Ik ben Bjorn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bjorn.
Ik ben een man en woon in Wevelgem (België) en mijn beroep is marketing.
Ik ben geboren op 30/06/1981 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: social media, voetbal.
Papa-in-spe die zijn papa-ervaringen wil weergeven in een blog. Zo weten m/v hoe mannen denken over toekomstig vaderscha
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
een verhaaltje over een aankomend en effectief vaderschap
02-08-2013
Ober, een andere menu graag
Nora is ondertussen een flinke meid van over 5kg en bijna 60cm. Ze heeft alleen af en toe eens last met de vertering van haar melkje. In het begin uitte zich dat door net iets moeilijker naar het toilet gaan maar nu heeft ze ook vaak de hik en lijkt ze deftige krampen te hebben. Op aanraden van Kind en Gezin zijn we al 2 keer van water veranderd maar nu liet de kinderarts weten dat het mss ook goed is haar voeding aan te passen. Ze schakelt nu over op Nan Pro Sensitve en dat verloopt voorlopig wel best ok. Normaal gezien lijken na 8 weken de ergste krampen voorbij en zou ze dus weer kunnen teruggaan naar "normale" voeding. Ik ben eens benieuwd...
Als men mij ooit later zal vragen wanneer Nora is beginnen kruipen, zal ik het toch moeilijk hebben om daar een antwoord op te geven. Het is namelijk zo dat ze er nu al in slaagt om toch een afstand te overbruggen in haar bed. We leggen ze 's avonds mooi centraal in haar bed en vinden haar 's nachts/ 's morgens ergens in één of ander uithoekje van haar bedje terug. Echt kruipen kan je het niet noemen maar maar het is eerder een soort optrekken aan lakens en dekentjes om zich zo voor te bewegen.
Wat wel zeker is, is dat ze eigenlijk wel al over uitzonderlijk veel kracht beschikt. Dit merk je niet enkel bij het "kruipen" maar ook wanneer je ze op uw arm houdt. Ze slaagt er dan altijd in om zich op de één of de andere manier zo vast te haken aan jouw t-shirt of, nog erger, uw vel . Zelfs als ze moet drinken heb je het soms moeilijk om haar armpjes uit de weg te duwen. Ik ben benieuwd wat dat op termijn zal geven...
Ik maak niet graag en niet vaak platte reclame voor een of ander product.Vanwege het algemeen belang maak ik deze keer echter graag een uitzondering. Kersverse ouders zullen de slapeloze nachten van de baby (en dus ook jezelf) wel kennen waarin de baby verkrampt zit te vechten tegen de krampjes. Wij hadden reeds bij Marie een betrekkelijk doeltreffend middel gevonden en ook bij Nora heeft het al af en toe zijn nut bewezen. Het wondermiddeltje waar ik het over heb ik Balyfen. Het zijn een soort druppeltjes op basis van karwij-olie en verlichten de baby op het gebied van krampjes en spijsvertering.
Wij zijn alvast wel fan om het af en toe te gebruiken. Marie en nu ook Nora komen daar rustig van, vergeten de krampen en vallen als een blok in slaap. En als het al niet zou helpen bij de baby, het heeft een geruststellend placebo-effect op de ouders
Sinds vrijdag zijn we thuis met zijn viertjes. Voor grote zus Marie werd het meer dan tijd. Ze begon haar mama te missen. Direct ken je ook weer dat thuiskom-gevoel van bij Marie. Langs de ene kant ben je blij dat je thuis bent in je vertrouwde omgeving en in mijn geval niet heel de tijd weg en weer dient te rijden. Langs de andere kant weet je ook weer dat je in het ziekenhuis toch een beetje in een mix van beschermde cocoon, hotel en verzorgingstehuis zit waar er veel voor je wordt gedaan. Zo was de eerste nacht thuis er eentje om door te bijten.
Gelukkig hebben we er een heel goeie helper bij namelijk Marie. Pampertjes aanslepen, doekjes brengen, de zus "aaike doen", ... het is Marie niets teveel. Dit is natuurlijk een verschil met de geboorte van Marie.
