Wat een geluk dat we net in een weekend in Chiang Mai arriveren. Op zaterdag en zondag wordt hier nl. avondmarkt gehouden. Deze kans kunnen we niet laten liggen! En ik moet zeggen: ze hebben er verstand van. Een gigantische markt, waar je je steendood kapot loopt. Zeker met Soekie die elk kraam uitgebreid wil bekijken en bepampelen en Yithro die bij elke olifant die hij ziet overweegt of hij hem zou aanschaffen voor zijn collectie. En er zijn veel olifanten in Thailand! Wel heel gemoedelijk en gezellig. Enfin, 3 uur laten zijn we 3 olifanten, 1armband en 2 voldane kinderen rijker. Ik kijk al uit naar morgen. De zondagsmarkt zou nog groter zijn Yithro vroeg al of we toch niet een beetje vroeger zouden vertrekken. Moedige jongen! Sommigen weten dat ik voor het vertrek wat in de knoei zat met de vakantieliteratuur . De gebruikelijke zak vol boeken was onmogelijk mee te sleuren in de rugzak. In de bib had ik een aantal dwarsliggers gereserveerd, maar door omstandigheden had ik er maar eentje kunnen bemachtigen. Niets aan te doen, hiermee zou ik het moeten doen. Maar vandaag tijdens onze eerste slenter-verkenningstocht door de stad, botsten we op een tweedehands bookshop. Uiteraard even binnen piepen. Een gigantische collectie aan Engelstalige boeken. Na even verbaasd rond geneusd te hebben, komt een medewerkster mij vertellen dat ze ook een kleine collectie Nederlandstalige boeken hebben. En ze steekt me prompt 2 dwarsliggers in mijn handen. Super. Meteen kopen natuurlijk, en dan nog aan een spotprijsje! En als ik ze terugbreng, kopen ze ze aan de helft van de prijs terug. Me so lucky! Enfin, ik ga het dus hierbij laten. Ik heb nog een aantal boeken uit te lezen Vele groetjes, Cynth
Ps Wat fijn dat er ook reacties komen op onze blog. Zo weten we ook een beetje hoe het ginder gaat... En Marina: ik bewonder je volhardendheid
Even het thuisfront laten weten dat de tuftuf met twee uur vertraging in Chiang Mai is aangekomen en dat alles goed verlopen is. We zijn ingetrokken in het Pha Thai Guesthouse, hebben even een tukje gedaan en gaan nu naar de avondmarkt die hier elk weekend opgezet wordt. Kraampjes dus...de dames kunnen hun hart ophalen...
Voor de diehard volgers, ik post straks een wat uitgebreider verslag.
We zien dat er mensen zijn die er niet in slagen tekst in de reacties te krijgen. We hebben het zelf geprobeerd en van hieruit lukt het in elk geval wel. Wie wil mailen kan dat op ons gewoon adres, die kunnen we wel lezen maar niet beantwoorden, doen we dan via een hotmail.
En nu hopen dat ik hier ergens de Olympische koers kan zien aankomen...mannen hè...
Ik ben net naar de kapper geweest. Ze zijn net de pers die Thaise kappers. (ze willen allemaal met Yithro op de foto...) Vandaag gaan we terug naar het paleis, derde keer goeie keer. We gaan inpakken en dan vertrekken we naar het paleis. Vanavond op de nachttrein, ik hoop dat ik een beetje kan slapen. Want die derde klas van Hua Hin naar Bankok was maar niks. Het eten is hier wel super. Je kiest een standje op straat uit en daar kies je dan wat je gaat eten. Het is hier net een jungle in Bangkok maar dan van auto's!
