Natuurlijk de afdaling van gisteren was vandaag de klim. 

Ik zou vandaag eens op zoek gaan naar het dorpje Barro, Barro? Ja hoor. 

De gps leide  me langs mooie wegen, en ja zelfs een marktje. Zalig om daar eens rond te wandelen. Een speciale worst gekocht, nadat ik geproefd had natuurlijk. Wat er in zit kan mij een worst wezen. Als het maar lekker is.

Ondertussen de weg gevraagd naar het dorpje Barro,  maar niemand die het kende. BARROSO  wel, raar. Op goed vallen uit ben ik naar daar gereden. Ik moest een kerkhof passeren en dan verder kon ik mooie foto's maken. 

Om dat allemaal te verstaan in het Portugees is voor mij niet simpel maar ik heb de juiste richting genomen. En ja hoor, het zicht was adembenemend. Maar verder geen Barro te vinden. Via gps dan maar, oei, terugkeren? Oef, een klein stukje maar. Het ging ja, meteen bergaf op, bij 20 procent ben ik toch even van de fiets moeten gaan.

Een hele eind verder kwam ik dan toch aan in mijn bestemmingsdorp Barro. 

De beentjes waren moe maar ik moest door. Slapen zoeken is ook een bestemming hoor.

Barro, een klein dorpje zoals er hier zo veel zijn. Allé, er zijn nog veel kleinere hoor, met een paar huizen en dat is het.

Wat een mooie kerk, en de deur staat open, ik daarheen. Echter,  excuseer, vroeg ik aan de twee vrouwen, mag ik een foto nemenvan de kerk? Neen, neen dat mag niet. Teleurgesteld ben ik dan maar terug naar buiten gegaan. 

Zonnige groetjes.

Een woordje uitleg. 

De wigwam heeft drie poten, en op iedere poot staat een letter P,  O EN B. 

P, Porto, haven, aantrekkingskracht, mooi, portobello. 

O,  Oostende,  gelijkenissen met Porto? 

B,  deze uitleg hou ik nog even hihi, ik ben een deugniet he.  

Een wigwam heeft sterke gevoelens van, een huis, veiligheid,  warmte.....

Er hangt ook een draadje aan, daar hangt ik vanalles aan die ik tegen kom op mijn levensweg. Een soort voeding, een levensdraad. 

Zo, dit was dan een klein woordje over de wigwam. 

Onderweg heb ik een paar keer de weg gevraagd.  Niet dat ik hem niet wist ,  neen, het was gewoon om de mensen hun verhaal te horen vertellen.  Zalig. 

Een café waar vanavond een heilige word gevierd ontmoete  ik Lourdes,een vrouw van 66 jaar, het was er niet aan te zien, maar ze beklijfde  mij met haar verhaal over de dood en het leven. De muziek speelde reeds loeihard om de aandacht te trekken. Zalig om te zien hoe de mensen reeds opleefde naar het feest.

Lourdes sprak Frans,  alsook haar man. Samen hadden ze nog in frankrijk gewoond.

Ik meende mij te herinneren dat ze  reeds wat mensen verloren heeft aan kanker. De verschrikkelijke ziekte. Een geluk dat de wetenschap reeds zo ver staat. Samen staan we op de foto. Daar ben ik fier op. 

Ook stond ik even naar mijn kaart te kijken als er een oudere  man naar me toe kwam om mij de weg te tonen. Lang daar en langs daar, maar zalig weet je.

Terwijl de klim en het zweet verder klom ben ik aangekomen in Baiao. Waar ligt dat? Ik weet het ook niet maar weet dat ik zalig ga slapen.

Zorg voor mekaar.

Een beetje aangedaan door de schoonheid van Porto, Braga tegemoet.  Wat zal en heeft Braga te bieden? Iets totaal anders dan Porto? Ik denk het wel, het ligt ook meer landinwaarts. 

Opeens....Braga, ik was er reeds. Maar waar ligt de centro?  

Eens vragen aan een werk emeritus van de stad, man man, 5keer kreeg ik te horen langswaar. Maar geen probleem, ik hadden tijd. Aangekomen in het centrum kwam de rust, geen wagens. Het was heel druk op weg naar Braga. Dan kan of heb ik geen zin om foto's te nemen, eigen veiligheid eerst.

