Ik ben Bjorn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bjorn.
Ik ben een man en woon in Wevelgem (België) en mijn beroep is marketing.
Ik ben geboren op 30/06/1981 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: social media, voetbal.
Papa-in-spe die zijn papa-ervaringen wil weergeven in een blog. Zo weten m/v hoe mannen denken over toekomstig vaderscha
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
een verhaaltje over een aankomend en effectief vaderschap
01-08-2010
Het mag nu wel gaan komen!
Mijn vrouw is vorige dinsdag gestopt met werken. Sinds dan is het gevoel van "we zijn er klaar voor" stilletjesaan geëvolueerd naar "Het mag nu wel gaan komen!". Met andere woorden een soort ongeduldigheid en ongedurigheid heeft zich van haar meester gemaakt. Ik probeer haar zoveel mogelijk te kalmeren maar dat is niet simpel.
Die uitingen van ongedurigheid komen voort uit wat ze mij vertelt. Ze heeft het er vaak over dat het nu toch wel al veel weegt. Ze leest ook constant in één van haar vele boeken over wat de tekenen zijn van bevalling en over hoe het dan verder moet. Ze wil ook niet veel meer de deur uit. Dat komt grotendeels doordat ze toch wel moe is maar ik denk ook door het feit dat ze niet ver uit de buurt wil zijn van de magische plaats, het ziekenhuis.
Verder haalt ze ook alle tante kaat tips voor stimulatie van de bevalling uit: Schweppes heeft er een nieuwe heavy user bij; pikant eten vult meermaals de tafel.
Ikzelf blijf er eerder rustig bij. Ik moet het natuurlijk ook niet "dragen". Maar langs de andere kant is ze pas uitgerekend voor 9 augustus en daar zijn dus nu nog niet. Het mag van mij komen maar ik doe net wat minder zotte zaken . Ook al omdat die waarschijnlijk minder effect hebben
Gisteren zijn we nog eens op bezoek geweest bij de gynaecoloog. Al vanaf het begin is vrijdag onze gynaecoloog-dag geweest. In het begin was dat maar om de 2 maanden. Nu is het wekelijks.
Een toffe vent overigens die gynaecoloog. Het is een no-nonsens persoon en zoals je al gemerkt hebt uit de vorige blog kan mij dat wel bevallen. Verder heeft hij ook nog een gevoel voor humor wat altijd leuk meegenomen is.
De laatste 2 à 3 bezoeken catalogeer ik eerder als controle-bezoeken. Er zit nog weinig evolutie in. In het begin zie je de baby evolueren van een erwtje naar een garnaal tot een echt mensje. Op de echo kan je veel dingen zien. Nu heeft de baby al dergelijke proportie aangenomen dat hij niet meer in 1 beeld te vatten is.Mss toch tijd voor breedbeeldecho's?
Maar wat de controle van gisteren betreft: alles ok. De spruit begint al deftige proporties aan te nemen. Volgens zijn schatting zitten we nu op 3,7 kg baby. Een flinke meid wordt het dus (beetje zoals haar papa )!
