Ik ben Bjorn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bjorn.
Ik ben een man en woon in Wevelgem (België) en mijn beroep is marketing.
Ik ben geboren op 30/06/1981 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: social media, voetbal.
Papa-in-spe die zijn papa-ervaringen wil weergeven in een blog. Zo weten m/v hoe mannen denken over toekomstig vaderscha
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
een verhaaltje over een aankomend en effectief vaderschap
07-08-2010
inschrijving bij de heren van stand
Gisteren ben ik Marie gaan inschrijven op de burgerlijke stand. Ik moest dit doen in het toch wel fraai vernieuwde stadhuis van Menen. Ik vroeg aan de balie waar ik moest zijn en kreeg naast een proficiat direct een mevrouw die mij de weg kwam tonen. Er stond daar een rij maar de vrouw zei me vriendelijk dat ik hier niet moest wachten want dat het voor mij aan een andere balie was met slechts... één koppel aan de balie discussierend met de ambetanaar. Ik dacht even dat het opnieuw my lucky day ging zijn en dat dit echt één van dé voordelen was van het kersverse vaderschap.
Na 5 minuten wachten ondervond ik echter dat dit niet zo was. Meneer en mevrouw vierden hun gouden jubilee en in een poging om dit enigszins persoonlijk in te kleden ging de ambtenaar op onderzoek door hun leven: En hoe hebben jullie elkaar leren kennen? En wat hebben jullie zoal gedaan in jullie leven? En hebben jullie hobby's? Wel, voor de familie van de betrokkenen even niet luisteren want dit is wat de ambtenaar van de burgelijke stand zal vertellen.. Ze is op zijn schoot gaan zitten en hij heeft ze er niet meer van gekregen. Ze hebben zoals het in het texas van vlaanderen betaamt in de tapijt-industrie gewerkt. Hij was er wever en zij was er stopster. Ze hebben eigenlijk niet echt hobby's maar na aandringen blijkt toch dat meneer met de duiven speelt en dit al van grootvader op vader op hem ( ik vraag mij af of je met zo een kadavars nog prijzen kan vliegen ). Meneer kan niet niet kaarten en werkt niet graag in de tuin. Mevrouw is bij de gepensioneerden. Ook niet om te kaarten maar wel om te praten. Ze moet trouwens overal alleen naar toe want meneer wil niet mee. Samen hebben ze wel nog een stacaravan in camping duinenpark in Nieuwpoort. Ik denk dat hij hier wel zijn 10 minuten zal kunnen mee vol lullen. Maar om dat uit die mensen te krijgen duurde het langer dan 10 minuten...
Maar uiteindelijk was het dus mijn beurt. Is eigenlijk best wel spannend zo een aangifte van geboorte want je kan dat dus niet meer veranderen. Ik denk dus dat ik elke letter 4 keer gecontroleerd heb en elke cijfers binnenstebuiten heb gekeerd. Maar uiteindelijk denk ik dat alles er goed opstond en dat Marie Marie heet en nog altijd op 5 augustus geboren is.
Gisteren was het dus zo ver. Eén van de nieuwste bewoners van onze planeet besloot haar eerste voetje op aarde te zetten. Een klein stap voor Marie maar een grote stap voor de mama en de papa . En zeggen dat het allemaal begon met... hoofdpijn van de mama.
Mama had er woensdagnacht inderdaad een rotnacht opzitten met barstende hoofdpijn. 's Morgens vroeg om 7u besloten we dan ook terug richting ziekenhuis te gaan om eens te zien wat de de ons stilaan bekende monitor te vertellen heeft. Die wist ons mede te delen dat de bloeddruk van Catherine,de mama, inderdaad aan de hoge kant was. Onze no-nonsens gynaecoloog besloot het dan maar een duwtje in de goeie richting te geven.
Catherine kreeg om 9u een baxter met transparante vloeistof wat bleek "duwtjes-in-de-goeie-richting"- vloeistof te zijn. Ze had er eigenlijk weinig last van en we lazen op het gemak een boekje en de krant. Het ging vooruit: 3cm werd 5cm en op dat moment, rond 13u, besloot de gynaecoloog de ballon te doorprikken. De ballon werd inderdaad doorprikt en de maskers vielen af. Eigenlijk zette Catherine vanaf nu vooral een ander masker op. De mooie glimlach werd geruild voor wat gebekketrek en uiteindelijk voor een gans vertrokken gezicht.
