Hey Belgjes,

Hoe is het daar???

Hier net 2 heel drukke weken achter de rug, want onze Peruviaanse collega Sadith had 2 weken verlof…  Zij is zo’n beetje de belangrijkste persoon in het project zelf, dus extra druk voor Ellen en mij. Maar we hebben het allemaal geregeld gekregen, met wel veel overuren tot gevolg. Er komt soms wel wat meer bij kijken dan je zou denken… Hier enkele dingen die we bijvoorbeeld elke week moeten doen: aankopen doen (1 keer per maand grote aankopen en 2 keer per week groenten en fruit enzo), koken voor de kinderen, vergaderen (1 keer per week met Ellen en ik en 1 keer per week met alle collega’s en vrijwilligers), mails beantwoorden, briefjes sturen naar de meters en peters van de kinderen, oudervergadering regelen (1 keer per maand), boekhouding in orde houden, naar de post,bank,boekhouder,… Dus het is niet enkel in de namiddag met de kinderen werken… Maar het blijft nog altijd een heel fijne job!!!

Voorbije zondag was een enorm speciale dag… Ketnet kwam langs Urpi Sonqocha om een reportage te maken van onze kinderen. Vanuit Ketnet wilden ze enkele afleveringen maken over kinderrechten. Zo kwamen ze bij ons terecht om een reportage te maken over ‘recht op vrije tijd’. Daar was een zondagmiddag bij Urpi Sonqocha perfect, want dan doen we (om de 2 weken) leuke activiteiten met de kinderen. Op vrijdag maakten we met de kinderen vliegers (voor elk kind zijn eigen vlieger). En op zondag versierden we de vliegers, terwijl Ketnet hun opnames maakten. Allemaal heel spannend voor onze kids! Ze vonden al die speciale apparatuur wel interessant, vooral het pluchen ding voor het geluid trok hun aandacht J De ploeg van Ketnet was met 4 personen: 1 cameraman, 1 geluidman, 1 regisseuse en 1 presentator (voor degenen die Ketnet een beetje kennen: Nils). Allemaal super-sympathieke mensen en ook enorm lief naar de kinderen toe. De kinderen werkten dus eerst binnen hun vliegers af en nadien gingen we naar buiten om de vliegers uit te testen. De vliegers vlogen niet zoals we wilden… we vermoeden dat de vorm niet helemaal optimaal was. We proberen het later nog eens met verschillende vormen om te bekijken welke vorm het meest optimaal is. De uitzending zal ergens in het voorjaar van 2014 op Ketnet te zien zijn, waarschijnlijk in de krokusvakantie.

Sinds enkele weken zijn de kinderen in het project helemaal enthousiast over plasticine. Heel leuk om te zien! En het goede aan plasticine is dat dit de creativiteit van de kinderen prikkelt (dit is iets wat in deze cultuur niet zo hard gestimuleerd wordt). Nu vragen bijna alle kinderen iedere dag om na hun huiswerk met de plasticine te spelen.

Bij de kleintjes hebben we nu een nieuwe strategie uitgeprobeerd, we hebben de kinderen aan de tafels meer gegroepeerd qua leeftijd. En we hebben de indruk dat dit zowel voor de kinderen als voor ons veel beter werkt.

Sinds dinsdag is er een nieuwe vrijwilligster aangekomen, ze heet toevallig ook Aline J En Sadith is ook sinds dinsdag terug aan het werk, dus dat wordt voor Ellen en mij weer een beetje rustig.

Binnenkort het ik ook aantal dagjes verlof, dat wordt even genieten en niets doen J

Wat heb ik nog gedaan voorbije weekends… een paar keer uitgegaan, gaan picknicken in Chinchero met enkele vrienden (dat is daar een beetje mijn zenplekje… heerlijk!!!), uitstapje naar Pisac om daar zalige pantoffels te kopen van alpacawol,…

Tot blogs,

X Aline

19-09-2013 om 03:49 geschreven door Aline

Hey allemaal,

Oeps… al een maand geleden dat ik hier nog iets geschreven heb… Je zal dus wel kunnen inbeelden dat ik het druk had J

Half augustus is Liesbet met Analief terug naar België vertrokken. Heel raar om nu zonder haar het project samen met Ellen te leiden. Maar we doen ons best om ons helemaal te storten in dit ‘nieuwe avontuur’ en het project te laten spetteren. Zo hebben we ondertussen met de 4 collega’s een grotere teamvergadering gehad om eens na te denken hoe we de toekomst zien voor het project. Dus dat zijn wel dingen die alleen maar positief kunnen bijdragen voor Urpi Sonqocha. Voor meer informatie over het project kan je steeds gaan kijken op de website www.urpisonqocha.com en we zijn ook te vinden op facebook.

Het appartement van Liesbet is vrij gekomen en daar mag ik nu in wonen. Ik heb met een weekje verlof het hele appartement geschilderd en in een nieuw kleedje gestoken. Het is nu al meer mijn thuis. Je moet hier in Peru wel heel creatief zijn en heel hard zoeken om leuke interieurspulletjes te vinden; de meeste dingen zijn hier heel kitsch of duur voor wat het maar is.

Sinds deze week is ook de laatste vrijwilliger vertrokken, het zal hier nu stilletjes zijn. Vanaf half september komen er weer nieuwe vrijwilligers, dus dat is al fijn om te weten en zo kan het werk ook beter verdeeld worden.

Een paar weken geleden is in Cusco een fijn Nederlands meisje aangekomen, zij blijft voor lange tijd hier. Dus dat is wel fijn dat er toch ook mensen zijn die hier langer blijven en Nederlands praten. Dus al een aantal uitstapjes met haar gedaan; o.a. gaan zwemmen in een overdekt zwembad in Pisac, naar de sauna geweest (wat een verschil met in België… veel minder sjiek, echt basic), uiteten,…

Een paar weekends geleden ook een uitstapje met de moto gaan doen (ik heb niet zelf gereden). We gingen naar Lucre en Urcos, op beide plaatsen ligt een fijn meer. In Lucre huurden we een bootje en in Urcos picknickten we. Een heel fijn en rustgevend dagje.

De studenten en vrijwilligers woonden altijd in hetzelfde gebouw als Liesbet, maar nu hebben we dat appartement opgezegd. Want de mama van Romel heeft een groot huis gebouwen met daar enorm veel plaats voor studenten en vrijwilligers. Dus vanaf september zal iedereen daar wonen. Daarom hebben we voorbije weekend alles naar daar verhuist, een hele klus!

Groetjes,

Aline

30-08-2013 om 03:25 geschreven door Aline

Hey daar,

Hoe gaat het in België?

Sinds een week hebben we hier supermooi weer (overdag), ’s nachts nog altijd wel heel fris. Dus we kunnen goed genieten van dat weertje op ons dakterras J

Voorbije weekend zijn Johan, Ine en Elodie ook terug naar België vertrokken. Dus zijn we hier op het appartement nog maar met 2 (Liesbet en ik). Op het project is het daardoor ook stillekes qua personeel en hierdoor zijn de kinderen wel wat drukker en luisteren ze minder goed.

