Met onze misdienaars deden we een bos bingo in de Gavers.
Op zoek gaan naar een rood blad of een brandnetel. Zien dat er nog paardenbloemen staan.
Prachtige paddenstoelen ontdekken en het verschil vinden tussen een kastanjebolster en een bolster van een beukennoot.
Na al dat speurwerk hoorde daar ook een versnapering bij en ze maakten de zotste keuzes, croque monsieur met chocolademilkshake of pannenkoek met slagroom en daarna nog een tomatensoepje. Leuke babbels, lachen maar ook eens ernstig.
Het was een deugddoende namiddag, jammer dat we onze Owen moesten missen door ziekte.
Met spijt moeten we zien dat het doek valt
over de pastorie wegens verkoop door Stad Harelbeke. We houden de herinneringen
aan de vele bijeenkomsten met groot en klein levendig in onze gedachten. De
priesters die er jaren hebben gewoond. Het grote tuinfeest en barbecue
aangeboden door E.H. Carlos Coussement waarmee hij de vrijwilligers bedankte.
Hiervoor had hij zon 63 kilo kippenvleugels nodig. De vele vergaderingen waar
we de hoofden bij elkaar staken voor het reilen en zeilen op de parochie en
waarmee we nog de tijd namen om achteraf wat bij te praten. De kerkraad die met
cijfers en getallen goochelde om alles met het kleinste budget voor mekaar te
krijgen en te voorzien in het onderhoud van het kerkgebouw. De jaarlijkse
bijeenkomst waar we als sardientjes in een blik, met leden van de parochieraad
en lectoren klonken op het nieuwe jaar. De vele jongeren waarmee we serieus,
speels, lachend, zingend, knutselend op weg gingen. De velen die in de bomen
hebben geklommen. Het archief waar alles netjes werd bijgehouden. Vanaf nu
zullen we het moeten doen met een spietje ruimte in de kerk en staan we terug
zoekend voor een grote uitdaging. Hoe krijg je al het gerief welk is achter
gebleven uit de Collegewijk kapel, Onze-Lieve-Vrouw Koningin samen met het
materiaal dat nog steeds gebruikt wordt in onze lokale gemeenschap, gestapeld
in zon klein berghokje. Waar zullen de mensen plaats nemen om te vergaderen? Kunnen
we mensen een plezier doen met gerief dat we niet meer kunnen opbergen?
Stoelen, kasten, glazen Misschien eens raad vragen aan tante Kaat voor een krimpmiddel
maar eerst bidden opdat er mensen zouden recht staan om te helpen deze klus te
klaren. Komt dat tegen?!
KOMT DAT TEGEN?!
Op 3 september 2008 mocht ik voor de eerste
keer voor Kerk en Leven Komt dat tegen schrijven. Net geen 15 jaar later mag
ik dit voor de laatste keer proberen. Dat wil zeggen dat jullie geduld hadden
om zo ongeveer een 750 keer te lezen wat ik op één of andere manier mocht
beleven. Gewapend met papier en balpen, later gewoon met de gsm, noteerde ik
wat ik op mijn weg, bij een bezoek, een vergadering allemaal tegen kwam. Soms
leuk hoe mensen iets vertelden en dan als het ware met een knipoog hoopten
zou je het niet in Kerk en Leven zetten. Namen noemen is heel delicaat maar
wedden dat velen zichzelf herkenden bij het lezen van het artikel?! Er was een
week waar het zo spontaan kwam en een andere keer was het zenuwachtig rondlopen
en denken van: het Kerk en Leven moet binnen en ik heb nog geen Komt dat
tegen?! Of ik had er misschien wel eentje maar dan moet je nog opletten want
het ene verhaal mocht geschreven worden en het andere moest verzwegen worden.
Omdat missen menselijk is, stond er al wel eens een foutje of misschien wel
meerdere foutjes in het verhaal maar één ding is zeker de verhalen kwamen
steeds recht uit het hart. Ik voel me dankbaar en stiekem een beetje fier
wanneer ik hoorde dat je met dit simpele artikeltje toch een glimlach kon
toveren op het gezicht van velen. Vanaf het volgende nummer zal je spijtig
genoeg van mijnentwege geen Komt dat tegen meer lezen maar ik hoop van harte
dat we elkaar nog veel mogen tegen komen en wie weet volgt er ooit een boek
met als titel Dit kwam ik ooit tegen want dit zal mijn nieuwe uitdaging
worden, het schrijven van mijn levensverhaal Komt dat tegen?!
