Chiang Mai is de stad bij uitstek voor wie een trekking door de prachtige natuur in het noorden wil ondernemen. Jungle is overdreven, bos wat licht uitgedrukt, het zal er tussenin zitten. We hadden ons goed geïnformeerd in onze guesthouse en weten inmiddels dat de uitbater betrouwbare informatie geeft. Niet onbelangrijk als je weet wat de cowboys van bepaalde 'reisorganisaties' je hier proberen aansmeren. We halen onze wijsheid ook maar uit de Rough Guide en Trotter, maar trachten telkens aan te vullen en te checken bij de 'locals' en lezen verhalen op internet, een blog bv.
In dit grensgebied met Laos en Mianmar leven een aantal volkeren, geen stammen want ze erkennen geen leider, zoals de Lisu en Long Necks, je weet wel, die giraffenekmensen. Fantastisch uiteraard dat je deze mensen hier in hun natuurlijke habitat zou kunnen bezoeken en ontmoeten. De realiteit is echter veel complexer. Het zijn eerder verschoppelingen die nergens bijhoren en zich jaren hebben beziggehouden met het kweken en verhandelen van opium. Een groot aantal van hen zijn dan ook verslaafd met alle gevolgen van dien. Tegenwoordig probeert men deze volkeren een alternatief aan te bieden door de opiumhandel in te ruilen voor het vertelen van bv prei en aardbeien, een reconversie waar Koning Bhumibol persoonlijk zou op toezien. Ik heb hier zelf nog geen aardbeien gezien, nog maar even afwachten dus in hoeverre dit ook gerealiseerd wordt.
Onze ergste vrees was dat we bergvolkeren zouden bezoeken die als apen in een zoo, zij het al dan niet half gedrogeerd, zich in originele klederdracht voor een foto met 'de toerist' zouden aanbieden. We hadden al zulke verhalen opgepikt en waren dus zeer sceptisch. Nadat we enkele keren heel duidelijk hadden aangegeven niet aan dat circus te willen meedoen, hadden we uiteindelijk een trektocht met gids geboekt. (we begrijpen echter ook wel dat mensen de verleiding niet kunnen weerstaan in levende lijve te zien wat je anders enkel op National Geographic te zien krijgt...)
Wij dus de trekking geboekt welke in de folder als 'extreme' stond aangegeven, jaja...zal wel... Of het te doen zou zijn voor de kinderen, Soekie is tenslotte nog maar acht, etc... Kijkt de man eens naar mij en zegt, voor de kinderen wel...OK, say no more, got the picture...
Zal inderdaad wel! Wij deze morgen vroeg paraat met trekkingschoenen, water en een powerbar voor als pa een klop van de honger krijgt. Vooraleer we uiteindelijk aan de 'start' staan is het elf uur, we hebben een dik uur gereden tot we in een bergachtig gebied bijna tussen de wolken/mist zitten. We krijgen een portie gebakken rijst in bananenbladeren gewikkeld mee als lunch. Slik, wordt dat het voor de hele dag? De tocht zal een vijftal uur in beslag nemen...
Na honderd meter stappen, verlaten we de weg, welke we voor vijf uur vanavond niet meer zullen terug zien. Van dan af gaat het op en neer, klauteren, wroeten, wringen, glijden, puffen...over stenen, door bamboe, tussen wilde bananenbomen, reusachtig grote bomen, beetje als sequoia's, lianen, beekjes, watervallen...en dat alles over een paadje, de naam niet waardig, van enkele tientallen centimeters breed. Met links de afgrond en rechts de...tja...euh...andere kant zeker? Zeggen dat het gevaarlijk was, zou overdreven zijn, maar er waren plaatsen waar je je beter niet misstapte.
De gidsen houden het tempo wel laag zodat uw dienaar ook kon volgen, neenee, het ging wel, alleen had ik na nauwelijks een half uur mijn knie al verzwikt, wat zorgde dat ik de rest van de dag op anderhalf been verder moest. Misschien wel oud, maar ook wel erg taai. Enfin, een en ander maakt dat je voortdurend naar de grond diende te kijken, wilde je ongeschonden het einde halen. Gelukkig geven de gidsen aan waar je even moet halt houden en bekijken wat er te zien valt. De ene keer schitterende vergezichten, een andere keer dan weer een joekel van een spin, holen van zus en zo, termieten, reuzemieren, hoogst eigenaardige rupsen, prachtige bomen etc...