Deze week is de vakantie (2 weken) voor de kinderen begonnen, dus sommige kinderen in het project gaan nu naar hun familie in ver gelegen dorpjes. We proberen tijdens deze periode extra klasjes te doen voor Engels, schrijven en wiskunde. Voorbije vrijdag was er een groot verjaardagsfeest (doen we iedere 3 à 4 maanden in het project voor de kinderen die de gepasseerd maanden verjaard zijn). Het was weer een leuke bedoening! Met piñata, veel snoep, taart, spelletjes, dansen,… Voor de jarige kindjes was er natuurlijk een kadootje en alle kindjes kregen ook nog een klein verrassingszakje.

We zijn nog eens in de piscobar een cocktail gaan drinken, heel lekker en gezellig!!! Voor degenen die het nog niet zouden weten, pisco is een likeur van hier op basis van druiven.

Dit weekend was supercool!!! We hadden de kans om met een quad te gaan rijden… Keitof!!! En op zich nog niet zo moeilijk, als je kan autorijden is een quad niets moeilijk  meer. De omgeving was weer adembenemend, zo tussen de bergen altijd een belevenis! Dat wil ik zéker nog eens doen!

Dinsdag hadden we een werkuitstap, we gingen met een ander project uit Cusco (Chico Latino) een ander project bezoek in Curahuasi (op zo’n 3u rijden van Cusco). Het meisje van het project in Curahuasi heeft ooit nog vrijwilligerswerk gedaan in Urpi Sonqocha. Hun project richt zich op kinderen tussen 3 en 5jaar. We vergaderden en wisselden ideeën uit. Ellen en ik hebben nu het idee gekregen om met de kleintjes niet meer zoveel te werken met de werkblaadjes, maar ons meer te richten op educatief spelmateriaal. We denken dat we op die manier meer vaardigheden krijgen aangeleerd in kortere tijd.

Groetjes,

Aline

01-08-2013 om 03:49 geschreven door Aline

Hey daar,

Hoe is het weer ondertussen in België? Hier is het sinds gisteren niet zo mooi weer, precies Belgisch weer… Dus dat vinden we niet zo fijn…

Sinds een 10 dagen zijn de nieuwe vrijwilligers (het koppel) aangekomen, Liesbet en Johan. Hele fijne mensen die ook graag allerlei uitstapjes ondernemen. Ze spreken ook allebei Spaans, dus dat is wel heel handig voor met de kindjes. Ze zijn hier al voor de 3^de keer, dus ze kennen de gewoonten hier al wel.

Donderdag zijn we nog eens naar het circus geweest in een cafeeke in het centrum. De vriend van Ellen doet daar ook een act (acrobatie in gordijnen). Altijd leuk om te zien. Er is iemand met een act met balletjes, met voetballen, met bellenblaas,…

Op het project is het nu wel fijn met de 4 nieuwe vrijwilligers, ze zijn allemaal kei-enthousiast en op die manier kan je het werk ook fijn verdelen. We hebben ons beloningssysteem ook een beetje aangepast. Als de kinderen elke dag komen en flink zijn, krijgen ze een vinkje. Als ze op het einde van de week alle vinkjes hebben, krijgen ze een snoepje.

Dan zijn we dit weekend naar een mooi natuurfenomeen gaan kijken. Dit fenomeen kan je enkel op deze plek in Peru en in Japan zien. In een afgelegen plek vlakbij de jungle zou je ’s morgens heel vroeg (in juni en juli) de zon 2 keer kunnen zien. Liesbet en Johan hadden over dit fenomeen gehoord en wilden dit heel graag zien, ik had er nog nooit van gehoord en wilde natuurlijk wel mee! We vertrokken dus zaterdag in de late namiddag naar Paukartambo, een dorpje op ongeveer 3u rijden van Cusco. Daar aten we even iets en dan probeerden we vervoer te regelen naar Tres Cruces (een plek in het nationaal park, Manu). Dat vervoer regelen bleek echt niet zo gemakkelijk. Ze vroegen heel veel geld, maar na een tijdje (meer dan 3u) wachten konden we toch een busje vinden voor 15soles per persoon. Maar uiteindelijk zat het busje niet helemaal vol en wilde de chauffeur ineens meer geld… Typisch natuurlijk. Uiteindelijk voor 20soles per persoon (heen en terug) naar Tres Cruces geraakt. Daar dan aangekomen om 2u ’s nachts. Dan hebben we onze tent opgezet om 1u30 te slapen, want de wekker ging af om 3u30 zodat we zéker de zon konden zien opkomen. Dat was natuurlijk veel te vroeg… Het was daar ook enorm koud, ik droeg wel 8 lagen kledij… Rond 4u installeerden we ons buiten op een matje om alles te kunnen zien, de sterrenhemel was al heel indrukwekkend. Tegen een uur of 5 werd de lucht een beetje rood. We wachtten in spanning af… En dan leek de zon op te komen, maar dit bleek de ‘2^de zon’ te zijn. Die ‘2^de zon’ begon wat te vervagen en toen kwam de zon op. Heel indrukwekkend om te zien!!! Dus we hebben het fenomeen eigelijk wel kunnen zien, maar moesten er minder wolken geweest zijn was het nog beter zichtbaar geweest. Het rare was wel dat we niet konden zien wat er rondom ons was, maar we bleken echt op het einde van de Andes (de bergen) te zitten op zo’n 4500m hoogte en we keken uit op de jungle die ver naar beneden lag. Echt een mooie omgeving met een topplaatje qua natuur!!!

Groetjes en tot blogs,

Aline

16-07-2013 om 06:22 geschreven door Aline

Hey Bloglezers,

Hoe gaat het?

Hier in Cusco, alles naar wens. Zoe (het Nederlands meisje) is woensdag terug vertrokken naar huis. Maar maandag zijn er 2 nieuwe meisje aangekomen, Ine en Elodie. Ze wonen allebei aan de Belgische kust en ze komen een maandje vrijwilligerswerk doen in het project. Het zijn 2 toffe madammen, die ook in hetzelfde appartement wonen als mij nu. Dus wordt hier een gezellige bende.

Vorig weekend ben ik zondag naar een motocross gaan kijken. Om daar te geraken was al een hele onderneming: met een taxi over een weg die eigelijk enkel ideaal is om met een jeep of moto te doen… Taxi-chauffeur was dus niet zo tevreden.. ach ja, we zijn er geraakt J Dan naar verschillende wedstrijden gekeken van zowel volwassenen als kinderen. Er deed zelfs 1 meisje mee, die is dan zelfs nog gevallen en naar de EHBO-post gemoeten. Heel de cross was tof om te zien, je zag die moto’s echt keisnel over die bergjes gaan/vliegen. Heel zot! Vooral die kindjes vond ik maar apart…zou dat mijn kinderen nooit laten doen!

Maandag met Ellen en Zoe gaan eten in Chicha (check zeker google eens voor dit restaurant). Dit is een toprestaurant van een heel bekende kok in Peru, Gaston Acurio. Ik at een overheerlijke ravioli gevuld met zoete aardappel en als dessert een soort moeulleux met chocolade en cocos en ijs. Echt heel lekker!!! Al wie ooit naar hier komt, moet daar zeker heen (en Sofie kan dit beamen J).

In het project loopt alles gesmeerd. Er zijn terug meer kinderen, want in juni (feestmaand in Peru) waren er maar heel weinig kinderen. Het lokaaltje dat we geschilderd hebben gebruiken we nu goed voor de maaltafel- en schrijfklas. De 3 kinderen die hieraan deelnemen vinden deze klasjes ook leuk om te doen, ze vragen vaak: ‘Tia, wanneer gaan we nog eens werken in het klasje boven?’. Dus dat is wel fijn dat de kinderen hier iets aan hebben en het ook graag doen.