Van harte wensen we alle moeders een fijne moederdag.
We willen ook even denken en
bidden voor alle moeders, jong en oud, gehuwd en ongehuwd.
Moeders die ziek zijn en zij die de draad van vreugde verloren hebben of er
alleen voor staan.
Moeders die eenzaam door het raam staren, oud geworden.
Moeders die vandaag geen bloemen krijgen.
Moeders, die een kind verloren, op welke manier ook.
Moeders met groter wordende kinderen, die in onstuitbare overmoed hun ouders
kwetsen.
Omas, die steeds langzamer door het leeggelopen huis schrijden.
Moeders die er niet meer zijn en die we heel hard missen.
Het zijn allemaal moeders. Ze horen er vandaag allemaal bij.
Wat
vliegt de tijd nog enkele dagen en we gaan de Mariamaand in. Ook dit jaar
willen we onze Hemelse Moeder, die maand meer dan anders in de bloemen zetten. Inderdaad,
bloemen worden terug met dank aangenomen. We kunnen ook proberen om tijd te
maken voor het rozenkransgebed en willen het alvast samen doen wanneer we,
telkens om 19.00 u., samen komen bij een kapelletje, in de kerk of bij de
Lourdesgrot. Noteer alvast de data: dinsdag 2 mei Heerbaan 202 aanbellen
bij Jules en Lydia, dinsdag 9 mei kapel De Mol, dinsdag 16
mei- Onze Lieve Vrouw van ÿt Eiland
in de kerk woensdag 24 mei eucharistieviering bij de
Lourdesgrot (grot van Broeder Isidoor) te Kortrijk. We zorgen terug voor
een Maria-tafel waar je boekjes, prentjes en gebedjes van en tot Maria kan
terug vinden.
In de vastenperiode mogen we elke vrijdag
om 18.00 u. even stil staan bij het leven en sterven van Jezus en dit in
relatie tot ons leven. Je bent van harte
welkom op vrijdag 31 maart.
Met grote vreugde en trots lanceren we het project 1 uur voor/met Hem. Een voorstelling waarin je als toeschouwer op een unieke manier deel wordt van het passieverhaal van Jezus. De personages Maria, Petrus, Jezus en Pilatus voeren ons mee in het beklijvende verhaal over pijn en verdriet enerzijds en hoop en toekomst anderzijds.
Door middel van beeld, licht en geluid worden we als als toeschouwer uitgenodigd om de passie van nabij te beleven door de ogen van de personages. Een verteller en enkele verhalende liederen maken de voorstelling compleet. Deze voorstelling nodigt de toeschouwer uit tot verdieping.
Op zondag 19 maart vieren we het feest van
Sint-Jozef, patroonheilige van onze lokale gemeenschap. Om 8.00 u is er stille
aanbidding met aansluitend om 9.00 u. een feestelijke viering opgeluisterd door
Carine Viaene. De maand maart mogen we dus de Sint-Jozefs maand noemen. Zouden
wij hem, net zoals we in de meimaand doen met Maria, niet eens extra in de
bloemen zetten?! We zorgen ervoor dat er met water gevulde vazen klaar staan en
wie het wenst kan meehelpen om een bloemenpracht te vormen bij het beeld van
Sint-Jozef.
De eerste kaars brandt en we zijn de
periode van ´wachten¡ ingegaan. De vier zondagen van de advent begeleiden ons
naar de grote dag waarop we de geboorte van Jezus mogen vieren. Een tijd van
verlangen, een tijd van hopen, een tijd van uitzien zoals toen, lang geleden.
Uitzien naar de komst van het Kind, een kind van licht, een kind vol kracht,
een kind dat zorgt voor de vrede, een kind dat ons hart wilt raken en geduldig
wacht. Een tijd van durven dromen, een tijd van geloven dat God met ons is en
dat Zijn rijk zal komen. Maar hebben we nog tijd om te wachten? Prediker zegt
wel dat alles zÿn tijd heeft maar we kunnen niet vlug genoeg in de sfeer komen
want we zijn zo gevoelig voor de vele lichtjes, de gezelligheid, de mooi
versierde kerstbomen. Verlangen we ook om onze Kerststal te plaatsen en ons te
laten raken door de figuren uit de Kerststal om dan met Kerstavond het Kindje
in de kribbe te leggen? Aan allen een gezegende tijd van wachten en verlangen.
Bidden wij voor onze overledenen:
