Ik vroeg me af wat een Portugees zoal doet op een zondag.
Bij de familie gaan, fietsen, maar ook immers een fanfare spelen. Net waar ik stond om de fanfare op beeld vast te leggen, schoten ze daar drie pataten af van losse flodders. Zoals vuurwerk weet je wel. Verschieten dat da was.
Aan in het dorp Trancoso, een burcht met dit weekend speciaal een middeleeuwse vertoning.
De stad had massa kraampjes en zelfs een bukkedanseres. Veel buk had ze niet maar allé.
Verder een heel warme dag gehad en moest er veel gedronken worden. Wel tot 6 liter water.
Het ligt aan een goede uitvalbasis en het is er heel stil, met zwembad en niet te vergeten , in een mooi decor. Mijn kamer was in ieder geval heel romantisch en luxueus. Ik heb er van genoten.
Super vriendelijk mensen. Ik ben er eigenlijk met mijn benen in de boter gevallen. Zaaaaaalig geslapen. Een Aanrader dus.
Het was echt de moeite om een ommetje van 10 km, ongeveer te maken.
Natuurlijk de afdaling van gisteren was vandaag de klim.
Ik zou vandaag eens op zoek gaan naar het dorpje Barro, Barro? Ja hoor.
De gps leide me langs mooie wegen, en ja zelfs een marktje. Zalig om daar eens rond te wandelen. Een speciale worst gekocht, nadat ik geproefd had natuurlijk. Wat er in zit kan mij een worst wezen. Als het maar lekker is.
Ondertussen de weg gevraagd naar het dorpje Barro, maar niemand die het kende. BARROSO wel, raar. Op goed vallen uit ben ik naar daar gereden. Ik moest een kerkhof passeren en dan verder kon ik mooie foto's maken.
Om dat allemaal te verstaan in het Portugees is voor mij niet simpel maar ik heb de juiste richting genomen. En ja hoor, het zicht was adembenemend. Maar verder geen Barro te vinden. Via gps dan maar, oei, terugkeren? Oef, een klein stukje maar. Het ging ja, meteen bergaf op, bij 20 procent ben ik toch even van de fiets moeten gaan.
Een hele eind verder kwam ik dan toch aan in mijn bestemmingsdorp Barro.
De beentjes waren moe maar ik moest door. Slapen zoeken is ook een bestemming hoor.
Barro, een klein dorpje zoals er hier zo veel zijn. Allé, er zijn nog veel kleinere hoor, met een paar huizen en dat is het.
Wat een mooie kerk, en de deur staat open, ik daarheen. Echter, excuseer, vroeg ik aan de twee vrouwen, mag ik een foto nemenvan de kerk? Neen, neen dat mag niet. Teleurgesteld ben ik dan maar terug naar buiten gegaan.
Het internet is hier weer niet zo goed. Mijn foto's wil ik er graag op zetten maar het lukt niet. Ik heb of beter , ik moet 4 min geduld hebben per,foto. En dat is net iets te veel. Mijn rust is ook belangrijk. Ik heb een klimmetjes van 20 meter naar 760 meter gedaan. Niet niks als je weet dat deze morgen zeer mistig was en nadien de zon brande op mijn vel.
Onderweg heb ik een paar keer de weg gevraagd. Niet dat ik hem niet wist , neen, het was gewoon om de mensen hun verhaal te horen vertellen. Zalig.
Een café waar vanavond een heilige word gevierd ontmoete ik Lourdes,een vrouw van 66 jaar, het was er niet aan te zien, maar ze beklijfde mij met haar verhaal over de dood en het leven. De muziek speelde reeds loeihard om de aandacht te trekken. Zalig om te zien hoe de mensen reeds opleefde naar het feest.
Lourdes sprak Frans, alsook haar man. Samen hadden ze nog in frankrijk gewoond.
Ik meende mij te herinneren dat ze reeds wat mensen verloren heeft aan kanker. De verschrikkelijke ziekte. Een geluk dat de wetenschap reeds zo ver staat. Samen staan we op de foto. Daar ben ik fier op.
