Maar sta je er nog bij stil waarover het gaat? Of beter: over wié het gaat?
Toen, meer dan 2000 jaar geleden, werd een Kind
geboren - kwetsbaar en klein - om mens te zijn naar het hart van God.
Een vreemde God is onze God ...
Om een beslissende Boodschap te brengen begint Hij zijn verhaal met een hulpeloos Kind.
Voor ons, gelovigen, begon daar in Bethlehem een
stap in de mensengeschiedenis. Een stap die richting geeft aan ons bestaan tot
op vandaag.
God begon heel klein met Jezus, een riskant begin. Zo klein, dat wij Hem in onze wereld van grote
mensen niet meer zien.
Is God nog zichtbaar in jouw leven? Is Hij nog
welkom? Wat betekent het kleine Kind
voor jou?
En als je het nog belangrijk vindt: hoe vier jij zijn
geboortefeest?
Aan het einde van de kerstviering zongen we met z'n allen nog enkele kerstliederen bij de kerststal.
Onze kerststal is bijna volledig afgestoft. Vandaag
plaatsen we de STER en de ENGELEN in de
kijker.
De ster: een lichtpuntje dat straalt tegen de
achtergrond van duisternis, een lichtpuntje dat ons de richting wijst
naar het echte leven. Zien ook wij die ster als een wegwijzer? Willen wij ons
wel laten leiden naar…Ja, naar waar eigenlijk?
Dan de engel: Die fameuze engelen...je kent ze wel, ook
uit je eigen leven: je partner, je kinderen,
je ouders...of soms ook iemand die je verrast door een woord of een gebaar.
Ze hebben spreekwoordelijke vleugels waaronder
je even mag schuilen. Ze slaan die vleugels koesterend om je heen, en je wil
hun warmte nooit meer kwijt.
Maar dan plots zijn ze ook weer weg, in een
oogopslag, een vleugel-slag...Gelukkig laten ze duidelijke sporen na, hebben ze
iets nieuws in je ziel gezaaid, hun aanwezigheid zorgt ervoor dat alles
voortaan anders is dat je op de drempel van een nieuw leven komt.
Naast
de os en de ezel, naast Maria en Jozef, plaatsen we vandaag de herders bij de
stal.
Ongezien en eenvoudig. Ze dragen de geur van hun schapen met zich mee, het zijn
mensen die er dikwijls niet bij horen, mensen die geen plaats hebben, in de
stad, in het samenleven. Vroeger niet. Vandaag ook niet.
Herders, mensen die scheef bekeken worden
- hoe moet dat voelen? - altijd gewantrouwd,
nog voor je iets hebt gezegd of gedaan.
De
herder van vandaag is, een mens.
De werkloze, is een mens. De arme, is een mens.
De uitgestotene, de marginale, de ontheemde,
is een mens. Wij worden uitgenodigd om zorg te dragen voor deze mensen.
Vormeling
Vandaag op deze 3e zondag van de advent mogen wij,
onze namen opgeven als kandidaat vormeling. Zelf willen ook wij een beetje proberen
om zorg dragen voor de herders, door ons op een christelijke manier in te
zetten voor onze medemensen. Een herder is geen geval, geen probleem, geen nummer...maar een mens
als ik, even uniek, met evenveel nood om bemind te worden en te beminnen, met hetzelfde verlangen, om te leven en gelukkig te zijn. Ook
deze herders zijn bestemd om net als ik beeld van God te zijn. Op
kleine manieren willen wij proberen om vriend te worden van deze herders door
bijvoorbeeld, vriend
te worden van diegene die door anderen worden uitgesloten.
Vandaag plaatsten we 2 bijkomende figuren in de kerststal en willen we eens stil staan bij Maria en Jozef. Maria, een eenvoudig meisje werd de moeder van Jezus, de moeder van de kerk, onze moeder Wie zijn de Marias van vandaag: een moeder die altijd in de weer is om meer te geven dan haar gevraagd wordt, om vijf minuten langer te luisteren dan nodig In heel veel kleine dingen kunnen we vandaag Maria ontmoeten, als zorgende, troostende, helpende hand. De Maria van vandaag draagt een stukje God in haar een eenvoudige vrouw die zichzelf wegcijfert en zich ongezien en vrijwillig inzet voor haar medemens. Een sterke vrouw die alles achterlaat om in de derde wereld zorg te dragen voor kinderen in weeshuizen, in sloppenwijken.