Had ik al gezegd dat het ontbijt in ons hotel subliem is? Wel, het ontbijt...OK...u snapt hem... Als je een reis naar Bangkok plant, moet je zeker 'The Old Bangkok Inn' bekijken. Een tiental kamers slechts, ingericht in een wat Frans-Indisch oud koloniale stijl, met gepatineerde muren, veel houtwerk en smaakvolle accenten. Het bad is onder de blote hemel, prachtig uitgewerkt, met mooie koperen kranen, klim- en hangplanten en een heerlijke regenvaldouche. Deze morgen zat juffrouw Soekie dan ook lekker te baden in de zon...
Daarna aanschuiven aan de ontbijttafel, geen buffet maar alles persoonlijk aan tafel bediend. Een tiental soorten fruit waarvan we van de meesten niet eens de naam kennen. Voor de kinderen vers gemaakte warme chocolademelk! En koffie, heerlijk! Thai zijn geen nochtans geen koffiedrinkers. Voor de prijs van een kop koffie kan je hier trouwens ruimschoots lunchen.
De eigenaars zijn een koppel van tegen de zestig aan schat ik. En het moet weer lukken, hun dochter woont in Brussel, getrouwd met een Bruggeling... Van een kleine wereld gesproken. Uiteraard meteen gevraagd naar hun Thais lievelingsrestaurant in België, wat Noi in Linkebeek zou zijn, met het risico dat u er eerder zit dan wij... Het kan niet anders of u krijgt honger van deze blog...
Tijd voor cultuur! Zoals gepland stappen we richting Wat Phra Kaew of de tempel van de smaragdgroene Boeddha. Hoed opgezet want het is zonnig en dus zeer warm vandaag. Echter, nog geen tien minuten ver en de hemel wordt zwart, we voelen de bui letterlijk hangen. Passeren we toch niet net een Mc Donalds zeker, kopje koffie dan maar Best te drinken eigenlijk en de medium staat in promotie! It's our lucky day... Geen kwartier later is de plensbui over en stappen we verder. Aan het tempelcomplex gekomen blijkt de Boeddha het te druk te hebben, er kan geen volk meer bij vandaag. Dat wordt morgenochtend terugkeren...
Niet getreurd, we lopen richting pier en nemen de overzet naar....euh ja...de overkant dus... We stapen af en belanden op Wang Lang markt waar het opnieuw krioelt van de standjes met kitscherige spullen, kledij Thaise stijl en uiteraard eettentjes. We zoeken er eentje uit en eten alweer de meest heerlijke soepjes. Een houten stalletje, vol met locals en geen toeristen, zo hebben we het graag... De locals zien het graag gebeuren. Ze vinden het grappig dat ik gewoon in de keuken ga neuzen, nu ja keuken...een geïmproviseerde toog met daarachter enkele gasvuurtjes genre kampingvuurtje. En nog iets verder zit iemand gehurkt met enkele bassins op de vloer de afwas te doen. Schtitterend schouwspel. Dat de kinderen vlot met stokjes eten vinden ze ook al zo prachtig. Zijn ze ook nog eens blond, succes gegarandeerd.
Buikjes alweer rond gegeten, stappen we door richting Wat Arun, de tempel van de dageraad. Bij het passeren van alweer een andere tempel zien we wolken zo zwart als de nacht. Mmmm, misschien moeten we deze ook maar bekijken We zijn nog niet goed binnen of het giet dat het een plezier is om zien. En het water blijft met bakken uit de lucht vallen. Een klein uurtje, wat ons de tijd geeft om de monniken gade te slaan bij wie de gelovigen gaan bidden nadat ze hen een offer gebracht hebben in de vorm van een hygiëneset. Een mandje met zeep, tandpasta en diens meer. Monniken bezitten buiten hun oranje gewaad en een eet- en drinkkom absoluut niets. Volledige onthechting dus. Al had Yithro er wel al een opgemerkt met een IPhone...mmm...als we nog eens de praat geraken moeten we het daar toch eens over hebben. Ook het feit waarom de ene een lichtoranje en anderen een donkeroranje gewaad dragen, is ons niet duidelijk. Zijn er gradaties of zijn er die geen Dreft gebruiken?
