10 uur in de morgend: Sarah wordt
wakker gebeld door Jeff...
Whats up? So guys, I dont
think the weather is that great. Its a little bit foggie and by the time the
sky will be clear, its gonne be 12.30. Soooo: no flying today, because the
game begins at 12.30. But what do you think of seeing a football-game with the
guys? It will be good to see a game on TV first, before you will see it live.
En bij deze waren onze plannen
gemaakt voor vandaag. De Ducks spelen tegen UCLA. In de auto worden we nog even
snel gebrieft over de regels (ingewikkeld!).
Een football-game zien: het is
een hoopje stereotiepen bij elkaar! Stel u voor: 6 kerels, 3 grietjes (2 ervan
zijn wij, die NIKS van football kennen), bier, ne versleten zetel en ne veel te
grote flatscreen in een kleine living. Meng daarbij nog: onverwacht geroep (Go,
Go, Go, take that ball, oohh maaannn), high- fiveen geroep wanneer the Ducks scoren,... en je
kan bijna zeggen dat je een middagje football hebben meegemaakt. We zijn een aantal
keren echt volledig strijk gegaan: die gaan er zo in op (onvoorstelbaar) en wij
zagen zelfs nog niet eens is waar den bal was. Anyway: the Ducks hebben
gewonnen! The guys were happy, so we were happy.
Na een mannen-middagje, tijd voor
een vrouwenavondje. Josie belt al naar Jeff wanneer hij ons thuis afzet. Hebben
we jullie al verteld dat we ze onze grote zus noemen omdat ze ongerust is waar
we zijn J.
Jeff wordt half verplicht om ons naar huis te brengen want grote zus staat
thuis te wachten om te vertrekken naar een feestje. Ze staat al in de voordeur
te wachten, in outfit. Jep, inderdaad WEER een costume-party. Voor ons is er
geen tijd meer om ons te verkleden en we nemen snel ne strooien-hoed en voila,
we zijn ook in costume.
The Hodown (naam van het
evenement)- een hilarische ervaring voor ons. Het heeft ons beide tot een
conclusie gebracht: we zijn echte city-girls.
Om te beginnen is het in een
mini-dorpje (cottage-grove) en worden we er heen gebracht met een bus. Wij gaan
al volledig strijk bij het opstappen van de bus want op de bus is er een vat
bier aanwezig waar iedereen (gratis) ongestoord van kan drinken. Aangekomen op
de bestemming... Het is letterlijk in een paardenren (lees buiten en in het
zand) te doen, tussen de stallen en de paarden! Op de aanhangwagen achter nen
traktor staat er een groepke bluegrass-music (= cowboy muziek) te spelen. Onze
mond valt gewoon open. Na wat voedsel verorberd te hebben, wordt iedereen
uitgenodigd om te dansen. En niet zomaar dansen! Nee, nee, volksdansen!!!!
Allemaal in 1 grote cirkel gaan staan en de instructies van de zanger volgen.
We konden er beiden niks van! We hebben geen van beiden met zoveel
verschillende mensen gedanst op 1 avond dan op de Hodown (je moet bijna
constant van partner wisselen). Maar hebben ons wel kostelijk geamuseerd.
Wist je dat
je door het rood mag rijden als je rechs afslaat en er niemand aankomt.
Wist je dat
de ambriage van Josie pokkenmoeilijk is
Wist je dat
we moesten wennen aan het rijden met een automatic?
Wist je dat
wij ons haar geverfd hebben?
Wist je dat
Sarah nog altijd geen jas gevonden heeft, gewoon omdat ze weet wat ze wilt.
Niet omdat ze kieskeurig is hoor.
Wist je dat
je hier Luikse wafels hebt met bananen of met geitenkaas in afterwaffle?
Wist je dat
we verslaafd zijn aan American cookies?
Wist je dat
Sarah verslaafd begint te geraken aan koffie?
Wist je dat
Evy twee keer een verjaardagstaart gekregen heeft?
Wist je dat
we met een fruitvliegplaag zitten?
Wist je dat
zonnen op het dak zaaaaalig is?
Wist je dat
Josie duizend lelijke planten heeft?
Wist je dat
we eindelijk conditie beginnen te krijgen?
Wist je dat
de deurcode van OSLC verandert elke keer er iemand weggaat bij OSLC? En dit is frustrerend!!!!