Halfweg de tocht, aan een waterval, nemen we de lunch, onze kleefrijst in bananenblad dus, wat terplaatse aangevuld wordt met een stuk gefrituurde kip. Het kan ons nauwelijks schelen welk deel we in onze knuisten geduwd krijgen, iedereen vliegt er op, honger is duidelijk de beste saus. Moeder natuur vindt ons een bende amateurs en bedenkt ons, net dan natuurlijk, met een flinke regenbui. We zouden nog gaan zwemmen onder de waterval, maar we zijn allemaal helemaal doorweekt en besluiten dit aan ons te laten voorbij gaan. (op de terugweg bedenken we dat indien het vandaag zonnig geweest was, we minder gelachen zouden hebben...)
Met nieuwe reserves trekken we verder, ditmaal richting een grot, waar we na flink wat klauterwerk, de bats te zien krijgen. Flink uit de kluiten gewassen vleermuizen die ons bezoek nauwelijks kunnen appreciëren. We laten de beestjes rustig verder slapen en zetten onze tocht verder tot we na zowat vijfeneenhalf uur aankomen bij enkele locals die ons terug naar Chiang Mai brengen. Veel bergvolkeren hebben we niet gezien en gelukkig maar. Af en toe passeren we mensen die er redelijk indiaans uitzien en zeer basic hutjes bewonen, wel met schotelantenne..., en die vriendelijk teruglachen als we hen begroeten met sa wadi khra, wat in het Thais zowel goeiedag, tot ziens, als goedenavond betekent, altijd goed dus!
Op de terugtocht kunnen we maar aan twee dingen denken, een heerlijke douche en een flink avondmaal.
Een compliment aan mijn kids, wat zij vandaag gepresteerd hebben is gewoonweg super! Mowgli is een doetje vergeleken met Soekie, Yithro is een kanjer in wording en u mag drie keer raden wie Balou was...
En nu ga ik mijn bed opzoeken, ttz, als ik nog boven geraak...
Euh...misschien tot morgen...
Oh ja, we hebben nogmaals de planning, welke planning?, aangepast en gaan pas zaterdag uit Chiang Mai vertrekken. Superleuke stad trouwens! Volgende stop wordt Houaeisay, over de Mekong in Laos, rechttegenover Chiang Khong en nauwelijks 160 km van de Chinese grens, waar we met de minivan naartoe reizen. Daarna zouden we normaliter twee dagen de Mekong afreizen met een slow boat, via een overnachting in Pakbeng, naar Luang Prabang. (slow boat traject kan je bekijken op you tube...)
This message is subject of further investigation by the Thai authorities because of the woman known as Dine. Soon as message is approved it will be published.
Gisterenmorgen werden we opgehaald om een dagje bij de olifanten door te brengen. We moesten een pakje aandoen, een beetje lomp. Gelukkig hadden ze nog een kleiner formaat voor Soekie. Dan leerden we Thaise woorden voor de olifanten te besturen.
Er was ook een klein olifantje van 34 dagen oud. Hij duwde iedereen die hij kon duwen en prutste aan je tenen. We gingen de olifanten voederen. Toen pakten we de suikerriet en zegden bon soem ( muil open ) als we de suikerriet in zijn muil gestopt hadden kregen we een tjoep ( zuigzoen van de slurf ). Dan maakten we leuke foto's met de olifanten. Ik moest alleen op de foto, toen kreeg ik veel tjoepen. Toen gingen we de commando's oefenen, alleen al op en af de olifant klimmen was super moeilijk. Je moest op zijn poot klimmen en dan moest je nog 2,5 m klimmen. Toen we alle commando's geoefend hadden gingen we lekker eten. Na het eten gingen we per twee op een olifant. De onze was een beetje kwaad. Als we op de vlakte reden, viel het nog mee maar bergop of bergaf schudde het super veel. Tijdens de pauze op de wandeltocht heeft Woody in 1 minuut een vuurtje gemaakt met wat bananenbladeren en bamboe en een armbandje van bananenbladeren. Dan gingen we terug op de olifanten. Na de wandeltocht met de olifanten hebben we ze gewassen in het beekje. Daarna even gezwommen met onze olifant en de dag zat er op. Terug in het busje naar het pension.
Zoals gezegd gingen we vandaag met olifanten op stap, ttz, we hebben een uitstap gedaan naar een olifantenboerderij op een uur rijden van Chiang Mai. We hadden vooraf nagevraagd en de man die dit centrum uitbaat, heeft eerbare bedoelingen. Woody is opgegroeid in de jungle van Thailand, houdt van zijn olifanten, heeft er slechts 12 lopen, waarmee hij zelf kweekt. Aan het labeur te zien dat deze job met zich meebrengt, begrijpen we ook dat je hier niet rijk van wordt. Het is een roeping om de beesten te verzorgen, te kweken en te trainen en voorziet in hun onderhoud door onder meer toeristen een dagje op zijn boerderij in het leven met olifanten onder te dompelen. De dieren zien er ook happy en gezond uit. Ze kweken ook, er liep zelfs een kleintje van 34 dagen oud rond! Grappig, niet te doen gewoon.