Ondertussen doet Nora het heel goed eigenlijk. Ze drinkt nu flesjes van 70 en doet dat heel flink. Af en toe gaat er wel een ferm hikje mee gepaard maar dat gaat dan ook vlug weer over. Voor de rest slaapt ze heel goed en moeten we eerlijk zijn dat we haar bijna niet horen... We duimen dat het zo blijft
Twee is
meer dan één. Dit is wiskundige logica die je denkt rechtstreeks te kunnen
toepassen op kinderen en babies ook. Gisteren had ik het echter met Catherine
over dat het tot op heden redelijk rustig verloopt zo met 2 kinderen. Het helpt
natuurlijk dat Nora zo een rustige baby is. Ze slaapt echt redelijk goed en je
hoort haar dus bijna niet. We hopen dat deze trend zich doorzet wanneer
Catherine naar huis mag. Je denkt gewoon terug aan Marie waar de eerste dagen
er net iets anders uit zagen J
Heel af en
toe wordt onze gemoedelijkheid afgestraft en weet je weer even dat je bij de
les moet zijn. Zo ging ik Nora aangeven bij de burgerlijke stand en werd ik
overvallen door de vraag of Nora één of meerdere voornamen moest hebben. Die
zag ik niet direct komen en daar hebben we dus ook niet over overlegd op
voorhand. Dan maar vlug een hulplijn ingeroepen en het euvel verholpen. Nora
gaat dus met de namen Stefanie Louise door het leven J. Dan sta je weer met beide voetjes
op de grond!
Met alle aandacht voor Nora zou je bijna het kleine dametje vergeten waardoor al dit bloggen is gestart, Marie. Marie is door de geboorte van Nora gratis grote zus geworden. Een taak die ze eigenlijk wel met verve vervult. Al bij het begin van de zwangerschap van Catherine wou Marie enkel een zusje. Gelukkig heeft de natuur zich van zijn meest meegaande kant getoond en is het een zusje geworden. Ik durf er niet aan denken mocht de speling van het lot er anders over geoordeeld hebben....
Tijdens de ganse zwangerschap was ze geïnteresseerd maar dit met pieken en dalen. Vaak beperkte ze zich even tot naar het buikje kijken. Af en toe kuste ze catherine haar buik eens en wou zij de zus (lees: buik van catherine) vasthouden. Op het laatste zag Marie natuurlijk ook de opbouw van alle babyspullen. Ik denk dat ze dan stilletjesaan begon beseffen dat het gemeend was
Gisteren is ze voor de eerste keer op bezoek geweest bij haar zus. Ze zat geïnteresseerd te kijken naar het bedje en kan de naam van haar zus al goed uitspreken. Vervolgens begon ze wat de grenzen af te tasten van wat er mogelijk was en zachtjes strelen ging al vlug over naar iets hardhandigers . Maar allemaal met de beste bedoelingen. We hadden als kado voor Marie een fototoestel voorzien en hier kon ze dan leuke foto's mee maken. Vandaag keek ze ook toe hoe haar zus dronk. Toen Nora een beetje teruggaf, heeft Marie aan haar kleine zus eens getoond hoe ze moest drinken. Ze illustreerde dit aan de hand van een rietje en een fruitsapje die daar stond....
Haar leven staat dus een beetje op zijn kop maar gelukkig houdt zij het hoofdje wel koel. Wat in dit weer al een hele prestatie is...
Gisteren waren we in de tuin onze afsluiting in zijn laatste plooi aan het leggen toen Catherine besloot er ook een nieuwe plooi in te leggen. Die plooi ging gepaard met redelijk wat water en zette een heel radarwerk in beweging. Het eerste van alle dominosteentjes was gevallen... . Vervolgens gingen we rustig, voor de meesten onder ons toch , naar de materniteit. Daar onstond er eerst nog een biologische discussie over het feit of het vochtverlies al dan niet vruchtwater was of niet. Iets wat geleek op een zwangersschapstest bracht ook 9 maanden na de feiten opnieuw uitsluitsel: het was weldegelijk vruchtwater! Vervolgens passeerden enkele monitor-sessie de revue maar de baby besloot nog even te doen waar de nacht voor diende namelijk stil zijn en stil blijven
Deze morgen werd besloten de natuur op het juiste spoor te zetten. Dit spoor was duidelijk het spoor van een HST en niet van een Fyra. Het ging zo snel dat om 9u20 onze dochter Nora het zonlicht zag. Nora was van redelijk wat bagage voorzien: ze woog 4,010 kg en was 52cm. De mama heeft het super gedaan en dit allemaal zonder epidurale. Na school had fiere zus een flink aantal kadootjes mee voor haar kleine zus. Ze zag dat het goed was. Maar daar vertel ik jullie in een volgende blogpost meer over...
