Als je je wil verdiepen in de oostendse plaatselijke geschiedenis, beschreven door mensen van, en met een hart voor Oostende. Dan zit je goed op de website van de familie Ferier, Verhalen, foto's en weetjes van (veel) vroeger en nu. een site om te lekkerbekken, zie maar eens op ; http://www.oostendsenostalgie.be/
Welkom op Oostende Ingeblogd nr 2 Uw web fotoboek over wat reilt en zeilt in de stad aan zee. Zoek naar foto's in de Categorieën volgens soort event. Of in de linker kolom bij INHOUD BLOG voor de laatste 200 postings
Pas op, alle foto's zijn COPYRIGHT en mogen niet zonder toestemming gebruikt worden
Link naar SHERLOCK, Uw plaatselijke Oostendse handelaars zoeker. klik hier.
Oostende ingeblogd 2 - CENTRALE BLOG.
Alles wat reilt en zeilt in Oostende in een foto webpress reportage voor u ingeblogd IN DE RECHTER KOLOM KAN JE AL ONZE OOSTENDSE BLOGS VINDEN VOLGENS ONDERWERP.. De dagelijkse blog is natuurlijk Roy's Oostends Fotoblog, google of http://roys-fotoblog.skynetblogs.be/
16-05-2019
Overzet Oostende
Je kan het jaar door met de overzet boot naar de oosteroever vanaf de visserskaai te Oostende.
Ook fietsers en mindervaliden kunnen de overvaart meemaken in het 'Rode vierkant' veerboot, op een snelle en veilige manier, naar dat andere, in vernieuwing zijnde deel van de stad. Het rode vierkant op de zee kan 50 personen en 20 fietsen overzetten. En ze zijn gemakkelijk toegankelijk voor rolstoelgebruikers. Vanaf de kade zijn ze bereikbaar via een zachte loophelling. De kleurrijke veren vallen op en dragen de typische Roger Raveel-stempel.
Nieuwbouw heeft zich meester gemaakt van de oude visserssite die stilaan in verval geraakte , en ook de eerste horecazaken vinden de weg naar dit nieuwe prachtige deel van de stad aan zee.
Vroeger had je ook al een overzet , The bleu link, maar die was gedateerd, en was enkel voor een paar reizigers per keer toegankelijk .
Vandaag fris maar helder en zonnig weertje, ideaal om erop uit te trekken
De foto's zijn allemaal al meerdere malen gemaakt, en toch is het telkens iets anders..en niet te vesmaden, je komt buiten en kan leuke mensen ontmoeten. Daarom alleen al blijf ik niet bij de buizestoof zitten en stap steeds weer op mijn strijdros..
Ik liep er ook Els met vriendin tegen het lijf in de gaanderijen, een vriendin ook van Carole, niet mijn ideale lens in de al snel wordende donkere gaanderij, maar omgezet naar een burn gold tone valt het nog best mee.
Verwachtte ook meer van de zonsondergang , maar een donkere strook mistwolken boven zee verborg alle zicht op de zon net voor hij achter de horizon zou zakken.
Je ziet ze nog zelden deze 2CV of deux chevaux(twee paarden)van citroën, beter bekend als het lelijk eendje of in Vlaanderen als de geit, een geweldig wagentje die je bracht waar je zijn moest, een van A naar B auto, ietwat spartaans, dat wel, maar voor miljoenen mensen ooit de auto van hun dromen.
Het wagentje liep voor het eerst van de band in 1948 en tot 1990 bleef hij in productie, wat zo een 5.3 miljoen wagens opleverde, niet enkel in deze uitvoering als bestelwagentje, die door de boeren uit ons dorp gebruikt werd voor het aan huis leveren van melk en petatten. Maar ook als gezinswagen met een dak in vinyl die je van voor tot achter kon openschuiven, een (sport)coupé zeg maar.
Ooit heb ik er ook mee gereden, en het ding liep zelfs vrolijk bij een dikke laag sneeuw door zijn toen vooruitstrevende voorwielaandrijving. De auto was speciaal voor de doelgroep van de landwerkers bedacht, en de gedachte er achter was dat de auto de boer en boerin konden vervoeren, over de in die tijd erg slechte wegen, zeker op het platteland. Hij zou ook nog een geit in het achtergedeelte moeten kunnen meenemen, of enkele zakken petatten, en een mand eieren heelhuids op de bestemming brengen, zelfs als er over omgeploegd land gereden werd, wat door de zachte vering geen probleem was.
