Vrijdag 19/5 – Dag 8 – van Trinidad naar Camaguey

Bedankt voor jullie reacties.

Met spijt vertrekken we uit het mooie Trinidad. Geweldige tijd gehad, ook goed ontvangen in de casa particulares, bij Yeidis en Adrian.  Vandaag rijden we naar Camaguey zo’n 260 km verder, met op het programma een stadstour met de fietstaxi.

Het is nog maar 8u en het is al 25°C. We stoppen even buiten Trinidad bij een hoeve (1886) van de rijke familie Naga die een suikerplantage had in de vallei van de suikermolens. De plantages in die tijd waren zeer groot. De eigenaar had een prachtig mooi huis en een hoge uitkijktoren om de slaven in het oog te houden. De slaven moesten onder anderein een soort tredmolen een houten balk voortduwen om de suiker uit het suikerriet te persen. Die tredmolen staat er nog, met de persmachine. De slaven moesten zware arbeid leveren en werden behandeld als dieren. Ook werd toen de sterkste jongen genomen en hij moest als dekhengst zorgen voor de voortplanting om sterke kinderen op de wereld te brengen of de volgende generatie slaven, dit was goedkoper dan opnieuw slaven te moeten invoeren.  We bezoeken het huis en klimmen in de toren tot helemaal boven om er mooie foto’s te nemen van het uitzicht. Het landhuis is nu een restaurant.

De Spanjaarden zijn de eersten die het suikerriet in Cuba hebben geïntroduceerd maar het kwam vanuit India overgewaaid.

Rond Trinidad zijn er vele plantages door de goede grond en de ideale temperatuur. In de 17° eeuw kende de suikerproductie een “boom”, in de 18° eeuw was er een crisis door de onafhankelijkheid met Spanje. In de 19° eeuw zijn er de Amerikaanse investeerders en Cuba was van toen tot 1960 een belangrijke suikerexporteur. Na het handelsembargo in 1961 deed Cuba aan ruilhandel met de communistische landen tot 1996. Nadien werd de helft van de suikerfabrieken door de overheid gesloten en cultiveerden ze andere producten op de akkers om voor de toeristen te kunnen zorgen.  Doordat er lang geen wisselteelt is geweest was de grond door de suikerrietplantages uitgeput. Bij de tabaksplantages werd er wel afgewisseld met andere producten, vandaar beter grond.

Nu minder suikerexport,  nog enkel voor eigen consumptie. In 1970 was er een productie van 78 miljoen ton suiker per jaar, nu is dat nog 2 miljoen ton per jaar.

Deze middag is het serieus beginnen regenen. Onze Anjes wou toch nog even naar het toilet voor de bus vertrok. Bij het terugkomen heeft ze de douche van haar leven gekregen.J Ze is kloddernat de bus in gemoeten. Gelukkig had ze aan de slaventoren een mooi blauw bloesje gekocht, wat ze direct kon aantrekken. Mark heeft haar kleren te drogen gehangen.  In Camaguey aangekomen regende het nog en daarom konden we geen stadstour doen met de taxifiets, dat wordt tot morgenvroeg uitgesteld.

Vanavond dineren we weer in een schitterend restaurantje in Camaguey “El campana de Toledo” onder een mooie pergola van een oud herenhuis. Typisch gerecht hier is het rundsvlees. Amai dat heeft gesmaakt. Ons hotel is iets minder dan we gewend waren, precies  Russisch geweest, wel proper maar donkere kleuren, alles is hier anders heel kleurrijk.

Hasta la vista                                                                                               

21-05-2017 om 03:18 geschreven door de reporter  

Donderdag 18/5 – Dag 7 – Trinidad – vrije dag

We mogen kiezen vandaag ofwel naar het strand ofwel een dagje op eigen tempo Trinidad bezoeken. We kiezen om het mooie stadje verder te verkennen. Na een goed ontbijt weer met het nodige fruit : vers geperst ananas – gesneden mango – banaantjes – kaas – brood … zijn we weer klaar voor onze dag. Ik vraag ook aan de gastvrouw wat er zoal nog te bezoeken is en zij vertelt mij dat er even buiten de stad er nog een mooie waterval is. Hoe kan je er naartoe ? Gemakkelijk met de taxi. OK da’s voor namiddag.