Deze blog leeft nog. Of tenminste, hij leeft opnieuw. Omdat daar ook een reden toe is. Wij worden namelijk voor de 2de keer papa en mama. En Marie wordt bijgevolg ook grote zus. Daar de datum toch wel wat dichterbij komt (Catherine is uitgerekend voor eind juni), voelde ik toch een lichte dwang om deze blog weer wat leven in te blazen. Ook al in het kader van de gelijke behandeling van de 2 kinderen
Vele mensen vragen mij of de 2de zwangerschap anders is dan de eerste? Ik vind van wel. Vooral het feit dat je al een kapoen hebt rondlopen maakt het anders, in alle opzichten... . Het positieve eraan is dat Marie dit nu ook mee beleeft en daar haar eigen interpretatie aan geeft. Dit leidt soms tot grappige situaties. Zo wil Marie enkel maar een zus. Gelukkig is Moeder Natuur meegaand geweest . Het mindere eraan is dat je er misschien minder kan van genieten. Of ik formuleer het beter: minder energie hebt om er ten volle van te genieten. Waar is de tijd dat Catherine en ik er alleen waren? ;-) ;-) ;-)
Vele mensen maakten mij er attent op dat ik al lang niets meer geschreven had op de blog en dat klopt idd volledig. Tijd is enkel de oorzaak. De eerste vraag die wss bij jullie opkomt is hoe het met Marie is. Het antwoord is volmondig "goed".
Het is moeilijk om te achterhalen wat er precies is gewijzigd sinds de vorige keer dat ik blogde. Ik denk dat het antwoord ongeveer alles moet zijn. Ik geef jullie een kleine bloemlezing.
Marie begint de nederlandse taal al aardig onder de knie te hebben zij het meestal in korte (bevelende) modus. "Mee", "Kom", "Draag" en "Warm" staan zeker al in de Van Daele van Marie. Maar ook af en toe al een volzin zoals "Mama/Papa/Poesje, waar ben je" en "Het is koud buiten". Dat maakt het leven van de mama en de papa ook best wel wat makkelijker. Het gissen is er minder bij. Langs de andere kant is Marie ook van oordeel dat we ons nu niet meer kunnen verschuilen achter het excuus dat we haar niet begrijpen dus wanneer haar zinnen geen vervolg krijgen kan ze de articulatie wel nog wat opvoeren indien nodig.
Vandaag is Marie ook voor de eerste keer op het potje gegaan en dit zowel voor de grote als de kleine behoefte. Nog nooit zoveel applaus en enthousiasme gezien voor een droedel
Verder gaat ze dus nog steeds naar de creche. Hebben de indruk dat ze zich daar wel amuseert. Ze is een fervente boekenleester en speelt ook graag als het weer dat toelaat in een zandbak of op de glijbaan. Maar ze is ook blij wanneer mama of papa haar komt halen.
Laatste tijd is ze ook af en toe in een "bang"-periode. Van wat ze bang is kan wel van dag tot dag verschillen al heeft ze wel een aantal favoriete onderwerpen. Honden (en eigenlijk beesten in het algemeen) staan nog steeds met stip op 1, in alle maten of vormen. Aan de zee had ze opeens het idee recht naar eentje toe te lopen waarop het beest besloot een blafsalvo af te steken. Marietje vulde spontaan de zee een beetje bij. Een ander weerkerend bang-onderwerp zijn moto's, vooral dan als ze optrekken. Dit kan Marie niet echt smaken en hierop hangt ze direct rond je been.
Zo ik denk dat jullie wel al weer een beetje mee zijn. Hieronder vind je nog een recent fotootje waarin ze met de beren van het mooie weer geniet.
...op foto ;-). Een tijdje geleden had ik jullie verteld over de fotoshoot die we gedaan hebben. Was echt superleuk en Marie was best in vorm met enkele leuke foto's als resultaat.
Nu de goedheilig man zijn boot terug naar Spanje genomen heeft, kan ik het eindelijk zeggen: Marietje vindt de sint eigenlijk niet zo een toffe pé. Het is te zeggen: ze vindt zijn kado's wel leuk maar wanneer het op diepmenselijke gesprekken en schootzitten aankomt dragen andere figuren met een lager fantasie-gehalte haar voorkeur weg.