Een biddende vrouw die de lasten en zorgen van een ander in haar hart draagt en het in gebed afgeeft aan onze Hemelse moeder.
Jozef, een stille man, een ijverige werker. Hij kent de kunst om zichzelf weg te cijferen. Hij woont in onszelf wanneer we ons hart vasthouden, niet begrijpen maar aarzelend toch in vertrouwen de weg gaan die God met ons wilt gaan. De Jozef van vandaag: vaders die met hart en ziel bekommerd blijven om hun kinderen, hun leven lang.
De werkers die willen bijdragen tot het welzijn van iedereen. Allen die JA-zeggen op Gods roepstem.
We kunnen er niet naast kijken, op straten en pleinen
zien we lichtjes en glitter die de kerstperiode aankondigen.
Het is ook goed om eens tot de kern van de zaak te komen. Op onze parochie willen
we de kerststal op een speciale manier afstoffen. Stap voor stap willen we stil staan bij de stal en de
figuren, wie zouden de figuren uit de kerststal vandaag kunnen zijn? Op deze
manier willen we komen tot wat Kerstmis is. Hiermee willen we de boodschap,
dat God in het kerstkind mens is geworden, tastbaar maken.
Een doodgewone, donkere, kille stal, geen hotel, geen B&B, geen luxe want
daar is geen plaats voor mensen aan de kant van de maatschappij.
Bij
de kribbe staat ook een os en een ezel.
Deze dieren zijn de eerste die het Kind zien. Het zijn gewone, eenvoudige
dieren. Ze dragen andermans last, in alle eenvoud. Vastberaden en volhardend
stappen ze verder op moeilijke wegen. Met hun grote oren blijven ze luisteren
en geven ze warmte alleen al door aanwezig te zijn.
Ze
heten: mantelzorger, welzijnswerker, vrijwilliger,
Nog altijd is hun leuze: Daar alleen kan liefde wonen, daar alleen is t leven
zoet, waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet.
God wordt mens te midden van gewone mensen en dieren. Misschien kunnen we dit
jaar ook thuis, naast onze mooi versierde kerstboom plaats maken voor een
kerststal en deze extra in het licht plaatsen.
De
katholieke gemeenschap in ons land start dit jaar de advent met een
eerste Dag van het
Woord. De Belgische bisschoppen gaan daarmee in op een
vraag van paus Franciscus, daarom plaatsen we het Evangelieboek midden in de
kerststal.
Een oprecht
woord van DANK aan iedereen die
zijn muntje en steun heeft bijgedragen aan het missiefeest.
Met velen hebben
wij weken, sommigen een jaar lang, rostjes gespaard en het
resultaat mag er
zijn.
We verzamelden maar liefst 10.191 muntjes, goed voor een bedrag
van
310,94 euro.
We mogen dankbaar terug
kijken op een geslaagd missiefeest in een vreugdevolle sfeer met
blije
gezichten, contente mensen en enthousiaste kinderen.
Vele helpende handen hebben het mogelijk gemaakt om alles vlot
te laten verlopen.
Deze vreugde mogen wij nu verdubbelen door ze te delen met onze
broers en zussen in Indonesië en Vietnam, waar wij het werk van Marie-Jeanne Colson
en zuster Maria Toan steunen.
Op zaterdag 4 november begon de kaartersclub –
mannen – Sint-Jozef, hun 60 jarig jubileum met een eucharistieviering in de
kerk van Sint-Jozef.
De kaartersclub Sint-Jozef is een club die zowel uit een
mannenclub als uit een afzonderlijke vrouwenclub bestaat.
De herenclub ontstond
in 1956 onder impuls van enkele mannen die op regelmatige tijdstippen naar de
toenmalige patronage van pastoor E.H. Vandenberghe gingen om er een partijtje
te kaarten op elke vierde zondag van de maand, dit in een gezellige, familiale
en sportieve sfeer.
Het begon onder de heilzame vleugels van pastoor
Vandenberghe, die trouwens hun eerste proost werd! De club was aanvankelijk
bestemd voor mannen zodat hun echtgenotes het slechts bij een babbeltje
hielden.
Pas na drie jaar namen ook zij het initiatief
om een afzonderlijke vrouwenclub op te richten. Zo ontstond een unieke
damesclub ‘uit de rib’ van de herenclub. Samen hebben ze dit feest gevierd.
Van
harte proficiat en het was vreugdevol om met jullie de start van deze dag te
mogen vieren.
nog enkele foto's
