De volgende bestemming Khao Yai

Op iets na 5 uur opstaan want op 6 uur komt de taxi ons ophalen.   Hopelijk spreekt de driver een beetje Engels zodat we  kunnen communiceren onderweg.  Het is tenslotte een rit van bijna 400 km.   De uitbater van het verblijf vertelt ons nog dat indien de chauffeur geen Engels praat, communicatie kan opgelost worden door te vragen “call boss”.   Dit laatste zal ons nog goed van pas komen.

Kwart voor zes, de taxi is er, goed op tijd want de eerste boot is pas om half zeven en het is maar drie kilometer rijden.   We staan dus ook als eerste in de rij om de boot op te gaan. 

Onderweg naar de ferry merken we al op dat onze chauffeur niet echt stuurvast is.  Hij reageert eerder traag en blijkt ook niet te weten dat er links moet gereden worden.  Hij geeft soms een beetje de indruk dronken te zijn.

Terwijl Els in de taxi blijft zitten volg ik onze chauffeur terwijl hij  iets gaat kopen in de plaatselijke shop.   Ben opgelucht dat het geen alcohol is maar eerder een soort Red Bull. 

7 .20 uur komt de ferry aan land en we beginnen onze toch naar Khao Yai.   Ik volg de rit op mijn eigen gps en blijkt dat de gps overeenkomt met de gps in de taxi.  Tot hier alles ok.

11 00, tijd voor een sanitaire  stop en drankje, na een kwartiertje zijn we  terug weg.   Even verder verlaat onze chauffeur zowel zijn gps route als de mijne en neemt een andere richting.  Vooral zijn gps blijft in het Thais zeggen dat hij fout zit en bijkomend komen er op zijn scherm rode meldingen.  KEER OM.   We proberen hem uit te leggen dat hij moet omdraaien, maar rijdt  koppig verder, geeft zelfs de indruk dat hij de weg kent.   Onder het motto, “we moeten hem vertrouwen”,  geloven we hem.   Enkele tientallen km verder zien we dat onze gps  meer km aangeeft, maar vooral, dat hij er via deze weg meer dan een uur langer over doet.  

De indruk dat hij de weg kent verdwijnt even later wanneer hij plots te kennen geeft dat hij de weg niet meer weet en de weg aan onze gps overlaat.   Wat volgt is een bijna twee uur durende zoektocht naar ons verblijf waar we om iets voor twee aankomen.  

Wanneer Els hem vraagt “call boss” , blijkt hij zelfs dit niet te verstaan, maar belt hij elke 20 minuten  naar iemand ? Het wordt ons een beetje te veel en  nemen de telefoon uit zijn hand en bellen het laatste nummer.  Gelukkig hebben alle Nokia’s hetzelfde menu. Het laatste  bleek de Thai Cottage (onze volgende gastvrouw) ipv “call boss”

 Uiteindelijk komen we via twee mannen in legeruniform te weten dat we al op de juiste straat zijn en onze bestemming een kleine 10 km verder is achter een 7 Eleven.   Zelfs dit gelooft onze chauffeur niet echt en blijft bellen met onze nieuwe gastvrouw.   

Ondertussen wist Els dat er om 15 00 uur een jungle tocht vertrok bij Green Leaf die we graag wilden meedoen.  We slagen erin om op een klein half uurtje onze valies in onze ruime maar koele kamer te zetten en iets te eten, want om half drie komt het busje van Green Leaf  ons al ophalen. Grean Leaf is een organisatie die vooral onder de backpackers gekend is.    We hebben nog even getwijfeld hebben om er te overnachten, maar na een korte inspectie van de kamers, door Els,  blijkt dat we de juiste beslissing hebben genomen om dit niet te doen.  De prijs per nacht bedroeg echter 8 € / per nacht per kamer, dus dat zou meegevallen hebben.

Om half vier vertrekken we met onze gids, na een korte stop aan een plaatselijke bron (versta  een grote regenput waar de Thai en de backpakkers zich even kunnen wassen) richting ondergrondse grot.