Alhoewel ik moet zeggen dat ook daar weer een uitzondering is: zwarte piet kan ze eigenlijk best wel pruimen. Misschien heeft dat te maken met het feit dat zwarte piet meestal vergezeld gaat van een mand met wat zoets in, zoals bv. nic nacjes. Dan komt het cookie-monster in Marie naar boven en stijgt haar menslievendheid met rasse schreden.
Wat heeft de sint allemaal gebracht? Om hierop kort te antwoorden: té veel. Eigenljk zouden de ouders ook iets moeten krijgen namelijk een verbouwing. Het is immers zo dat het huis bijna te klein wordt om al die zaken te gaan stockeren.
Ben benieuwd naar de reactie van Marie op de achterneef van de sint. Ik laat het jullie weten na 25 december....
Mijn schoonbroer studeert in Polen voor 6 maanden. Dat is natuurlijk het perfecte excuus om eens een tripje naar Krakow te maken. Al had Marie daar even een andere visie op en besloot ze om de laatste dagen voor het vertrek het scenario te geven van een thriller door wat ziek te zijn. Maar uiteindelijk, was het een eind goed al goed scenario en konden we dus vertrekken.
We zijn met het vliegtuig geweest. Dit was wel even stressen. Marie had eigenlijk geen aparte plaats in de Ryanair-sardienendoos maar door even onze asociale kant te laten zien tijdens het plaatsen nemen op het vliegtuig konden we toch over drie ruime plaatsen beschikken en was er dus een kleine ruimte voor Marie. Waarmee ik bedoel dat ze zich af en toe wel eens kon draaien en indien nodig de nodige veiligheidsinstructies kon doorgeven aan haar poppen.
We hadden een appartement gehuurd in Krakow en dit was echt een voltreffer voor Marie. Een heel nieuwe wereld met een andere kamerindeling, andere deuren en andere trapjes waar ze kon over vallen. Vooral die poolse deuren waren erg geliefd voor Marie. Je kon er goed mee slaan en laat dat nu net één van haar favoriete bezigheden zijn. Verder heeft ze in de loop van het verblijf ook geleerd dat je perfect je kan wegstoppen in een ingemaakte kast met schuifdeur. Dit was alweer ettelijke uren speelplezier... Naast al dit nieuw "speelgoed" heeft ze ook van hare nonkel Thomas nog wat echt nieuw speelgoed gekregen, namelijk een popje dat sprak en zijn mond kon op en dicht doen. Na een kleine aarzeling besloot ze ook hier resoluut haar vinger in te stoppen tot algemene hilariteit...
Daarnaast had ze op het marktplein van Krakow nog vele vrienden. Je kon deze onderverdelen in 2 soorten: enerzijds de duiven die ze heel graag achterna rende. Vooral dan wanneer 1 duif geïsoleerd was en heel het marktplein van Krakow aflegde (en geloof me het is een groot marktplein). Anderzijds was er in een zijstraat ook een heel grote beer die Marie toch dagelijks een knuffel moest geven...
En voor de rest slaagde Marie er wonderwel in te communiceren met de plaatselijke bevolking. Waar brabbeltaal toch niet allemaal goed voor is...
Marie heeft opnieuw een bezoekje gebracht aan één van haar favoriete plaatsen, het consultatielokaaltje van Kind & Gezin. Marie begint stillaan de grenzen van het gratis bezoek aan een pretpark op te zoeken met haar 81,5cm. Qua vulling spreken we over 12kg190gr. Mama en papa beginnen dit ook stilaan te voelen bij de liftpogingen. Marie bevindt zich nog altijd in de hogere percentielen...
Verder is Marie ook best wel in een sociale periode. Iedereen die haar pad kruist lijkt ze te beschouwen als iemand waarmee ze al sinds jaar en dag vriend is. Dit is best het verschil met een paar maanden geleden. Het leidt ook best tot grappige situatie vooral als Marie er dan ook nog wat grappige bekken bij trekt of de persoon in kwestie verrast is door zoveel enthousiasme.
Een paar weken geleden was Marie ook wat aan het manken. Dit leidde tot wat ongerustheid en het plannen van een bezoekje aan de beentjes-specialist. Echter langzaam aan begon Marie weer haar gewone tred terug te vinden. En eigenlijk huppelt ze nu weer gewoon rond zoals ze dat voorheen ook deed. Bij Kind & Gezin wisten ze te zeggen dat de meeste van zulke probleempjes een gevolg zijn van de heup en dat bijvoorbeeld een slijm-opstapeling door bv. een verkoudheid kunnen zorgen dat ook bij de heup zich wat vocht opstapelt. Zo leert een mens iedere keer bij...