De trukkendoos werd bovengehaald:kersenpit-kussentje, op de bal gaan zitten, in bad gaan. En alles hielp wel een beetje maar eigenlijk niet voldoende om het allemaal op te vangen. Bovendien bleven we steken op5 cm.Uiteindelijk werd rond 15u de wonderdokter erbij gehaald: de anesthesist. Ik heb nog nooit iemand in zijn leven zo zien genieten van een prik en zeker niet Catherine die eigenlijk wat schrik heeft voor die fijne, prikkende voorwerpen.
En de baby kon de prik blijkbaar ook wel smaken. 5cm werd razendsnel 10cm en dus vrij doorgang. Tijd voor "la grande pers" en de laaste kreten richting aarde. Rond 16u begon Catherine te persen en dit kostte ook bloed zweet en tranen. Ondertussen zag ik samen met de dokter en verpleegster af en toe de haartjes al naar buiten piepen. Ik moet zeggen: een apart zicht. Nadat de zwaartekracht nog een duwtje in de rug kreeg werd M-aaaaaaaaaah-dat-doet-pijn-rie gewoon Marie. We waren dolblij en alles was prima met onze spruit. En ook de mama stelt het goed
Ik kijk de volgende dagen wel voor wat fotootjes. Superblij!
Ik moet toegeven dat ik in eerste instantie geen fan was van een pret-echo. Ik dacht dat die pret voor pretentieus stond en dat die echo eigenlijk ego moest zijn . Maar achteraf bekeken moet ik toegeven dat ik er toch wel tevreden over ben.
Voor degene die het niet kennen, wat is nu het concept van een pret-echo? Het is eigenlijk een niet-medische echo die laat uitvoeren door iemand die daarvoor geschikte apparatuur voor heeft en daar ook min of meer een opleiding voor heeft gekregen. De echo is meestal in 3D en soms zelfs in 4D.
Het grote voordeel van dit soort echo is dat je bij iemand terecht komt die er tijd voor heeft. Zelf zijn we bij Sylvie geweest van see for nine (http://www.cfor9.be/). Overigens een toffe madam die weet waarover ze praat daar ze ook kindjes heeft. De "menukaart" is redelijk uitgebreid maar wij hebben gekozen voor een kleintje met mayo ook wel gewoon 30 minuten kennismaking met de baby genoemd. Onze gynaecoloog had zelf ook geen 3D-echo (je weet wel zijn no-nonsens karakter ) dus was het voor ons ook leuk onze spruit eens in 3D te zien. Als het de baby instemt met een kiekje kan je echt wel heel mooie beelden te zien krijgen waarop zaken als navelstreng, neus en ogen heel goed te zien zijn. Je ziet eigenlijk het volledige gezichtje. Verder krijg je nog eens uit een tweede bron bevestiging van het geslacht wat altijd mooi meegenomen is. Maar eigenlijk vond ik het vooral "quality-time". Zeker voor de ouders en was toch een aangename kennismaking met de baby ook...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:pret-echo, nine for see, echo, baby, 3D-echo, 3D
03-08-2010
Idiotproofness
Af en toe komt mijn marketing-background naar boven tijdens het aankopen van al die babyspullen. Wat ik mij dan vooral afvraag bij het aankopen en gebruiken: kan een idioot (ook wel genoemd een persoon die niets van baby's kent, voor de eerste keer vader wordt) dit doen? Ik denk dat dit belangrijk voor eerste keer aankomende ouders omdat die wat in twijfel zijn en op zoek zijn naar houvast.
Mijn beste ervaring heb ik tot nu gehad met onze babyfoon van Phillips. Ik denk dat zelf een gorilla met het brein van een slak dit kon installeren. De bijzonder klare handleiding droegen hier zeker toe bij. Maar eigenlijk is het apparaat op zich eigenlijk al in hoge mate idiot-proof. Als je ergens een muzieknootje ziet staan en je weet dat er een soort slaapliedjes in dat ding zitten dan vergt het niet veel inbeeldingskracht om de beide met elkaar te linken.
Een product dat het tot mijn verbazing minder goed doet is pampers. Ik ben wel wat anders gewoon van P&G, de productent van Pampers, maar in dit geval heb ik moeite om een keuze te maken wanneer ik voor de shelf sta. Je hebt immers verschillende soorten (active fit, new baby en nog een stuk of 5) maar binnen die verschillende soorten heb je ook nog eens dezelfde gewichten of gewichten die elkaar overlappen. Dan sta je voor de shelf en wil je eigenlijk gewoon weten wat je voor je baby van 3.7 kg moet kopen: active fit van 3-6kg? of active fit van 2-5kg? of new baby van 2-5 kg of new baby van 3-6 kg? Verder is het me ook niet in 1 oogopslag duidelijk wat de verschillen zijn tussen al die soorten. Het lijkt wel of de heren van P&G in dit geval gekozen hebben voor 1 van de favoriete spelletjes van marketeers: "If you can't convince them, confuse them".