In de ondergrondse grot, zitten ongeveer 2 miljoen !!  vleermuizen die elke avond rond 6 uur buitenkomen op zoek naar voedsel.

Het deel van de grot waar de vleermuizen zitten is echter niet toegankelijk voor het publiek, dus neemt de gids ons mee naar twee kleinere grotten.  Hierin  gaat hij met ons op zoek naar allerlei soorten insecten, de één al iets giftiger dan de andere.  We staan versteld hoe snel de gids diverse kleine insecten vindt en over alles een uitleg geeft.   De meeste pakt hij vast en gaan rond in de groep, enkele andere zijn blijkbaar te giftig en te gevaarlijk en worden aangewezen  met een stok.

Steeds kijkt onze gids naar zijn klok want rond 6 uur komen de vleermuizen uit hun schuilplaats en dit spektakel moet van in de velden rond de berg gevolgd worden.

En inderdaad, iets na 6, het begint al donker te worden, komen massa’s vleermuizen naar buiten op zoek naar voedsel.   Mede door de vakkundigheid van onze gids, die er slaagt op ons op het juiste moment op de juiste plaat te brengen, is dit een prachtig schouwspel. 

Op de terugweg naar onze verblijft stopt de gids nog even en gaat hij met succes op zoek naar nog enkele reptielen en slangen.   Hij kan er niet genoeg van krijgen.

Om half acht, een uurtje later dan voorzien, komen we in ons verblijf aan, snel iets eten want de keuken sluit om 8 uur. What a day.

Dag twee in  Khao Yai doen we een dag trekking tocht met Green Leaf en hopen we op dezelfde gids als gisteren. 

Al snel blijkt dat we veel minder enthousiaste gids hebben.   In de ochtend spotten we wat kleinere dieren en in de namiddag een wandel tocht van een 2 tal uur in de  jungle.  Tot slot van de dag zien we een kudde olifanten en een prachtige waterval.  We houden er geen Afrika gevoel aan over…

Tijdens deze tweedaagse in het National Park van Khao Yai, maakten we kennis met een groot aantal backpackers, waaronder enkel Belgen, Fransen en een  Italiaan.  Allemaal vriendelijke en jonge mensen.  Ook in de groep , een man uit Canada die een rondtrip maakt van 1 jaar (!) met zijn vrouw en twee kinderen (11 en 8 jaar).    Het liefst van al zou hij zijn kids droppen in een International  School en verder trekken met zijn (zure) echtgenote.    Raar….

   Dit was Khao Yai,morgen om 8 uur de taxi en met de bus richting Bangkok waar we de vlucht nemen naar Chiang Mai.

Nieuw fotos op onze smugmug !!

14-11-2014 om 00:00 geschreven door els  

Koh Chang, ofwel het olifanteneiland is, na Phuket het 2^de grootste eiland van Thailand.  Ongeveer 30 km op 14 en daarom besluiten wij om een scooter 125cc te huren want om te fietsen is het veel te heuvelachtig.  De vochtigheid valt mee, dat voel je niet zo hard, alleen mijn haar is weeral rampzalig, heel kroezelig…..

Sjeesen door jungles en naast watertjes, heel raar om in zo’n vreemd en ver land overal rond te toeren en je niet onveilig te voelen.  De Thai rijden ook met de scooter, maar dan zonder helm en veeeeel sneller dan wij.  Ook rijden zij hier rond met kleine camionnettes met daarop hun koopwaar, zoals meubels of groenten en dan een grote luidspreker erop met allemaal Thais geroep en gekrijs waar je niets van verstaat.  Er zijn ook massa’s loslopende honden die meestal loom op, of naast de weg liggen maar af en toe loopt er toch eens eentje achter ons en dat is niet naar Patrick zijn zin, dan drijft hij de snelheid wel wat op.

Hier zijn hele mooie watervallen, meestal moet je eerst een kleine junglewandeling maken om er te geraken en dan lekker in het frisse water.  Zij zijn niet altijd gemakkelijk te vinden omdat de bordjes in het Thais zijn.   Wij als ‘farang’ betalen 200 BAHT voor de grotere watervallen en de Thai 20 BAHT, die zie je daar dan ook heel veel.