Vandaag (donderdag) heb ik met Ine en Elodie een citytour gedaan. We gingen langs een aantal leuke en interessante plekken in het centrum. Het was vandaag ook nationale staking...we waren wel in het centrum geraakt met het busje, maar we vreesden een beetje of we wel terug geraakten. Want er waren heel veel mensen aan het betogen met pamfletten, toeters,… Heel het centrum voelde anders aan als normaal (veel dingen gesloten maar toch heel veel volk op straat). Maar in de loop van de middag was alles opgelost. We bezochten samen ook nog het chocomuseum en nadien het klooster Santo Domingo en de Zonnetempel Coricancha. Joel (die toerisme studeert) heeft ons in het klooster en de Zonnetempel helemaal rondgeleid, heel interessant. Wist je dat de Inca’s al hun gebouwen bouwden in trapeziums; vb. raampjes in de vorm van een trapezium, muren die schuin aflopen,… Ze deden dit om de gebouwen te behouden voor aardbevingen en hierdoor kunnen we nu nog steeds genieten van al die moois.

Morgen (vrijdag) komen er 2 nieuwe vrijwilligers aan, een koppel. Zij komen ook in het appartement wonen.

Xxx en tot blogs,

Aline

05-07-2013 om 04:25 geschreven door Aline

Hey bloglezers,

Hoe gaat het in België?

Hier een drukke week geweest. Veel feest in Cusco nu J

Waar moet ik beginnen… Donderdagavond begon het in het centrum met vuurwerk. Supermooi, maar heel druk… Dus vanuit de Starbucks op de plaza de armas gekeken naar het vuurwerk. Op het plein zelf was het niet te doen qua drukte. Van een Belgisch meisje dat ik ken is de gsm gestolen toen ze over het plein liep… Dus heb ik me niet naar daar begeven J

Dan vrijdag en zaterdag allerlei defiles op plaza de armas van mensen in typische klederdracht en dansen. Ook weer heel druk…

En dan maandag was den hoogdag J INTI RAYMI; of feest van de zon (waarschijnlijk de kortste dag van het jaar hier). Een feest dat al jaren gevierd wordt en er elk jaar hetzelfde uit ziet. De Inca Inti wordt hiermee geëerd. Ze slachten tijdens een ceremonie een zwarte lama, en tonen dan het hart aan het volk. Als het hart een tijdje blijft kloppen, wordt het een goed jaar. Dit ritueel wordt nu toch niet meer echt gedaan (hebben de kinderen en vrienden toch wijsgemaakt), al geluk! We zagen wel dat ze met vele ‘incas’ rond de lama stonden en nadien een schaal met hart lieten zien… Deze hele ceremonie vind plaats in Sacsayhuman, een incaruïne boven het centrum. We trokken met enkele vrienden daar vroeg heen om zeker te zijn dat we een goede zitplaats hadden. Je kan ook op voorhand tickets kopen om dichtbij de ceremonie te zitten, maar die kosten ongeveer 130dollar… En buiten die plaatsen is er veel mogelijkheid om toch nog goed te kunnen zien, dus trokken we vroeg naar daar. Om 10u30 waren we ter plaatse op de 2^de rij J met ons dekentje, kussentje, stoeltje,… Het wachten was zeker niet saai J Er zijn mensen die al heel vroeg (5u ’s morgens) naar daar gaan om de beste plekjes te reserveren met een plastic zeil. Die plekken hebben ze dan al van tevoren verkocht aan toeristen, wij zaten naast zo’n plek. En ineens kwam er ruzie tussen wat mensen omdat ze het niet oké vonden dat er mensen zijn die zo’n plek verkopen…ieder zijn business zeker?! En na 3u30 wachten begon de show… Heel indrukwekkend!!!

In het project gestart met dagelijkse ‘maaltafel-klas’ met Juliño en Maria. We proberen dit te doen op een leuke en speelse manier. Maar de automatisering gaat toch niet van een leien dakje… Had ik al gezegd dat de kinderen hier alle maaltafels pas moeten kennen tegen het einde van de lagere school?! Straf é?!

Deze week start ik ook met ‘schrijf-klasje’ voor Edu. Hij zou normaal volgend schooljaar naar het 1^ste leerjaar gaan, maar daar vrees ik een beetje voor. Op vlak van voorbereidend schrijven staat dit kind enorm achter, daarom gaan we starten met oefenen op vlak van pre-schrijven (met hulp van de schrijfdans).

Ik heb dit weekend schoentjes hier gekocht (zwarte ballerinakes), was toch niet zo simpel…die zijn hier allemaal zo klein. Mijnen 39 is voor hier al enorm groot J Dus was ik wel heel blij dat ik een leuk paar nieuwe schoentjes gevonden had.

Groetjes en tot blogs,

Aline

26-06-2013 om 03:37 geschreven door Aline

Hey,

Dus sinds maandag werk ik elke dag in het project, eigenlijk echt wel fijn en zorgt voor meer continuïteit voor de kids. Ik sta vooral in voor de kleintjes (tot 2^de leerjaar). Een hele fijne groep, waar je ook wel veel energie in moet steken J We hebben nu plannen om onze aanpak naar de kleintjes een beetje aan te passen. We gaan eerst beginnen met een nieuwe verdeling qua zitplaatsen. Want we merken bijvoorbeeld dat het niet zo interessant is om 2 broertjes aan dezelfde tafel te zetten. De kinderen die nu geen huiswerk hebben krijgen van ons werkblaadjes, maar deze lijken niet altijd aangepast aan de noden van de kinderen…daarom gaan we nu de kinderen een beetje testen en observeren om te kijken op welke vlakken zij meer moeten oefenen. We gaan dan kaften maken met werkblaadjes opgedeeld in verschillende werkgebieden (vb. voorbereiden schrijven, voorbereidend rekenen, kleurherkenning,…). We hopen op die manier de kinderen nog meer te kunnen helpen. Die kaften gaan we opstellen in juli en augustus, dan zijn er weer vrijwilligers die al eens taken op zich kunnen nemen. Want komende 2 weken zijn er geen vrijwilligers.

Er is supergoed nieuws: op zondag 15 september komt de Belgische televisie naar het project. Ze gaan een aflevering maken over Peruaanse kinderen en dit voor Karrewiet van Ketnet J Dat wordt wel heel spannend, zowel voor ons als voor de kinderen J Dus we moeten proberen om tegen dan een heel toffe activiteit in elkaar te steken, komt zeker wel goed! Ook wel superfijn voor Urpi Sonqocha, voor naambekendheid!

Dit weekend heb ik niet veel gedaan. Op zaterdag met Liesbet en Analief (het kindje van Liesbet) gaan picknicken in Pikillaqta (voor degenen die het nog weten; de incaruïnes in de middle of nada). Het was daar superrustig en supermooi zicht op het meer van Lucre. Naar Lucre wil ik zeker ook nog eens heen, daar kan je bootjevaren en je eigen forel vangen. En dan zondag thuis gebleven om te werken en in de zon te zitten. In de namiddag was het ook project. We deden eest met de oudere kinderen bingo en nadien speelden we met z’n allen op een veldje (voetbal, springtouw,…) en we picknickten daar. Heel gezellig!