We hebben de kinderen beloofd dat zij morgen de blog over het olifantenbezoek mogen schrijven, ik ga hierover dus niet te veel uitweiden. Wat ik wel wil meegeven is dat het een onvergetelijke ervaring was! Soekie en Yithro hebben echt de dag van leven gehad! We hebben de dieren gevoed, leren berijden, een kort toertje gedaan, ze gewassen en zijn er ten slotte mee gaan zwemmen. Hilarisch!
Aan het eind van deze geweldige ervaring zijn we zo ongeveer leeg. Behalve Soekie dan, die nog gans de terugweg op de iPhone van Woody angry birds mag spelen. We verfrissen ons met een heerlijke douche en gaan op zoek naar een Mai Thai. (de Thaise Campari Orange zeg maar) Als we niet meteen een locatie vinden waar we die met enig vertrouwen zouden kunnen drinken, veilig ijs dus, doen we maar een pintje in een overdekte eettent. Blijken ze daar een soort mongolian hotpot te serveren, wat we uiteraard weer niet kunnen weigeren.
Het principe is eenvoudig, je hebt een vuurtje op houtskool waar een soort blikken schaal op komt. Daarop kan je in het midden bakken en in de rand komt water wat gaandeweg een heerlijke bouillon wordt vanwege de groenten, smaakversterkers zoals sojasaus en vissaus, vlees etc dat je erin mikt. Je kunt schaaltjes met vlees, vis en zelfs krokodil nemen, groentjes, noedels en allerlei sausjes vervolledigen het pakket. We zorgen ervoor dat de kinderen alles goed laten uitbakken, rauw vlees is in deze contreien toch niet zo'n goed idee, en smullen maar.
Met nog maar eens met ronde buikjes, waar we, nog maar eens, aan toe waren, slenteren we terug naar onze guesthouse. Mijn batterijen zijn weer helemaal opgeladen meldt Soekie...was ik al bang voor...als Duracell nog eens een reclame zoekt...ik heb nog wel een ideetje!
Morgen is het platte rust, wee diegene die mij voor negen uit mijn bed haalt!
Morgen is het ook tijd om te beslissen waar de volgende halte ligt. We twijfelen tussen de Thaise of Laotiaanse kant van de Mekong, over de wijze waarop we daar gaan geraken, bus of minivan, en over de wijze waarop we dan verder naar Luang Prabang gaan trekken, onze eerste echte stop in Laos. Het wordt een busrit van pakweg twaalf uur of we nemen de slow boat voor een trip van twee dagen over de prachtige Mekong...mmm...gaan we nog een nachtje over slapen, en slapen, en slapen......hoop ik....
Rond negen uur worden we opgepikt door Rika, een enthousiaste Thaise die geregeld checkt of we nog happy zijn... Dat je moet lachen, dit je mooi maakt, is het niet aan de buiten, dan zeker aan de binnenkant. Maak je geen zorgen meisje, de binnenkant is dik in orde, de buitenkant...nou ja...
Eerst stoppen we aan de markt. Geen toeristenmarktje maar the real stuff! Hier kan je een voormiddag doorbrengen. Je vindt er alles wat je nodig hebt, van ingrediënten tot aan kant-en-klare schotels. We krijgen een stoomcursus inkopen doen, beginnende bij de diverse soorten rijst, over currypasta's (your pasta will have to look like this later on), alle soorten groenten, kruiden, smaakstoffen, poeders, flesjes, oliën, vlees, organen, gevogelte, enfin, the works. Na de uitleg kunnen we nog even rondlopen voor we vertrekken, wat we dan ook gretig doen. Toch even een kleine shock wanneer een man in zijn standje de ene flink uit de kluiten gewassen kikker na de andere met een ferme tik op de kop doodmept. We denken dat de kinderen het niet gezien hebben en gebaren van niets. Als we 's avonds de foto's even doorkijken, merkt Yithro doodleuk op 'ach ja, dat standje met die man die kikkers verkocht'. Allright!
Na nog enkele levenslessen van Rika, het kind moet echt iets met filosofie gaan doen, rijden we door naar de farm. We starten met een rondleiding in de tuin waar alle soorten groenten, kruiden, gewassen, fruit en ander lekkers staan. Papajabomen, sterfruit, mangostruiken, lotusbloemen en diens meer, dat gaat hier ok zijn!