Het is mooi weer en vol goede moed beginnen we eraan. Straat in straat uit allemaal te voet door Trinidad. Trinidad ligt op een heuvel en het is klimmen. We zien heel wat mensen met kar en paard om allerlei te vervoeren. We komen voorbij een lokaal marktje. Boven gekomen klimmen we in een klokkentoren voor het prachtig uitzicht over de stad, eens terug beneden slenteren we door het museum de la ‘revolucion’. Tijd voor een drankje aan de trappen, waar we internet hebben om de blog te versturen. Het is bloedheet en zoeken nog even het kerkje van Trinidad op. Deze middag eten we geen sandwich zoals de andere dagen, het wordt een pizza waarvan Agnes al enkele dagen droomt. Samen met Berna en Dirk, twee sympathieke Nederlanders, die ook niet naar het strand zijn geweest.

Tegen 15 uur nemen we dan een taxi richting de waterval “El Cubano”. Aan de ingang betalen we 10 Cuc (of 10 euro) pp, best veel voor een simpele wandeling. De taxichauffeur zegt dat hij wel 2 à 3 uur zal wachten, da’s wel veel vinden wij, maar bon goed we zullen onzen tijd nemen. Even verder op staat er dat de wandeling 3,6 km is, ok we beginnen er aan. Naar boven, naar beneden over rotsstenen, via stenen over het water , een moeilijke wandeling dus. Na een uur bereiken we uiteindelijk de kleine waterval. Er komen boze blikken mijn richting uit, de nodige commentaar over mijn ongelukkige keuze. Dan maar terug naar de chauffeur. Hij had dus gelijk, 2 uur voor niets eigenlijk, want de waterval zal imposanter zijn verder in het regenseizoen.

Ik beloof dus het goed te maken met een drankje of cerveza en de taxi stopt aan een bekende bar el canchanchara. Een bekend drankje gemaakt van eau de vie van rum, limoen en honing . Lekker J Onze voeten doen pijn. Gelukkig is het nu bergaf. Marc is nog kwaad op mij en ze plagen mij de ganse avond met de waterval. J kan er tegen.

Marc heeft aan de mooie gastvrouw gevraagd of we op het dakterras mogen eten en ja hoor kip met rijst wordt boven geserveerd, ook gefrituurde banaan, een soepje, sla, tomaten en kool. In het huis er tegenover staat de muziek keiluid, wat voor ons nu eens prima uitkomt. Rond 8u is het donker en besluiten we om niet meer naar het centrum te gaan. Mijn voeten althans hebben het begeven.

Hasta la vista

21-05-2017 om 03:14 geschreven door de reporter  

Dinsdag 16/5 – Dag 5 – van Cienfuegos naar Trinidad

Voor we naar Trinidad vertrekken bezoeken we eerst de overdekte markt waar de Cubanen hun vlees, groenten en fruit kopen. Toch nog netjes en heel kleurrijk.

Daarna wandelen we tot aan het centrum van Cienfuegos. De enige stad in Cuba met een Frans-koloniale geschiedenis. Rond het mooie plein staan mooie huizen van vroegere plantage-eigenaars. Een mooi theater nog van 1889. Alles werd mooi gerestaureerd.