Chau,

X Aline

17-06-2013 om 04:52 geschreven door Aline

Hey,

Hoe gaat het in België? Ik hoorde dat het mooie weer toch eindelijk begonnen is… Wel fijn é!

Eventjes men voorbije weekje overlopen…

-          Paar keertjes gaan uiteten in het centrum. Ook eens een vegetarisch restaurantje geprobeerd, oké maar niet super. En ook nog eens in Victor Victoria, blijft toch wel een lekker plekje.

-          Donderdag met Ellen en Zoé gekookt, een typisch gerecht van Peru: Locro de zapallos. Het is rijst met een saus van pompoen, kaas, maïs,… En dit is –denk ik- het enige typische Peruviaanse gerecht zonder vlees of vis J Heel lekker en het was ook echt goed gelukt. Zeker iets dat ik in België nog wel eens ga maken.

-          In het project is er nu een kamertje boven helemaal geschilderd, echt heel gezellig! De kinderen hielpen hieraan mee, en hun naam staat er ook bij. Wij hebben nu ook nog voldoende verf over om het hele project te schilderen, echt fijn! Dat staat op de planning voor juli als er weer andere vrijwilligers zijn.

-          Voorbije week was de laatste week voor de 2 vrijwilligers uit Australië. Zij waren echt een goede hulp en zeer enthousiast! We gaan hen zeker missen!

-          Vrijdag was het voetbal, Peru tegen Ecuador. En Peru heeft met 1-0 gewonnen J Was wel een avond met veel sfeer, de Peruvianen gaan er wel helemaal in op J Nadien nog uitgeweest, naar een discotheek die wel te vergelijken was met de Efteling (qua aankleding dan; met bomen, kabouters, heksen,…). We dronken daar té macho; was thee met pisco (likeur van hier), limoen en suiker. Wel vreemd om ze uit te gaan en een warme alcoholische drank te nemen… Maar het was lekker.

-          Zaterdag lang geslapen en in de namiddag naar het centrum. Nadien met een vriendin, Malena, (zij heeft een enorm mooie jeep van Kia) naar Pisac gereden, is een dorpje een eindje verderop. We zijn dan bij haar blijven slapen, in een tent J Zondagmorgen met z’n allen naar de markt om voor de rest van de dag precies alleen nog maar eten klaar te maken en te eten J De buurman van Malena hielp ons met het maken van een ‘Huatia’= een soort oventje dat je maakt met stenen, daar maak je dan een vuurtje in, als het vuurtje dooft kan je er je eten in leggen en na 15 minuten is je eten gaar. Wij maakten er verschillende soorten aardappelen in en bonen. De aardappeltjes lieten zich goed smaken samen met enkele kaasjes. De kaas van hier is echt wel lekker, wat een verschil met hier in Cusco!!! Ik kocht er ook eentje met oregano, mmmm!!! De hele middag buiten gezeten op een dekentje en genoten van het supermooie uitzicht op de bergen, wel af en toe wat druppels moeten incasseren.

-          Vanaf deze week werk ik iedere dag in project om mij een beetje meer in te werken met de kleintjes. Want vanaf half juni zijn er 2 weken geen vrijwilligers en moeten we het even met wat minder volk redden. Ik ga dus daarom altijd bij de kleintjes staan en dit samen met de Peruviaanse leerkracht, Mirian. Op die manier kunnen we samen de werking van de kleintjes optimaliseren.

-          Wist je dat… de kinderen hier veel moeilijkheden hebben met het aanleren en memoriseren van de maaltafels. Heeft iemand hier een hulpmiddeltje voor???

Groetjes en tot blogs,

Aline

11-06-2013 om 03:21 geschreven door Aline

Hey allemaal,

Hoe gaat het in België? Ik hoorde dat het weer toch al aan het beteren is…

Hier blijft het overdag behoorlijk warm, soms wel eens wat druppeltjes en een beetje wolke. Maar eigenlijk zeker geen weer om te klagen J Allen hierheen zou ik zeggen :p

Woensdag zijn Ellen en ik langs het kleuterschooltje (in San Jeronimo, vlakbij waar ik woon) geweest om te kijken of dit schooltje potentieel heeft voor Belgische studenten. Het bleek juist feest te zijn in het schooltje, een andere kleuterschool kwam op bezoek. Dus na een klein praatje met de directrice kregen we een stoel om heel het gebeuren gade te kunnen slaan. We kregen koekjes en gelatine (eigenlijk verrassend lekker). We mochten ook in de klasjes kijken, alles zeer geordend (fijn om ook zo’n kleuterschooltje hier te zien). Dit schooltje is een staatsschool, dus de kinderen die naar hier komen hoeven niets te betalen. Ze dragen allemaal een uniform, voor de kleuters is dat meestal een jogging in de kleuren van de school. Nadat Ellen en ik daar een tijdje zaten werden we gevraagd om mee naar een klasje te gaan (we dachten dat we daar gewoon even zouden kijken), en we kregen daar ineens eten aangeboden: kip met een overheerlijke aardappel en cola en wijn J Zoiets zou je in België toch niet meemaken é?! Na een uurtje hebben we dan toch geprobeerd om daar weg te geraken want we hadden ook nog ander werk J Dries (de student dieetkunde) stond ons op te wachten om een filmpje te maken…  We moesten meer uitleg geven over het project en hij zou dit filmen, dit filmpje zou gebruikt worden voor een benefiet die gedaan gaat worden door ex-studenten. Heel raar om jezelf zo in een filmpje te zien, maar het is voor het goede werk é J Nadien nog vergadering en werken in het project.

Dan donderdag was het een vrije dag, want het was CORPUS CHRISTI. Een speciale feestdag voor Cusco. Hier volgt een beetje info over deze dag:

CORPUS CHRISTI IN CUSCO

De viering van Corpus Christi werd eerst gevierd in heel het land, maar het feest is het meest indrukwekkend in Cusco. Vijftien heilige en maagden, georganiseerd in diverse processies, komend van verschillende plaatsen naar de kathedraal van Cusco waar zij allen komen om het lichaam van Christus te begroeten, zestig dagen na paas zondag. Tijdens deze dag kun je geluiden horen van Maria Angola, de grootste kerkklok van Peru, gebouwd tijdens de XVI eeuw door Diego Arias de la Cerda. De nacht voor de grote dag, twaalf typische gerechten worden voorbereid en geconsumeerd, inclusief cuy chiriuchu, bier, chichi (typisch lokaal bier) en brood.

De processie op de belangrijkste dag begint rond 11.00 s morgen. Het Plaza de Armas is vol met mensen die de heiligen komen zien. Na de processie, de heiligen gaan terug naar de kathdraal en de vertegenwoordigers van de lokale gemeentschappen komen samen en bespreken de lokale problemen.

Na zeven dagen (el octavo), de heiligen worden opnieuw gedragen in de processie voordat ze teruggaan naar hun plaatsen waar ze de rest van het jaar zullen blijven. Corpus Christi is een heel kleurrijke en traditionele ceremony. Voor de buitenlanders is dit een uitstekende mogelijkheid om de peruaanse traditionele cultuur van dichtbij te zien en ervaren.