We beginnen er aan, elk aan zijn vuurtje, Yithro en ik vormen een team, Ze Coconut Cooks, Soekie en Cynth een ander, Ze Lady Chefs. Iedereen kiest een gerecht uit elke soort, een currypasta, een soep, een curry, een gewokte schotel en een dessert. Daarbij krijgen we ook nog onderricht in hoe je fatsoenlijk rijst kookt en toont men ons een heerlijke Thaise salade. Aan het eind van de dag hebben we ook nog spring rolls op het menu staan, die we kunnen meenemen voor 's avonds. Het is niet om te pochen, maar het was werkelijk subliem. Het geheim zit hem voornamelijk in de kruidenmengeling en de toevoeging z'n oliën en smaakversterkers. Verdere uitleg voor als u het zelf eens komt proeven, euh...niet allemaal tegelijk hè...
Buikjes rond gegeten en een hoop keukenwijsheid later rijden we moe maar voldaan zoals dat heet terug naar onze guesthouse. De springrolls gaan er 's avonds nog gezwind in en dan bedtijd voor de kids. Morgen is weer een vroege, we gaan op stap met de olifant! Is eens iets anders dan een taxi...
Inside joke voor wie al eens deelgenomen heeft aan de jaarlijkse St-Gregorius kwis... U moet het maar eens een paar keer vlot proberen uitspreken...
We hebben vandaag dus onze eerste massage gehad. Wie Thailand al eens bereisd heeft weet dat je hier struikelt over de massagesalons. De familie van Os moest echter een welbepaald salon vinden, hoog aangeprezen in Trotter...moeilijk te vinden, stond er bij. Ergo, niet te vinden. Bij navraag zou de tent intussen dicht zijn, zo succesvol was ze blijkbaar niet.
Je kan je echter ook in elke tempel laten masseren, wat ons ook wel een goed idee leek. Minder commercieel en in naam van Boeddha, kan niet slecht zijn. Wij een keuze gemaakt, we gaan voor de volledige lichaamsmassages van een uur. Vliegt er een van die masseuses naar Soekie en neemt haar als een jachttrofee mee. Ze hebben het hier voor blonde kindjes! (pas nu aan de ontbijttafel tijdens het schrijven, vertellen de kinderen ons dat de masseuses afgewisseld hebben om elk een keer Soekie te kunnen masseren)
Ikzelf word door een oudere man onder handen genomen. De man kent duidelijk de kneepjes van het vak. Halfweg moet hij eens goed schudden om mij erop attent te maken dat ik me moet draaien, ik was bijna vertrokken... Cynth en de kinderen zeggen dat het bijwijlen bijna pijn deed, tja...no pain, no gain...
We zijn in elk geval klaar voor...nog eens een avondmarkt. Zelfde spullen als de dag ervoor, maar het brengt ons wel langs een restaurant dat alweer de moeite waard is. Een open huis, een dak en achtermuur, aan de straatkanten open. De keuken zoals we dat intussen gewend zijn, een reeks wokken op vuurtjes en een bedrijvigheid van jewelste. We kiezen elk een schoteltje, doen er nog wat gewokte groenten en rijst bij en een volwassen fles Singha. Niet moeilijk dat het hier krioelt van het volk, het eten is super! Pa zijn mond staat af en toe wel in brand, maar het gaat even vlug weer over als het gekomen is. De rest van de markt afdweilen zien we niet meer zitten, de weg terug zal al meer dan genoeg zijn, morgen gaan we immers zelf aan de slag in de keuken.
Heuh? Jawel, we hebben voor morgen een kookcursus gepland op een boerderij in de buurt. Kwestie dat we u een beetje fatsoenlijk Thais eten voorschotelen bij een volgende gelegenheid. Ook de kids zijn enthousiast, het wordt de jongens tegen de meisjes...
Come and see tomorrow!
Ciao!
(had gisteren gepost moeten worden, maar internet dinges besliste er anders over...)