We bereiken rond de middag de 37°C. Het is wel heel warm: Una cervesa por favor. En wat krijgen we : bier uit Nederland. “Windmill”onze Nederlandse medereizigers kennen het bier niet. J

Trinidad ligt op 80 km van Cienfuegos, daar gaan we slapen in “een casa particulares” of een bed en breakfast bij de lokale mensen. We treffen het. Wij logeren met z’n vieren in een klein huisje in het centrum van Trinidad. Wij hebben elk een mooie kamer met douche en wc. Rustig gelegen. We hebben ook geluk gehad met het weer. Het was heel zwoel en we waren nog geen 5 min binnen en het is beginnen te gieten buiten. Het heeft wel 20 min geduurd en nu schijnt de zon opnieuw en is het iets frisser. Voilà zè meer moet dat niet zijn.

De gastvrouw spreekt een paar woorden Engels, maar haar echtgenoot alleen maar Spaans. Wij zelf kennen maar een paar woorden in het Spaans. Dit wordt gebarentaal. Gelukkig weet ik dat een eitje = heuvo is, anders moet ik een kip uitbeelden J

Trinidad is een heel mooi kleurrijk stadje, alleen maar oude huizen, oude kerk, oude auto’s, kar en paard, kasseien, tijd is hier precies blijven stilstaan.

We gaan dineren weer op kosten van Fox in het restaurant “Trinidad Colonial” een sjiek huis van een suikerbaron. We eten in een grote eetkamer. Prachtig gewoon.

We drinken nog een pina colada of slaapmutsje aan de trappen waar de meeste mensen zich verzamelen om naar de muziek te luisteren.   

Hasta la vista

18-05-2017 om 17:57 geschreven door de reporter  

Dinsdag 16/5 – Dag 5 – van Vinales naar Cienfuegos

Beste lezers,

Hoe moeten jullie reageren op onze blog ? Rechts onderaan onder elk bericht (dag) staat het woord “reageer” (in het lichtgroen, niet goed zichtbaar) als jullie die gebruiken kunnen jullie voor ons een bericht achterlaten. Wat wij heel fijn zouden vinden. Alvast bedankt. J

Ik herhaal mij elke morgen, maar dit is weer een ontzettend lekker ontbijt met vers fruit, pannenkoeken enfin bijna alles kan je hier krijgen en met een prachtig zicht op de heuvels. We vertrekken spijtig genoeg rond 8 uur. We stoppen aan een grot “Cuevo del Indio” of de Indiaanse grot, dit komt omdat er ergens halverwege in de grot er precies een indianen hoofd staat. Deze grot is 1500 m lang. We stappen een 250 m in de grot en verder nemen we een bootje. Heel mooie grot. Weer een hele mooie excursie.

In deze streek werden er heel wat slaven gebruikt voor de plantages en de grotten waren een ideale schuilplaats voor de slaven die konden vluchten. Een schuilplaats voor de gevluchte slaven noemen ze Palenke.

Volgende stop is de varkensbaai, bekend voor de aanslag van de Amerikanen op Cuba in 1961, maar die mislukte. 2 weken geleden zond Stefaan ons een mailtje met een foto van honderden krabben die de straat oversteken om naar de zee te gaan. Velen van die krabben werden overreden. We hebben er gezien Stefaan, maar dit waren er maar een twintigtal. Fameuze beestjes.

In Cuba zijn er ook slangen, krokodillen, maar geen giftige slangen. Ook geen apen of andere wilde dieren. Wel vogels.

Na een lange rit van 443 km (ongeveer 5 uur) komen we aan in Cienfuegos.

Hotel is gelegen aan de Jagua baai, oud maar mooi verzorgde kamers. We krijgen een verrassing van Fox we mogen op hun kosten in het Palacio de Valle gaan eten. Het is naast het hotel gelegen. Dit Paleis werd ontworpen door diverse Cubaanse en buitenlandse architecten op vraag van de suikerbaron Aciscio de Valle Blanco, een van de rijkste Cubanen. Het is als privéwoning gebouwd tussen 1913-1917. De baron is na de bouw gestorven en de familie is terug naar Europa vertrokken. Batista wou er in 1958 een casino van maken, maar dat is niet gelukt want Fidel Castro heeft in 1959 alle casino’s verboden. Het is nu een mooi restaurant. Het heeft vele Moorse elementen en heeft veel weg van het Alcazar in Granada. Heel lekkere vis gegeten in een prachtig decor.

