Zondag
(27-09) vroeg wakker door de koude, maar snel ingepakt, want brrrr. Hop naar de
watervallen. Watervallen: een bizar natuurfenomeen waar je naar kan blijven
staren. Echt waar! Zo mooi.
Onderweg in
onze auto druk brainstormen over onze costume voor de zombiepartyyyy. Onderweg
even gestopt bij A&W voor een typische Amerikaanse Soda: Root beer. Hoe
moeten we dat objectief beschrijven? Een bruin, bruisend goedje, dat smaakt
naar flexium gel (volgens Evy) met softijs erop gespoten. Een voordeel van
optrekken met een local. Dan leer je dergelijke typische Amerikaanse drankjes
kennen. Een nadeel ervan: je krijgt ook veel kotsneigingen Ja, Sorry voor het woord gebruik. Maar dat was
niet te drinken. Sarah vond het ijs op de bovenkant nog wel lekker. Enfin:
diegene die ooit in de states komen drink geen Root beer! 's avonds na onze campingtrip worden we al ineens verwacht op de zombie party, verkleed uiteraard. Het uiteindelijke
idee: zombees. Hoe grappig is dat! Wij hebben ons een kriek gelachen, met het
ontwikkelen van de costumes. Oorspronkelijk hadden we allemaal niet zon zin in
de zombieparty, omdat tja, zombies, jakkie. Maar Josie haar motto: Als ge ne leuke
outfit hebt, dan hebde der al een heel pak meer zin in! En inderdaad, ze had
gelijk. Het was echt kei leuk, en lekkere cocktails. Amaaaaai, serieus! Ze
hadden 13 cocktails op het menu staan, allemaal verzonnen namen in het
zombiethema. Ik kan zeggen, als Amerikanen een feestje geven, ze gaan er
helemaal in op en gaan er volledig voor. Wij zijn al benieuwd naar halloween!
Want, Halloween is pas 31 oktober en de winkels beginnen nu al vol te liggen
met eten voor Halloween, costumes,...
X The
Brussels Sprouts (onze bijnaam op de stageplaats)
Dit weekend
zijn we naar Crater Lake op camping trip gegaan met Josie. Weer een prachtig
stukje natuur!!!! Crater Lake... Diegenen die overwegen om een trip te maken
naar West-Amerika is dit zeker een aanrader. Crater Lake was vroeger een
vulkaan, maar is uitgebrand (uitgehold, whatever,...) tot een meer. Het was er
zo stil, en ongerept dat je er kippenvel van kreeg! Het was er zo stil! Enkel
mijlen ver kon je trommels en gezang horen van een indianenreservaat. BANGELIJK
(Sorry mama van Sarah: geen CD kunnen bemachtigen ofzo: was MIJLEN ver, over de
bergen,...).
Na een
stevige hike naar de top van Garfield Mountain werden we al helemaal beloond!
WAT EEN VIEW! We hebben daar gewoon een uur gezeten/gelegen. Maar naarmate de
middag vorderde kwam er meer en meer mist en aswolken opzetten. Aangezien dat
er hier bosbranden zijn in Zuid Oregon, tegen de grens met California, hangen
hier aswolken van de brand. In Eugene hebben we er niet zo veel last van, maar
aan Crater Lake was dit wel een pak erger. Je zag een bruine wolk boven het
landschap hangen.
Enfin, het
is moeilijk om zo iets moois met de juist woorden te beschrijven.
De
campingtrip zelf was hilarisch. Josie had een nieuw campingvuurtje gekocht. Ze
had dat dus nog nooit gebruikt en aangezien wij dat systeem nog nooit van ons
leven gezien hadden, was het gibberen alom alleen om dat spel aan de praat te
krijgen. Na het eten een kampvuurtje gemaakt. Wat ook weer hilarisch was. En
dan genieten van de warmte en de sterrenhemel. Mmm, wat wil een mens nog meer
en dat allemaal gratis (behalve onze bezine en eten dat we mee hadden genomen).
PS:
gelukkige verjaardag zus van Sarah en Ina van Evy
Deze week
hebben we op onze stageplaats gelezen, gelezen en nog eens gelezen. Gelukkig
hebben we ons ook actief (via rollenspellen) mogen verdiepen in het PMTO leven.
