Als je je wil verdiepen in de oostendse plaatselijke geschiedenis, beschreven door mensen van, en met een hart voor Oostende. Dan zit je goed op de website van de familie Ferier, Verhalen, foto's en weetjes van (veel) vroeger en nu. een site om te lekkerbekken, zie maar eens op ; http://www.oostendsenostalgie.be/
Welkom op Oostende Ingeblogd nr 2 Uw web fotoboek over wat reilt en zeilt in de stad aan zee. Zoek naar foto's in de Categorieën volgens soort event. Of in de linker kolom bij INHOUD BLOG voor de laatste 200 postings
Pas op, alle foto's zijn COPYRIGHT en mogen niet zonder toestemming gebruikt worden
Link naar SHERLOCK, Uw plaatselijke Oostendse handelaars zoeker. klik hier.
Oostende ingeblogd 2 - CENTRALE BLOG.
Alles wat reilt en zeilt in Oostende in een foto webpress reportage voor u ingeblogd IN DE RECHTER KOLOM KAN JE AL ONZE OOSTENDSE BLOGS VINDEN VOLGENS ONDERWERP.. De dagelijkse blog is natuurlijk Roy's Oostends Fotoblog, google of http://roys-fotoblog.skynetblogs.be/
18-11-2012
Wij Varkenland optocht 2012 Oostende
Wij Varkenland, omdat wroeten bij ons ingebakken zit.
Zaterdag was er de optocht met Wij Varkenland, en de prijsuitreiking van de wandel en zoektocht ism het Rodenbachtfonds te oostende.Enkele praalwagens en twee goedbemande fanfares vrolijkten de boel op.
Pink Crew was ook van de party.Na een wandeling over de dijk kwam het kleurrijke gezelschap aan in het park bij de kunstinstallatie's, verwelkomt door de Melodymakers.
2. .
3.
4. Schepen Martine Lesaffre en Nancy Bourgoignie waren ook van de partij op Wij Varkenland.
In voorbereiding van de optocht later zijn de keramische varkentjes van Rik Delrue al gemonteerd in de bomen van het park, een eigenaardig en leuk beeld geeft het wel.. Het project Wij varkensland waar vele groeperingen over het vlaamse land aan meewerken, zoals onder andere de dienst cultuur van Oostende, het Rodenbachfonds en kunstenaar Rik Delrue loopt al enkele maanden, met zijn ontknoping in november met een optocht en tentoonstellingen in de venetiaanse gaanderijen.En liep ook een fotowedstrijd, zie ; http://www.oostende.be/fotowedstrijd.aspx waar je uw kunsten los kon laten op bewerkte foto's die te maken hebben met, Wij varkensland en de stad aan zee. Ook in Brugge,Kortrijk en andere gemeenten zijn er evenementen. Scholen werken ook mee aan het project Het varken wordt hier gebruikt als metafoor voor de West-Vlaming. Identiteit is veranderlijk en daarom wordt dit thema bekeken vanuit drie perspectieven: verleden, heden en toekomst. De dienst Cultuur en Provincie West-Vlaanderen met WIJ, VARKENLAND - SOLO LUCAS DE MAN 17 november, 20.15 uur // Club Terminus, Natiënkaai, met een kortfilm en gecombineerde theatervoorstelling. DOORLOPEND (op 16, 17 en 18 november) Sociaal-artistiek project 'Pink Crew' over identiteit door Rik Delrue mini-expo met collages rond identiteit Kunstinstallaties Rock The Pig - Foto-expo 365dagen-project Het Gouden Varken van Wij, VarkenLand
Vandaag fris maar helder en zonnig weertje, ideaal om erop uit te trekken
De foto's zijn allemaal al meerdere malen gemaakt, en toch is het telkens iets anders..en niet te vesmaden, je komt buiten en kan leuke mensen ontmoeten. Daarom alleen al blijf ik niet bij de buizestoof zitten en stap steeds weer op mijn strijdros..
Ik liep er ook Els met vriendin tegen het lijf in de gaanderijen, een vriendin ook van Carole, niet mijn ideale lens in de al snel wordende donkere gaanderij, maar omgezet naar een burn gold tone valt het nog best mee.
Verwachtte ook meer van de zonsondergang , maar een donkere strook mistwolken boven zee verborg alle zicht op de zon net voor hij achter de horizon zou zakken.
Je ziet ze nog zelden deze 2CV of deux chevaux(twee paarden)van citroën, beter bekend als het lelijk eendje of in Vlaanderen als de geit, een geweldig wagentje die je bracht waar je zijn moest, een van A naar B auto, ietwat spartaans, dat wel, maar voor miljoenen mensen ooit de auto van hun dromen.
Het wagentje liep voor het eerst van de band in 1948 en tot 1990 bleef hij in productie, wat zo een 5.3 miljoen wagens opleverde, niet enkel in deze uitvoering als bestelwagentje, die door de boeren uit ons dorp gebruikt werd voor het aan huis leveren van melk en petatten. Maar ook als gezinswagen met een dak in vinyl die je van voor tot achter kon openschuiven, een (sport)coupé zeg maar.
Ooit heb ik er ook mee gereden, en het ding liep zelfs vrolijk bij een dikke laag sneeuw door zijn toen vooruitstrevende voorwielaandrijving. De auto was speciaal voor de doelgroep van de landwerkers bedacht, en de gedachte er achter was dat de auto de boer en boerin konden vervoeren, over de in die tijd erg slechte wegen, zeker op het platteland. Hij zou ook nog een geit in het achtergedeelte moeten kunnen meenemen, of enkele zakken petatten, en een mand eieren heelhuids op de bestemming brengen, zelfs als er over omgeploegd land gereden werd, wat door de zachte vering geen probleem was.
Verder was het een zuinige auto, mede door het lage gewicht, betrouwbaar ook en goedkoop in aanschaf. Spartaans, omdat de zetels voorgevormde buizen waren met een zeil overtrokken, de verwarming enkel de vooraan zittenden kon verwarmen, de ruitenwissers miniscul waren, en de ramen naar buiten klapten inplaats van naar beneden draaiend. De versnellingspook stond vooraan op het dashbord, en daar de eerste versnelling niet gesyncroniseerd was , moest je al volleerd kenner zijn om zonder kraken te schakelen. Snel was ie ook niet zodat het wat duurde voor je aan 120 km per uur kon bollen. Maar het was leuk rijden, de doelgroep , de boeren dus waren er weg van, het was een werkwagen, en door de hoge dakrand kon de heer des huizes zelf met hoed op in de auto stappen. Ook dokters, politie en winkeliers vonden het wagentje passend voor hun beroep. De jongeren waren er vanaf de flower power verslingerd op, ook was de afwerking en mechaniek steeds verder verbeterd in de loop der jaren en nu, meer dan 20 jaar na het uit productie nemen, lopen er nog altijd rond. Vertroeteld door de bezitters als was het hun vrouw in de beginjaren van het huwelijk. Ik hield er ook van, maar liet mij jammer genoeg, meeslepen met de massa, en kocht mij nadien altijd maar een meer dikkere wagen, want dat was in, glimmende overpowerde bolides, volgestouwd met allerlei eigenlijk overbodige snufjes.
Niet meer die kleine gezellige karretjes, die meewarig werden bekeken door de kudde , steeds meer welvaart kennende midden en hogere klasse rijders, die ook steeds sneller wilden vooruit komen, met vele zwaardere ongevallen als resultaat.