Een nieuwe
(vroege, warme) dag, onze auto in en klaar voor een trip van ongeveer 2 uur
(Its very closeby). Opnieuw een ander landschap en opnieuw zo relax, heerlijk.
Na ff te
stoppen en ne fotoshoot aan de (PRACHTIGE) dam, komen we aan bij Cougar
springs.
De hot
springs (zoals de naam zelf zegt), zijn natuurlijke warmwaterbronnen.
De hot springs lopen van boven naar beneden (je hebt er 4)
en de bovenste is de warmste. We zijn enkel in de laagste geweest. En die was
al ongeveer 35° C. Het is normaal om naakt in de hot springs te gaan. Maar dat
hebben wij toch maar even niet gedaan. Alle soorten mensen komen hier naartoe
(lees alle soorten maten en gewichten en kinderen). We waren 2 gniefelende
tieners die voor het eerst ne Piemel zagen. Was grappig, maar ook een beetje
vreemd, want wij zijn dat niet gewoon. Ook hier beginnen de mensen direct een
praatje. Ik moet zeggen het is raar om met naakte mannen te praten J.
Vooral als ze dan ineens rechtstaan om iets te tonen, maar gij zit nog J.
Volgens Roger (de man die maar bleef praten tegen ons) draaide het allemaal
rond become one with nature and accept your body. Het waren geen nudisten,
maar naturisten. Enfin, een unieke ervaring dus.
Portland,
de grootste dichtstbijzijnde stad bij Eugene. Opnieuw staat er ons een trip van
2,5 uur te wachten. Kroezen op de freeway genieten we van een heel ander
landschap dan gisteren. Nu hebben we zicht op de bergen en zoveel bossen en
groen. Super en zo relax. Aangekomen in Portland viel het ons al direct op dat
een stad in Oregon, of zelfs in de states, er helemaal anders uitziet dan in
Europa. Er zijn geen historische gebouwen of veel museas om te bezoeken.
Starbucks daarentegen genoeg.
Wanneer we
voor de zoveelste keer staan te sukkelen met een kaart in onze handen, komt er
opnieuw voor de zoveelste keer iemand ons helpen. Echt typisch amerikaans, ze
komen naar u toe om u te helpen, maar ook voor een praatje van zodra ze horen
dat je niet van de States bent.
Portland
was niet onze favoriete stad, maar geen nood. We hebben ons die dag geamuseerd
in de outlet shopping village. Was echt super, alle grote merken en alles de
helft goedkoper. Nog een weetje: het zijn hier trouwens solden (Serah goes
crazy).
Woehoew!!
Serahhh is geslaagd! Nu kunnen we ongestoord beginnen aan onze kleine
roadtrip.
Evy is
dapper en begint als eerste te rijden in de (spotgoedkope) gehuurde auto (ne
fancy rooie chevrolet). Klein detail het is ne automatische, dus best ff
wennen. Maar wij als vrijgevochten dynamiche vrouwen kunnen alles aan en
begeven ons ongestoord in het Amerikaanse verkeer zonder TomTom of kaart. Maar
we hebben de weg vlotjes gevonden aan de hand van Josies haar wegbeschrijving.
De kust is
echt prachtig! Ongerepte en ruwe natuur. Echt fantastisch. Het gaf ons beide
een vrij gevoel, gewoon kroezen langs de weg, met een muziekske op in de auto
(met airco, noodzakelijk op deze hete dag). We zijn van Florence naar Newport
gegaan. Op Newport beach hebben we een strandwandeling gemaakt. Echt zalig
omdat het er zo rustig was. Heerlijk
Onze eerste
stagedag: eindelijk de plek zien waar we zolang naar gemaild, geskypt en over
nagedacht hebben, maar ook op gevloekt hebben. De mensen zijn superdoeper
vriendelijk. Echt tof.
Hierna zijn
we maar direct naar de Mall getrokken. Hier heeft Sarah verschillende merken
ontdekt en werd al helemaal wild, zeker in de winkel Aeropostal. Als ze niet
gaat opletten zit heel haar koffer vol met die kleren. Geen zorgen, Evy houdt
haar tegen.