Voor volgende week is er verandering in zicht, we gaan namelijk dvds zien over
de workshops die gegeven worden aan de therapeuten. Afwachten wat dat wordt, we
zijn wel benieuwd. Laura heeft ook bevestigd dat we mee mogen op werkweek naar
Detroit, Michigan. Tof, tof. Ze stelde dan ook voor om verder door te reizen
naar Florida, maar aangezien Detroit heel dicht tegen New York ligt, zal dat
eerder de optie zijn. Dus New York, here we come!!!! Yihaaaa (als we het
geregeld krijgen).
Er is
weeral een week voorbij gevlogen. Tijdens het weekend van week 3 hebben we een
leuke sailor party gehad. Verkleden is hier de boodschap. In ongeveer een
halfuur had Josie 3 glamoureuze sailoroutfits voor ons bijeen gezocht. Lekker gekleed
als sailors zijn we met zn 3 vertrokken naar Sydney thuis (vriendin van
Josie). Na een praatje en het trotseren van een pitbull (zwoegen voor Sarah),
zijn we vertrokken naar onze eerste verkleedpartijtje in The States. Lachen,
gieren, brullen. Spijtig genoeg was het feestje nog niet begonnen, maar geen
nood, dan maar verder downtown gegaan. Wij lekker een bar binnen,
internationale studentenkaart laten zien. Was dat toch niet goed genoeg voor
meneer. Hup wij naar huis onze paspoorten gaan halen. Goed, tweede (geslaagde)
poging en swingen maar. Uiteindelijk hebben we de sailor party niet meer
gehaald, maar we hebben wel vele complimenten gekregen op onze splendid
outfits.
Onze eerste stageweek zit erop! Wat een indrukken doet een mens toch op in een nieuwe omgeving. Onvoorstelbaar. Laura
(onze supervisor) was al een hele week op zakentrip, maar geen nood, ze
had ons voorzien van werk. Euhm wat hebben we gedaan tijdens deze
eerste week? FF denken... Gelezen over PMTO (Parent Management
training- Oregon model voor diegene die de afkorting niet kennen),
dvd's gezien over PMTO, gepraat over PMTO, geluisterd naar uitleg over
PMTO, de databases verkend van PMTO, rondleiding gekregen, toegang tot
het intranet (was een hele opgave). Donderdag hebben we Marion Forgatch
ontmoet! Bij medepedagogie studenten zou hun frank NU moeten vallen.
Voor de anderen: dit is een pionierster binnen het onderzoek van de
pedagogie én vrouw van Patterson (een andere goeroe binnen de
pedagogie!). We kregen al direct moeilijke vragen voorgeschoteld:
'Where do you think you'll be in 5 years'. Begint maar, int Engels!
Ondanks de moeilijke vragen was het een zeer interessant gesprek en
wilt ze ons om de 3 weken ontmoeten betreffende onze opvolging. Tof hé
dat zo'n drukke madam dat wil doen!
Vrijdagavond: sam bond's
night... Woehoew party alom. Eerst langs Scott's huis om daar een
beetje te praten over niks. Daarna verder naar 'the bar'. Wie is Scott
vragen jullie jullie nu ongetwijfeld af... Scott is ne terrorist waar
dat we mee optrekken. Jullie kennen ons wel, wij voelen ons goed bij
dergelijke mensen. Neenee, Scott is ne vriend van Josie. Bij Scott
ontmoette we ook Sydney (vriendin van Josie). Sam Bond's... Het is
nu de 2de keer dat we er komen en wij vinden het geweldig om onze ajdie
(ID) te showen. Vreemd, maar in België is er echt zelden zo'n 'strenge'
paspoort controle als ge uitgaat of alcohol koopt. Ruins of Ooah
(de band die optrad in Sam Bond's) was zalig! Nen Diedjeridoe
(didgeridoo, dytjeridoe of schrijft ge het ditgerydoe), een
mondharmonica en een drumstel samen klinkt fantastisch.
Zaterdag:
Saturday Market. Hoewel het regent en slecht weer is, trekken we naar
de markt. Enkel local products of handmade products mogen hier aanwezig
zijn. We gaan nog is terug als het beter weer is.
Morgen hebben we nen date met de ouders van Josie. We gaan er naartoe voor 'Dinner'.
De stage opdracht op dit moment is uitdokteren wat PMTO is.
Dus: lezen, lezen en mensen horen vertellen. Interessant (behalve het leeswerk:
begint langdradig te worden).
We hebben een bankrekening nummer, terug geld!