Hasta la vista

18-05-2017 om 03:37 geschreven door de reporter  

Maandag 15/5 – Dag 4 – van Havana naar Vinales

Met spijt in het hart verlaten we Havana en zetten we ons reis verder naar het groene heuvelachtige Vinales. Hier zien we de wereldberoemde tabaksplantages van Cuba, koffie- en fruitplantages. Vinales ligt in de provincie Pinar del Rio in West Cuba.

info van de reisbegeleider tijdens onze reis in de bus :

Habano sigaren zijn DE sigaren van topkwaliteit, ze worden enkel met de hand gemaakt. Er zijn zowat 33 merken met meer dan 80 Vittolla’s = verschillende diktes en lengtes. De smaak is wel dezelfde.

De rollers krijgen eerst een opleiding van 9 maanden voordat zij sigaren mogen maken. Er is een strenge inspectie op de kwaliteit van de sigaren. De rollers werken van 8 tot 16 uur. Er zijn maar weinig fabrieken te bezoeken.

Om een sigaar te maken heb je 5 soorten bladeren nodig. Deze worden op voorhand geselecteerd door een specialist. De bladeren komen van het bovenste, middelste en onderste gedeelte van de plant. De smaak van de sigaar hangt af van de combinatie van de bladeren. Het zijn de 3 binnenbladeren die de smaak geven. De 2 buiten bladeren dienen voor de afwerking van de sigaar. De hoofdnerven wordt door de roller verwijderd.

Hoe gaat het in zijn werk : 1^ste fase worden er 3 bladeren gerold. 2^de fase deze rol wordt even in een vacuum machine gestoken om de strakheid en de kwaliteit van de sigaar te controleren. Vervolgens gaat de sigaar terug naar de persoon die ze gemaakt heeft voor de 3^de fase : de afwerking. De laatste 2 bladeren zijn iets elastischer en worden zorgvuldig rond de sigaar gerold en vast geplakt met hars, van een Canadese boomsoort.

Er worden zowat 60 à 120 sigaren per dag per persoon gemaakt. Afhankelijk van de dikte van de sigaar. Maken ze er meer dan worden ze beter betaald.

We mogen een sigarenfabriekje bezoeken maar mogen helaas geen foto’s maken. Heel interessant maar wat een arbeid. Vooral de vrouwen die de sigaren controleren met de vacuummachine doen dit op een speedy tempo.

Tot grote teleurstelling van de mannen zijn er hier geen dames die de sigaren op hun mooie benen rollen.

We stoppen nogmaals bij een klein lokaal rumfabriekje en proeven weer van een andere soort rum. Straf spul. Goed voor mijn verkoudheid die met de dag verdwijnt. In de winkel kopen we de nodige rum en sigaren.

De bus stopt onderweg bij een boer die een tabaksplantage heeft en daar vertelt de gids over het zaaien en oogsten van de tabaksplanten. Het begint in september met het zaaien van ini mini zaadjes over het veld. Ongeveer 40 dagen later zijn de planten zo’n 30 cm groot, dan nog 3 maanden wachten en zijn de planten groot genoeg om te oogsten. De mannen doen het werk op het veld, de vrouwen naaien de bladeren aan elkaar. De bladeren worden over stokken in de schuur omhoog gehangen om de drogen. Tegen de maand mei is het proces gedaan . 90 % geven zij aan de staat, de resterende 10% zijn voor eigen gebruik en verkoop aan de toeristen.

We logeren nu voor 1 nacht in het prachtige Vinales. Het hotel is op een heuvel gelegen met een prachtig zicht over de vallei. Mooi hotel met zwembad. Bij aankomst duiken we er allemaal in. De band met de andere gasten wordt stilaan beter. We gaan om 19 uur bij een klein restaurantje eten. Weer een bijouke. Gerald en ik eten Cubaanse kreeft, om je vingers van af te likken. “Ech lekker”. Heel tevreden weer gaan we daarna slapen.

