij zo riep dan ging zijn keel helemaal opzwellen, mooi….

Het ontbijt wordt buiten geserveerd op een mooi rond terras met een fantastisch uitzicht.  Marlea is de zwangere Zuidafrikaanse eigenares, een hele klassevolle vrouw, in’t lang gekleed en beladen met sieraden.  Zij helpt ons mee een weg uitstippelen voor vandaag.  Nog even betalen bij Rob, die vraagt of wij soms ook met tripadvisor werken, hij heeft een hele slechte kritiek gekregen van 2 Amerikaanse gasten die zelfs nog een mooiere kamer als wij hadden gekregen, hij is er helemaal down van en vraagt of wij  de waarheid kunnen vertellen, bij deze al, La Roca in Nelspruit is geweldig!!!!!!

En dan op weg naar de Panorama route, eerst nog een 15 min. file en dan richting Pilgrim’s rest, een oud mijnwerkersstadje dat volledig gerestaureerd is volgens de tijd van toen, is tof maar eigenlijk veel te toeristisch, in elke huisje wordt vanalles verkocht en op straat word je heel de tijd gevraagd of je iets wil kopen.  Snel een paar foto’s en dan verder naar Bourke’s Luke, een plaats waar de Blyde en Treurige rivier samenkomen en doordat het water over stenen rolt, krijg je er potholes.  Dit is echt heel mooi om te zien, nadien nog de 3 rondavels, 3 gebergten natuurlijk in de rotsen in de vorm van die ronde Afrikaanse hutjes.

Onderweg nog steeds een groen landschap, het heeft hier al veel geregend precies want Annemarie had ons verteld dat het dor ging zijn.  Onderweg veel kraampjes naast de weg op hoge rotsen en de mensen zie je constant met zakjes van de Spar naast de weg lopen en geen huis in de omgeving, waar gaan die toch altijd naar toe?

Op onze weg naar Hoedspruit krijgen wij toch wel honger, ondertussen 3 uur en sinds het ontbijt rond 8 uur, niets meer gegeten.  Ineens een bord met restaurant langs de kant van de weg en wij besluiten om dat eens te riskeren. Een hele lange zandweg en onderweg bordjes met Boabab op.  In de verte zien wij dan een hutje met een prachtige Boabab boom, die worden zelfs 300 jaar oud. De meeste bomen trouwens die je onderweg ziet zijn Paraplu-accacias.

Het restaurant is een hutje met een groot gezellig afdak waar een tiental tafels staan, naast de boom. Je kan pannenkoeken en taart bestellen met koffie of zelfgemaakt bier. Patrick neemt een pannenkoek met een slaatje en een zelfgemaakt bier en ik neem een met rietsuiker, ijs en een koffie.

Lekker allemaal, enkel het zelfgemaakt bier is niet te pruimen, kruising tussen frisdrank en bier.  Na nog een mooie foto naast de boom, verder naar ons volgend adres, de Kubu Safari Lodge.  Als wij de gate binnenrijden naar de Safari lodges, voel ik dat Patrick al zenuwachtig begint te worden, dit gedeelte van de reis is voor hem wel het allerbelangrijkste, eindelijk kan hij als amateurfotograaf de dieren gaan aanschouwen.  Zijn nog maar juist aan t rijden of hij begint al te roepen, kijk, kijk en ja daar staat een prachtige giraf rustig aan een boom te knabbelen, daarna nog een wrattenzwijn en we zijn het domein binnen. Dit lijkt heel authentiek Afrikaans en de kamer is ook zo, heel basic, groot, proper maar geen TV of ijskast, zo hoort het ook in de bush.  Ons terras grenst aan de bush en direct besluiten wij om al maar eens een toer te maken door het gebied.  Aangezien ze hier geen leeuwen of olifanten hebben, is het redelijk veilig, moeten alleen oppassen voor de bavianen.

’s Avonds hebben wij dan eindelijk onze eerste braai (bbq) in een boma (ronde omheining in het zand met in het midden een groot vuur) Alle tafeltjes zijn bijna bezet als wij aankomen want er zit een heel bus redelijk rustige hollanders, eerst een lekkere soort pompoensoep en dan heel veel groenten met kip of antilope, nadien nog een flan, daarbij een flesje wijn natuurlijk en bijna heel de avond het gezelschap van de eigenaars Manfred en Nicole.  Zij zijn opgelucht dat ze ook eens gasten hebben zoals wij die niet met een grote groep via een reisbureau komen maar gewoon privé.  Zij stellen voor om morgenvroeg samen een bushwalk te doen in hun domein aangezien zij maar 900 hectares grond hebben, is het niet de moeite om daar met de jeep door te rijden.