Naar Sam
Bonds geweest (the local American Bar): Goeie groepkes, slecht bier.
Eugene
verkennen op de fiets blijkt geen vanzelfsprekendheid, zeker op deze bloedhete
dag als vandaag. Heuvel op, heuvel af. Gratis fitness!
We belonen
onszelf met Oreos J.
Josie heeft
ons op sleeptouw genomen om te gaan hiken. Spencers Butte geeft een ZALIG,
suppermegafantastisch uitzicht op Eugene. We belonen ons s avonds met Oreo ijs
J.
Vroeg onder
de wol, want jetlag zit nog in onze kleren.
Vroeg opstaan. We verschieten van de drukte op de weg naar
de luchthaven. En dat om 5 uur s morgens!! Check in was ok. Vliegtuig 1 was
ok. De aankomst in Frankfurt op zich was al een beetje spannend. Zouden we op
het vlietguig mogen stappen of niet? Evy had geen zetelnummer. Dus tja, wat nu?
Het madammeke achter de balie heeft Evy dan een zetel gegeven. En inderdaad: we
zaten niet naast elkaar Man, helemaal opgefokt. Wij met onze charmes aan nen
kerel gevraagd of hij wou wisselen. En uiteraard wie kan nu weerstaan aan onze
charmes??? Geef toe J.
Jullie dachten toch niet dat alles gesmeerd ging lopen?
Sarah haar schermke van haar tvke werkte niet: technische storing. Zucht. Maar
nadat we waren opgestegen konden we beiden een filmke (of 4) kijken omdat de
technische storing was opgelost. Wie wil weten hoe Hanah Montana eindigt: Bel
ons maar J.
Naast de filmkes hebben we eigenlijk niet geslapen, de beenruimte is immers
niet veel groter dan een vliegtuig van Ryan Air Vooral Sarah heeft zitten
vloeken J.
Aangekomen in Portland, totally excited, hadden we niet veel
tijd om onze vlucht richting Eugene te halen (1 uurtje!!). Toen we de wachtrij
zagen om door de douane te gaan, kregen we weer een stressboost! De
politiemeneer verzekerde ons dat we onze vlucht zouden halen: Portland airport
is very small, dont worry. Bij de douanemeneer gekomen bleek dat we een fout
document hadden gekregen op het vliegtuig. Ok, een ander invullen dan maar (we
hadden toen nog maar 20 min om onze vlucht te halen!!!). Na 3 paspoortcontroles
+ vertellen wat we in de VS kwamen doen, koffers overzetten op een andere band,
nog eens een paspoortcontrole waarbij we onze schoenen, riemen, moesten
uitdoen, konden we eindelijk LOPEN naar onze vlucht richting Eugene. Wel leuk
om te weten dat een vliegtuig vol met mensen wacht op jou. Aangekomen in
Eugene, wisten we direct wat de maskotte en football ploeg was van Eugene Een
foto met de maskotte kon uiteraard niet ontbreken! Laura, Jon en Josie stonden
ons al enthousiast op te wachten. Na de kennismaking, hop naar de valiezen.
Jullie dachten toch niet dat die erbij waren zeker??!! Hop naar de balie van
United Airlines. Onze valiezen bleken ergens achterin te liggen. Jullie dachten
toch niet dat ze er allemaal bij zouden zijn??!!! Evy haar grote valies (met al
haar kleren) ontbrak. Gelukkig bestaat aan huis levering niet alleen voor
pizza, maar ook voor koffers.
Maar enfin, het huis is kei tof en mooi. Hoewel de grote
shock kwam ook al snel: Geen TV én GEEN internet, zelfs geen ontvangst op de
radio!!
Josie nam ons s avonds al direct mee om uit te eten. Onze
eerste hamburer verorberd. J Maar het was geen fastfood (eerder slowfood).
Lekker!
Na 28 uur en 70.000 indrukken later was het tijd om onder de
wol te kruipen (samen welliswaar, want apart slapen was net een beetje te
vreemd).
PS fotos komen op facebook, want de blog kan ze niet aan
){kind=link}