We zijn donderdag dan ook even gaan kijken op Plaza de Armas in het centrum van Cusco. Je ziet dan inderdaad veel mensen die een heiligenbeeld dragen (moet heel zwaar zijn) tot in de kathedraal. Die dag was het echt enorm druk in het centrum, alle Peruvianen leken losgelaten J

Vrijdag gingen we met Sadith en de vrijwilligers de huizen van de kindjes bezoeken. Dat was toch wel een schock, al vanaf het 1^ste huis… daar woonde 1 gezin met z’n 5 in 1 kamer (kleiner dan mijn keuken). Er waren maar 2 bedden in dat huis (1 voor de ouders en 1 voor de kinderen). In dat gezin is er 1 meisje van 6jaar, 1 jongen van 10jaar en 1 meisje van 14jaar. De papa kan wel lezen en schrijven (hij heeft ons ontvangen), maar de mama kan dat niet… De papa was heel dankbaar naar ons toe dat wij zijn kinderen willen helpen, heel mooi om te zien! Een ander gezin heeft de mogelijkheid om een huis gratis te gebruiken want de eigenaar is in Lima, in dat huis was al iets meer ‘comfort’ (aparte keuken, meisjes slapen samen). Nadien ook nog naar de huizen van kinderen die helemaal bovenaan de berg wonen…zeker een half uur lopen… En er zijn zéker 7 kinderen (zelfs ook 1 kindje van 4jaar) die elke dag deze route moeten doen (’s avonds zelfs in het donker)…

Ja… als je die dingen ziet dan besef je toch pas dat we het in België echt niet slecht hebben, zelfs té veel luxe é… Deze kinderen zijn al blij dat ze af en toe eten krijgen en propere kledij. En wij soms zagen over dat paar dure schoenen die je toch echt moet hebben, of klagen over dat het eten niet lekker genoeg is of… Als ik dan kijk naar mijn leven hier in vergelijking met die mensen hier…dan leef ik echt in luxe. Ik kan dikwijls gaan uiteten (in lokale eettentjes), ik kan leuke dingen gaan doen, ik kan al eens een leuk hebbedingetje kopen, ik heb internet, een leuk appartement om in te wonen,… Soms toch wel wat raar als je daar allemaal bij stilstaat. Ik ben heel blij dat ik ben opgegroeid in België in een warm gezinnetje en dat ik alle kansen heb gekregen om mij te ontplooien tot wie ik nu ben. Als ik hier geboren zou zijn, had ik zo’n ander mens geweest. Ik kan nu proeven van beide werelden en op die manier misschien de mensen rondom mij wakker schudden…

Na de bezoekjes, werken in het project. En er is supergoed nieuws: Jhon heeft zijn hoorapparaat gekregen!!! Hij is supertevreden, het is wel nog even wennen voor hem. Maar je kan nu met een normaal volume tegen hem praten, zo fijn voor hem!!! Samen met de vrijwilligers zijn we gestart met het schilderen van een kamertje boven het project dat al eens gebruikt wordt voor individuele dingen met kinderen of workshops. We schilderden alles lichtblauw (zoals de lucht) en nadien zouden er met de kinderen dingen op geschilderd worden (een projectje voor een zondag). Dankzij de financiële steun van Sheldon & Megan (vrijwilligers uit Australië) kunnen we het hele project van een laagje verf voorzien, superfijn!!!

Zaterdag ben ik met Zoé gaan paardrijden, in de buurt van het huis van Ellen. Was een heel fijn en rustgevend tochtje! We gingen met de paardjes naar ‘templo de la luna’, niet zo bijzonder maar een doel é J Nadien terug te voet naar het centrum, om daar een lekker menuutje te verorberen (er was niets met vis of vegetarisch, maar ze hebben toch speciaal voor mij paella gegeven met een eitje). Dan nog wat rondgekuierd in het centrum, Zoé wilden een ‘peru-trui’ kopen. ’s Avonds nog afgesproken met een vriendin (Diana uit Lima) en vriend (Kevin) van Joel. Met z’n allen bij ons thuis gegeten en nadien nog een feestje in het centrum.

Zondag was het kookles en project, maar niet voor mij J Ik had dagje vrij. Dus ben ik naar een lama-boerderij geweest. Echt keifijn!!! Wisten jullie dat er buiten de lama ook een vicuña, guanaca en alpaca bestaat?! Allemaal lijken ze op de lama, maar de vicuña en guanaca leven in het wild en zijn zelfs wat gevaarlijker. We mochten zelfs even tussen enkele lama’s lopen… met als gevolg natuurlijk: eentje spuwt er J stinkt keihard!!!!!!!!!! Ze verkochten daar ook wol van baby-alpaca’s, superzacht maar o zo duur… meer dan €10 voor 1 bolletje. Dus toch maar niet gekocht, wilde wel zo’n muts ervan J Dan nadien weeral op een andere plek lekker gaan eten, hier was er zelfs een balkonnetje met net een tafeltje voor 2; keigezellig! ’s Avonds weer uitgeweest, want het was de laatste avond van Diana in Cusco.

En dan maandagochtend naar de markt in San Jeronimo, was er eigenlijk nog niet geweest sinds ik er nu ben… toch altijd fijn om daar rond te lopen! Een nieuwe boodschappentas gekocht, nagellak (voor nog geen €0,50 J), en eten natuurlijk. Nadien wasje gedaan, lakens ververst, gepoetst,… Eigenlijk echt een heel gewone huishouddag.

Besito,

Aline

03-06-2013 om 23:20 geschreven door Aline

Hey Allemaal,

Er is deze week op zich nog niet veel speciaal gebeurd voor mij, maar voor Cusco zijn het speciale dagen. Dus daarmee even een verslagje.

Quyllur Rit’i zegt jullie waarschijnlijk niets… J Quyllur betekent ster in het Quechua en Rit’i wil sneeuw zeggen. Dit is de naam van een feest hier. Er zit veel symboliek achter, maar om het heel kort uit te leggen is het eigenlijk de overschakeling van de zomer op de winter. De mensen van hier (voornamelijk de heel traditionelen) gaan een tocht ondernemen van enkele dagen om tot bij de sneeuw en ijs te komen. Daar nemen ze dan ijs mee naar beneden en dat zou geluk brengen voor het komende jaar. Het lijkt een beetje dat dit feest de start is van het nieuwe jaar voor de incas. Het feest vindt elk jaar plaats, tussen eind mei en begin juni. Ellen heeft de tocht dit jaar ook meegewandeld. Het blijkt dat alle mensen de hele nacht door stappen tot ze de top van de berg bereikt hebben. Vanavond is het al de hele tijd erg druk in onze straat, iedereen lijkt terug te komen van die tocht… Je hoort dikwijls trommels, en allerlei muziek.

En dan donderdag is ook hier ook een echte feestdag (Corpus Christi) en moet ik niet gaan werken, meer uitleg volgt nog.

Vandaag een vegetarisch restaurantje ontdekt en uitgeprobeerd, maar was niet zo supergoed. Ik kreeg enkel rijst met groenten en curry, behoorlijk eenvoudig en duur voor wat ik kreeg. De thee die ze er serveerden was wel superlekker; zoals in India: thee met gember, limoen en honing.