Ondertussen weeral 10 uur dus hoog tijd om te gaan slapen want vroeg opstaan is hier veel leuker en ook veel koeler want het is gemiddeld 35 gr. Hier, sinds april hebben zij geen regen meer gehad en ze wachten er wel op.

Lekker slaap

Els en Patrick

Zondag 8 november 2009

Ontbijt om 7 uur, hollanders uitwuiven en dan om 8 uur zijn Manfred en Nicole klaar om te gaan bushwalken, flesje water mee, Patrick een heel assortiment fotoapparatuur en vol verwachting gaan wij op weg.  Nicole vertelt ons dat je heel veel kunt afleiden uit de ‘dung’ (grote boodschap) van de dieren en dat wordt dan ook direct onderzocht met de ‘dung’ van de giraf.  Dit zijn hele harde bollekes die de Afrikaanse kinderen in hun mond steken en dan om het verste spuwen. Zij vertelt ook dat je een echte spoorzoeker direct herkend aan de manier van kijken, wij zijn windowtrackers, kijken omhoog, maar een spoorzoeker kijkt altijd naar de grond om te zien welke sporen er zijn en hoe vers en naar waar ze gaan.  Zien een echte Tarzanboom met enorme grote lianen, enkele skeletten van dieren en wat spinnen, maar nog steeds geen dieren en Patrick wordt maar stiller en stiller.  Maar dan ineens, in een grote savanna staan daar 2 prachtige vrouwtjes giraffen en in de verte een hele hoop bavianen.  Bij de giraffen kunnen wij redelijk dicht komen en zij vertelt ons dat die meestal rechtop slapen (de kleintjes liggen soms op hun achterste poten) want als zij zouden gaan liggen, krijgen ze hun nek (5m) niet meer recht of breekt hij. Van de bavianen moeten wij ver afblijven want die zijn gevaarlijk, kunnen ze toch nog tussen de bomen even zien.  Zij zouden ook graag een Zebra aankopen maar is voorlopig te duur, zou 10.OOO euro kosten. Na de wandeling van 3 uur met nog een hele hoop informatie, komen wij vuil, warm en moe terug.  Na een laatste drankje en nog wat bijbabbelen, vertrekken wij dan naar onze laatste adres van deze reis, een 40 km verderop.

Wij dachten dat wij al veel hadden gezien maar dit is wel echt het paradijs, gaan jullie niet veel vertellen want het is niet te beschrijven alleen dat het midden in de bush is, slechts 6 kamers, allemaal precies kabouterhutten met een groot terras met zicht op de Olifantenrivier waar veel nijlpaarden en krokodillen zouden inzitten.

Krijgen direct een lunch en ontdekken dat er ook 2 belgen zijn.  Direct wat bijbabbelen en hopelijk kunnen wij straks samen onze eerste ‘game drive’ samen met hen doen, want de rest zijn Duitsers. Om 4 uur is het dan zover, met 6 (plaats voor 9 maar in het midden wil niemand zitten) in een comfortabele open jeep, een ranger die rijdt en vooraan een stoeltje waar een ‘tracker’ (spoorzoeker) inzit.  Zien veel impala’s, zebra’s en dan voel je dat de ranger en tracker iets speciaals hebben gezien.  Rijden nu door de bush en daar ineens een familie van 17 leeuwen die juist een zebra hebben verorberd, liggen allemaal door elkaar te slapen of te rollen en hijgen heel hard, naar ’t schijnt eten de groten in een half uur tijd 50 kg vlees en daarom zijn ze zo moe.  Hier blijven wij zeker een uur naar kijken, echt boeiend om ze bezig te zien.  Onderweg nog een mooie grote salamander en als het donker begint te worden, schijnen ze met een grote lamp rond de jeep en zien wij nog een mooie uil en een Kudu.

  De vogel die je hier het meeste ziet is de ‘Hornbill’, lijkt wat op een toekan.

Bij aankomst krijgen wij een warm doekje om ons op te frissen en een porto en dan worden we met een ranger en een pillamp naar onze kamer begeleid want in’t donker mogen wij niet alleen gaan.  15 min later terug klop op de deur en daar staat hij weer om ons terug naar het restaurant te begeleiden. Spreken af met Kaat en Stein om samen te eten en het wordt weer een geweldige avond, heel de tijd reisverhalen uitwisselen en ondertussen in het half donker buiten eten en drinken. Nog even mekaars kamer bekijken en dan nemen wij weeral maar afscheid van 2 toffe mensen, wat kan reizen toch mooi zijn.

’s Nachts om 3 uur word ik wakker en het is machtig wat een mooi zicht je hier hebt op onze paalwoning, niet te beschrijven en dan de geluiden………

Tot morgen

Els en Patrick

09-11-2009 om 12:53 geschreven door els