Wat een geluk dat we net in een weekend in Chiang Mai arriveren. Op zaterdag en zondag wordt hier nl. avondmarkt gehouden. Deze kans kunnen we niet laten liggen! En ik moet zeggen: ze hebben er verstand van. Een gigantische markt, waar je je steendood kapot loopt. Zeker met Soekie die elk kraam uitgebreid wil bekijken en bepampelen en Yithro die bij elke olifant die hij ziet overweegt of hij hem zou aanschaffen voor zijn collectie. En er zijn veel olifanten in Thailand! Wel heel gemoedelijk en gezellig. Enfin, 3 uur laten zijn we 3 olifanten, 1armband en 2 voldane kinderen rijker. Ik kijk al uit naar morgen. De zondagsmarkt zou nog groter zijn Yithro vroeg al of we toch niet een beetje vroeger zouden vertrekken. Moedige jongen! Sommigen weten dat ik voor het vertrek wat in de knoei zat met de vakantieliteratuur . De gebruikelijke zak vol boeken was onmogelijk mee te sleuren in de rugzak. In de bib had ik een aantal dwarsliggers gereserveerd, maar door omstandigheden had ik er maar eentje kunnen bemachtigen. Niets aan te doen, hiermee zou ik het moeten doen. Maar vandaag tijdens onze eerste slenter-verkenningstocht door de stad, botsten we op een tweedehands bookshop. Uiteraard even binnen piepen. Een gigantische collectie aan Engelstalige boeken. Na even verbaasd rond geneusd te hebben, komt een medewerkster mij vertellen dat ze ook een kleine collectie Nederlandstalige boeken hebben. En ze steekt me prompt 2 dwarsliggers in mijn handen. Super. Meteen kopen natuurlijk, en dan nog aan een spotprijsje! En als ik ze terugbreng, kopen ze ze aan de helft van de prijs terug. Me so lucky! Enfin, ik ga het dus hierbij laten. Ik heb nog een aantal boeken uit te lezen Vele groetjes, Cynth
Ps Wat fijn dat er ook reacties komen op onze blog. Zo weten we ook een beetje hoe het ginder gaat... En Marina: ik bewonder je volhardendheid
Even het thuisfront laten weten dat de tuftuf met twee uur vertraging in Chiang Mai is aangekomen en dat alles goed verlopen is. We zijn ingetrokken in het Pha Thai Guesthouse, hebben even een tukje gedaan en gaan nu naar de avondmarkt die hier elk weekend opgezet wordt. Kraampjes dus...de dames kunnen hun hart ophalen...
Voor de diehard volgers, ik post straks een wat uitgebreider verslag.
We zien dat er mensen zijn die er niet in slagen tekst in de reacties te krijgen. We hebben het zelf geprobeerd en van hieruit lukt het in elk geval wel. Wie wil mailen kan dat op ons gewoon adres, die kunnen we wel lezen maar niet beantwoorden, doen we dan via een hotmail.
En nu hopen dat ik hier ergens de Olympische koers kan zien aankomen...mannen hè...
Ik ben net naar de kapper geweest. Ze zijn net de pers die Thaise kappers. (ze willen allemaal met Yithro op de foto...) Vandaag gaan we terug naar het paleis, derde keer goeie keer. We gaan inpakken en dan vertrekken we naar het paleis. Vanavond op de nachttrein, ik hoop dat ik een beetje kan slapen. Want die derde klas van Hua Hin naar Bankok was maar niks. Het eten is hier wel super. Je kiest een standje op straat uit en daar kies je dan wat je gaat eten. Het is hier net een jungle in Bangkok maar dan van auto's!
Had ik al gezegd dat het ontbijt in ons hotel subliem is? Wel, het ontbijt...OK...u snapt hem... Als je een reis naar Bangkok plant, moet je zeker 'The Old Bangkok Inn' bekijken. Een tiental kamers slechts, ingericht in een wat Frans-Indisch oud koloniale stijl, met gepatineerde muren, veel houtwerk en smaakvolle accenten. Het bad is onder de blote hemel, prachtig uitgewerkt, met mooie koperen kranen, klim- en hangplanten en een heerlijke regenvaldouche. Deze morgen zat juffrouw Soekie dan ook lekker te baden in de zon...
Daarna aanschuiven aan de ontbijttafel, geen buffet maar alles persoonlijk aan tafel bediend. Een tiental soorten fruit waarvan we van de meesten niet eens de naam kennen. Voor de kinderen vers gemaakte warme chocolademelk! En koffie, heerlijk! Thai zijn geen nochtans geen koffiedrinkers. Voor de prijs van een kop koffie kan je hier trouwens ruimschoots lunchen.
De eigenaars zijn een koppel van tegen de zestig aan schat ik. En het moet weer lukken, hun dochter woont in Brussel, getrouwd met een Bruggeling... Van een kleine wereld gesproken. Uiteraard meteen gevraagd naar hun Thais lievelingsrestaurant in België, wat Noi in Linkebeek zou zijn, met het risico dat u er eerder zit dan wij... Het kan niet anders of u krijgt honger van deze blog...