Dé geboortelijst. Niet zomaar een lijstje. De vraag of je er ééntje moet hebben vind ik een strikt persoonlijke vraag maar mjin antwoord is volmondig ja. Alleen om maar te vermijden dat je 7 "kijk-eens-hoe-mooi" dezelfde kruippakjes hebt of Ebay moet gaan volzetten met babyfoons. Rest dan nog de vraag: waar legt een mens zijn geboortelijst? Ik was direct overtuigd door de no-nonsens klantgerichte aanpak van dreambaby. Na een aantal bezoekjes aan de concurrentie kwam mijn vroeg tot hetzelfde besluit. Alweer iets waarover we het eens waren
Dan kwam fase twee van de werken: het aanleggen van de geboortelijst zelf. Op een blauwe zaterdag (moet niet altijd maandagen zijn) trokken we richting Dreambaby. We hadden er een afspraak en een vriendelijk juffrouw (die naderhand trouwens ons lievelingsverkoopster is geworden) liet ons weten dat ze een rondleiding ging geven die 1.5u zou duren. Die uitleg liep uit op een informatieve dialoog van 3u! Alles werd van naaldje tot draadje uitgelegd, kinderwagen werden opengevouwen en weer dicht gedaan, er werd gecheckt of die in de wagen kon. En bij elke uitleg keken mijn vrouw en mezelf wanhopig naar elkaar met een vragende blik van: "ok wat gaan we hier weer kiezen..;". Gelukkig was er ons lievelingsverkoopster die af en toe een verhelderende stem toevoegde aan het debat: "dit heb je denk ik niet nodig" of "hier zou ik gewoon het goedkoopste nemen". Zoals ik zei: Colruyt/Dreambaby no-nonsens aanpak . Voor alle duidelijkheid: die 3u was slecht de uitleg. Op dat moment stonden er buiten een aantal grote stukken nog niet op de lijst.
Dus dan volgde het echte lijstje maken. Het was zelfs zo erg dat we alle rayons in dezelfde volgorde afliepen als dat we die met de verkoopster hadden gedaan om zeker niets te vergeten. Onwetendheid en onzekerheid laat een mens soms rare kronkels nemen. Maar soit, na die 6u hadden we onze lijst en na hier en daar nog wat kleine aanpassingen is dit toch een stevige basis. Alweer een taakje dat we van de lijst konden schrappen ;-)
PS: zoals je waarschijnlijk al merkt is mijn vrouw gisteren tijdens mijn bezoek aan duitsland niet bevallen
Ik moet vandaag voor het werk naar Duitsland, zo een 3-tal uurtjes in de auto van bij mij thuis.Iets waarvoor je in normale omstandigheden je hand niet omdraait. Je springt in de auto en je rijdt gewoon naar daar. Nu verkeren we echter niet in een staat van normale omstandigheden. Ik kan je verzekeren dat aan het al of niet gaan ettelijke debatten zijn vooraf gegaan waarbij risico-analyses en scenario-schrijven een groot deel van de bezigheden uitmaakten. Uiteindelijk hebben we beslist het er toch op te wagen. I will keep my fingers crossed! Vandaag een verlossend telefoontje krijgen zou in de categorie "superstress" vallen...
Zo zijn er tal van kleine dingen die je in normale omstandigheden als vanzelfsprekend normaal doet maar die nu plots een andere dimensie of invalshoek krijgen. "Ja maar..", "Maar misschien toch niet..." zijn woorden die heel geregeld door je hoofd flitsen. Raar...
Ik word papa. Normaal gezien op 9 augustus. We zijn nu 28 juli dus het lijkt wel nog een eindje weg. Maar toch ben ik al zenuwachtig. Eigenlijk al sinds vorige week. Het is een raar gevoel waarbij je zo nergens echt rustig kunt zijn. Het is denk ik vooral een onrust voor het onbekende. Op bepaalde dingen kan je je immers instellen. Op vader worden kan je dat niet. Toch zeker niet wanneer het je eerste keer is.
Ik heb me al afgevraagd hoe ik zal reageren als dat "verlossende" moment gaat komen. Vraag me ten eerste af hoe ik het zal te weten komen. Zal ik gewoon erbij zijn als de eerste vloedgolf eraan komt? Wordt het een telefoontje? Daarnaast vraag ik me ook af wanneer op de dag het zal zijn. Dat klinkt mss raar maar ik vraag het me wel af. Zal het overdag of 's nachts zijn. De belangrijkste vraag is mss wel hoe ik er zal op reageren. Ik heb me voorgenomen rustig te blijven. Toch zeker uiterlijk. Maar kan een mens daar wel rustig onder blijven? We zullen wel zien... . Ik zal er in ieder geval proberen van te genieten. Want naar het schijnt kan je maar 1 keer voor de eerste keer papa worden...
. Ook al omdat die waarschijnlijk minder effect hebben 
)!