Tot blogs,

X Aline

29-05-2013 om 02:57 geschreven door Aline

Hey allemaal,

Met een beetje vertraging een volgend blogbericht…

Doordat het voorbije week de laatste dagen waren voor Elien en Isabel (de studenten), veel uitgeweest… Met als gevolg: Zoé en ik behoorlijk ziek (griepachtig en jajaja… diarree). We worden misschien wat oud ofzo?! J

Woensdagavond naar Mitology geweest, dansje gedaan enzo. En nadien nog naar The Muse voor salsa. Dan donderdagavond was het circus in The Muse, Golber (= de vriend van Ellen) doet hier aan mee. Hij doet acrobatie met doeken, knap om te zien! Er waren ook nog acts met bellenblaas, balletjes,  jongleren; alles begeleidt door heel mooie live-muziek. Nadien nog naar Inkateam en Mitology (overal gratis drankjes gekregen, want zo lokken ze de mensen binnen).

Dan vrijdagmorgen ‘ne klop’ gekregen. ’s Middags gaan uiteten, maar precies energie voor niets… Nadien ook nog naar het project. Al geluk kon ik individueel werken met Jhon (= jongen die heel in het kort een hoorapparaat gaat krijgen); ik moest hem helpen met zijn huiswerk Engels. Dit was enorm moeilijk! Jhon lijkt de leerstof niet te begrijpen en kan mijn instructies niet verstaan. We hebben dan gewerkt op een whiteboard, maar dat kon hem ook niet verder helpen… Het probleem is dat hij thuis voornamelijk Quechua praat/hoort en dus niet optimaal Spaans kan, hierdoor is het geen evidente klus om hem in het Spaans Engels te leren. Ik ga proberen de komende weken hier nog intensief met hem op te oefenen.

Nog een grappig dingetje: er zijn 2 nieuwe kindjes in het project (Edu en Randi, broertjes). Ze zijn 5 en 4 jaar. En het was enorm moeilijk om hen te laten eten, we moesten de hele tijd naast hen zitten en hen het eten geven. Ik zat eens een keertje bij hen en ze leken vooral moeite te hebben met de soeplepel die ze kregen om te eten, dus toen eens geprobeerd met een koffielepel. En vanaf toen gaat het vanzelf! Pluimpje voor mezelf. J

Dan dit weekend naar Lares geweest, met de tent. Superfijn! Lares is een klein bergdorpje, lijkt het einde van de wereld. Daar zijn termale baden waar je lekker in kan dobberen. Qua accommodatie en eten is daar bijna niets, dus eten en je tent meenemen.

Groetjes en tot blogs,

X Aline

27-05-2013 om 04:31 geschreven door Aline

Hola amigos,

Que tal? Hier alles dik oké!

Na een leuk weekend, hier even verslag.

Vrijdag niet zoveel speciaal gedaan. In de namiddag naar het project, nog meer kindjes hun haren gewassen.  Het was wel een hele klus met de lange haren van de meisjes.

Zaterdagochtend met Zoé naar Ellen (= de andere Belgische collega) haar thuis geweest. Ellen woont helemaal boven het centrum, bij de inca-ruïnes van Sacsayhuman. Ellen en haar vriend (Golber) huren daar een huisje met een tuintje, heel fijn en rustig. Nadien met z’n allen naar het centrum om samen te eten. We aten in een restaurantje waar ik nog nooit geweest was, Victor Victoria. Een overheerlijk en verfijnd menuutje voor 18 soles (= € 5,6). Eerst saladebar, dan een vissoep met langoustines, dan een vegetarische lomo saltado (= typisch gerecht van hier met tomaten, ui en vlees) en nog een klein stukje cheesecake. Enorm lekker! Daar gaan we zeker nog eens heen! Na de rijkelijke maaltijd nog met Zoé in het centrum rondgewandeld. ’s Avonds uitgeweest met Dries (= student dieetkunde) die jarig was en Zoé. Op 2 plekken nog mensen tegengekomen die we kennen, superleuke avond geworden.

Zondagochtend zou het normaal kookles zijn, maar de zus van Romel was ziek en daardoor kon het niet doorgaan. Uiteindelijk ben ik dan nog met een vriend van hier (Joel) met de moto een uitje gaan maken (ik achterop wel te verstaan), was superfijn! We reden naar Chinchero, is zo’n beetje mijn zen-plek. Daar zijn ook inca-ruïnes, maar bijna nooit toeristen en je kan er via een binnenweg gratis binnen. Je kan je daar rustig neerzetten op het gras met zicht op de bergen, heel rustgevend! In de namiddag terug naar huis met de moto om dan naar het project te gaan. Ik had jullie al vertelt dat we een eier-middag gingen houden. Eerst vertelden we een verhaal over een ei-familie, nadien moesten de kinderen verschillende dingen knutselen. Ze beschilderden eieren, die ze nadien mee naar huis mochten nemen. Ook tekenden ze hun eigen ei-familie (en knipten en naaiden  en …). En tenslotte was er ook nog een opdracht om ‘een jasje’ voor een ei te maken, want de eieren zouden vanop het balkon gegooid worden en de kinderen moesten er voor zorgen dat het ei heel bleef. De kinderen werkten heel de middag supergoed mee, ze genoten er van om te knutselen en fijn bezig te zijn. En als afsluiter had Dries broodjes met eiersalade gemaakt voor de kindjes. Wij hadden ook nog een grote cake geregeld voor zijn verjaardag en alle kindjes konden er een stukje van eten, dat vonden ze natuurlijk helemaal geweldig! Na het project hadden we niet meer zoveel zin om grootse dingen te koken, dus maakten we pasta met guacomole, eigenlijk echt lekker! Elien en Isabel (2 studenten die klaar zijn met hun stage in het project) zijn teruggekomen van het reizen en slapen nu nog enkele dagen bij ons op het appartement alvorens ze naar huis gaan. Zoé, Isabel en ik gingen uiteindelijk toch nog even iets drinken in het centrum, en we gingen het niet laat maken J Joel is dan ook nog naar het centrum gekomen, naar the wild rovers hostel geweest en nadien nog naar mama africa. Echt een superfijne avond, heel de avond gedanst. En uiteindelijk om 3u ofzo naar huis J

Maandagmorgen moest ik met Ellen even langs het ziekenhuis om enkele dingetjes te regelen voor de studenten van het najaar en voor de studenten van volgend jaar. Ik vond het wel fijn om eens te zien hoe een ziekenhuis er hier uit ziet (ik had mijn fototoestel niet bij, dus geen foto’s). Dit ziekenhuis is wel voor de armere mensen. Mensen die officieel werken in Peru hebben recht om te worden verzorgt in een beter ziekenhuis, dit wordt bijna allemaal betaalt door de verzekering. In dit ziekenhuis werken de studenten van ons normaal in de spoedafdeling, daar gingen Ellen en ik even langs. Alle bedden waren bezet en de wachtkamer zat overladen vol. Je zag wel enorm veel personeel (dokters in witte outfit en verpleging in groene outfit). Er zouden volgend jaar misschien studenten ergotherapie werken  in de afdeling voor brandwonden. De ergotherapeuten zouden dan werken in de revalidatieafdeling. De man die alles regelt tussen ons en het ziekenhuis stelden ons niet voor om de afdeling te bekijken, wel spijtig. Nadien zijn Ellen en ik naar het centrum gegaan met een berg posters en folders van het project. Want zoals jullie al wel weten (denk ik) zijn we nog keihard op zoek naar vrijwilligers voor het najaar (september tot december) en ook de zomer zit helemaal nog niet vol. Daarom vonden we het wel een goed idee om in verschillende hostels, restaurants, cafés,… folders te leggen of een poster op te hangen. Na even te hebben rondgelopen in de stad om alles uit te delen lekker gaan lunchen voor 11 soles. Nadien terug op pad om tegen 16u moe terug thuis te komen. En dan vanavond koken met onze nieuwe en tijdelijke huisgenootjes.