Het eten is hier ECHT heel lekker…. Nergens al beter gegeten.  Heel vers, veel kruiden en in Jab,Jab visrestaurant gingen ze eerst de vis vangen (water rond het restaurant), lieten ze hem zien en dan klaargemaakt.

’s Nachts worden wij meestal rond 3u wakker, de jetlag zit er nog erg in…..’s Morgens meestal rond 6u op, samen met de zon en dan direct zwemmen in de zee of een tochtje met de kajak. 

Amber Sands is aan de rustige Oostkust van het eiland, gelukkig maar, want als je aan de westkust komt, zie je lange rijen bars, winkels, massage, etenstalletjes naast de straat.  Hier moet het ’s avonds constant lawaai en partytime zijn.  Hebben even het strand van White Sand Beach bezocht en waren snel terug weg door de drukte en het raar volk.  In het zuiden van de westkust, in Bangbao, is er een lange pier en die is helemaal volgebouwd met winkeltjes die op palen in zee staan.  Een Belgische heeft daar een duikzaak en zij raadt ons weeral een geweldig lunchadresje aan, Ruan Thai, let op de blauwe tegels op de grond want de naam is in het Thais en dat kunnen wij anders niet vinden.  Idee van prijs : 4 gerechten, elk 2 cola’s = 500 Baht voor alles.  Siam beach is wel heel mooi maar niet openbaar voor iedereen, wij zagen er redelijk uit denk ik want mochten door met onze 125cc.  Het eerste wat opviel aan de strandbar (lees sjieke loungebar voor de rich and famous) waren de dikke oude blanken met allebei een jonge Thaise, hier toch maar gene gaan drinken. In het algemeen hier op Koh Chang, als je een lelijke blanke ziet, zit er wel een mooie Thaise bij.

Op het eiland zijn ook mangroves waardoor een betonnen wandelpad is aangelegd, slecht onderhouden wel, maar zo kunnen wij daar toch voor een wandeling van 30 min doorheen.  Je kan ook met een houten boot een tochtje maken maar dat lijkt ons een beetje te saai, die mangroves zijn niet zo boeiend.

Mensen wonen hier meestal in platen koten, met veel aanbouw en rommel errond. Liggen ook veel te slapen, gewoon op de grond of zitten te eten op hun tafel.  Kasten hebben ze niet, de was hangt gewoon op kapstokken aan een lange koord naast de weg, of op de balustrade.  Als je verder het binnenland inrijdt worden de hutjes alsmaar armoediger en ligt er nog meer rommel.  De meesten hebben ook aanbiddingsbeeldjes voor hun huis staan, zoals bij ons vroeger een kapelleke maar hier zijn ze in flashy kleurtjes.

Hebben een jungletrekking gedaan met Tan, een knappe Thaise gids.  7 u gewandeld, berg van 500m op, berg af en terug berg van 600 m op en dat in de hitte en vochtigheid.  Nog nooit zo hard gezweet maar het was wel echt de moeite waard, vond het ongelooflijk dat Patrick dit heeft meegedaan.  Halverwege hebben wij wel kunnen afkoelen in een waterval.  Op de terugweg olifanten in de rivier gezien met een toeriste op hun rug en dan op commando onder water of met de slurf natspuiten, niet echt leuk.  Een groene boomslang zijn wij ook tegengekomen, klinkt bekend bij sommigen?  Mooie paddenstoelen, knalgele, rubberbomen waaruit ze het sap halen, lianen om Tarzan te spelen, veel varens.  Zijn hier juist na het regenseizoen dus alles is mooi groen.

Gisteren laatste avond op Koh Chang en nu op weg met de ferry en een taxi naar onze volgende bestemming, spannend……..Khao Yai National Park, hopelijk veel dieren spotten daar…..

13-11-2014 om 00:00 geschreven door els  

Hoi

Bijlagen:
http://patrickvandam.smugmug.com/Thailand-2014/