Ik ben Bjorn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bjorn.
Ik ben een man en woon in Wevelgem (België) en mijn beroep is marketing.
Ik ben geboren op 30/06/1981 en ben nu dus 44 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: social media, voetbal.
Papa-in-spe die zijn papa-ervaringen wil weergeven in een blog. Zo weten m/v hoe mannen denken over toekomstig vaderscha
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
een verhaaltje over een aankomend en effectief vaderschap
22-06-2013
home sweet home
Sinds vrijdag zijn we thuis met zijn viertjes. Voor grote zus Marie werd het meer dan tijd. Ze begon haar mama te missen. Direct ken je ook weer dat thuiskom-gevoel van bij Marie. Langs de ene kant ben je blij dat je thuis bent in je vertrouwde omgeving en in mijn geval niet heel de tijd weg en weer dient te rijden. Langs de andere kant weet je ook weer dat je in het ziekenhuis toch een beetje in een mix van beschermde cocoon, hotel en verzorgingstehuis zit waar er veel voor je wordt gedaan. Zo was de eerste nacht thuis er eentje om door te bijten.
Gelukkig hebben we er een heel goeie helper bij namelijk Marie. Pampertjes aanslepen, doekjes brengen, de zus "aaike doen", ... het is Marie niets teveel. Dit is natuurlijk een verschil met de geboorte van Marie.
Ondertussen doet Nora het heel goed eigenlijk. Ze drinkt nu flesjes van 70 en doet dat heel flink. Af en toe gaat er wel een ferm hikje mee gepaard maar dat gaat dan ook vlug weer over. Voor de rest slaapt ze heel goed en moeten we eerlijk zijn dat we haar bijna niet horen... We duimen dat het zo blijft
Twee is
meer dan één. Dit is wiskundige logica die je denkt rechtstreeks te kunnen
toepassen op kinderen en babies ook. Gisteren had ik het echter met Catherine
over dat het tot op heden redelijk rustig verloopt zo met 2 kinderen. Het helpt
natuurlijk dat Nora zo een rustige baby is. Ze slaapt echt redelijk goed en je
hoort haar dus bijna niet. We hopen dat deze trend zich doorzet wanneer
Catherine naar huis mag. Je denkt gewoon terug aan Marie waar de eerste dagen
er net iets anders uit zagen J
Heel af en
toe wordt onze gemoedelijkheid afgestraft en weet je weer even dat je bij de
les moet zijn. Zo ging ik Nora aangeven bij de burgerlijke stand en werd ik
overvallen door de vraag of Nora één of meerdere voornamen moest hebben. Die
zag ik niet direct komen en daar hebben we dus ook niet over overlegd op
voorhand. Dan maar vlug een hulplijn ingeroepen en het euvel verholpen. Nora
gaat dus met de namen Stefanie Louise door het leven J. Dan sta je weer met beide voetjes
op de grond!
Met alle aandacht voor Nora zou je bijna het kleine dametje vergeten waardoor al dit bloggen is gestart, Marie. Marie is door de geboorte van Nora gratis grote zus geworden. Een taak die ze eigenlijk wel met verve vervult. Al bij het begin van de zwangerschap van Catherine wou Marie enkel een zusje. Gelukkig heeft de natuur zich van zijn meest meegaande kant getoond en is het een zusje geworden. Ik durf er niet aan denken mocht de speling van het lot er anders over geoordeeld hebben....
Tijdens de ganse zwangerschap was ze geïnteresseerd maar dit met pieken en dalen. Vaak beperkte ze zich even tot naar het buikje kijken. Af en toe kuste ze catherine haar buik eens en wou zij de zus (lees: buik van catherine) vasthouden. Op het laatste zag Marie natuurlijk ook de opbouw van alle babyspullen. Ik denk dat ze dan stilletjesaan begon beseffen dat het gemeend was
Gisteren is ze voor de eerste keer op bezoek geweest bij haar zus. Ze zat geïnteresseerd te kijken naar het bedje en kan de naam van haar zus al goed uitspreken. Vervolgens begon ze wat de grenzen af te tasten van wat er mogelijk was en zachtjes strelen ging al vlug over naar iets hardhandigers . Maar allemaal met de beste bedoelingen. We hadden als kado voor Marie een fototoestel voorzien en hier kon ze dan leuke foto's mee maken. Vandaag keek ze ook toe hoe haar zus dronk. Toen Nora een beetje teruggaf, heeft Marie aan haar kleine zus eens getoond hoe ze moest drinken. Ze illustreerde dit aan de hand van een rietje en een fruitsapje die daar stond....
Haar leven staat dus een beetje op zijn kop maar gelukkig houdt zij het hoofdje wel koel. Wat in dit weer al een hele prestatie is...
Gisteren waren we in de tuin onze afsluiting in zijn laatste plooi aan het leggen toen Catherine besloot er ook een nieuwe plooi in te leggen. Die plooi ging gepaard met redelijk wat water en zette een heel radarwerk in beweging. Het eerste van alle dominosteentjes was gevallen... . Vervolgens gingen we rustig, voor de meesten onder ons toch , naar de materniteit. Daar onstond er eerst nog een biologische discussie over het feit of het vochtverlies al dan niet vruchtwater was of niet. Iets wat geleek op een zwangersschapstest bracht ook 9 maanden na de feiten opnieuw uitsluitsel: het was weldegelijk vruchtwater! Vervolgens passeerden enkele monitor-sessie de revue maar de baby besloot nog even te doen waar de nacht voor diende namelijk stil zijn en stil blijven
Deze morgen werd besloten de natuur op het juiste spoor te zetten. Dit spoor was duidelijk het spoor van een HST en niet van een Fyra. Het ging zo snel dat om 9u20 onze dochter Nora het zonlicht zag. Nora was van redelijk wat bagage voorzien: ze woog 4,010 kg en was 52cm. De mama heeft het super gedaan en dit allemaal zonder epidurale. Na school had fiere zus een flink aantal kadootjes mee voor haar kleine zus. Ze zag dat het goed was. Maar daar vertel ik jullie in een volgende blogpost meer over...