Verder was het een zuinige auto, mede door het lage gewicht, betrouwbaar ook en goedkoop in aanschaf. Spartaans, omdat de zetels voorgevormde buizen waren met een zeil overtrokken, de verwarming enkel de vooraan zittenden kon verwarmen, de ruitenwissers miniscul waren, en de ramen naar buiten klapten inplaats van naar beneden draaiend. De versnellingspook stond vooraan op het dashbord, en daar de eerste versnelling niet gesyncroniseerd was , moest je al volleerd kenner zijn om zonder kraken te schakelen. Snel was ie ook niet zodat het wat duurde voor je aan 120 km per uur kon bollen. Maar het was leuk rijden, de doelgroep , de boeren dus waren er weg van, het was een werkwagen, en door de hoge dakrand kon de heer des huizes zelf met hoed op in de auto stappen. Ook dokters, politie en winkeliers vonden het wagentje passend voor hun beroep. De jongeren waren er vanaf de flower power verslingerd op, ook was de afwerking en mechaniek steeds verder verbeterd in de loop der jaren en nu, meer dan 20 jaar na het uit productie nemen, lopen er nog altijd rond. Vertroeteld door de bezitters als was het hun vrouw in de beginjaren van het huwelijk. Ik hield er ook van, maar liet mij jammer genoeg, meeslepen met de massa, en kocht mij nadien altijd maar een meer dikkere wagen, want dat was in, glimmende overpowerde bolides, volgestouwd met allerlei eigenlijk overbodige snufjes.
Niet meer die kleine gezellige karretjes, die meewarig werden bekeken door de kudde , steeds meer welvaart kennende midden en hogere klasse rijders, die ook steeds sneller wilden vooruit komen, met vele zwaardere ongevallen als resultaat.
Een korte verzameling foto's uit het overvolle archief die nog niet op de blog zijn verschenen
Het Stadhuis van Oostende, Vindictivelaan , gelegen tegenaan het Mercatordok, net bij het binnenrijden van de stad aan zee
Dit ruim en goed bereikbaar gebouw is opengesteld in 1961.
Zicht op de zeedijk, met de venetiaanse gaanderijen, het europacenter en het Casino Kursaal.
Hey, lekker ding.
Een jongedame, op de zeedijk tegenaan de Koninklijke gaanderijen, vingervlug op de accordeon.
Genieten van de zeelucht op een der banken op de zeedijk, rechts is een deel van de nieuwe havendam west te zien.
Lange Nele, de vuurtoren van Oostende, nog altijd een baken voor de stad.
Zeebrugge in de verte..bij helder weer goed te zien.
Nog enkele onderdelen voor de windmolens van de Thorntonbank van C power en Deme. De windmolens worden geassembleerd op de oosteroever, en dan naar de thorntonbank gevaren met een speciaal ponton.(Op onze blog,Grote werken in Oostende, is nog veel meer te zien)
De zeilwagens wachtend op de grote toestroom van sporters..
Mooi om te zien, een paardenvisser vissend op garnaal aan de noordzeekust.
Een zeldzaam zicht te Oostende, aan de oosteroever, een rustig stuk strand, waar deze jonge paardenvisser zijn ding doet. De foto is genomen vanaf de Spinoladijk, aan de vuurtoren Lange Nele, eigenlijk te veraf om betere foto's te maken.
Prachtig weertje, en een massa volk op de zeedijk en het strand. Buiten het hoogsyzoen is het in de overige maanden de laatste jaren steeds drukker aan de kust.
Vandaag nog even het schorre van Oostende onveilig gemaakt met Jan, Jan die ik op bezoek kreeg om de streek en duistere gasten zoals ik te leren doorgronden zeg maar .. Jan was een aangename mens om mee op te trekken, waar wij als Oostendenaars over het algemeen een vertekend beeld hebben van Antwerpenaren.
Ik kon doorgaan voor een volleerde gids in deze streek, die ik ken als mijn broekzak. Denk dat ik beter zou zeggen zoals een dame haar handtas, want in dit doolhof vinden zij ook moeiteloos de weg.
Nadien nog een terrasje meegenomen, overgoten met zon, want het was zowat 24 graden onder thermometerhut als ik de mannen van de radio mag geloven.
