Ik ben Bjorn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bjorn.
Ik ben een man en woon in Wevelgem (België) en mijn beroep is marketing.
Ik ben geboren op 30/06/1981 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: social media, voetbal.
Papa-in-spe die zijn papa-ervaringen wil weergeven in een blog. Zo weten m/v hoe mannen denken over toekomstig vaderscha
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
een verhaaltje over een aankomend en effectief vaderschap
01-11-2010
juiste uurwerk
Sinds een aantal nachten heeft ons Marie beslist om door te slapen. Ze springt er zo rond 20 à 21u in en trekt het dan meestal tot rond 8 à 9u 's morgens. De mama en de papa zijn natuurlijk in de wolken en hopen dat dit fenomeen van blijvende aard zal zijn. Het is ook voor hun aanpassen om 's nachts niet meer te moeten opstaan.
Onze meid heeft wat last aan haar poep en heeft ook wat last van een klein verkoudheidje. Voor de poep hebben we al duizend-en-één middeltjes geprobeerd. Ik ben benieuwd wanneer er eindelijk eentje zal opstaan die zal helpen . Voor de verkoudheid krijgt ze zo een soort eucalyptus-supootjes. Best een rare gewaarwording als mevrouw beslist wat wind te laten ontsnappen. Ik dacht altijd al dat ik een kind had maar nu blijkt het een kind te zijn met een ingebouwde luchtverfrisser.
Ondertussen weegt Marie al over de 6kg300 en is ze rond de 63 cm afhankelijk van de trekkrachten. Dat gaat dus een deftige vaart...
Onze meid heeft haar eerste prikjes gekregen. Zelf was ik er niet bij maar naar het schijnt heeft Marie wat leven gebracht in de keet van Kind & Gezin. Terecht natuurlijk! Ze moet haar niet laten doen . Ze heeft er relatief weinig last van gehad. Gisteren had ze wat koorts en ze was precies wat meer in een slaapbui dan de afgelopen weken. Haar beentje zit op het prikplekje ook een beetje dikker. Op naar het volgende prikje dus ergens mid-november!
Ze is ook weer gewogen en gemeten... statistieken volgen in volgende blogpostje. Ondertussen zijn alle wilde gokjes welkom (van degene die het juiste antwoord nog niet weten )
Marie is de laatste weken echt in supervorm. Het is echt fun om te zien hoe de interactie wordt opgedreven. Wanneer ze op haar verzorgingskussen ligt kan ze je zo echt aankijken met een brede smile. Echt om bij weg te smelten. Ze begint ook stilletjesaan te "communiceren" zij het nu nog onder de vorm van gekreun, gekrijs en gebrabbel.
Deze week staan er wel een aantal prikjes op de agenda voor onze meid. Laat ons hopen dat die niet te sterk op haar gemoed werken. Ik hou jullie op de hoogte!
Vorige week tijdens het baby-bezoek aan Axelle kwam ook het feit ter sprake dat de papa was langsgeweest bij de mutualiteit. In hun geval was dat de socialistische mutualiteit. Wij zijn bij de christelijke mutualiteit. De verschillen voor een baby zijn echter niet mis tussen beide: -geboortepremie: christelijk =>260 euro; socialistisch =>300 euro -andere: bij de socialistische krijg je nog pakket met waarde van 55 euro en nog voor 125 euro cheques; bij de christelijke enkel nog twee bonnen waarmee je meegroeistoel kan kopen.. 't is nu niet dat ik van ziekenfonds ga veranderen voor dat maar is toch wel ferm verschil...
Marie is duidelijk in één van haar zonnetjesperiodes. Ze drinkt heel flink (al heeft ze vannacht het bed in een iets andere kleur willen "schilderen") en ze kan al heel flinke glimlachtjes op haar gezicht toveren. Het is dus echt grote fun voor de mama en de papa. Wij duimen dat deze periode zo lang mogelijk mag blijven duren.
Gisteren zijn we ook op bezoek geweest bij haar nieuwste vriendin Axelle, dochtertje van Yordy en Evelyne, die begin deze week geboren is. Het was eigenlijk voor Catherine en mezelf moeilijk om te herinneren dat Marie ook "ooit" zo klein was geweest en dat niet eens zo lang geleden. De tijd gaat snel dus...
