|
Vrijdag 19/5 Dag 8 van Trinidad naar Camaguey
Bedankt voor jullie reacties.
Met spijt vertrekken we uit het mooie Trinidad. Geweldige
tijd gehad, ook goed ontvangen in de casa particulares, bij Yeidis en
Adrian. Vandaag rijden we naar Camaguey
zon 260 km verder, met op het programma een stadstour met de fietstaxi.
Het is nog maar 8u en het is al 25°C. We stoppen even
buiten Trinidad bij een hoeve (1886) van de rijke familie Naga die een
suikerplantage had in de vallei van de suikermolens. De plantages in die tijd
waren zeer groot. De eigenaar had een prachtig mooi huis en een hoge uitkijktoren
om de slaven in het oog te houden. De slaven moesten onder anderein een soort
tredmolen een houten balk voortduwen om de suiker uit het suikerriet te persen.
Die tredmolen staat er nog, met de persmachine. De slaven moesten zware arbeid
leveren en werden behandeld als dieren. Ook werd toen de sterkste jongen
genomen en hij moest als dekhengst zorgen voor de voortplanting om sterke
kinderen op de wereld te brengen of de volgende generatie slaven, dit was
goedkoper dan opnieuw slaven te moeten invoeren. We bezoeken het huis en klimmen in de toren
tot helemaal boven om er mooie fotos te nemen van het uitzicht. Het landhuis
is nu een restaurant.
De Spanjaarden zijn de eersten die het suikerriet in Cuba
hebben geïntroduceerd maar het kwam vanuit India overgewaaid.
Rond Trinidad zijn er vele plantages door de goede grond
en de ideale temperatuur. In de 17° eeuw kende de suikerproductie een boom,
in de 18° eeuw was er een crisis door de onafhankelijkheid met Spanje. In de
19° eeuw zijn er de Amerikaanse investeerders en Cuba was van toen tot 1960 een
belangrijke suikerexporteur. Na het handelsembargo in 1961 deed Cuba aan
ruilhandel met de communistische landen tot 1996. Nadien werd de helft van de
suikerfabrieken door de overheid gesloten en cultiveerden ze andere producten
op de akkers om voor de toeristen te kunnen zorgen. Doordat er lang geen wisselteelt is geweest
was de grond door de suikerrietplantages uitgeput. Bij de tabaksplantages werd
er wel afgewisseld met andere producten, vandaar beter grond.
Nu minder suikerexport,
nog enkel voor eigen consumptie. In 1970 was er een productie van 78
miljoen ton suiker per jaar, nu is dat nog 2 miljoen ton per jaar.
Deze middag is het serieus beginnen regenen. Onze Anjes
wou toch nog even naar het toilet voor de bus vertrok. Bij het terugkomen heeft
ze de douche van haar leven gekregen.J Ze is kloddernat de bus
in gemoeten. Gelukkig had ze aan de slaventoren een mooi blauw bloesje gekocht,
wat ze direct kon aantrekken. Mark heeft haar kleren te drogen gehangen. In Camaguey aangekomen regende het nog en daarom
konden we geen stadstour doen met de taxifiets, dat wordt tot morgenvroeg
uitgesteld.
Vanavond dineren we weer in een schitterend restaurantje
in Camaguey El campana de Toledo onder een mooie pergola van een oud
herenhuis. Typisch gerecht hier is het rundsvlees. Amai dat heeft gesmaakt. Ons
hotel is iets minder dan we gewend waren, precies Russisch geweest, wel proper maar donkere
kleuren, alles is hier anders heel kleurrijk.
Hasta la vista
|