De regen is intussen miezeren geworden en we en stappen verder naar Wat Arun. Heel mooie tempel die we dan ook beklimmen via trappen met treden van wel 50 cm. Omhoog is geen probleem, afdalen levert dan weer een gênant zicht op. Morgen voel ik spieren waar ik niet wist dat ik er had... Boven staan ook een groep Nederlanders die zich afvragen hoe je die trap afdaalt. Ik zeg iets over een lift aan de andere kant waarna er minstens twee deze dan ook gaan zoeken... Ik vrees dat ik ons weer niet populair gemaakt heb
Buitengekomen staan we pardoes voor de tempel met de liggende Boeddha, kunnen we niet laten, toch? De kinderen kijken al met een blik van 'toch weer geen tempel zeker?' tot ze de gouden kolos zien liggen. Een kanjer van 45 meter lang en 15 hoog, helemaal met bladgoud bekleed. Wow! Ze trekken naar hartelust foto's.
Moe maar voldaan zoeken we een taxi en gaan terug naar het hotel, even bekomen met...juist ja, pintje, frisdrank, chips en nootjes...het is vakantie nietwaar? 's Avonds nog eens lekker gaan eten en bedjes binnen.
Morgen laatste dag Bangkok en dan met de nachttrein naar Chiang Mai, nieuwe avonturen tegemoet. Of we daar ook zo vlot op de blog geraken is nog af te wachten, u merkt het wel.
We zijn intussen een week in Thailand en we hebben, behalve dan het ontbijt in ons hotel, nog geen enkele maaltijd binnen genomen. En in Bangkok zal dat ook niet gebeuren. Eigenlijk speelt het leven in Bangkok zich op straat af. Eten al helemaal. De eetstandjes zijn niet te tellen, het krioelt er van. Dikwijls hele straten lang, het ene naast het ander. Je hebt ze in alle maten en soorten. Elk met zijn specialiteit, sommigen uitgebreid, andere dan weer piepklein. Bij de ene kan je terecht voor een kom noedelsoep, de andere grillt spiesjes met kip of varkensvlees en er zijn er waar je een hele menu kunt samenstellen. De meesten hebben een vaste stek, al dan niet verbonden aan een pand, anderen doen het met een steekkar en gaan waar er volk te vinden is. Het geeft Bangkok geur en kleur. Voor wie interesse heeft, er is bij ons een boek uit, Bangkok Street Food, met foto's van Luc Thijs. (voor niet ingewijden, een vriend en foodfotograaf)
Na een ronduit schitterend ontbijt met heerlijk exotisch fruit, eerst even de laundryshop opgezocht. Voor geen geld kan je de was laten doen. Wat zouden we ons moe maken... Daarbij, wassen is niet zo'n probleem, het droog krijgen daarentegen is een ander paar mouwen met deze luchtvochtigheid. Ready at six... Toevallig stonden we er ook klokslag om zes uur terug... Stipte gasten die Belgen Net de droogkast uit en klaar!
Voor de rest van de dag hebben we gewoon gekuierd en geslenterd. Even met de boot de Chao Praya op naar Chinatown. Verloren gelopen uiteraard en de massa's standjes, stalletjes en winkeltjes bekeken. Bangkok is gewoon een grote markt. Als het niet met voeding is dan meestal met brol, kitch en veel blingbling. Veel straten hebben ook een specialiteit. Je hebt die met auto-onderdelen, de schrijnwerkers, de bromfietsherstellers, enfin, je weet waar je moet zijn en aan keuze geen gebrek.