Omdat er de laatste tijd wat minder info was over het lijdend voorwerp zelf, met name Marie, hierbij een kleine update: -Ze weegt ondertussen 5kg 170 en meet volgens de laatste gegevens 56,5 cm. Dat gaat dus flink vooruit. Ze eet dan ook meestal als een heel flinke meid -Naast eten als een flinke meid slaapt ze ook af en toe nu al als een flinke meid. Ze heeft soms een slaapshift van 6u wat door de mama en de papa ten zeerste geapprecieerd wordt. -Ze kan ondertussen ook al flink bekken trekken. Ze slaagt er af en toe in om het gezicht van haar papa te imiteren wanneer deze zijn tong uitsteekt of zijn mond helemaal open doet. Van tijd tot tijd wordt dit gevolgd door een spontane glimlach... -Ze heeft ondertussen ook het langste woord gevormd op de scrabble zijnde whaaaahahahaahaaaaahaaahahahaahaaaahah en dit tijdens één van haar zeldzame huilbuien die overgingen in een lachbui
Binnen een klein half jaar zal deze blog moeten omgedoopt worden van papasbelevenissen naar pépésbelevenissen. Mijn zus is immers zwanger van haar tweede kindje (geslacht voorlopig nog staatsgeheim ) en ik heb de eer om dooppeter te mogen zijn. Een mens maakt zo nog wat mee in zijn leven: op één jaar tijd vader en peter. Het grootvaderschap mag nu nog even op zich laten wachten. Ik spaar ondertussen nog wat voor de bijbehorende grijze haren en wijze uitspraken...
In marketing werken heeft zo soms (heel soms ) zijn voordelen. Eén van de voordelen is dat de mensen met wie je werkt heel creatief zijn. Zo kan ook blijken uit het onderstaande kaartje. Voor degene nog niet 100% mee zijn in het verhaal, die kunnen misschien een kijkje nemen op de website www.provamel.be en de zeven verschillen zoeken... Met dank aan de Fé'kes (http://www.fe-online.be/)
Marie wordt groter en verandert. Dit kan je ook zien in de foto's. Hierbij een kleine selectie met achtereenvolgens: Marie met Plop-allures, Marie in haar bolide met de fiere mama,Marie met haar nu al favoriete kousen ,Marie kijkt in de lens maar ze weet het niet en Marie in een diepzinnig gesprek met haar dino
De nacht van zaterdag op zondag heeft Marie denk ik geen twee uur na elkaar geslapen. Haar tranentank moet ze zo ongeveer tot op de bodem geledigd hebben en de sirene werkte duidelijk op duracell. Alles wat we deden was tevergeefs. Zondagmorgen waren het dan ook drie semi-lijkjes die van de trap kwam. In het boek "oei, ik groei" staat week 5 aangeduid met een donderwolkje. Tijdens die week zou de baby immers een mentaal en/of fysiek sprongetje maken. Voor Marie was het in ieder geval een sprong in het onbekende... Gelukkig heeft ze dit tijdens de nacht van zondag op maandag weer goed gemaakt door even voor modelbaby te spelen
Cath volgt vanaf deze week op woensdagavond haar gevorderden cursus fotografie. Dus de ideale gelegenheid voor de papa om zijn papa- annex babysitters-capaciteiten uit te testen op het lijdende voorwerp met name Marie. Was dus de eerste keer dat ik alleen met haar thuis ging. Buiten het feit dat ze eigenlijk niet veel geslapen heeft en de papa 329 keer door het ganse huis heeft gelopen en dus nu alle hoekjes en kantjes van het huis kent, viel het eigenlijk goed mee. Maar na een goeie twee uur voelde ik mij toch wel alsof ik net een marathon had gelopen (wat ook wel bijna het geval was => de marathon kindlopen ). Laat ons kijken naar de leercurve...
Het mysterie van de CM is ondertussen ook deels opgelost. We hadden dus vaderschapverlof en zwangerschapverlof aangevraagd en normaal gezien is de betaling daarvan twee maal per maand. We waren echter al een maand verder en hadden nog steeds geen betaling gezien...
Catherine heeft er gisteren eens voor gebeld en daar meldde men doodleuk dat men inderdaad 4 weken vertraging had bij de CM. Enige vorm van excusess of communicatie daaromtrent was natuurlijk weer niet nodig bij deze administratie. Ik heb ondertussen aan Telenet, de gemeentebelasting, Nuon en al de andere instanties die ons facturen sturen laten weten dat de CM 4 weken vertraging hebben. Een perfect voorbeeld dus van hoe je je klanten niet moet behandelen. Foei CM!