Vandaag terug naar de gynaecoloog geweest. Dit keer was het om aan de monitor te liggen. Best wel een belevenis als je dat voor de eerste keer doet. Vreemd om te zien hoe al die sensoren kunnen bepalen hoe het met het wezentje in de buik is gesteld. Vreemd ook als man om daar 45 minuten te zitten. Ik ben niet echt een wachtmens. Ik ben een doemens. En op dat moment kan je eigenlijk niets anders doen dan wachten. Het is dan ook niet mijn favoriete doen.
Maar al bij al loonde het de moeite. Er is al activiteit maar eerder wat schijnbewegingen van onze klein spruit in spe. Ze heeft beslist dat ze haar verjaardag naar alle waarschijnlijkheid niet op 2 augustus zal willen vieren. Haar keuze natuurlijk! ;-)
Mijn vrouw is vorige dinsdag gestopt met werken. Sinds dan is het gevoel van "we zijn er klaar voor" stilletjesaan geëvolueerd naar "Het mag nu wel gaan komen!". Met andere woorden een soort ongeduldigheid en ongedurigheid heeft zich van haar meester gemaakt. Ik probeer haar zoveel mogelijk te kalmeren maar dat is niet simpel.
Die uitingen van ongedurigheid komen voort uit wat ze mij vertelt. Ze heeft het er vaak over dat het nu toch wel al veel weegt. Ze leest ook constant in één van haar vele boeken over wat de tekenen zijn van bevalling en over hoe het dan verder moet. Ze wil ook niet veel meer de deur uit. Dat komt grotendeels doordat ze toch wel moe is maar ik denk ook door het feit dat ze niet ver uit de buurt wil zijn van de magische plaats, het ziekenhuis.
Verder haalt ze ook alle tante kaat tips voor stimulatie van de bevalling uit: Schweppes heeft er een nieuwe heavy user bij; pikant eten vult meermaals de tafel.
Ikzelf blijf er eerder rustig bij. Ik moet het natuurlijk ook niet "dragen". Maar langs de andere kant is ze pas uitgerekend voor 9 augustus en daar zijn dus nu nog niet. Het mag van mij komen maar ik doe net wat minder zotte zaken . Ook al omdat die waarschijnlijk minder effect hebben
Gisteren zijn we nog eens op bezoek geweest bij de gynaecoloog. Al vanaf het begin is vrijdag onze gynaecoloog-dag geweest. In het begin was dat maar om de 2 maanden. Nu is het wekelijks.
Een toffe vent overigens die gynaecoloog. Het is een no-nonsens persoon en zoals je al gemerkt hebt uit de vorige blog kan mij dat wel bevallen. Verder heeft hij ook nog een gevoel voor humor wat altijd leuk meegenomen is.
De laatste 2 à 3 bezoeken catalogeer ik eerder als controle-bezoeken. Er zit nog weinig evolutie in. In het begin zie je de baby evolueren van een erwtje naar een garnaal tot een echt mensje. Op de echo kan je veel dingen zien. Nu heeft de baby al dergelijke proportie aangenomen dat hij niet meer in 1 beeld te vatten is.Mss toch tijd voor breedbeeldecho's?
Maar wat de controle van gisteren betreft: alles ok. De spruit begint al deftige proporties aan te nemen. Volgens zijn schatting zitten we nu op 3,7 kg baby. Een flinke meid wordt het dus (beetje zoals haar papa )!