Teneinde toch nog iets van cultuur mee te pikken vandaag, zijn we de Golden Mountain opgeklommen. Een tempel, of wat had je gedacht, driehonderdtwintig treden hoog, slik, maar wel met een schitterend uitzicht over de stad als beloning. Een monnik haspelt door een micro zijn mantra af en onderweg kan je klokken luiden en op gongen slaan. Je begrijpt dat we de kinderen niet moesten aanmoedigen...alweer enkele leuke kiekjes rijker dalen we gezwind de trappen weer af en gaan per taxi de was ophalen. De eerste twee willen de taximeter niet gebruiken - ze hebben liever een vaste en uiteraard veel hogere prijs - de derde is een heel vriendelijke man die ons in geen tijd brengt waar we zijn moeten.
Tijd voor een pintje! Niet ver van ons hotel vinden we een bar/jazzclub waar we even de kaart vragen en steil achterover vallen wanneer we de prijs voor een pint zien... Honderdtachtig Baht, zo'n viereneenhalve euro, voor een klein formaat! Wanneer we aangeven dat we niet gek zijn om dit te betalen, krijgen we plots 20% korting. Als ze merken dat dit geen indruk op ons maakt, wordt dat even vlug zelfs 50%... Because you are lucky...and service has not started yet...zal wel...zo bleu zien we er nu toch niet meer uit. Als ik aan iets een hekel heb, is het gerold worden waar ik bij sta...de groeten en tot ziens! Even naar een winkeltje een paar grote flessen lekker koele Singha gaan halen, wat frisdrank voor de kinderen en op de kamer met wat chips en een nootje even wat energie bijtanken.
Vanavond eten we links van het hotel, gisteren was het rechts... ...en het is alweer heerlijk. Middenin de maaltijd begint het plots hevig te waaien en enkele seconden later valt het water met bakken uit de hemel. We verhuizen met de tafel onder een gewelf en het feest gaat gewoon door... De regen stopt even plots als het begonnen was, de straten zijn gespoeld en de lucht verfrist, niets aan de hand.
De kinderen zijn moegestapt en een avondwandeling zit er dus niet meer in. Ook niet erg...pa zijn oude pootjes vinden het best.
Morgen staan de grote tempel, het koninklijk paleis en de liggende Boeddha op de planning. Maar ook dat kan plots omslaan...we zien wel... Take care!
Niet dus! We zijn hier voor het avontuur en dan reis je dus derde klas... Er rijden maar twee treinen overdag tussen Hua Hin en Bangkok en die met tweede klas en zelfs een met airco ging pas twee uur later... Zouden we pas tegen achten in Bangkok aankomen, dan nog het hotel beginnen zoeken, enfin, derde klas dus... De banken waren al van een soort kunststof, maar toch, het verschil met de houten variant is miniem. We blijken ook de enige toeristen aan boord te zijn, zelfs lowbudget trotters reizen blijkbaar geen derde klas...
Alleen locals dus en daar voelen we ons eigenlijk ook het beste bij, al is mijn rug wat aan het protesteren. Misschien maar eens de befaamde Thaise massage proberen morgen. De echte dan hè... Heel confronterend was het feit dat een groep jonge meisjes en jongens, pakweg tussen zestien en achttien, op weg waren naar hun 'werk' in het Bangkokse nachtleven...brrr...even uit mijn lood geslagen...
Enfin, na een rit van meer dan vijf uur komen we in Bangkok aan. Taxi zoeken en die ons printje overhandigen dat we van de site van het hotel geplukt hadden. Thaise taxichauffeurs kunnen enkel Thais lezen...uiteraard, maar denk er maar eens aan... Na wat zoeken vinden ze voor ons toch een chauffeur die min of meer de weg kent. Klein hotelletje, dus geen kat die dit kent. Het was dus min... maar na wat navragen bij een agent op een brommertje komen we redelijk vlot aan.
Heel leuk en gezellig ingericht, toffe ontvangst met verse iced thea, echt de laatste keer dat we ijs gebruiken, maar het was veilig zei men. Uiteraard... Rugzakken op de kamer gegooid en gevraagd naar enkele goede eettentjes in de buurt, kiezen we er eentje uit. Binnen eten doe je hier niet, gewoon op het voetpad. Enkele houten tafeltjes en plastic taboeretten volstaan.
