En dan zeggen ze in Nepal nog dat ze geluk hebben gehad... Het gebeurde immers op een zaterdag, en dat is zo'n beetje onze zondag, en op het middaguur: geen schoolgaande kinderen, weinig mensen die in hun huis aanwezig waren, de meesten werkend op het land. Ze gokken hier dat op eender welke andere dag er waarschijnlijk meer dan 300.000 doden waren gevallen. Heel veel scholen werden immers verwoest, de meest oude huizen stortten allemaal in.
Maar de gevolgen van de beving zijn overduidelijk zichtbaar. Ook nog precies een jaar na datum. Het puin is inmiddels op de meeste plaatsen grotendeels geruimd. Maar van heropbouw is weinig tot geen sprake. De grote Boeddha Stupa in Kathmandu is volop in wederopbouw. Kan ook niet anders, want dit is een enorme toeristische trekpleister. Minder dan de helft van war ze gewoon zijn in Nepal aan toeristen te ontvangen, komt nog naar het land. Men verwacht dat de stupa binnen het jaar weer 'als nieuw' zal zijn.
Durban square in het centrum van de hoofdstad, een plein met verschillende hindoe tempels en een koninklijk paleis, is volledig verwoest. Aan heropbouw denken ze nog niet. Wij bezochten de plek met Dorjee, maar onze stadsgids Samir was er niet langsgelopen omdat er eigenlijk gewoon weinig tot niets overeind is gebleven. En wat er nog stond, werd met houten balken ondersteund.
Ook in Baktapur, een verkeersvrij middeleeuws aandoend dorpje vlakbij Kathmandu (nu ja, verkeersvrij: moto's reden er in vele straatjes nog wel rond), waren heel veel huizen en tempels ingestort of werden ondersteund met balkencontstructies. En toch leven de mensen verder. In hun half vernielde huizen en winkeltjes met sjaals en truien uit yak- en geitenwol, uit klei gebakken potten (Baktapur staat hiervoor bekend) en kitcherige koopwaar voor toeristen. Toeristen die er nog amper zijn...
Wij voelden het nog het meeste omdat we overal ontzettend in de watten werden gelegd. Receptionisten, kamermeisjes, zwembadtoezichters, gidsen, winkeliers, restauranthouders,... Iedereen 'sprong' meteen bij de kleinste vraag. Dat we soms heel lang moesten wachten op een drankje of eten, da's de Nepaleze mentaliteit; maar ze deden zo hun best.
Mensen kunnen ook nog niet beginnen aan de heropbouw van hun eigen huizen. De regering voorzag vorig jaar dat elk getroffen gezin zo'n 2000 dollar zou krijgen. Van dat geld zagen het merendeel van de mensen nog helemaal niets. Men heeft ook angst dat als zou blijken dat ze toch een huis hebben (met eigen middelen heropgebouwd), ze geen geld zullen krijgen. En dus gebeurt er niets. Want dat extra beetje geld: dat kunnen ze hier echt wel goed gebruiken.
Op onze hele tocht hebben we dan ook af en toe geld gedoneerd aan de opbouw van een nieuwe school en een extra tip gegeven aan onze gids en drager die beiden tot de ethnische bevolkingsgroep van de Sherpa's horen (want de regio rond Everest, waar de Sherpa's leven - nvdr: Sherpa's zijn een ethnische groep in Nepal; je mag een drager dus niet zomaar Sherpa noemen -, is het hardst getroffen door de aardbeving). Van dit geld zijn we zeker dat het bij de mensen zelf terecht komt. Iets wat voorlopig twijfelachtig is van de 4 miljard euro die wereldwijd voor Nepal werd ingezameld...
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