Wanneer jullie allemaal Wapenstilstand vieren zullen wij met zijn drietjes wat groepsfoto's maken. Ik deel ze dan wel eens met jullie...
Time flies like an arrow... zeg dat wel! Eventjes een korte update met de laatste nieuwtjes over Marie. Zo is ze officieel voor de eerste keer stout geweest in de creche. Ze heeft er namelijk het plezier in gevonden om tegen andere, liefste kleinere, kindjes aan te leunen waardoor deze de wetten van de zwaartekracht ondergaan. Vervolgens poseert ze triomfantelijk bij het slachtoffer in kwestie. Niet flink, Marie!
Verder heeft ze nu ook de klimtechniek ontwikkeld om in de zetel te kunnen kruipen. Allemaal goed en wel maar jammer genoeg heeft ze nog niet de afdaaltechniek onder de knie en houdt ze soms weinig rekening met hoogteverschillen die zich tussen een zetel en de grond kunnen bevinden.... Werk aan de winkel dus Marie!
Daarnaast heeft er één van haar tanden die vooraan in het bijtleger stonden verkozen zich naar andere veiliger oorden te begeven. Ze is dus een stukje van haar tand kwijt maar niemand weet hoe, wat of waar. De pech wil dat ze net nu voor de eerste keer op een pasfotootje moet. Niet lachen Marie!
Voor ik deze post wou beginnen schrijven heb ik even gespiekt wat ik laatst geschreven heb en ik moet zeggen dat een mens er het schaamrood van op de wangen zou krijgen. Het is lang geleden, eigenlijk al te lang. Dit maakt dus dat ik veel te vertellen heb. Eventjes zien waar we gaan beginnen....
Marie is dus op 5 augustus 1 jaar geworden. Waar is weeral de tijd dat ik met deze blog begon. Deze verjaardag kon natuurlijk niet onopgemerkt voorbij gaan. Heel wat volk, heel wat kado's, een grote taart, veel foto's en nog meer kado's waren dus Marie haar deel. Ze was goed in vorm en heeft de taart letterlijk helemaal naar haar hand gezet. Het kaarsje uitblazen ging haar coordinatie- en longcapaciteiten nog even te boven maar gelukkig was er redder in nood mathis om zijn nichtje bij te staan.
Onlangs zijn we ook naar Plopsaland gegaan. We twijfelden even aan de relevantie van deze uitstap gezien de leeftijd van Marie. Echter het was een opperbeste hoofdvogel die afgeschoten werd in de Panne. Nog wat twijfelend of die figuren aan de ingang wel de goeie bedoelingen hadden, stormde ze vervolgens op Mayaland af. De ogen vielen bijna uit hun oogkasje en de ballen in het ballenbad bleven gelukkig liggen. Met papa even tussen de fonteinen koersen en vervolgens als een echt "ster op de dansvloer" in de telenet disco gestaan waar ze het beste van zichzelf gaf. Daar had het feit dat ze daar haar vriend bumba kon zien natuurlijk ook iets mee te maken. Vervolgens wat op de paardemolen, een regenbuitje net niet op onze nek en de bumba-show.... Een mens zou er voor minder moe van worden....
Heb ik trouwens al gezegd dat ze nu echt "deftig" kan lopen? Ze kan dus "deftig" lopen en etaleert zelfs al wat klim- en klautercapaciteiten waar Jurgen VDB jaloers op zou zijn...
Kortom echt veel te lang geleden als ik kijk aan het volume tekst dat hierboven staat en alle details die er dan nog niet instaan...
Is weeral een tijdje geleden dat er iets op de blog is verschenen. Het is echter zeker zo niet dat er niets te vertellen is. Zo was er onze eerste vakantie aan zee met Marie. Met zijn drietjes een weekje naar Nieuwpoort. En wat voor een week! Zo ongeveer de enige week deze zomer dat er zon aan de zee was, waren wij daar.
Marie heeft wel wat strand-aanleg. Dat heeft ze van haar moeder en zeker niet van haar vader. Ze speelt graag in het zand. Je moet er wel aandachtig bij zijn dat ze opeens niet denkt dat zandkoekjes slaat op stukje zand dat je kan opeten. Maar naar het schijnt is zand het ideale middel om de maag te kuisen.