Tijd voor cultuur! Zoals gepland stappen we richting Wat Phra Kaew of de tempel van de smaragdgroene Boeddha. Hoed opgezet want het is zonnig en dus zeer warm vandaag. Echter, nog geen tien minuten ver en de hemel wordt zwart, we voelen de bui letterlijk hangen. Passeren we toch niet net een Mc Donalds zeker, kopje koffie dan maar Best te drinken eigenlijk en de medium staat in promotie! It's our lucky day... Geen kwartier later is de plensbui over en stappen we verder. Aan het tempelcomplex gekomen blijkt de Boeddha het te druk te hebben, er kan geen volk meer bij vandaag. Dat wordt morgenochtend terugkeren...
Niet getreurd, we lopen richting pier en nemen de overzet naar....euh ja...de overkant dus... We stapen af en belanden op Wang Lang markt waar het opnieuw krioelt van de standjes met kitscherige spullen, kledij Thaise stijl en uiteraard eettentjes. We zoeken er eentje uit en eten alweer de meest heerlijke soepjes. Een houten stalletje, vol met locals en geen toeristen, zo hebben we het graag... De locals zien het graag gebeuren. Ze vinden het grappig dat ik gewoon in de keuken ga neuzen, nu ja keuken...een geïmproviseerde toog met daarachter enkele gasvuurtjes genre kampingvuurtje. En nog iets verder zit iemand gehurkt met enkele bassins op de vloer de afwas te doen. Schtitterend schouwspel. Dat de kinderen vlot met stokjes eten vinden ze ook al zo prachtig. Zijn ze ook nog eens blond, succes gegarandeerd.
Buikjes alweer rond gegeten, stappen we door richting Wat Arun, de tempel van de dageraad. Bij het passeren van alweer een andere tempel zien we wolken zo zwart als de nacht. Mmmm, misschien moeten we deze ook maar bekijken We zijn nog niet goed binnen of het giet dat het een plezier is om zien. En het water blijft met bakken uit de lucht vallen. Een klein uurtje, wat ons de tijd geeft om de monniken gade te slaan bij wie de gelovigen gaan bidden nadat ze hen een offer gebracht hebben in de vorm van een hygiëneset. Een mandje met zeep, tandpasta en diens meer. Monniken bezitten buiten hun oranje gewaad en een eet- en drinkkom absoluut niets. Volledige onthechting dus. Al had Yithro er wel al een opgemerkt met een IPhone...mmm...als we nog eens de praat geraken moeten we het daar toch eens over hebben. Ook het feit waarom de ene een lichtoranje en anderen een donkeroranje gewaad dragen, is ons niet duidelijk. Zijn er gradaties of zijn er die geen Dreft gebruiken?
De regen is intussen miezeren geworden en we en stappen verder naar Wat Arun. Heel mooie tempel die we dan ook beklimmen via trappen met treden van wel 50 cm. Omhoog is geen probleem, afdalen levert dan weer een gênant zicht op. Morgen voel ik spieren waar ik niet wist dat ik er had... Boven staan ook een groep Nederlanders die zich afvragen hoe je die trap afdaalt. Ik zeg iets over een lift aan de andere kant waarna er minstens twee deze dan ook gaan zoeken... Ik vrees dat ik ons weer niet populair gemaakt heb
Buitengekomen staan we pardoes voor de tempel met de liggende Boeddha, kunnen we niet laten, toch? De kinderen kijken al met een blik van 'toch weer geen tempel zeker?' tot ze de gouden kolos zien liggen. Een kanjer van 45 meter lang en 15 hoog, helemaal met bladgoud bekleed. Wow! Ze trekken naar hartelust foto's.
Moe maar voldaan zoeken we een taxi en gaan terug naar het hotel, even bekomen met...juist ja, pintje, frisdrank, chips en nootjes...het is vakantie nietwaar? 's Avonds nog eens lekker gaan eten en bedjes binnen.
Morgen laatste dag Bangkok en dan met de nachttrein naar Chiang Mai, nieuwe avonturen tegemoet. Of we daar ook zo vlot op de blog geraken is nog af te wachten, u merkt het wel.
We zijn intussen een week in Thailand en we hebben, behalve dan het ontbijt in ons hotel, nog geen enkele maaltijd binnen genomen. En in Bangkok zal dat ook niet gebeuren. Eigenlijk speelt het leven in Bangkok zich op straat af. Eten al helemaal. De eetstandjes zijn niet te tellen, het krioelt er van. Dikwijls hele straten lang, het ene naast het ander. Je hebt ze in alle maten en soorten. Elk met zijn specialiteit, sommigen uitgebreid, andere dan weer piepklein. Bij de ene kan je terecht voor een kom noedelsoep, de andere grillt spiesjes met kip of varkensvlees en er zijn er waar je een hele menu kunt samenstellen. De meesten hebben een vaste stek, al dan niet verbonden aan een pand, anderen doen het met een steekkar en gaan waar er volk te vinden is. Het geeft Bangkok geur en kleur. Voor wie interesse heeft, er is bij ons een boek uit, Bangkok Street Food, met foto's van Luc Thijs. (voor niet ingewijden, een vriend en foodfotograaf)
Na een ronduit schitterend ontbijt met heerlijk exotisch fruit, eerst even de laundryshop opgezocht. Voor geen geld kan je de was laten doen. Wat zouden we ons moe maken... Daarbij, wassen is niet zo'n probleem, het droog krijgen daarentegen is een ander paar mouwen met deze luchtvochtigheid. Ready at six... Toevallig stonden we er ook klokslag om zes uur terug... Stipte gasten die Belgen Net de droogkast uit en klaar!