Ook stond ik even naar mijn kaart te kijken als er een oudere man naar me toe kwam om mij de weg te tonen. Lang daar en langs daar, maar zalig weet je.
Terwijl de klim en het zweet verder klom ben ik aangekomen in Baiao. Waar ligt dat? Ik weet het ook niet maar weet dat ik zalig ga slapen.
Dit waren één van de warmste dagen dat ik reeds heb gehad in de morgen. Reeds 3km gefietst en het zweet breekt me reeds uit. Ai ai, wat ging ik afzien. Op tijd stoppen en eten en drinken ken was de boodschap.
Een beetje aangedaan door de schoonheid van Porto, Braga tegemoet. Wat zal en heeft Braga te bieden? Iets totaal anders dan Porto? Ik denk het wel, het ligt ook meer landinwaarts.
Opeens....Braga, ik was er reeds. Maar waar ligt de centro?
Eens vragen aan een werk emeritus van de stad, man man, 5keer kreeg ik te horen langswaar. Maar geen probleem, ik hadden tijd. Aangekomen in het centrum kwam de rust, geen wagens. Het was heel druk op weg naar Braga. Dan kan of heb ik geen zin om foto's te nemen, eigen veiligheid eerst.
Eens de stadspoort binnen zag ik een politieagent staan, ik fietste op hem af om te vragen of ik hier mocht fietsen, maar ja hoor, niet te snel fietsen het. Hij vroeg vanwaar ik was, van België zei ik. Het was een lieve agent. Hij kwam helemaal los toen hij vertelde dat hij graag fietste en ieder jaar een toer maakt. Nu reeds twee keer na mekaar van het noorden naar het zuiden van Portugal. Niet gewoon, en dat in 4 dagen. Hij deed dat om tot zichzelf te komen. S'morgens vertrok hij met de gedachten en met zijn hoofd op zijn stuur, waarom doe ik dit, waarom.? En dan denkt hij aan zijn familie en achter een tijd gaat het over en concentreert hij zich op zijn doel.
Nadien vroeg hij aan mij wat ik deed, of ik naar composteren ging.
Ik deed mijn verhaal en ik zag de man (psychologisch) voorover uiten en hij kwam ook dichter. Eens ik alles hadden verteld stelde hij zich terug recht.
Toen kwam het, respect man, respect. Je bent veel beter dan Ronaldo, die mannen krijgen geld voor....
Zoals jij, respect man.
Heel bewust nam ik geen foto van de politieagent , je weet nooit hé.
Van de agent kreeg ik een fijn adresje om te eten, vlak aan een fontein en lekker.
Ik nam mijn tijd en reed nadien naar Bon Jesus. Waar een stevige klim op me wachten. Je kan ook met een treinwagon naar boven. Eens boven heb je prachtige zichten.
Zeker een bezoekje waard. Het internet is hier zeer traag dus ga ik de foto's later doen
Porto, ja daar zou ik willen geraken vandaag. Geen enkel benul hoe stevig de win of hoe hard de zon zou petrol geven. Ik was vast besloten om het er op te wagen. We langs een drukke weg maar het ging goed vooruit. De natuur en de gebouwen moesten even wijken voor auto's en vrachtwagens. Mijn ogen plakte op de weg. De wegen hebben hier ook eens een beurt nodig. Maar ja, met die warmte.
Plots was hij daar, uit het niets, Porto. Man wat een mooie stad maar ozo heuvelachtig. Ik ben daar uit mijn pijp moeten komen.
Hoe weet je dat je in het toeristische komt? Als ze je aanspreken, of roepen, kijk een Belg?.
Zelfs Nederlanders.
Slapen vond ik weg van de drukte, en ja, misschien de prijs ook.