Wist je dat
het bier hier kei slecht is?
Wist je dat
sweet life de beste dessertenplaats is (volgens Sarah)?
Wist je dat
we verleden en heden tijd door elkaar schrijven op de blog en dat we dit
heeeelemaaal NIET erg vinden aangezien we een keer geen paper moeten schrijven.
Wist je dat
Evy op een kinderfiets rijdt.
Wist je dat we de basic van American-football beginnen te kennen.
Wist je dat je ook Football kan spelen met een courgette.
Sarah is een wrak!!!! Stijf, geen zin om te gaan werken, doodmoe van een slapeloze nacht en compleet geradbraakt. Dapper springt ze op haar fiets om naar de stage te gaan. Het is niet echt haar dag. Evy daarentegen beleeft de dag van haar leven en ligt strijk met Sarah's miserie. Iedereen is kei vriendelijk en Sarah krijgt zelfs een warm kersenpit kussen van haar stagebegeleidster. Een korte dag, want het kost Sarah moeite om te zitten in de stoel (pijn in de rug) en is echt doodop van een slapeloze nacht. Om 14.30 worden we naar huis gestuurd. We maken geen bezwaar en fietsen dapper terug naar huis. Sarah legt zich buiten op de bank in de zon met haar I-pod en sluit zich even af van de wereld. Al snel valt ze in de zon in slaap. Laura, onze stagebegeleidster, komt rond een uur of zes langs om het huis te bekijken en te polsen hoe het met Sarah gesteld is. Ze kon er immers zaterdag niet op de housewarming zijn. Ook de boys (Jeff en Scott) komen nog langs om de rest van het vat bier proberen te legen, anders gaat het verloren en dat vonden ze te zonden. Nu ja, ze hebben hun best gedaan, maar het vat is niet leeggeraakt. Hehe.
Het is een gezellige avond: gewapend met dekens, mutsen, truien, en een warme pruimentaart trekken we richting dak om naar de zonsondergang te kijken, niks te doen, praten en wat lachen. MMMM.
We kruipen onder de wol...
Om 2 uur 's nachts wordt sarah wakker van een gigantische pijnscheut in haar arm! Haar arm is volledig gevoelloos. Ff wat bewegen met mijn vingers dacht ze, 'ik heb er te lang op gelegen'. Nu ja, na 1,5 uur was hij nog steeds gevoelloos. Sarah paniekeert en trekt Josie om 3.30 uur 's nachts mee naar het ziekenhuis. Het ziekenhuis in Amerika: We moeten jullie vertellen, een hele ervaring op zich. Veel papieren tekenen (gaat nogal moeilijk als uwe arm waar ge mee schrijft helemaal gevoelloos is) Sarah zet verschillende gammele handtekeningen en we worden terug naar de lobby gestuurd. Dit heeft ongeveer 15 min geduurd en niemand heeft nog naar de arm gekeken. vreemd. Sarah wacht 15 min en er komt een verpleger haar halen. Er wordt gevraagd een short aan te doen (zoals in de filmkes) en moet wachten op een dokter (er heeft nog steeds niemand naar haar arm gekeken). De verpleger komt na 10 min kijken of het haar gelukt is om de schort aan te doen (er wordt nog steeds niet naar haar arm gekeken). Sarah wacht (nog steeds) op de dokter. De dokter komt en stelt Sarah verschillende vragen. Er wordt nog steeds niet naar haar arm gekeken.... Sarah begint echt ongeduldig te worden. Na 15 min vragen stellen vraagt ze of ze in de handen van de dokter kan knijpen. Conclusie: Ze heeft wsl op haar arm gelegen en haar bloedsomloop afgesneden. Het kan zijn dat dit enkele uren kan duren voor het gevoel terug komt. De wond was niet geïnfecteerd, dus no stress. Niks aan de hand. Nog een aantal papieren worden ondertekend en we trekken terug richting onyx place. Hebben we al verteld dat er niet naar Sarah's arm is gekeken? Enfin, enkel zo is vanuit ne bepaalde ooghoek. WEIRD.