Voor de rest van de dag hebben we gewoon gekuierd en geslenterd. Even met de boot de Chao Praya op naar Chinatown. Verloren gelopen uiteraard en de massa's standjes, stalletjes en winkeltjes bekeken. Bangkok is gewoon een grote markt. Als het niet met voeding is dan meestal met brol, kitch en veel blingbling. Veel straten hebben ook een specialiteit. Je hebt die met auto-onderdelen, de schrijnwerkers, de bromfietsherstellers, enfin, je weet waar je moet zijn en aan keuze geen gebrek.
Teneinde toch nog iets van cultuur mee te pikken vandaag, zijn we de Golden Mountain opgeklommen. Een tempel, of wat had je gedacht, driehonderdtwintig treden hoog, slik, maar wel met een schitterend uitzicht over de stad als beloning. Een monnik haspelt door een micro zijn mantra af en onderweg kan je klokken luiden en op gongen slaan. Je begrijpt dat we de kinderen niet moesten aanmoedigen...alweer enkele leuke kiekjes rijker dalen we gezwind de trappen weer af en gaan per taxi de was ophalen. De eerste twee willen de taximeter niet gebruiken - ze hebben liever een vaste en uiteraard veel hogere prijs - de derde is een heel vriendelijke man die ons in geen tijd brengt waar we zijn moeten.
Tijd voor een pintje! Niet ver van ons hotel vinden we een bar/jazzclub waar we even de kaart vragen en steil achterover vallen wanneer we de prijs voor een pint zien... Honderdtachtig Baht, zo'n viereneenhalve euro, voor een klein formaat! Wanneer we aangeven dat we niet gek zijn om dit te betalen, krijgen we plots 20% korting. Als ze merken dat dit geen indruk op ons maakt, wordt dat even vlug zelfs 50%... Because you are lucky...and service has not started yet...zal wel...zo bleu zien we er nu toch niet meer uit. Als ik aan iets een hekel heb, is het gerold worden waar ik bij sta...de groeten en tot ziens! Even naar een winkeltje een paar grote flessen lekker koele Singha gaan halen, wat frisdrank voor de kinderen en op de kamer met wat chips en een nootje even wat energie bijtanken.
Vanavond eten we links van het hotel, gisteren was het rechts... ...en het is alweer heerlijk. Middenin de maaltijd begint het plots hevig te waaien en enkele seconden later valt het water met bakken uit de hemel. We verhuizen met de tafel onder een gewelf en het feest gaat gewoon door... De regen stopt even plots als het begonnen was, de straten zijn gespoeld en de lucht verfrist, niets aan de hand.
De kinderen zijn moegestapt en een avondwandeling zit er dus niet meer in. Ook niet erg...pa zijn oude pootjes vinden het best.
Morgen staan de grote tempel, het koninklijk paleis en de liggende Boeddha op de planning. Maar ook dat kan plots omslaan...we zien wel... Take care!
Niet dus! We zijn hier voor het avontuur en dan reis je dus derde klas... Er rijden maar twee treinen overdag tussen Hua Hin en Bangkok en die met tweede klas en zelfs een met airco ging pas twee uur later... Zouden we pas tegen achten in Bangkok aankomen, dan nog het hotel beginnen zoeken, enfin, derde klas dus... De banken waren al van een soort kunststof, maar toch, het verschil met de houten variant is miniem. We blijken ook de enige toeristen aan boord te zijn, zelfs lowbudget trotters reizen blijkbaar geen derde klas...
Alleen locals dus en daar voelen we ons eigenlijk ook het beste bij, al is mijn rug wat aan het protesteren. Misschien maar eens de befaamde Thaise massage proberen morgen. De echte dan hè... Heel confronterend was het feit dat een groep jonge meisjes en jongens, pakweg tussen zestien en achttien, op weg waren naar hun 'werk' in het Bangkokse nachtleven...brrr...even uit mijn lood geslagen...