Zoals ik al aangaf zijn er naast alle officiële papieren ook nog de semi-officiële papieren. Zo heeft Marie op de gezegende leeftijd van 1 maand ook al haar eigen rekeningnummer. Een bankkaart hebben we haar nog niet gegeven daar ze de code nog niet goed kon onthouden.
Een ander ding dat we al gedaan hebben is haar aangesloten bij een hospitalisatieverzekering. We hadden de keuze dat te doen tussen de hospitalisatieverzkering van mijn werk of die van catherine haar werk. Aangezien de hospitalisatieverzekering van catherine haar werk de naam en faam heeft beter te zijn, wilden we haar daar aansluiten. Na heel wat getelefoneer en papierwerk dachten we dat ze aangesloten was. Dat was echter buiten de verwarrende brief van DKV gerekend. Daarin kregen we de melding dat alle gezinsleden moeten aangesloten zijn bij DKV om ons dochter te kunnen aansluiten. Ik vond dat dit verdacht naar koppelverkoop rook en wij vonden het ook stom dat ik mij zou moeten aansluiten bij DKV terwijl ik gratis een hospitalisatie-verzekering kan krijgen op mijn werk. Catherine belde dan ook even naar DKV met deze vraag. Daar vielen ze uit de lucht en ze vroegen zich af hoe wij daarbij kwamen en versleten Catherine bijna voor een halve dwaas. Catherine bleef nog redelijk rustig (rustiger dan ik zou geweest zijn). Beste mensen van DKV, jullie hebben die brief gestuurd toch? Ze moest het dan maar regelen met HR van haar werk. Daar meldde men ons dat het toch in orde was: catherine was aangesloten en marie was aangesloten dus het was ok. In HR-logica dus even een papa-verdwijntruc met een daaropvolgende virtuele gezinsherenging... Snappen wie snappen kan...
Wat ik ondertussen ook al geleerd heb is dat er bij een geboorte en zwangerschap veel papieren moeten ingevuld worden. Ik denk dat de "registratie" van Marie als zijnde nieuwe bewoner van deze aarde de aarde zelf al ongeveer een half bos heeft gekost aan papier.
Hierbij een kleine impressie van alle mogelijke papieren: Het begint al voor de geboorte. Dan kan je immers kraamgeld aanvragen. Dit moet aangevraagd worden bij de kinderbijslagkas op het werk van de papa en houdt in dat je toch wel wat papieren moet invullen (ik dacht een blad of drie). Maar ok, het is ook wel die kleine inspanning waard aangezien het gaat om een bedrag van meer dan duizend euro. Na de geboorte is er de aangifte op het gemeentehuis. Dit heb ik uitvoerig in een andere post beschreven. Het belangrijkste daar is dat je kijkt dat alles er goed opstaat. Door je dochter hier te gaan aangeven krijg je nog wat extra documenten mee. Papier genereert bij deze papier. Vervolgens is er ook nog de mutualiteit. Hier moet je niet alleen je dochter inschrijven. Je moet hier ook zijn voor het ontvangen van het geld voor het zwangerschapverlof en het vaderschapsverlof. Bovendien krijg je daar ook terug een premie en krijg je bij de CM ook nog papier om zo een eetstoel te gaan halen. Dan is de kindersbijslag aan de beurt. Die hebben dus je kraamgeld uitbetaald maar eens je kind dan effectief geboren is moet je terug toch wel wat papier invullen. Kwestie dat ze er zeker van zijn dat het er zeker is. Wevelgem is dan ook nog zo vriendelijk om aan zijn nieuwste inwoner een geboortepremie uit te keren. Terug dus een aantal papier om in te vullen. Dit is al gebeurd maar voorlopig nog geen geld ontvangen.
Zoals je ziet: een ganse papierwinkel. Vraag die ik hierbij dan stel: kan dit niet eenvoudiger? Zou toch simpel zijn dat er één centrale databank zou zijn die al deze instantie aanstuurt. Hallo, Minister Q? . Ik heb hier dan nog niet de papieren bij vermeld van niet-officiële instanties....daar schrijf ik de komende dagen even een post over...
Ondertussen beginnen we stillaan de specialisten-status te verwerven in termen van baby-voeding ook. Eigenlijk niet volledig baby-voeding maar vooral melk-voeding. Onze meid drinkt borstvoeding maar dan uit een flesjes. Mevrouw had in het begin geprobeerd om aan de borst te drinken maar helaas pindaakaas dit lukte niet. Ze heeft immers de status heel ongeduldig te zijn. Na 3 keer zuigen met middelmatig resultaat besloot ons Marie dat het wel OK was en begon ze wild om zich heen te slaan. Resultaat is dus afkolven en geven met het flesje.