Porto, ja daar zou ik willen geraken vandaag. Geen enkel benul hoe stevig de win of hoe hard de zon zou petrol geven. Ik was vast besloten om het er op te wagen. We langs een drukke weg maar het ging goed vooruit. De natuur en de gebouwen moesten even wijken voor auto's en vrachtwagens. Mijn ogen plakte op de weg. De wegen hebben hier ook eens een beurt nodig. Maar ja, met die warmte.
Plots was hij daar, uit het niets, Porto. Man wat een mooie stad maar ozo heuvelachtig. Ik ben daar uit mijn pijp moeten komen.
Hoe weet je dat je in het toeristische komt? Als ze je aanspreken, of roepen, kijk een Belg?.
Zelfs Nederlanders.
Slapen vond ik weg van de drukte, en ja, misschien de prijs ook.
Nog een klein duwtje naar de top. Een echte top is dat niet, het gaat meteen bergaf. Er stond geen hoogte of bordje.
De afdaling.........zalig. ik haalde soms wel 50 per uur. En natuurlijk, veel eucalyptus bossen.
Ik was heel blij dat het maandag was. Veel auto's heb ik niet gezien, behalve nu de laatste 15 km. Een beetje vervelend als je vanuit de rust in de drukte komt van wagens en vrachtwagens.
Onderweg werd mijn aandacht even afgeleid door ooievaars. Wat een bende. Maar ja, ze moeten met veel zijn hé om al die kindjes rond te dragen.
Geland in Estarreja.
Morgen hoop ik aan te komen in Porto. Niet dat ik de grote stad ga bezoeken. We zullen wel zien.
Goed geslapen en ontbeten, een knapzak mee voor ons deregulering waar vandaag stond er klimmen op het menu.
Wat moest ik mij verwachten? We zullen wel zien. Altijd rustig blijven en de hartslag laag proberen te houden. Met de warmte in aantocht was dat aan te raden.
Voldoende drinken en eten was een must, maar wanneer doe je dat? Voor het te laat is haha. Het is zondag, en dan zijn vele, om niet te moeten zeggen alle winkels dicht, behalve de cafés. Dus, van het ene café naar de andere. Een heuse kroegentocht hahaha. Maar neen, je moet je voorzien van fruit en drinken. Eten? Dat vindt je veel makelijker.
De klim van vandaag was bijna 1000 meter. Een zalig ge oei als je boven bent. Bijna boven gekomen zag ik een bordje met hotel erop, een beetje roer maar na een toch wel stevige klim niks te vroeg. En wie weet hoe ver het nog was tot het volgende hotel. En ja hoor, een Franstalig koppel vertelde me dat ik dat beter zou doen, veel te ver om het volgende hotel tegen te komen. De mensen konden het weten, ze kwamen uit de richting geven die ik zou gaan.
Al van bij men vertrek kreeg ik de melding (lokale mensen), neem toch die weg niet, veel te druk, maak een kleine opmerking weg. Je zal zien dat het de moeite is. Wie ben ik om dat tegen te spreken,
En wij weg, lang bos berg en dal, langs dorpjes water en heuveltjes. De foto's zijn het bewijs er van.
Wat nu, 3 koppels vertrekken op de motor naar het zuiden toe, daar gaan ze dan voor een reis naar het zuiden. Ze kwamen reeds van frankrijk, Zwitserland spanje en zo in Portugal. Ik wens hen het allerbeste.
Ik dan maar op de fiets. Naar boven langs schone wegen. Als je hier komt zorg voor goede schoenen en stevige banden, mam man man, maar eens boven aangekomen aan de bibliotheek en de universiteit is het wel de moeite.
Jammer dat het internet waar ik nu ben niet zo goed functioneert om de foto's er bij te zetten. En morgen heb ik waarschijnlijk geen internet.
Ik zou vandaag richting Nelas fietsen. Ik hadden tijd en heb me een beetje laten inspireren door de lokale bevolking. Die stuurde me een hele andere weg op. Maar goed, een omweg van zeker 25 km. Het liep op en neer maar langs de mooie natuur. Het was genieten. Een café trok mijn aandacht waar ik even halt hield. De mannen waren zeer vriendelijk. Lokale mensen zijn heel anders of in een grote stad.