Chau,

Aline

21-05-2013 om 01:21 geschreven door Aline

Hey Belgjes,

Sinds donderdag zijn Zoë en ik in het project de haren van de kindjes aan het wassen en de oortjes aan het proper maken. Sadith (= leerkracht Spaans en ook leerkracht voor de kindjes in het project) wist ons te zeggen dat de kinderen het zalig vinden dat hun haren in het project gewassen worden, want dan is het met warm water. Thuis worden hun haren gewassen met koud water… Voor de meisjes (allemaal heel lang haard) gebruikten we shampoo en conditioner. En dan nadien uitkammen, een hele job met zoveel haar J Grappig dingetje: ook de haren van Gladis (11 jaar) wasten we. We vroegen haar of ze het fijn vond met warm water…dit vond ze blijkbaar echt niet aangenaam. Dus stapten we maar over op koud water bij haar, gek é?! Dan was er ook nog Suri (6 jaar), zij heeft enorm lange haren. Na het wassen van het haar, kamden we ook het haar van Suri maar er bleken enorm veel knopen in te zitten. Dus Zoë en ik gebruikten elk een kam om alle knopen eruit te krijgen. Toen we klaar waren merkten we pas dat Suri aan het huilen was, eigelijk echt heel zielig want ze had tijdens het kammen geen kik gegeven dus dachten wij dat alles oké was… Zo merk je maar hoe dapper deze kinderen zijn (dit wordt van thuis uit waarschijnlijk ook zo aangemoedigd).

Donderdagavond –na het project- doorgereden naar het centrum van Cusco om daar te eten. We gingen naar een restaurantje waar ik ook met Sofie geweest was (tijdens ons 1^ste weekend in Peru). Los Perros is een klein gezellig restaurantje, met toffe zetels en natuurlijk lekker eten. Ik had een tapasschotel met een pisco sour (= dé cocktail van Peru met pisco (likeur van druiven)). Nadien hadden we nog afgesproken met mensen die Zoë via de website van couchsurfing (= mensen die via die website hun zetel ter beschikking stellen voor mensen die daar graag even willen slapen, op die manier kan je ergens gratis logeren, leer je nieuwe mensen kennen en ontdek je een stad op een andere manier) had leren kennen. We spraken af in een cafeetje dat we nog niet kenden, siete angelitos (= zeven engeltjes), een café met livemuziek. Het was toch wel spannend wat we van die jongens moesten verwachten, want we hadden hen nog nooit gezien. Maar de 2 jongens waren heel leuk, echt heel gewoon en vriendelijk. Ook waren ze wel attent, want toen we naar huis gingen moesten we een eindje lopen om de taxi te nemen en ze gingen met ons mee tot daar en ze noteerden de nummerplaat van de taxi.

Sinds gisteren is het hier ’s avonds heel koud en ook wel overdag op ons appartement. Dus morgen gaan we dikke sokken en sjaal enzo kopen. (Zoë zit hier nu op ons appartement met een deken rond zich een ijsje aan het eten J, dus duidelijk echt wel koud.)

Voor de autoliefhebbers: ook hier rijden er Peugeots. Deze week hier nog mensen gezien met een Peugeot 404 als hun dagelijkse auto. (Ik heb er ook een foto van hoor J)

Besito,

Aline

18-05-2013 om 04:41 geschreven door Aline

Hey Allemaal,

Net even dikke pech, heel mijn blogbericht getypt en ineens was alles weg. Natuurlijk stom van mij om dat niet even tussendoor op te slagen, lesje voor intervolg.

Sinds maandagavond komt hier geregeld een fanfare- of folkloregroepje voorbij. Zelfs al 1 keer om 7u ’s morgens. En ik weet echt niet wat hiervoor de reden is… De mannen zijn gekleed in typische klederdracht (heel kleurrijk), hebben een nep-lama op hun rug en maken muziek.

Dinsdagavond is Romel bij ons komen eten. (Voor degenen die Romel niet kennen: hij werkt ook in het project, hij doet voornamelijk praktische dingen; o.a. bankzaken, officiële documenten in orde brengen, klusjes,…). Zoë en ik hadden wel zin in gebakken patatjes met een salade en kip, maar we dachten aanvankelijk dat zoiets nogal simpel zou zijn. Maar Romel vond het superlekker!!! Hij heeft zelfs gezegd dat dit het lekkerste eten was dat hij ooit van Europese mensen geproefd had. Dikke pluim voor Zoë en mij dus J

Woensdagochtend even naar de supermarkt, want ’s middags zouden Megan en Sheldan (het Australisch koppel) bij ons komen lunchen. We maakten eiersalade en guacomole. Ook deze kookkunsten vielen bij hen erg in de smaak. Wie weet moeten Zoë en ik wel een kookboek uitbregen J Na onze lunch brainstormden we over zondag, want de kindjes komen zondag naar het project. (Om de 2 weken op zondag is er een leuke activiteit voor de kinderen in het project.) We planden een eier-middag, meer uitleg komt na de activiteit…

Dan in de namiddag naar het project. Ik kocht in België potloden met een gom erop, deze gelabeld en uitgedeeld. Zo’n leuk potlood was een schot in de roos, zowel voor de allerkleinsten als de groten. Ook het speelgoed dat ik via Tinneke meekreeg, wordt al goed gebruikt. De 2 broertjes (Daniel en Dario) vinden de puzzels al helemaal geweldig! Dikke merci van alle kindjes voor al het speelgoed!!! Ook Marisabel komt nu superfier met haar nieuwe schoentjes (groene all stars en stevige schoentjes) van Kalle naar het project. Deze week zijn er niet zo heel veel kindjes in het project, want de meesten hebben nu een weekje vakantie.

Woensdagavond maakte ik voor Zoë en mij arroz chaufa (voor degenen die naar de benefiet zijn gekomen weten al wat dit is…). Op vraag van zovelen zal ik hier het recept onthullen (ik werk nooit met exacte hoeveelheden, dus dat moet je zelf een beetje uitproberen en proeven).

ARROZ CHAUFA

Benodigdheden:

-          Rijst (ongeveer 100 gram per persoon)

-          Kip (voor de vegetariër: kip vervangen door een bakbanaan)

-          Sojasaus

-          Een klein beetje olie

-          Pijpajuintjes (ongeveer 4 steeltjes per persoon)

-          Paprika (1 kleine of halve per persoon)

-          Eieren (1 à 2 per persoon)

Werkwijze:

-          Kook de rijst zoals aangegeven op de verpakking.

-          Snijdt of knip de kip in kleine stukjes. Bak de kip in sojasaus in een wokpan (zorg dat de kip nog niet helemaal drooggebakken is) en zet even opzij in een kom.

-          Snijdt de pijpajuin en de paprika in kleine stukjes.

-          Bak de pijpajuin en paprika in een beetje olie in de wokpan, voeg geregeld sojasaus toe.

-          Maak ondertussen van de eitjes een omeletje, snijdt nadien in kleine stukjes.

-          Als de pijpajuin en de paprika een beetje gaar zijn; voeg de rijst, kip en eieren toe.