En dat zal wel, want we zagen zelfs fietsers in ontblood bovenlijf (enkel mannen ;-) door de polders , slomend en stomend , hun weg zoekend naar een fris lekker drankje. Dit hadden wij natuurlijk al gevonden, op het enige terrasje die open was, namelijk 't pompje waar we genoten van een , zegge en schrijve een gerstemouten Keyte.
In het jaar 2004 herdacht de stad Oostende het Beleg van Oostende. De oostendese bierjutters stelden dat een eigen biertje voor de stad aan zee wel een goed idee zou zijn, en namen Mark Strubbe onder de arm om een ambachtelijk biertje te brouwen in deze familiale brouwerij uit ichtegem. Het resultaat was een blondine, met de naam Keyte, een blond origineel bier van 7,5 %vol.alc. van hoge gisting en hergistend op de fles. Het is een fris biertje, zeg maar flink uit de kluiten gewassen bier met zijn 7.5° %, die verschillende aroma's met zich meedaagt, die zowat door iedere rechtgeaarde vlaming met bourgondische trekjes, maar ook andere alloch of autochtse ..tja.. tonen, zeker in de smaak zal vallen.
Ik maakte ook foto's .. ,
De familie Decorte, die jarenlang op de Torhoutse steenweg aan de Hoge Barriere een wasserijbedrijf uitbaatten, Hier de sympatieke Fernand , met zijn charmante dame, lekker wezen genieten van een etentje ter gelegenhied van hun 51 huwelijksverjaardag, Proficiat aan het glunderende paar.
Deze vier wilde eenden kontjes, die zo dobberend uit het water staken , deed mij denken aan de vier hoofden van beelden die ook net boven het water uitsteken in het Oostendse park, ik haalde even een foto uit het archief, waar je er twee van kan zien.
Een gevaarlijke toestand aan dit bruggetje, die net achter de volkstuintjes ligt, verscholen door lang gras en onkruid, is de aansluiting van de grond en de brug zowat een 15 tal cm verschil. Daar zou je als je niet oplet de ros beiaard klokken kunnen horen klepperen. Aanpassen hé, toezichters op de sportpleinen voor er ongelukken gebeuren.
En de Keyte, Strubbe's troetelkind.
Deze witte jasmijn is klaar om zijn schoonheid en geur en kleur te verspreiden.
Op de terugweg nog een blauwe regen en de bekende sneeuwbal, met zijn heerlijke geur op de plaat gezet.
Het nest van de meerkoet, die ik vorige week al fotografeerde terwijl het dier op de eieren zat, verstoord door natuurvrienden ?
Zondag een ritje gedaan op de zeedijk, dan is er natuurlijk veel volk, met dit paasweekend.
Vriendelijk mensen alom...
Daniël de Kievith en Jef Van Eynde Venetiaanse Gaanderijen, hoek Zeedijk / Parijsstraat Daniël de Kievith selecteerde zijn beste foto's van 'Oostende Cultuurstad van Vlaanderen 2010'. De Oostendse fotograaf gaat in 2011 op pensioen en exposeert samen met fotograaf Jef Van Eynde. Jef toont foto's over Oostende van de voorbije tien jaar. Openingstijden: donderdag, vrijdag en zaterdag van 14.00 tot 17.00 uur. Op zondag is de tentoonstelling van 10.00 tot 12.00 uur en van 14.00 tot 17.00 uur open. Tijdens de paasvakantie kan je dagelijks van 14.00 tot 17.00 uur in de Venetiaanse Gaanderijen terecht.
Jammer genoeg is het verboden toegang voor rolstoel gebruikers en dergelijke.
Met een vlieger , zeker van dit formaat, zou je eens tegen de vlakte kunnen gaan, denk ik ...
Gluurde ook even binnen in Vrijstaat, en schoot deze bovenstaande foto door het raam, niet echt ideaal, maar het valt al met al nog mee.
Twee pianisten barstensvol talent. Twee jonge vrouwen aan het roer van hun eigen trio. Een bijzondere double bill, in twee aparte sets. Pianiste Eve Beuvens maakt frisse, intelligente en hedendaagse jazz. Mathilde Renault op haar beurt weet buitengewone akoestische popmuziek te verweven met jazzy en folky accenten.
De orgelman neemt enkele minuten rust, zijn vrouw doet de was ondrtussen ;-)
Met iedereen in contact, zelfs vanop de zeedijk, 't zijn tijden..