Daarnaast zijn we ook al begonnen met flesvoeding erbij te geven. Eerst hadden we een staaltje NAN van Nestlé gekregen. Dit was op zich OK maar toen ik de verpakking vergeleek met de Nutrilon verpakking was mijn keuze eerlijk gezegd snel gemaakt. Ik moet eerlijk toegeven die NAN-voeding een soort staaltje was en de Nutrilon echte voeding was. Maar de Nutrilon voeding heeft een handig systeem voor het opbergen van het lepeltje. Daarnaast is er een soort plastieken uitsparing voorzien die het makkelijker maakt om afgestreken lepeltjes te maken. Mijn voorkeur is dus duidelijk...
Omdat het nog wat vroeg is voor jinglbells, kiest onze meid geregeld voor het alternatieve Decibels. De aanhef van dit liedje is meestal wat ongeduldig gefriemel, gevolgd door wat zwaarder adem. In de finale van de intro begint ze wat te kreunen en zuchten. Dat betekent dat ze klaar is voor het grote werk. Dan zet ze haar longen wijd open en heft ze aan met luide stem. . Ze is ook nog niet echt toonvast en wisselt gesnik met hoge, scherpe tonen af. De duur van het liedje kan nogal verschillen. Het is immers de artiest zelf die beslist wanneer het stopt. Stopsignalen van de begeleidende band worden vaak genegeerd. En opeens treed de stilte in en ontvangt ze het applaus van mama en papa...
Deze week is Catherine naar de vroedvrouw geweest. Onze meid weegt ondertussen 4,4 kg. Ze verorberde op haar gemakje 8 voedingen per dag. Een beetje teveel van het goede vond de vroedvrouw. Ze zat immers heel hoog op de curve. Waren volgens de statistieken maar 10% van de kindjes die zwaarder waren dan haar op dat moment.
Vandaar haar voorstel om haar terug te zetten op 6 voedingen per dag en dus om de 4u aan tafel. Dit klinkt theoretisch heel leuk maar wat doet een mens wanneer hun dochter na haar geprogrammeerde 3u in volle actie schiet. Het was dus even op de tanden bijten en alle trukken van de foor bovenhalen wanneer ze wakker komt: haar even in bad stoppen, er nog even mee gaan wandelen, haar in een dekentje wikkelen,... . Uiteindelijk merken we ook wel dat ze iets rustiger is en dat ons leven wat meer geregeld kan verlopen. Al zijn er natuurlijk nog uitzonderingen...
Wat ik altijd grappig vind om te bekijken, zijn de reacties van andere (kleine) kinderen op Marie. De manier waarop het tot uiting komt kan soms wel nog eens verschillen maar bijna allemaal voelen ze zich precies wat onwennig. Ik denk dat er dan een soort confrontatie komt voor hen met de realiteit dat ze 1 à 2 jaar geleden daar ook zo hulpeloos lagen rond te draaien . Ik heb dat trauma al ver achter mij gelaten en begin al te denken hoe ik daar binnen 40 jaar zo zal liggen
Zo was er de reactie van Robben, het kindje van mijn nicht Aline. Die kon er maar niet over dat ons Marie sliep. Julie, dochter van Jan & Delphine, en Axana, het buurmeisje, hadden beiden schrik om alleen naar het park te gaan om ons Marie te gaan bezichtigen. Julie merkte er trouwens nog fijntjes bij op dat Marie wel nog klein is . Ben benieuwd wat ze over een paar maanden dan gaat zeggen
De enige uitzondering op die onwennigsheidsregel was eigenlijk Mathis, de zoon van mijn zus. Die had van de nood immers een deugd gemaakt. Hij had koekjes bij zich en besloot die te delen met Marie. Heel nobele bedoelingen ware het niet dat de sloeber al snel doorhad dat Marie die koekjes niet opat (maar de papa deed alsof ze ze er even van at) en hij ze dus terug kreeg en dus zelf kon verorberen. Ik moet zeggen: hij was heel vrijgevig. We zullen het maar narcistische zelfopoffering noemen...
Hierbij trouwens ook nog wat foto's van de deler in kwestie
. Voor de verkoudheid krijgt ze zo een soort eucalyptus-supootjes. Best een rare gewaarwording als mevrouw beslist wat wind te laten ontsnappen. Ik dacht altijd al dat ik een kind had maar nu blijkt het een kind te zijn met een ingebouwde luchtverfrisser.