-          Laat alles nog even bakken en voeg nog sojasaus toe (naar smaak).

-          Als je nog wat groen van de pijpajuin over hebt, kan je dit nog gebruiken als afwerking.

-          Smakelijk!!! Que aproveche!!!

Vanmorgen (donderdag) ging in naar de markt, maar ze zijn de markt al sinds maandag aan het poetsen, dus een beetje raar. De kraampjes staan gewoon op straat. Ik ging er op zoek naar een haakpen (om de supercoole muts te maken van de wol die ik kreeg van de PAV’ers), maar nergens te vinden. Wel breinaalden gevonden om een leuk kussentje te maken met mijn fel groene wol.

In het kort ga ik met Zoë uitstap maken naar Ayacucho, is een stadje niet zo heel ver hiervandaan…maar toch 22u onderweg met de bus. Daar is een project van Tumbador vzw (www.tumbador.be) en voor hen werk ik al eens in het sportpaleis. Dus zou wel eens heel fijn zijn om dit te bezoeken en natuurlijk dat stadje te ontdekken.

Groetjes en tot blogs,

Aline

16-05-2013 om 20:14 geschreven door Aline

15-05-2013 om 01:50 geschreven door Aline

13-05-2013 om 23:31 geschreven door Aline

12-05-2013 om 14:50 geschreven door Aline

zaterdag 11 mei 2013

Hey Allemaal,

Op jullie vraag, toch maar een blog gestart. Op zich ook wel handig voor mij, hoef ik niet 10 keer hetzelfde te mailen ofzo J (Een leraar vroeger zei altijd: “wie slim is, mag lui zijn”; dus bij deze J ).

Dus eerst even over men trip naar hier… Ik ben woensdagochtend vertrokken. We waren goed op tijd in de luchthaven (al geluk), want ik moest nog een extra bagage inchecken en het zou misschien nog kunnen dat ik een extra ticket zou moeten kopen omdat mijn terugticket naar België pas 7 maanden later is en je mag eigelijk maar 6 maanden in Peru blijven. Dus ik naar de incheck…en ja wat ik dacht was natuurlijk waar, ik moest nog naar connections om een extra ticket te regelen. Dus ik daar naartoe (is op de luchthaven) met mijne visa in de aanslag. Maar die man achter de balie was zo lief om een fictief ticket voor mij ‘te boeken’ en met zo’n papier zou het geen probleem zijn en ik had zogezegd €637 betaalt. Dus dan poging 2 bij de incheck, en het lukte nu met dit ‘ticket’! Ikke natuurlijk superblij! En dan nog mijn extra valies…natuurlijk overgewicht. Er nog paar dingen uitgehaald en nadien bij mijn handbagage gestoken. Toch wel opluchting dat die ochtend alles op zijn plooi viel.

Dan rond 11u vertrokken om in de namiddag (plaatstelijke tijd, 6u verschil met België) in Atlanta aan te komen. Die controles daar zijn wel enorm, 2 keer keilang moeten aanschuiven (douane en handbagage-check). Ik had al schrik om mijn vliegtuig naar Lima niet te halen, maar lukte uiteindelijk toch.

Dan rond 22u (plaatselijke tijd, 7u verschil met België) aangekomen in Lima. Ik was natuurlijk al keimoe!!! Daar eerst langs de douane voor mijn visum… was ook even heel spannend! Die man bleef mij maar vragen stellen omdat ik hem een visum voor 6 maanden had gevraagd. Uiteindelijk na veel gedoe is het toch in orde gekomen. Volgende keer toch maar een nieuw paspoort aanvragen, dan kunnen ze niet meer zien hoeveel keer ik al in Peru ben geweest. Na de douane mijn valies ophalen en opnieuw inchecken. Ook hier was mijn 2^de valies te zwaar, dus nog meer dingen in mijn handbagage. En moest ik ook nog eens een 2^de keer bijbetalen voor die valies, is het eigelijk niet meer waard. Volgende keer toch reduceren tot 1 valies. Want de dingen die erin zaten waren zelfs niet zoveel waard als de prijs die ik nu betaalt heb om ze te mogen meenemen… Ach ja!  En dan moest ik nog paar uur wachten op de luchthaven in Lima en daar is niets om je comfortabel te zetten of leggen… Dus met een hele hoop mensen ons maar op de grond gelegd, tja gaat ook é.

En dan uiteindelijk nog het laatste vliegtuig en dan om 6u20 (13u20 in België) aangekomen in Cusco. Supermoe, maar toch wel blij dat ik er ben geraakt.

Dan donderdagochtend mijn valiezen op mijn kamer gezet (is in hetzelfde appartement als toen ik hier was met Sofie in 2011), douche gepakt en dutje gaan doen. Want in de namiddag al direct naar de kindjes. Was superfijn om ze terug te zien. Sommigen herkenden mij nog, anderen wisten mijn naam niet meer,… En er zijn ook enkele nieuwe kindjes, heel fijn!!! Het was vandaag ook de laatste dag van 2 studenten, dus een drukke bedoening. En de kindjes mochten ook vroeger naar huis, want het was nog een oudervergadering. We hebben afgesproken dat we in juni een dagje gaan schilderen in het project en de ouders gaan ons hierbij helpen. Ik denk dat dit ook wel heel fijn is om die mensen wat beter te leren kennen. Misschien kan dan mijn woordenboekje quechua van Sofie wel van pas komen J (Veel ouders van onze kindjes praten thuis enkel quechua, is een echte incataal van hier).

Er is nu ook een student dieetkunde die in het project werkt. Hij en zijn voorganger hebben de keuken gerestyled (alles ordelijker gezet, meer structuur, meer aandacht voor hygiëne,…), dus dat is wel heel fijn! Hij kookt nu ook iedere dag, moeten wij dat niet doen J

Alle spulletjes die ik bij had voor de kindjes heeft Sadith eerst eens bekeken en die dingen gaan we stilletjesaan verdelen.

’s Avonds (voor het afscheid van de meisjes) met z’n allen gegeten in het project. Primitieve gevulde tomaten met puree (zonder oven) J En nadien nog uitgeweest in het centrum, fijn maar supervermoeiend.

Dan vrijdag ben ik er al helemaal ingevlogen met mijn 2 collega’s: 1^ste vergadering. En nadien nog naar het project. Ook laatste dag van 2 ergo-studenten. En ook verwelkoming van 3 nieuwe vrijwilligers: Zoë (mijn huisgenootje uit Nederland) en dan nog Sheldon en Megan (uit Australië).

Vrijdag de kleertjes die ik van Kalle had meegenomen uitgedeeld aan 5 kindjes. Zooooo schattig!!! Paloma mocht enkele dingen passen. Bij het uitdoen van haar broek bleek haar onderbroek echt een zeef…spijtig genoeg pasten de onderbroekjes van Kalle niet. Volgens Sadith zijn de onderbroekjes van alle kindjes in zo’n staat… Marisabel is een beetje groter en paste perfect in Kalles schoentjes; ook Nena, Edu en Randi hebben we blij kunnen maken met wat spulletjes.

’s Avonds salsales, daar heb ik toch voor gepast. Thuis spaghetti gemaakt en op tijd men bedje in.

Tot blogs en fijn weekend voor iedereen!!!

xxx

11-05-2013 om 15:28 geschreven door Aline