Eens de stadspoort binnen zag ik een politieagent staan, ik fietste op hem af om te vragen of ik hier mocht fietsen, maar ja hoor, niet te snel fietsen het.  Hij vroeg vanwaar ik was, van België zei ik. Het was een lieve agent. Hij kwam helemaal los toen hij vertelde dat hij graag fietste en ieder jaar een toer maakt. Nu reeds twee keer na mekaar van het noorden naar het zuiden van Portugal.  Niet gewoon, en dat in 4 dagen. Hij deed dat om tot zichzelf te komen. S'morgens vertrok hij met de gedachten en met zijn hoofd op zijn stuur, waarom doe ik dit, waarom.? En dan denkt hij aan zijn familie en achter een tijd gaat het over en concentreert hij zich op zijn doel.

Nadien vroeg hij aan mij wat ik deed, of ik naar composteren ging. 

Ik deed mijn verhaal en ik zag de man (psychologisch) voorover  uiten en hij kwam ook dichter. Eens ik alles hadden verteld stelde hij zich terug recht.  

Toen kwam het, respect man, respect. Je bent veel beter dan Ronaldo,  die mannen krijgen geld voor....

Zoals jij, respect man.

Heel bewust nam ik geen foto van de politieagent , je weet nooit hé. 

Van de agent kreeg ik een fijn adresje om te eten, vlak aan een fontein en lekker.

Ik nam mijn tijd en reed nadien naar Bon Jesus. Waar een stevige klim op me wachten. Je kan ook met een treinwagon naar boven. Eens boven heb je prachtige zichten.  

Zeker een bezoekje waard. Het internet is hier zeer traag dus ga ik de foto's later doen

Zonnige groetjes. 

Plots was hij daar, uit het niets, Porto. Man wat een mooie stad maar ozo heuvelachtig.  Ik ben daar uit mijn pijp moeten komen.

Hoe weet je dat je in het toeristische komt? Als ze je aanspreken, of roepen, kijk een Belg?.

Zelfs Nederlanders.  

Slapen vond ik weg van de drukte, en ja, misschien de prijs ook.

Zonnige groetjes Peter.

Plots was hij daar, uit het niets, Porto. Man wat een mooie stad maar ozo heuvelachtig.  Ik ben daar uit mijn pijp moeten komen.

Hoe weet je dat je in het toeristische komt? Als ze je aanspreken, of roepen, kijk een Belg?.

Zelfs Nederlanders.  

Slapen vond ik weg van de drukte, en ja, misschien de prijs ook.

Zonnige groetjes Peter.

De afdaling.........zalig. ik haalde soms wel 50 per uur. En natuurlijk,  veel eucalyptus bossen. 

Ik was heel blij dat het maandag was. Veel auto's heb ik niet gezien, behalve nu de laatste 15 km. Een beetje vervelend als je vanuit de rust in de drukte komt van wagens en vrachtwagens.  

Onderweg werd mijn aandacht even afgeleid door ooievaars.  Wat een bende. Maar ja, ze moeten met veel zijn hé om al die kindjes rond te dragen. 

Geland in Estarreja.

Morgen hoop ik aan te komen in Porto. Niet dat ik de grote stad ga bezoeken. We zullen wel zien.

Wat moest ik mij verwachten? We zullen wel zien. Altijd rustig blijven en de hartslag laag proberen te houden. Met de warmte in aantocht was dat aan te raden. 

Voldoende drinken en eten was een must, maar wanneer doe je dat? Voor het te laat is haha. Het is zondag, en dan zijn vele, om niet te moeten zeggen alle winkels dicht, behalve de cafés.  Dus, van het ene café naar de andere. Een heuse kroegentocht hahaha. Maar neen, je moet je voorzien van fruit en drinken. Eten? Dat vindt je veel makelijker. 

De klim van vandaag was bijna 1000 meter. Een zalig ge oei als je boven bent. Bijna boven gekomen zag ik een bordje met hotel erop, een beetje  roer maar na een toch wel stevige klim niks te vroeg. En wie weet hoe ver het nog was tot het volgende hotel. En ja hoor, een Franstalig koppel vertelde me dat ik dat beter zou doen, veel te ver om het volgende hotel tegen te komen. De mensen konden het weten, ze kwamen uit de richting geven die ik zou gaan. 

Zonnige groetjes Peter. 

Al van bij men vertrek kreeg ik de melding (lokale mensen), neem toch die weg niet, veel te druk, maak een kleine opmerking weg. Je zal zien dat het de moeite is. Wie ben ik om dat tegen te spreken,

En wij weg, lang bos berg en dal, langs dorpjes water en heuveltjes. De foto's zijn het bewijs er van.

Zonnige groetjes Peter.