Enfin, na een rit van meer dan vijf uur komen we in Bangkok aan. Taxi zoeken en die ons printje overhandigen dat we van de site van het hotel geplukt hadden. Thaise taxichauffeurs kunnen enkel Thais lezen...uiteraard, maar denk er maar eens aan... Na wat zoeken vinden ze voor ons toch een chauffeur die min of meer de weg kent. Klein hotelletje, dus geen kat die dit kent. Het was dus min... maar na wat navragen bij een agent op een brommertje komen we redelijk vlot aan.
Heel leuk en gezellig ingericht, toffe ontvangst met verse iced thea, echt de laatste keer dat we ijs gebruiken, maar het was veilig zei men. Uiteraard... Rugzakken op de kamer gegooid en gevraagd naar enkele goede eettentjes in de buurt, kiezen we er eentje uit. Binnen eten doe je hier niet, gewoon op het voetpad. Enkele houten tafeltjes en plastic taboeretten volstaan.
Voor we het weten heeft Soekie met haar vlugge vingertjes al twee schotels besteld. Zo van, ik wil dit en dat, OK? Gewoon wijzen en klaar. Zo, ik heb gekozen... Euh wat heb jij gedaan? Nou gewoon, ik heb het aangewezen en die mevrouw is het al aan het klaarmaken... Heerlijk als je zo complexloos in het leven kunt staan. Hmmm, ik vrees dat ze dat niet van mij heeft...
Even later staan er inderdaad al twee schoteltjes op onze tafel. We bestellen er nog enkele bij en smullen maar. Heerlijk gewoon! Ik vrees dat ik nooit meer Thais ga eten bij ons... We doen er nog twee Singh beer bij, blijken driekwartflessen te zijn, maar ok, we zullen ons opofferen... En klinken op de verjaardag van Cynth!
Nog even tot aan Khaosan Road, de hippiebuurt waar de budgettrotter uithangt. Veel venters, eettentjes met luide muziek, Nirvana en Bob Marley, enfin, mei 68 in Bangkok.
En nu slapen...morgen verkennen we de stad! U leest ons nog.
Wie ongeduldig wacht op beelden...ik heb het opgegeven met al die flickr, picasa en ander gedoe...wie foto's wil zien, komt gewoon langs na de reis, klaar. En vooraleer ik een diplomatieke rel veroorzaak, ik heb gisteren echt waar Duitsers geschreven...die iPad toch...
Biljarten met Zuidafrikanen en Duisters, ravotten met Russen...de kinderen leggen hier contacten waar volwassenen nog iets kunnen van leren. Met enkele woorden Engels en voor de rest gebarentaal maken ze zich wel verstaanbaar. Nu nog enkele woorden Thais aanleren en we kunnen verder trekken.
Morgen bijvoorbeeld. We nemen de trein van Hua Hin naar Bangkok. Er rijden er tien 's nachts en twee overdag...waarschijnlijk voor de vele pendelaars die in Bangkok werken. De twee treinen overdag gaan dan ook nog eens met slechts een uur of wat verschil...en enkel in de namiddag. Midden in de nacht ons bed uit om een trein te nemen is niet aan ons besteed, dan maar laat in Bangkok aankomen. De rit duurt afhankelijk van het soort trein vier tot vijf uur. We gaan gewoon tijdig naar het station en zien daar dan welke we nemen. Eerdere ervaringen leert ons dat uurroosters van openbaar vervoer met een korreltje zout genomen moeten worden. We verwachten tussen zeven en acht 's avonds aan te komen.
In Bangkok verblijven we in de Thewet wijk waar je de, voor ons, belangrijkste bezienswaardigheden vindt. Het is ook de wijk waar de backpackers voor een zacht prijsje een onderkomen vinden. Wij dus...al zullen de echte trekkers ons wel als luxebeestjes bezien. Bon, de tijd van groezelige kamertjes hebben we gehad, alles heeft zijn tijd. Mannen van middelbare leeftijd hebben recht op een goede matras en een koele kamer -:) De guesthouse heet The Old Bangkok Inn en ziet er, op de site dan toch, heel gezellig uit. Wait and see...
Benieuwd hoe de kinderen op het hectische Bangkok zullen reageren...al is het ook voor ons allemaal nieuw. Laat maar komen, we zien wel...
Intussen blijf ik verwoede pogingen ondernemen om ook foto's op de blog te plaatsen. Blijkbaar lukt dat niet vanaf een iPad...even googlelen leert dat je daarvoor een flickraccount of iets dergelijks moet aanmaken...welkom in de elektronische wereld... Waar konden we eigenlijk terecht BG? (before Google) Naar de bib om een encyclopedie te gaan raadplegen...de kinderen zouden ons gek verklaren...
