De eerste kaars brandt en we zijn de
periode van ´wachten¡ ingegaan. De vier zondagen van de advent begeleiden ons
naar de grote dag waarop we de geboorte van Jezus mogen vieren. Een tijd van
verlangen, een tijd van hopen, een tijd van uitzien zoals toen, lang geleden.
Uitzien naar de komst van het Kind, een kind van licht, een kind vol kracht,
een kind dat zorgt voor de vrede, een kind dat ons hart wilt raken en geduldig
wacht. Een tijd van durven dromen, een tijd van geloven dat God met ons is en
dat Zijn rijk zal komen. Maar hebben we nog tijd om te wachten? Prediker zegt
wel dat alles zÿn tijd heeft maar we kunnen niet vlug genoeg in de sfeer komen
want we zijn zo gevoelig voor de vele lichtjes, de gezelligheid, de mooi
versierde kerstbomen. Verlangen we ook om onze Kerststal te plaatsen en ons te
laten raken door de figuren uit de Kerststal om dan met Kerstavond het Kindje
in de kribbe te leggen? Aan allen een gezegende tijd van wachten en verlangen.