Dé geboortelijst. Niet zomaar een lijstje. De vraag of je er ééntje moet hebben vind ik een strikt persoonlijke vraag maar mjin antwoord is volmondig ja. Alleen om maar te vermijden dat je 7 "kijk-eens-hoe-mooi" dezelfde kruippakjes hebt of Ebay moet gaan volzetten met babyfoons. Rest dan nog de vraag: waar legt een mens zijn geboortelijst? Ik was direct overtuigd door de no-nonsens klantgerichte aanpak van dreambaby. Na een aantal bezoekjes aan de concurrentie kwam mijn vroeg tot hetzelfde besluit. Alweer iets waarover we het eens waren
Dan kwam fase twee van de werken: het aanleggen van de geboortelijst zelf. Op een blauwe zaterdag (moet niet altijd maandagen zijn) trokken we richting Dreambaby. We hadden er een afspraak en een vriendelijk juffrouw (die naderhand trouwens ons lievelingsverkoopster is geworden) liet ons weten dat ze een rondleiding ging geven die 1.5u zou duren. Die uitleg liep uit op een informatieve dialoog van 3u! Alles werd van naaldje tot draadje uitgelegd, kinderwagen werden opengevouwen en weer dicht gedaan, er werd gecheckt of die in de wagen kon. En bij elke uitleg keken mijn vrouw en mezelf wanhopig naar elkaar met een vragende blik van: "ok wat gaan we hier weer kiezen..;". Gelukkig was er ons lievelingsverkoopster die af en toe een verhelderende stem toevoegde aan het debat: "dit heb je denk ik niet nodig" of "hier zou ik gewoon het goedkoopste nemen". Zoals ik zei: Colruyt/Dreambaby no-nonsens aanpak . Voor alle duidelijkheid: die 3u was slecht de uitleg. Op dat moment stonden er buiten een aantal grote stukken nog niet op de lijst.
Dus dan volgde het echte lijstje maken. Het was zelfs zo erg dat we alle rayons in dezelfde volgorde afliepen als dat we die met de verkoopster hadden gedaan om zeker niets te vergeten. Onwetendheid en onzekerheid laat een mens soms rare kronkels nemen. Maar soit, na die 6u hadden we onze lijst en na hier en daar nog wat kleine aanpassingen is dit toch een stevige basis. Alweer een taakje dat we van de lijst konden schrappen ;-)
PS: zoals je waarschijnlijk al merkt is mijn vrouw gisteren tijdens mijn bezoek aan duitsland niet bevallen
Ik moet vandaag voor het werk naar Duitsland, zo een 3-tal uurtjes in de auto van bij mij thuis.Iets waarvoor je in normale omstandigheden je hand niet omdraait. Je springt in de auto en je rijdt gewoon naar daar. Nu verkeren we echter niet in een staat van normale omstandigheden. Ik kan je verzekeren dat aan het al of niet gaan ettelijke debatten zijn vooraf gegaan waarbij risico-analyses en scenario-schrijven een groot deel van de bezigheden uitmaakten. Uiteindelijk hebben we beslist het er toch op te wagen. I will keep my fingers crossed! Vandaag een verlossend telefoontje krijgen zou in de categorie "superstress" vallen...
Zo zijn er tal van kleine dingen die je in normale omstandigheden als vanzelfsprekend normaal doet maar die nu plots een andere dimensie of invalshoek krijgen. "Ja maar..", "Maar misschien toch niet..." zijn woorden die heel geregeld door je hoofd flitsen. Raar...
Ik word papa. Normaal gezien op 9 augustus. We zijn nu 28 juli dus het lijkt wel nog een eindje weg. Maar toch ben ik al zenuwachtig. Eigenlijk al sinds vorige week. Het is een raar gevoel waarbij je zo nergens echt rustig kunt zijn. Het is denk ik vooral een onrust voor het onbekende. Op bepaalde dingen kan je je immers instellen. Op vader worden kan je dat niet. Toch zeker niet wanneer het je eerste keer is.
Ik heb me al afgevraagd hoe ik zal reageren als dat "verlossende" moment gaat komen. Vraag me ten eerste af hoe ik het zal te weten komen. Zal ik gewoon erbij zijn als de eerste vloedgolf eraan komt? Wordt het een telefoontje? Daarnaast vraag ik me ook af wanneer op de dag het zal zijn. Dat klinkt mss raar maar ik vraag het me wel af. Zal het overdag of 's nachts zijn. De belangrijkste vraag is mss wel hoe ik er zal op reageren. Ik heb me voorgenomen rustig te blijven. Toch zeker uiterlijk. Maar kan een mens daar wel rustig onder blijven? We zullen wel zien... . Ik zal er in ieder geval proberen van te genieten. Want naar het schijnt kan je maar 1 keer voor de eerste keer papa worden...
). Meneer kan niet niet kaarten en werkt niet graag in de tuin. Mevrouw is bij de gepensioneerden. Ook niet om te kaarten maar wel om te praten. Ze moet trouwens overal alleen naar toe want meneer wil niet mee. Samen hebben ze wel nog een stacaravan in camping duinenpark in Nieuwpoort. Ik denk dat hij hier wel zijn 10 minuten zal kunnen mee vol lullen. Maar om dat uit die mensen te krijgen duurde het langer dan 10 minuten...
)!