Gelukkig was er geen regen te zien. Ik zou niet geweten hebben waar ik zou moeten schuilen, af en toe een dorpje, die dan meestal op hoogte of laagte lag. Maar goed, ik ben goed aangekomen in Arganil. Een dorp waar een feest was met een orkest en eten. Natuurlijk ben ik daar op in gegaan. Een feest is altijd geweldig het.
Wat een weer terwijl ik aan het ontbijten was, water gieten. Ai ai, moet of ga ik er door?
Ja hoor, net voor vertrek, de zon. Het heeft niet meer geregend.
Figuera de Foz, een haven waar men vroeger de schepen binnen trokken met ossen, nu.....met stevige vrachtwagens. Ik heb er geen gezien, jammer. Na wat rond vragen kreeg ik de info dat er vandaag geen enkel schip binnen kwam. Te veel wind en te hoge golven. Ik hoop dat ik het kan weergeven op de foto's.
Dan maar ( rondgezwerfd ) rond de haven. Het was bijna middag als ik een ( mercado) uit kwam en wat kan je doen om aan lekker eten te geraken? Vragen aan de lokale bevolking waar je moet zijn. Ik kijk hier reeds naar uit om terug te komen, jammie.
Er was ook een museum maar ook helaas, gesloten.
Verder getrokken door berg en dal, richting Coimbra.
Het is me een drukke stad, aan een brede stroom met een universiteit.
Vertrokken uit Nazaré met een paar vragen. Waar ga ik naartoe, dat weet ik maar wat is mijn weg, en wat zal hij brengen? We zullen wel zien.
Na een bezoek in de overdekte markt was het reeds stevig berg op. Eens boven gekomen, regen, ja regen. Even schuilen voor 10 min en daar was de zo'n reeds. Nooit panikeren hier. Mijn weg ging langs.....bos,natuur,bos,water,bos,allé, zo'n 50km heb ik geen woord moeten zeggen. Een beetje zingen en zwaaien op de mensen die ik tegen kwam. Allé, zoveel waren het er weer ook niet. Maar goed, aangekomen in Prala Viere, nooit van gehoord, was het etenstijd. Er stonden 2 fietsers op me te wachten denken ik, ze kwamen uit Engeland. Ze maakte een trip door Portugal. Ik wou naar binnen gaan en een Duitse man sprak me aan. Ik dacht in mijn eigen, het is niet waar het dat ik eerst 50km zwijg en dan uit mijn pijp moet komen. Het is toevallig.
Mijn richting, of beter mijn doel was tot voor Figuera de te geraken, en inderdaad, ik ben er. Net voor ik hier aankwam kreeg ik nog een flinke bui over me heen. Vandaag heb ik net geen 100km, 99,25 om juist te zijn.
Morgen maken we de oversteek met een lange brug, en daar vertel mijn stemmetje dat er schepen getrokken worden met ossen. Ik ben benieuwd. Ik hoop op een zonnige dag morgen.
Br, deze morgen vertrokken met een klein hartje. Maar goed, het is gezegd, casa colina verde is voor mij een hele goede uitvalbasis met de nodige zorg en heerlijke voeding. Ik kom zeker terug.
De zo'n was deze morgen reeds van de partij, dus goed in gesmeerd ben ik dan vertrokken. Ik reed eerst een paar mooie dorpen voorbij dat Ides me aangegeven hadden om naar Nazaré te gaan, waar dat ik dan ook slapen gevonden heb. Het is hier een sport om kamers te verhuren. Mensen, 90% vrouwen staan buiten met bord om mensen te lokken. Op zich geen probleem, zelfs een beetje plezant en irritant, amaai, ze komen als vliegen naar je toe.
Maar goed, de rit was heel aangenaam. Je kan dat zien op de foto's.