Op de ene dag dat het iets minder weer was, zijn we met Marie ook voor de eerste keer naar het zwembad geweest. En ze ontpopte zich tot een echte watterrat: van de glijbaan glijden, plonzen in het bad, strandballen proberen af te pakken,... . Het was allemaal Marie haar ding.
Ondertussen kan ze ook alleen haar eerste stappen doen. Ze doet hierbij nog een mislukte imitatie van een dronkeman bij maar het gaat dus de goeie richting uit!
Ik ben in vakantie! Het is wel even een andere vakantie dan de vakanties die ik voorheen had. Vooral deze week omdat mijn vrouw nog een weekje moet werken. Papa is dus de Marie-opletter van dienst
Hoe is deze vakantie dan anders? Wel in geen van mijn vorige vakantie was één van de hoofdbezigheden van die vakantiedag met de dochter rondhotsen in het huis. Marietje kan namelijk al goed rondwandelen maar heeft daarbij nog veel links-en-rechts-hulp bij nodig. Dit heeft voor gevolg dat de papa opeens beseft dat hij spieren heeft op bepaalde plekken (rug en in de dijen) waarvan hij voorheen het bestaan niet echt afwist.
Bij wijze van "ontspanning" voor de papa gaat Marie ook af en toe op de bus zitten (zie foto). Het probleem is dat deze bus hoofdzakelijk achteruit kan rijden volgens de bestuurster en dat de vooruit net iets moeilijker gaat. Vandaag echter lijkt ze ook die techniek gevonden te hebben wat het weeral een beetje makkelijk maakt voor de papa: in volle vaart achteruit en dan op het gemakje vooruit
Iets anders dan een lekker languit-vakantie. Maar daar krijg je natuurlijk geen knuffels
Het moet nu zo ongeveer een jaar geleden zijn dat ik deze blog opstartte net voor de geboorte van Marie. Een jaar later is Marie dus bijna 1 jaar.
Sinds mijn laatste blogpost is er weer best veel veranderd: -Marie kan nu al goed stappen achter het loopwagentje. Hiermee koerst ze gans het rond door. Ook lopen aan de handen is één van haar favoriete bezigheden tot spijt van een aantal ruggen... . Hierdoor wordt ze niet meer graag op de arm genomen en zit ze minder graag op een stoel. Rondlopen, dat is nu haar favoriete bezigheid. Hierbij heeft ze oog voor alle grote en kleine details rond haar... -Ze kan nu al flink in de handen klappen en placeert ook af en toe een dansje door met de schouders te bewegen of snel op en neer lichtjes door de knieën te gaan... -Ze kan nu al goed zwaaien naar de mama en papa maar begint tegelijkertijd meer en meer te beseffen dat de mama en de papa moeten gaan werken met alle waterlanders tot gevolg...
Daarnaast heeft Marie sinds donderdag de windpokken. Een mens moet erdoor. Onze indiaan heeft er wel niet zo heel veel last van buiten het feit dat ze 's nachts wel vaker wakker is...
Marie lijkt wel weer een mentale sprong te hebben genomen. Een mentale sprong die gepaard gaat met een aantal leuke activiteiten die erbij gekomen zijn. Zo is Marie nu in een dance-mood gekomen. Op aangeven van flink dansbeweging makenede mama en papa (nee je wil dat echt niet zien ) zet Marie gezwind haar deel van de dans in. Bovendien heeft ze nu ook een strategie gevonden om vanuit lig positie over kniezitten naar rechtzitten en zelfs naar rechtstaan te gaan. Vaak flirt ze hier dan met de wet van de zwaartekracht en durft ze al eens de wetten te overtreden ook.
Vooral in haar bed kan ze wel eens van die toeren uitvoeren. Gisteren stopten we haar in bed en na een paar minuten hoorden we luid lawaai. Ik ging zien. Marie zat rondkijkend rechtop in de hoek van haar bed af en toe muziek makende door met haar tuut over alle spijlen van haar bed te gaan. Na een poging Marie terug in slaapmodus te krijgen hoorden we weer een tijdje later wat geween. Nu was het de mama die langs ging en die Marie rechtopstaand aantrof in bed. Bovendien was Marie blijkbaar niet echt tevreden met de kleur van het bed want ze had dit tandschraap-gewijs proberen eraf te halen... En zo zie je maar, voor je het weet heb je een doe-het-zelver in huis...
. Zelfs als ze moet drinken heb je het soms moeilijk om haar armpjes uit de weg te duwen. Ik ben benieuwd wat dat op termijn zal geven...