Hoewel Sarah niet op PC banking geraakt met haar Amerikaanse
rekening, moeten we terug naar de bank om het te regelen. (a never ending
story).
PS: Vanavond komt Jeff (vriend van Josie) het internet
installeren. (2 gelukkige belgische girls). Nu nog hopen dat het ook gaat
werken.
We worden met open armen ontvangen en rondgeleid op OSLC (de
plaats waar we 4 maanden onze creativiteit zullen kunnen botvieren). We merken
al snel dat het een heel andere stage zal worden. Het is allemaal nog een
beetje wennen, afwachten.
Evy haar transformator is gecrasht en net nu beide onze
laptop-batterijen plat zijn. Zucht
Een nieuwe
(vroege, warme) dag, onze auto in en klaar voor een trip van ongeveer 2 uur
(Its very closeby). Opnieuw een ander landschap en opnieuw zo relax, heerlijk.
Na ff te
stoppen en ne fotoshoot aan de (PRACHTIGE) dam, komen we aan bij Cougar
springs.
De hot
springs (zoals de naam zelf zegt), zijn natuurlijke warmwaterbronnen.
De hot springs lopen van boven naar beneden (je hebt er 4)
en de bovenste is de warmste. We zijn enkel in de laagste geweest. En die was
al ongeveer 35° C. Het is normaal om naakt in de hot springs te gaan. Maar dat
hebben wij toch maar even niet gedaan. Alle soorten mensen komen hier naartoe
(lees alle soorten maten en gewichten en kinderen). We waren 2 gniefelende
tieners die voor het eerst ne Piemel zagen. Was grappig, maar ook een beetje
vreemd, want wij zijn dat niet gewoon. Ook hier beginnen de mensen direct een
praatje. Ik moet zeggen het is raar om met naakte mannen te praten J.
Vooral als ze dan ineens rechtstaan om iets te tonen, maar gij zit nog J.
Volgens Roger (de man die maar bleef praten tegen ons) draaide het allemaal
rond become one with nature and accept your body. Het waren geen nudisten,
maar naturisten. Enfin, een unieke ervaring dus.
Portland,
de grootste dichtstbijzijnde stad bij Eugene. Opnieuw staat er ons een trip van
2,5 uur te wachten. Kroezen op de freeway genieten we van een heel ander
landschap dan gisteren. Nu hebben we zicht op de bergen en zoveel bossen en
groen. Super en zo relax. Aangekomen in Portland viel het ons al direct op dat
een stad in Oregon, of zelfs in de states, er helemaal anders uitziet dan in
Europa. Er zijn geen historische gebouwen of veel museas om te bezoeken.
Starbucks daarentegen genoeg.
Wanneer we
voor de zoveelste keer staan te sukkelen met een kaart in onze handen, komt er
opnieuw voor de zoveelste keer iemand ons helpen. Echt typisch amerikaans, ze
komen naar u toe om u te helpen, maar ook voor een praatje van zodra ze horen
dat je niet van de States bent.
Portland
was niet onze favoriete stad, maar geen nood. We hebben ons die dag geamuseerd
in de outlet shopping village. Was echt super, alle grote merken en alles de
helft goedkoper. Nog een weetje: het zijn hier trouwens solden (Serah goes
crazy).
Woehoew!!
Serahhh is geslaagd! Nu kunnen we ongestoord beginnen aan onze kleine
roadtrip.
Evy is
dapper en begint als eerste te rijden in de (spotgoedkope) gehuurde auto (ne
fancy rooie chevrolet). Klein detail het is ne automatische, dus best ff
wennen. Maar wij als vrijgevochten dynamiche vrouwen kunnen alles aan en
begeven ons ongestoord in het Amerikaanse verkeer zonder TomTom of kaart. Maar
we hebben de weg vlotjes gevonden aan de hand van Josies haar wegbeschrijving.
De kust is
echt prachtig! Ongerepte en ruwe natuur. Echt fantastisch. Het gaf ons beide
een vrij gevoel, gewoon kroezen langs de weg, met een muziekske op in de auto
(met airco, noodzakelijk op deze hete dag). We zijn van Florence naar Newport
gegaan. Op Newport beach hebben we een strandwandeling gemaakt. Echt zalig
omdat het er zo rustig was. Heerlijk
Onze eerste
stagedag: eindelijk de plek zien waar we zolang naar gemaild, geskypt en over
nagedacht hebben, maar ook op gevloekt hebben. De mensen zijn superdoeper
vriendelijk. Echt tof.