Voor we het weten heeft Soekie met haar vlugge vingertjes al twee schotels besteld. Zo van, ik wil dit en dat, OK? Gewoon wijzen en klaar. Zo, ik heb gekozen... Euh wat heb jij gedaan? Nou gewoon, ik heb het aangewezen en die mevrouw is het al aan het klaarmaken... Heerlijk als je zo complexloos in het leven kunt staan. Hmmm, ik vrees dat ze dat niet van mij heeft...
Even later staan er inderdaad al twee schoteltjes op onze tafel. We bestellen er nog enkele bij en smullen maar. Heerlijk gewoon! Ik vrees dat ik nooit meer Thais ga eten bij ons... We doen er nog twee Singh beer bij, blijken driekwartflessen te zijn, maar ok, we zullen ons opofferen... En klinken op de verjaardag van Cynth!
Nog even tot aan Khaosan Road, de hippiebuurt waar de budgettrotter uithangt. Veel venters, eettentjes met luide muziek, Nirvana en Bob Marley, enfin, mei 68 in Bangkok.
En nu slapen...morgen verkennen we de stad! U leest ons nog.
Wie ongeduldig wacht op beelden...ik heb het opgegeven met al die flickr, picasa en ander gedoe...wie foto's wil zien, komt gewoon langs na de reis, klaar. En vooraleer ik een diplomatieke rel veroorzaak, ik heb gisteren echt waar Duitsers geschreven...die iPad toch...
Biljarten met Zuidafrikanen en Duisters, ravotten met Russen...de kinderen leggen hier contacten waar volwassenen nog iets kunnen van leren. Met enkele woorden Engels en voor de rest gebarentaal maken ze zich wel verstaanbaar. Nu nog enkele woorden Thais aanleren en we kunnen verder trekken.
Morgen bijvoorbeeld. We nemen de trein van Hua Hin naar Bangkok. Er rijden er tien 's nachts en twee overdag...waarschijnlijk voor de vele pendelaars die in Bangkok werken. De twee treinen overdag gaan dan ook nog eens met slechts een uur of wat verschil...en enkel in de namiddag. Midden in de nacht ons bed uit om een trein te nemen is niet aan ons besteed, dan maar laat in Bangkok aankomen. De rit duurt afhankelijk van het soort trein vier tot vijf uur. We gaan gewoon tijdig naar het station en zien daar dan welke we nemen. Eerdere ervaringen leert ons dat uurroosters van openbaar vervoer met een korreltje zout genomen moeten worden. We verwachten tussen zeven en acht 's avonds aan te komen.
In Bangkok verblijven we in de Thewet wijk waar je de, voor ons, belangrijkste bezienswaardigheden vindt. Het is ook de wijk waar de backpackers voor een zacht prijsje een onderkomen vinden. Wij dus...al zullen de echte trekkers ons wel als luxebeestjes bezien. Bon, de tijd van groezelige kamertjes hebben we gehad, alles heeft zijn tijd. Mannen van middelbare leeftijd hebben recht op een goede matras en een koele kamer -:) De guesthouse heet The Old Bangkok Inn en ziet er, op de site dan toch, heel gezellig uit. Wait and see...
Benieuwd hoe de kinderen op het hectische Bangkok zullen reageren...al is het ook voor ons allemaal nieuw. Laat maar komen, we zien wel...
Intussen blijf ik verwoede pogingen ondernemen om ook foto's op de blog te plaatsen. Blijkbaar lukt dat niet vanaf een iPad...even googlelen leert dat je daarvoor een flickraccount of iets dergelijks moet aanmaken...welkom in de elektronische wereld... Waar konden we eigenlijk terecht BG? (before Google) Naar de bib om een encyclopedie te gaan raadplegen...de kinderen zouden ons gek verklaren...
Yithro vroeg al of we toch niet een beetje vroeger zouden vertrekken. Moedige jongen!