Ik heb er van genoten samen met mijn stemmetje, en ik hoop jullie van het zelfde.
Zonnige groetjes vanuit Nazaré.
Ps; in Obidos heb ik een gesprek gehad met een koppel. Mevrouw hadden borstkanker gehad, 10 jaar geleden. Hun leven is veranderd en ook de manier van eten. Zo zie je maar hé.
Na /weer/ een lekker ontbijt ben ik met de wagen naar Obidos gereden. Een echte aanrader om rustig rond te wandelen in een historische ommuurde stad. Ook van Ides en Katy één van de mooie plekken in de nabijheid.
Morgen dinsdag vertrek ik, met pijn in het hart, maar ik weet dat ik mogelijk terug kom.
Dank je nogmaals Ides en Katy voor al wat je voor mij deed. Maar , morgen eerst nog een lekker ontbijt, en zeer uitgebreid.
Nog eens de link meegeven, je weet nooit (op aanraden van mij) dat je hier terecht komt.
Vroeg vertrokken richting Parijs, 4 uur 20 om precies te zijn, wastafel er reeds gigantische file (1u30), te Parijs.
Verder geen problemen. Behalve in het noorden van Spanje. Ik was er gestopt op een parking met camera bewaking, om me even neer te leggen. Het was reeds donker. Ik hadden een raar gevoel toen ik die parking op reed. Ik lag nog niet zo lang neer toen ik de wagen voelde bewegen, ik sprong zo snel ik kon uit de wagen en riep, ké passa? Op nog geen 2 seconden kwam een andere man naar de mannen toe die aan de wagen stond. Ik brabbelen nog wat na en sprong goed de wagen in en reed 10 km verder op een verlichte parking. Ik wil maar zeggen, kijk toch maar uit het mensen.
Maar goed,, ik ben veilig aangekomen, en dat was het belangrijkste.
Onderweg ben ik nog in Barô gestopt omdat mijn stemmetje me dat gevraagd hadden. Het was er mooi, in de bergen, puur natuur, de schoonheid zelve. De wigwam die je op de foto's gaat zien heeft ook iets speciaals, maar later vertel ik daar meer over.
Gisteren heb ik een beetje gefietst. Net geen 78km om precies te zijn.
Ides,de man des huize, heeft me een mooie fantastische weg uitgestippeld langs een natuurpark met eucalyptus. Niet geschikt voor een koersfiet. Nadien strand en dan denken tarmac. Voor mij was dit een start van onze tour.
Ides,dank je wel hoor! Onderweg heb ik de sardines leren kennen. Ook heel smakelijk.
Joepie joepie, ik ben aan mijn vertrek en aankomst plaats gekomen.
Een hele rustige plek om toe te komen. In het dorp nog even gevraagd voor de weg, en moet je weten, de man sprong in zijn wagen om me tot aan de /casa colina verde / te brengen. Super lief het.
Een klein woordje over mijn verblijf. Zoals ik reeds vertelde is het hier super rustig , mooie kamers,man man man,en het ontbijt, ja halo. Ik ben hier letterlijk met mijn gat in de boter gevallen, kan olijfolie ook zijn hé haha.
Ides en Katy zijn super lief voor me, alle, een echte aanrader. Kijk maar eens op de kaart waar Olho Marinho ligt.
Vandaag ga ik het rustig aan doen, een beetje vermoeid van toch een lange reis, dat kruipt in de kleren, nietwaar.
Ik geef alvast de link mee van mijn verblijf, kijken maar hé.
Zoals reeds voorheen komt er schot in de route. Wij samen ( ik en mijn stemmetje) vergaren informatie en plaatsen. Goed om weten is dat je weet waar naartoe, maar voor mij moet niets, puur genieten en horen, zien en luisteren.
Het zit goed in het hoofd en de benen, wat één van de hoofdzaken zijn. Ik kijk er naar uit, ook om aan te komen in Casa Colina Verde te Olho Marinho, Portugal.