Hierna zijn
we maar direct naar de Mall getrokken. Hier heeft Sarah verschillende merken
ontdekt en werd al helemaal wild, zeker in de winkel Aeropostal. Als ze niet
gaat opletten zit heel haar koffer vol met die kleren. Geen zorgen, Evy houdt
haar tegen.
Naar Sam
Bonds geweest (the local American Bar): Goeie groepkes, slecht bier.
Eugene
verkennen op de fiets blijkt geen vanzelfsprekendheid, zeker op deze bloedhete
dag als vandaag. Heuvel op, heuvel af. Gratis fitness!
We belonen
onszelf met Oreos J.
Josie heeft
ons op sleeptouw genomen om te gaan hiken. Spencers Butte geeft een ZALIG,
suppermegafantastisch uitzicht op Eugene. We belonen ons s avonds met Oreo ijs
J.
Vroeg onder
de wol, want jetlag zit nog in onze kleren.
Vroeg opstaan. We verschieten van de drukte op de weg naar
de luchthaven. En dat om 5 uur s morgens!! Check in was ok. Vliegtuig 1 was
ok. De aankomst in Frankfurt op zich was al een beetje spannend. Zouden we op
het vlietguig mogen stappen of niet? Evy had geen zetelnummer. Dus tja, wat nu?
Het madammeke achter de balie heeft Evy dan een zetel gegeven. En inderdaad: we
zaten niet naast elkaar Man, helemaal opgefokt. Wij met onze charmes aan nen
kerel gevraagd of hij wou wisselen. En uiteraard wie kan nu weerstaan aan onze
charmes??? Geef toe J.
Jullie dachten toch niet dat alles gesmeerd ging lopen?
Sarah haar schermke van haar tvke werkte niet: technische storing. Zucht. Maar
nadat we waren opgestegen konden we beiden een filmke (of 4) kijken omdat de
technische storing was opgelost. Wie wil weten hoe Hanah Montana eindigt: Bel
ons maar J.
Naast de filmkes hebben we eigenlijk niet geslapen, de beenruimte is immers
niet veel groter dan een vliegtuig van Ryan Air Vooral Sarah heeft zitten
vloeken J.
Aangekomen in Portland, totally excited, hadden we niet veel
tijd om onze vlucht richting Eugene te halen (1 uurtje!!). Toen we de wachtrij
zagen om door de douane te gaan, kregen we weer een stressboost! De
politiemeneer verzekerde ons dat we onze vlucht zouden halen: Portland airport
is very small, dont worry. Bij de douanemeneer gekomen bleek dat we een fout
document hadden gekregen op het vliegtuig. Ok, een ander invullen dan maar (we
hadden toen nog maar 20 min om onze vlucht te halen!!!). Na 3 paspoortcontroles
+ vertellen wat we in de VS kwamen doen, koffers overzetten op een andere band,
nog eens een paspoortcontrole waarbij we onze schoenen, riemen, moesten
uitdoen, konden we eindelijk LOPEN naar onze vlucht richting Eugene. Wel leuk
om te weten dat een vliegtuig vol met mensen wacht op jou. Aangekomen in
Eugene, wisten we direct wat de maskotte en football ploeg was van Eugene Een
foto met de maskotte kon uiteraard niet ontbreken! Laura, Jon en Josie stonden
ons al enthousiast op te wachten. Na de kennismaking, hop naar de valiezen.
Jullie dachten toch niet dat die erbij waren zeker??!! Hop naar de balie van
United Airlines. Onze valiezen bleken ergens achterin te liggen. Jullie dachten
toch niet dat ze er allemaal bij zouden zijn??!!! Evy haar grote valies (met al
haar kleren) ontbrak. Gelukkig bestaat aan huis levering niet alleen voor
pizza, maar ook voor koffers.
Maar enfin, het huis is kei tof en mooi. Hoewel de grote
shock kwam ook al snel: Geen TV én GEEN internet, zelfs geen ontvangst op de
radio!!
Josie nam ons s avonds al direct mee om uit te eten. Onze
eerste hamburer verorberd. J Maar het was geen fastfood (eerder slowfood).
Lekker!
Na 28 uur en 70.000 indrukken later was het tijd om onder de
wol te kruipen (samen welliswaar, want apart slapen was net een beetje te
vreemd).
PS fotos komen op facebook, want de blog kan ze niet aan
){kind=link}