Dinsdag: Sarah is nog steeds stijf en geradbraakt, maar stelt het wel. We ontmoeten de noren op onze stage en hebben een interessante en leerrijke vergadering met hen. In de avond gaan we naar Sam bond's: wisten jullie dat Bluegrass music slecht is??? Achteraf stoppen we bij 'Sweet life'. Een plaats waar ze alleen desserten serveren!!!! Hoe graaf is dat. Heaven voor Sarah. Evy vindt het allemaal net iets te zoet.
Donderdag: We hebben een lunch met iedereen van onze stageplaats (en uiteraard de noren). Evy wordt helemaal verrast met een oppertypische Amerikaanse verjaardagstaart en een happy- beurtdej lied! Uiteraard krijgt ze van iedereen lots and lots of Scoobie loops. Wat zijn Scoobie Loops horen we jullie nu vragen. Scoobie Loops zijn bandjes die gebruikt worden binnen PMTO als kleine positieve reïnforcements. En die worden op alle mogelijke manieren uitgedeeld als bevestiging van: 'je doet het goed'.
Verrassend vroeg zijn we allen wakker. Josie is nog steeds in haar outfit. Sarah ging helemaal strijk toen ze in de living kwam. De living en de keuken zien er niet uit en er staan overal glazen en bekers en borden en eten en ... We zijn meiden onder elkaar, dus napraten is een MUST. We doen onze lounge-about pants aan en leggen ons in de zetel om te 'chatten' en we bekijken alvast alle foto's (veeeeel foto's). Een typische lejzie sunday. Heerlijk, al een lange tijd niet meer gehad, geen een van ons twee trouwens. Heerlijk (nog eens). Tegen de middag beginnen we (heel stilletjes aan) op te ruimen. Jeff zijn auto stond nog hier en komt langs om hem op te pikken. Dus ook Jeff wilt alle foto's zien! Opnieuw liggen we strijk met de foto's en de filmkes. We voelen ons een beetje, tja, een beetje, hoe moeten we dat nu zeggen? Laat ons stellen dat we ons allebei een beetje verloren voelen. Want wat doet ge in godsnaam op ne Zondag??? Nu ja, het voordeel van Amerika, (bijna) alles is hier open 24/7. Voor de duidelijkheid wij hadden geene kater , gewoon een raar gevoel. We overleggen wat we willen doen en besluiten om (met zijn 4'en) een camera te gaan kopen voor Sarah (de hare is kapoetskie).Na een shoppingtripke en diner komen we terug thuis. Vooral Sarah heeft het lastig om stil te zitten, en weet geen blijf met haar lichaam, met zichzelf. Ze besluit om te gaan joggen in de hoop zich wat beter te voelen. De andere 3 blijven opperlui in de zetel hangen. Jogging aan, muziekske op en weg is ons Sarah...
MAAR helaas, de joggingtrip verliep niet zoals gepland!!!
Na 10 min joggen komt Sarah aan 24th and University. En uit het niets word ze aangereden door ne fietser!!! De fietser kwam down van University street (redelijke stijle straat) en draaide op 24th op de sidewalk (Amaai dat is moeilijk om die woorden in het nederlands te vinden), maar daar was Sarah aan het joggen! Sarah was naar de grond aan het kijken en had haar I-pod in, dus had hem helemaal niet zien aankomen. Daar lag ze dan. Best eng! Ze heeft niks ernstig, enkel verschoten, schaafwonden en pijn in hare nek. Ik wist niet dat beton zo hard kon zijn. Brrrrrrr. De kerel stelt voor om mij naar huis te brengen, maar ik pass. Aangekomen thuis, zat iedereen lekker te chillen in de zetel, aangezien Sarah gewoon deed, duurde het even voordat de rest doorhad wat er aan de hand was. Maar een min later stond iedereen paraat! Toch, de sfeer was veranderd en Jeff vertrekt naar huis. Sarah kruipt vroeg haar bed in en is een avontuur, ervaring rijker.
, gewoon een raar gevoel. We overleggen wat we willen doen en besluiten om (met zijn 4'en) een camera te gaan kopen voor Sarah (de hare is kapoetskie).Na een shoppingtripke en diner komen we terug thuis. Vooral Sarah heeft het lastig om stil te zitten, en weet geen blijf met haar lichaam, met zichzelf. Ze besluit om te gaan joggen in de hoop zich wat beter te voelen. De andere 3 blijven opperlui in de zetel hangen. 