Hasta la vista

16-05-2017 om 13:23 geschreven door de reporter  

Zondag 14/5 – Dag 3 – Tuk Tuk en Salsa

Na weer een lekker ontbijt op het dakterras vertrekken we rond 10 uur om een ritje te maken met de tuk tuk of een cocotaxi genaamd. Dit is een kleine half open oranje gele taxi.

3 zitplaatsen, voor chauffeur en 2 personen. Dus dat betekent voor onze groep van 26 personen + begeleider, inderdaad 14 cocotaxi’s die tegelijk vertrekken op een rustige zondagmorgen in Havana. Het is een lawaai van geweldste, om nog maar niet te spreken van de stank van de benzine. We zoefen straat in en straat uit, de bochten worden heel scherp genomen. Wij zitten precies op de kermis en het is dolle pret.

Na een half uurtje stoppen we  om een mini kunstenaars steegje (2009) te bezoeken. Spullen uit het alledaagse leven worden hergebruikt waaronder doorgesneden badkuipen die helemaal beschilderd zijn en dienst doen als bankjes. Dit project dient voor de ondersteuning voor de school voor kansarme kinderen. Allemaal heel kleurrijk, op zijn Afrikaans.

Aan de andere kant van het steegje wachten de cocotaxi’s ons op, tijd om voor Anjes en mezelf om naar de salsa les te gaan. De directeur van de dansschool wacht ons op aan het hotel. De lessen worden in een privé woning gegeven. De basispassen worden ons eerst aangeleerd en vervolgens krijgt iedereen een danspartner. Anjes mag met de directeur dansen, ik mag met Raoul dansen, een jonge zwarte Cubaan die ritme heeft man ! Heel leuk allemaal. Ik mag niet naar mijn voeten kijken en moet hem gewoon volgen.  Ik heb toch iets geleerd, denk ik, in elk geval ik vind dit leuk om te doen.

Na onze sandwich bij O’reily gaan we op zoek naar het wereldberoemde Bacardi gebouw. Na lang stappen vinden wij het bij de sjieke buurt. Dit gebouw dateert uit 1930 dit is Cubaanse Art Deco. Uit de info van de reisbegeleider : In de jaren 1920 was er de drooglegging in de Verenigde Staten van Amerika en vonden de Amerikaanse bedrijven hun plaats op Cuba, deze bedrijven deden hier gouden zaken. Havana was toen een veelbezocht vakantieoord voor Amerikanen en decadentie vierde hoogtij. De meest elegante hotels en villa’s werden gebouwd, nachtclubs en casino’s schotel als paddenstoelen uit de grond. Havana werd ook het “Parijs van de Caraïben” genoemd, “the place to be”. Toen Castro aan de macht kwam zijn vele Amerikanen gevlucht en hebben de mooie villa’s gewoon achtergelaten. Later heeft de Staat ze gebruikt en veel later werden er vele ambassades in gehuisvest.

Gisterenavond hebben we het muzikaal optreden gezien van een grote Cubaanse groep muzikanten, opgericht door de oude Roberto Faz die destijds deel uitmaakte van de wereldberoemde groep “Buena Vista Social Club”. Het zijn voor 70% oude muzikanten niet ver van en over de 80 jaar oud. We dachten eerst dat we in het hospice beland waren, maar die konden muziek maken. Amai nog niet. Bekende liedjes zoals Guantanamera, la Bamba… We hebben zelfs een beetje gedanst.  Heel leuke avond. Tijdens het optreden, kregen we elk 3 mojito’s. We hebben dus allemaal genoten en heel goed geslapen.

Hasta la vista

16-05-2017 om 04:19 geschreven door de reporter  

15-05-2017 om 02:44 geschreven door de reporter  

15-05-2017 om 02:42 geschreven door de reporter