Dit weekend, 3e zondag van de advent, plaatsen we de herders bij de stal.
Ongezien en eenvoudig. Ze dragen de geur van hun schapen met zich mee, het zijn
mensen die er dikwijls niet bij horen, mensen die geen plaats hebben, in de
stad, in het samenleven. Vroeger niet. Vandaag ook niet.
Herders, mensen die scheef bekeken worden
- hoe moet dat voelen? - altijd gewantrouwd,
nog voor je iets hebt gezegd of gedaan.
De
herder van vandaag is, een mens.
De werkloze, is een mens. De arme, is een
mens. De uitgestotene, de marginale, de ontheemde, is een mens.
De vrijwilliger die zich inzet voor de andere is een mens.
Wij worden
uitgenodigd om zorg te dragen voor alle mensen.
Vandaag
mochten we de os en ezel in onze kerststal plaatsen. Het zijn misschien niet de
slimste dieren maar toch vonden ze als eerste de weg naar Jezus en mochten ze
als eerste het Kind Jezus zien.
Het zijn gewone, eenvoudige dieren. Ze dragen andermans last, in alle eenvoud.
Vastberaden en volhardend stappen ze verder op moeilijke wegen. Met hun grote
oren blijven ze luisteren en geven ze warmte alleen al door aanwezig te
zijn. Vandaag noemen we hen: mantelzorger, welzijnswerker, vrijwilliger, Nog
altijd is hun leuze: Daar alleen kan liefde wonen, daar alleen is t leven
zoet, waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet. Misschien kunnen
we hen vragen om ook ons de weg naar Jezus te tonen, zodat we kunnen antwoord
geven aan de roep van Johannes De Doper die ons vandaag vraagt: Keer je leven
om, keer je af van wat overbodig is
